Search the Web

Thursday, January 15, 2009

Last Pandyas

The Last Pandyas

We have a little information about the last Pandyas. After their defeat by the Muslim invaders, they ruled from out of Madurai, their ancient capital. Some of the information we got from Pudukottai Plates.

1. Sadayavarman Parakrama Pandiyan I – (1357 AD)

It’s said that he ruled for 23 years
2. Parakrama Pandiyan – (1384 AD to 1415 AD)
3. Sadayavarman Kulasekara Pandian I - (1395 AD)

4. Sadayavarman Vikrama Pandian – (1401 AD to 1422 AD).
Pandiyan ruler who ruled during the same period.
5. Sadayavarman Parakrama Pandian II - (1422 AD to 1463 AD)
He ruled during the reign of Devaraya II. He died in 1463AD.
6. Sadayavarman Kulasekara Pandian II - (1430 AD to 1474 AD)
7. Parakrama Veera Pandiya - (1468 AD)
Started to rule and shared the rule with his father.
8. Sadayavarman Kulasekara Pandian III - (1480 AD to 1507 AD)
This Pandiyan was defeated by Narasa Nayaka when he tried to conquer Madurai in 1479. Till 1479 AD
the Pandiyans were ruling as independent rulers. After 1479 defeat the Pandiyans were reduced to feudatory rulers
under Vijayanagara rulers.
9. Chandrasekara Pandian - (1502 AD).
He ruled during Krishna Devaraya period. The place he ruled was called Chandrasekara Pandiya Mandalam.

Through Pudukottai plates we hear of 2 Pandiyans Abirama Parakrama Pandiyan and AGAVARAMAN.
Thenkasi and Kayathar Pandians
10.
Sadayavarman Srivallaba Pandiyan son of Agavaraman ruled the areas of Shenkottai, SankaranKovil,

SriVilliputhur with THENKASI as the capital.
11. Vettum perumal Raja who ruled the some areas of Tirunelveli, Kovilpatti and SriVaikundam regions with
KAYATHAR as his capital.

Both of them are relatives but lacked understanding. In a battle Vettum Perumal Raja (Kayathar Pandian) was defeated by Sadayavarman Srivallaba Pandiyan (Thenkasi Pandiyan). During Sadayavarman Srivallaba Pandiyan rule Achutha Raya became the Vijayanagara king and he appointed Vishwanatha Nayak as his mandala mudali.

Again we hear of 2 Pandiyans. They were the sons of Abirama Parakrama Pandiyan. They were
12. Sadayavarman Parakrama Kulasekara Pandiyan - (1543AD)
13. Nelveli Maran - (1552AD to 1564AD)

14. Sadayavarman Adhiveerarama Pandiyan (1564AD to 1604 AD)
His son – Sokkar. His brother - Vallabar
His uncle's son - Varathungarama Pandiyan

15. Varathungarama Pandian - (1588AD)
Started ruling some regions with Karivalamvantha Nallur
16. Varaguna Rama Kulasekara Pandiyan - (1613 AD)
He did a yaga in 1615 AD and came to be known as Kulasekara Somasriyar.
17. Adigal Perumal Vela -Varaguna Rama Kulasekaradevar.
He is the last ruler of the Pandiyan dynasty. He ruled till the saka period 1675 that is equivalent to 1753 AD.

106 comments:

Ramjee said...

Any clue which of the above Pandiyas built the Nellaiappar Temple?

Anonymous said...

Nellaiyappar temple was built by Koon Pandiyan alias Nindra Seer Nedumaran alias Arikesari Parankusa Maravarman

Unknown said...

I'll take little back from dating's.

It's been said that Kulasekharan Pandya was First of Pandya Kings, his Son was Malayadhwaja & he his daughter was Devi Meenakshi.

Now my question is who was Sarangadhwaja? Was Sarangadhwaja & Malayadhwaja same people (or brothers, though this is not mentioned anywhere, I'm just making a clue). As both names are mentioned in Mahabharata Book 8. Can you highlight some thing about this.

Second question: There is one story that Ravana signed peace treaty with Pandya Kingdom. Now Ramayana & Mahabharata are separated by over 1000s years, how come one King (Kulashekhara, he was first king) survived so long? Is there any glitch which is missing or am I wrong anywhere?
Kindly make it clear, please

VILMEENKODI said...

BANAS THE NORTHERN COUSINS OF VILLAVAR
Banas are the Northern cousins of Villavar dynasties of Tamil Nadu. While the Villavar dynasties ruled ancient Tamilakam Banas ruled Karnataka Andhra and North India. Banas share the Pandya and Kulasekhara titles with their Villavar cousins.
SUBGROUPS OF VILLAVARS
1) Villavar
2) Vanavar
3) Malayar
And their seagoing cousins
4) Meenavar
The Villavar aristocracy called Nadazhwar are derived from all the four subgroups of Villavars. Madurai Kanchi described the splendour of the palaces of Perumbanar (Villavar). Madurai Kanchi also mentions Santor, the Villavar aristocrats.
The ancient Tamil coins displayed the Hill, Bow and Arrow and Fish insignia of various subgroups of Villavars.
VILLAVAR KINGDOMS
1) Chera (Villavar Vanavar)
2) Chola (Vanavar Villavar Thirayar)
3) Pandya (Maran Vanathirayar Perumbanar Maveli Enathy)

The Villavar Aristocracy had the titles Villavar, Nadalvar(Nadavar Nadar), Santor ( Santar) Panickan or Nadappanickan

BANA DYNASTIES OF KARNATAKA
1) BANA PANDYAS of KADAMBA KINGDOM of Banavasi in Uttara Kannada and its subgroups
a) NURUMBADA PANDYAS of Rattepalli (Rattihalli)
b) SANTARA PANDYAS of Humcha-Hosagunda, Kalasa and Karkala (Pandya Nagari)
c) UCHANGI PANDYAS
d) NOLAMBAVADI PANDYAS

2)ALUPAS (Alupa + Arasu) PANDYAN KINGDOM of Takshina Kannada


BANAS OF ANDHRAPRADESH
Banas of Andhrapradesh and Northern Tamilnadu formed the Bana Kingdom. In Tamil literature they were called as either Banas or Vanar. Sannamur, Kolar and Perumbanappadi were their centres.
The Bana titles were Mahabali, Banajiga and Balija

NORTHERN INDIA
In the North India each state has Banpur (Bhanpur Banandavghar) from where Banas ruled. Banas could be of Dravidian stock.
PANDYAS OF MATHURA
Megasthenes around 260 BC wrote about a Pandyan Kingdom at Mathura (Vada Mathurai) at the banks of Yamuna and they were relatives of PANDION OF MODURA (Madura).
PANDYAS OF TIKAMGARH
Tikamgarh was ruled by Bana kings in the ancient times. Bana kings of Tikamgarh ruled with the title Pandyas of Tikamgarh. Kundeshwar was the captial of the Bana Pandyas.
Bagwar Rajputs emerge from the Pandyas of Tikamgarh.

VILMEENKODI said...

BANA SANTARA PANDYAS OF BANAVASI
The Titles of Banas of Karnataka
Bana Billava (Villavar)
Nadavara Nador ( Nadalvar, Nadar)
Santara (Santor, Santar)
Alva (Alvar)


Banavasi Kingdom ruled the Uttara Kannada the areas of South of Goa in ancient times it was called Gokarna.
SANTARA PANDYA KINGDOM
Santara Kingdom was founded by a Prince from the Mathura Kingdom called Jindaditta at 690 ad. Santaras ruled from Santalige in Banavasi. Santara rulers were Jains but in the late 15th century they had leanings towards Veera Shaiva sect of Hinduism. Santaras ruled from Billeswar hill at Humcha. Channa Giri near Agastya Giri was another important city.
897 VIKRAMA SANTARA 1 built a Jain temple for BAHUBALI at Guddada Basti.
1147 VIKRAMA SANTARA 11
1062 Trilokyamalla VIRA SANTARA built a Jain temple for Parsvanatha and Padmavathi, Jain deities at
Hombuja.
1077 NANNI SANTARADEVA
1110 BHUJABALA SANTARA
1160 SANTARA JAGADEVA 1 defeated Kadamba Banavasi kingdom

SANTARA DYNASTY SHIFTED TO KALASA AND KARKALA (PANDYA NAGARI)
In 1209 Facing opposition Santaras shifted their kingdom from Humcha to kalasa in Chikmagalore district and later at 14th century to Karkala in South Kanara. Karkalas old name was PANDYA NAGARI. They were called as SANTARA VEERA PANDYAS and after their conversion to Hinduism they adopted the title Bhairarasa Odeyar (Wodiyar Udayar). Some of the old Santaras of Humcha still ruled Humcha until 1320 ad.
1300 SANTARA VEERA PANDYA built Jain Basadis at Karkala.
1432 SANTARA VEERA PANDYA BHAIRARASA WODEYAR
at the insistence of his Guru Lalitakeerti the pontiff of Karkala Jaina Math installed a large statue of BAHUBALI (Gomatheswara) on the rocky hill of Karkala. He is also the most famous Santara Pandyan dynasty ruler.
1457 SANTARA ABINAVA PANDYA
1545 SANTARA PANDYA VI
1586 END OF SANTARA DYNASTY when Keladi Venkatappa Nayaka defeated the last Santara Pandya ruler of Karkala.



BANAVASI
1065 MALEYA PANDYA A Vira Gal indicates Billaya the senior General of Banavasi Nadu.
1075 KADAMBA SANTAYYA DEVA

NURUMBADA PANDYA
1168 VIJAYA PANDYA GARUNDA PANDYA
1187 BUJHABALA PANDYA
1188 VIRA PANDYA JAGADEVA PANDYA and VIJAYA PANDYA

UCHANGI PANDYAS
1108 TRIBHUVANAMALLA PANDYA
Uchangi Pandya dynasty came to an end when Hoysala Ballala invaded and defeated its last ruler in 1207 ad.


NOLAMABAVADI PANDYA
1178 TO 1184 VIJAYA PANDYA

NADAVARA (NADAVARA NADOR TORKE NADOR)
Nadavara were Kshatriya aristocracy who descended from Bana Kingdoms of Karnataka. Nadavara shifted their loyalty to Vijayanagar kingdom leading to the fall of Bana-Pandya kingdoms of Uttara Kannada. The Nadavaras of Uttara Kannada descend from the Kadamba, Bana Pandyas of Nurumbada and the Santara Pandyan Kingdoms. Nadavara had been Jains and many were converted to Hinduism in the 17th and 18th centuries.

The Northern Nadavara of Uttara kannada are Patriarchal while their southern counterparts Nadavaras of Alupas Pandyan kingdom were Matriarchal. The Kannada speaking Nadavara of Mangalore have become subcastes of Naga Bunts and have adopted Matriarchy

VILMEENKODI said...

ALUPAS PANDYAN KINGDOM
Alupas Pandyan emblem was double fish. King was called Banapperumal. They shared the Kulasekhara title of Villavars. Nadavar of Alupas Pandyan kingdom mixed with the slave warriors called Bunts (Buntaru) who were of Naga stock brought from Ahichatra in Nepal (Now in Uttarkhand Rampur). The Kannada speaking Nadavara are now a subcaste of Matriarchal Bunts who speak Tulu. Billavas role in laterday alupas Pandyan kingdom is not clear. The Naga Bunts were originally brought by Kadamba king Mayuravarma who is credited with bringing Nagas and Aryans to Kadamba kingdom in 345 AD. In the latedays Nagas migrated to Alupas Kingdom. The Naga mixed Banas would attack their Villavar cousins eventually leading to downfall of both dynasties.
ALUPAS INVASION OF KERALA
Keralolpathi mentions a Banapperumal attacking Kerala with a 350000 strong Nair army. Thus the Tamil Later Chera Villavar kingdom came to an end in 1102 after the attack of Banapperumal ( Bhanu Vikrama Kulasekharapperumal according to Kerala legends). Kulasekhara (1102-1120 ad ) might have ruled from Valarpattinam near Kannur. His successor who was the brother of Tulu king Kaviraja simhan (Kavi Alupendra) declared himself to be Cheraman Perumal thus establishing a short lived Tulu Chera dynasty. Various Tulu Bunt subcastes such as Nayara Menava Kuruba and Samantha became prominent after this attack. The last (Tulu) Cheraman Perumal(1120-1156) faced opposition from his own army when he executed his trusted general Pada Mala Nair.

The Tulu Cheraman Perumal or Banapperumal left for Arabia after dividing the Chera country among his supporters. Samanthas a Bunt subgroup who were of Naga stock and originally from Ahichatra became rulers of Kerala. Udayavarman Kolathiri a Samantha Kshatriya of Naga stock was crowned by the leaving Tulu Cheraman Perumal with the title Cheraman Vadakkan Perumal.
Pandyans of Madurai subjucated Kerala and ruled until 1310 but after that period the Bunt subgroups the Samanthas, Nayara, Menava and Kuruba became dominant in Kerala with Delhi support. Four Tulu Samantha rulers were appointed in Kerala after Malik Kafurs invasion in 1310. Kolathiri of Kannur, Samuthiri of Kozhikode, Perumbadappu of Kochi, and Attingal Queen in Travancore Kindgom
The Portuguese Dutch and British further protected theTulu-Nepalese Samantha dynasties of Kerala by providing them with Spice money and weapons. Europeans also encouraged their Barbaric customs.
CHRISTIAN PANICKERS
The last Vilarvattom dynasty with its Panicker martial trainers joined the Portuguese eventually loosing their identity. In the mid 15th century the Vilarvattom king ruling over Chendmangalam who had become a Christian sent a letter to Pope through Edessa which was forwarded to Portuguese king (Lisbon papers). But Portuguese never bothered to reinstall them as rulers. Vallikada Panickers, a dynasty of Generals led the Portuguese and Dutch armies. Panikkan or Panikkanadan was a Villavar title of Martial arts and War elephant trainers. Vlllikada Panickers, Maranadu Panickers, Kumbanadu Panickers, Mylottu Panickers are important Christian Panickers. Rattepalli originally a Bana title is owned by some Christian Panickers of Kerala.

SRILANKAN CHERAS
Alaga Kon a Chera prince from Vanjipura (Kodungaloor) migrated to Sri Lanka who built the Jeyavardhanapura Kotte near Colombo and started a new dynasty after 1310. Sadasiva Panickan an elephant trainer was a migrant from Kerala married the sister of king Parakrama Bahu of Kotte. Sadasiva Panickars son was Sempaha perumal (1452) alias Sapumal Kumarayya who defeated and ruled over Northern Arya Chakravarthi Kingdom and eventually became king of Kotte (Colombo) with title Buveneka Bahu VI.

VILMEENKODI said...

CHERA PANDYA TITLES MISUSED BY SAMANTHAS

The Samantha rulers of Kerala installed after the invasion of Malik Kafur in 1310 were not related to the Earlier Chera Villavar rulers.
Villavar Cheras were Tamils
Samantha are Bunt subgroup of Tulunadu. Bunts in turn were migrants from Ahichatra in Nepal in 345 a.d.
Tamil Chera dynasty promoted Tamil. Chera wrote with Vattezuthu and Kolezhuthu ancient forms of Tamil.
The Samanthas wrote with Tigalari script a form of Tulu language. Modern Malayalam is written with Tigalari script. Their language contained Prakrit, Sanskrit words because of their Northern origin.
Chera Kings had Tamil titles such as Villavar Kon Vanavar Kon Malayar Kon
Samantha Kings never had Tamil titles. They added Birth star as a prefix to their names. Eg Moolam Thirunal Anizham Thirunal etc
Villavar Kings were Patrilnieal
Samanthas were Matrilineal
Villavars had Tamil culture
Samanthas had Tulu-Nepalese culture
Villavar Kings married from Villavar dynasties and other Kshatriya dynasties
Samantha Queens courted in a brief ceremony called Kootirupu with Nambuthiriis

The Tulu-Nepalese dynasty of Samantha rulers though of Naga stock and ethnically different from Villavar continued to use Chera and Pandyan titles such as Kulasekhara Perumal Villavar and Vanchibala along with the Delhi Sulthante given title Shamsher Jung.
Nambuthiris claim descent from Parasu Raman (Bhargava Raman) a Brahmin warrior who killed all the Kshatriyas. Parasu Raman belonged to the Chedi Kingdom, the presentday Bundelkhand (Uttarpradesh, Madhyapradesh). Nambuthhiris claim that they belong to the Bhargava Kulam. The Matriarchal Samantha-Nambuthiri dynasties continue to claim that they descend from Bhargava Kulam as well as Pandyas and Cheras.



THE BANA VILLAVAR RIVALRY
The Banas of Uttara Kannada, the NADAVARA joined the Vijayanagara armies.
The Alupas Pandyas of Dakshina Kingdom merged with Nagas eventually attacking Chera Kingdom
The Banas of Andhrapradesh and Perumbanappadi eventually merged with Naickers of Naga stock. The Balija Naickers attacked the Chola and Pandyan kingdoms leading to fall of all the Villavar kingdoms.
Balija-Nayak Kingdoms were installed in Tamil Nadu in the place of Chola Pandyan Kingdoms. Briefly Banas were installed at Madurai as rulers by the Vijayanagara Naiks in the 15th century. After this Banas also disappear from history.

VILMEENKODI said...

PANDYAN PRINCIPALITIES OF KERALA

Southern Kerala had many Pandyan principalities. Southern Kerala up to Kottayam was ruled by the Pandyans.

Pliny the elder in his NATURAL HISTORY written in 79 AD mentions the King Pandion who ruled from Madurai had a port at Purakkad near Ambalapuzha.

The king of Muziris, at the date of publication, was Caelobothras. There is another more serviceable port, belonging to the Neacyndi tribe, called Porakad; this is where king Pandion reigned, his capital being a town in the interior a long way from the port, called Madura; while the district from which pepper is conveyed to Becare in canoes made of hollowed tree-trunks is called Cottonara.

Ambalapuzha
Niranam
Pandalam
Poonjar
Maranadu
are few of the Pandian principalities which existed even after the advent of LATER CHERA DYNASTY OF VILLAVARS.

After the fall of Tamil dynasties in 1310 after the Delhi Sulthanate attack by Malik Kafur Kolathiri Kingdom of Tulu-Nepalese Samanthas became the most powerful kingdom and Kerala. Nambudiris and Nagas who migrated from Ahichatra became powerful in Kerala making the Dravidian Villavar people to a lower stratum.

Various sub groups of Tulunadus Bunt community Samantha, Nayara, Menava, Kuruba etc became the lords of Kerala. Because of their origin at Ahichatra Madasthana (Hill place) they called themselves Madambi or Mada Nambi.

Matriarchy and Polyandry the Naga customs of Nepal and Uttarkhand came to be practised in Kerala.

Some of the former territories were occupied by Tulu Pandyan dynasty of Alupas who practice Matriarchy. Other Pandyan principalities in Kerala were occupied by Nambuthiri-Samantha dynasties.

Nambuthiris claim descent from Sage Parasurama who was also called Bhargava Raman. Brahmin Nambuthiris who occupied the Pandyan principalities as rulers claim that they are descendents of Pandyas and also Pandyas belong to North Indian Bhargava Kulam.

But Pandyas belonged to the Villavar-Nadalavar dynasties and of Dravidian origin.

Ramanan.K said...

The Thiyya people of Kerala say that their system was matriarchical from times immemorial.It was the custom of Nambudiris to allow only the eldest son of a family to be married till 1933.Some people say that the Nair community originated from the union of some thiyyas with Nambudiris.

Vicky said...

There is no glitch ,The kulasekara pandiyan ruled long period 24000 years it is believed in our saingam literature

VILMEENKODI said...

வில்லவர் மற்றும் பாணர்
____________________________________

பாண்டிய என்பது வில்லவர் மற்றும் பாண ஆட்சியாளர்களின பட்டமாகும். இந்தியா முழுவதும் பாணர்கள் அரசாண்டனர். இந்தியாவின் பெரும்பகுதி பாண ஆட்சியாளர்களால் ஆளப்பட்டது. இந்தியா முழுவதும் பாண்பூர் எனப்படும் ஏராளமான இடங்கள் உள்ளன. இவை பண்டைய பாணர்களின் தலைநகரங்கள் ஆகும். பாணர்கள் பாணாசுரா என்றும் அழைக்கப்பட்டனர்.

கேரளா மற்றும் தமிழ்நாட்டை ஆண்ட வில்லவரின் வடக்கு உறவினர்கள் பாணர்கள் ஆவர். கர்நாடகாவிலும் ஆந்திராவிலும் பாணர்கள் ஆண்டனர்.

வில்லவர் குலங்கள்

1. வில்லவர்
2. மலையர்
3. வானவர்

வில்லவரின் கடலோர உறவினர்கள் மீனவர் என்று அழைக்கப்பட்டனர்

4. மீனவர்

பண்டைய காலங்களில் இந்த அனைத்து துணைப்பிரிவுகளிலிருந்தும் பாண்டியர்கள் தோன்றினர். அவர்கள் துணை குலங்களின் கொடியையும் பயன்படுத்தினர். உதாரணத்திற்கு

1. வில்லவர் குலத்தைச் சேர்ந்த பாண்டியன் சாரங்கத்வஜ பாண்டியன் என்று அழைக்கப்பட்டார். அவர் ஒரு வில் மற்றும் அம்பு அடையாளமுள்ள கொடியை சுமந்தார்.

2. மலையர் குலத்தைச் சேர்ந்த பாண்டியன் மலையத்வஜ பாண்டியன் என்று அழைக்கப்பட்டார். அவர் மலை சின்னத்துடன் ஒரு கொடியை ஏந்தினார்.

3. வானவர் துணைப்பிரிவைச் சேர்ந்த பாண்டியன் ஒரு வில்-அம்பு அல்லது புலி அல்லது மரம் கொடியை ஏந்திச் சென்றார்.

4. மீனவர் குலத்தைச் சேர்ந்த பாண்டியன் ஒரு மீன் கொடியை ஏந்திச்சென்று தன்னை மீனவன் என்று அழைத்துக் கொண்டார்.

பிற்காலத்தில் அனைத்து வில்லவர் குலங்களும் ஒன்றிணைந்து நாடாள்வார் குலங்களை உருவாக்கின. பண்டைய மீனவர் குலமும் வில்லவர் மற்றும் நாடாள்வார் குலங்களுடன் இணைந்தது.


பிற்காலத்தில் வடக்கிலிருந்து குடிபெயர்ந்த நாகர்கள் தென் நாடுகளில் மீனவர்களாக மாறினர். அவர் வில்லவர்-மீனவர் குலங்களுடன் இனரீதியாக தொடர்புடையவர் அல்லர்.

வில்லவர் பட்டங்கள்
______________________________________

வில்லவர், நாடாள்வார், நாடார், சான்றார், சாணார், சண்ணார், சார்ந்நவர், சான்றகர், சாண்டார் பெரும்பாணர், பணிக்கர், திருப்பார்ப்பு, கவரா (காவுராயர்), இல்லம், கிரியம், கண நாடார், மாற நாடார், நட்டாத்தி, பாண்டியகுல ஷத்திரியர் போன்றவை.

பண்டைய பாண்டிய ராஜ்யம் மூன்று ராஜ்யங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டது.

1. சேர வம்சம்.
2. சோழ வம்சம்
3. பாண்டியன் வம்சம்

அனைத்து ராஜ்யங்களையும் வில்லவர்கள் ஆதரித்தனர்.

முக்கியத்துவத்தின் ஒழுங்கு

1. சேர இராச்சியம்

வில்லவர்
மலையர்
வானவர்
இயக்கர்

2. பாண்டியன் பேரரசு

வில்லவர்
மீனவர்
வானவர்
மலையர்

3. சோழப் பேரரசு

வானவர்
வில்லவர்
மலையர்

பாணா மற்றும் மீனா
_____________________________________

வட இந்தியாவில் வில்லவர் பாணா மற்றும் பில் என்று அழைக்கப்பட்டனர். மீனவர், மீனா அல்லது மத்ஸ்யா என்று அழைக்கப்பட்டனர். சிந்து சமவெளி மற்றும் கங்கை சமவெளிகளில் ஆரம்பத்தில் வசித்தவர்கள் பாணா மற்றும் மீனா குலங்கள் ஆவர்.

பாண்டவர்களுக்கு ஒரு வருட காலம் அடைக்கலம் கொடுத்த விராட மன்னர் ஒரு மத்ஸ்யா - மீனா ஆட்சியாளர் ஆவார்.

பாண மன்னர்களுக்கு அசுர அந்தஸ்து இருந்தபோதிலும் அவர்கள் அனைத்து சுயம்வரங்களுக்கும் அழைக்கப்பட்டனர்.

அசாம்

சோனித்பூரில் தலைநகருடன் அசுரா இராச்சியம் என்று அழைக்கப்பட்ட ஒரு பாண இராச்சியம் பண்டைய காலங்களில் அசாமை ஆட்சி செய்தது.

இந்தியா முழுவதும் பாணா-மீனா மற்றும் வில்லவர்-மீனவர் இராச்சியங்கள் கி.பி .1500 வரை, நடுக்காலம், முடிவடையும் வரை இருந்தன.

மஹாபலி

பாணர் மற்றும் வில்லவர் மன்னர் மகாபாலியை தங்கள் மூதாதையராக கருதினர். மகாபலி பட்டத்துடன் கூடிய ஏராளமான மன்னர்கள் இந்தியாவை ஆண்டனர்.

வில்லவர்கள் தங்கள் மூதாதையர் மகாபலியை மாவேலி என்று அழைத்தனர்.

ஓணம் பண்டிகை

ஓணம் பண்டிகை ஒவ்வொரு ஆண்டும் கேரளாவை ஆண்ட மகாபலி மன்னர் திரும்பி வரும் நாளில் கொண்டாடப்படுகிறது. மாவேலிக்கரை, மகாபலிபுரம் ஆகிய இரு இடங்களும் மகாபலியின் பெயரிடப்பட்டுள்ளன.

பாண்டியர்களின் பட்டங்களில் ஒன்று மாவேலி. பாண்டியர்களின் எதிராளிகளாகிய பாணர்களும் மாவேலி வாணாதி ராயர் என்று அழைக்கப்பட்டனர்.

சிநது சமவெளியில் தானவர் தைத்யர்(திதியர்)

பண்டைய தானவ (தனு=வில்) மற்றும் தைத்ய குலங்கள் சிந்து சமவெளியிலுள்ள பாணர்களின் துணைப்பிரிவுகளாக இருந்திருக்கலாம். தைத்யரின் மன்னர் மகாபலி என்று அழைக்கப்பட்டார்.

இந்தியாவில் முதல் அணைகள், ஏறத்தாழ நான்காயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சிந்து நதியில் பாண குலத்தினரால் கட்டப்பட்டன.

ஹிரண்யகர்பா சடங்கு

வில்லவர்கள் மற்றும் பாணர் இருவரும் ஹிரண்யகர்பா விழாவை நிகழ்த்தினர். ஹிரண்யகர்பா சடங்கி்ல் பாண்டிய மன்னர் ஹிரண்ய மன்னரின் தங்க வயிற்றில் இருந்து வெளிவருவதை உருவகப்படுத்தினார்.
ஹிரண்யகசிபு மகாபலியின் மூதாதையர் ஆவார்.

VILMEENKODI said...

வில்லவர் மற்றும் பாணர்


நாகர்களுக்கு எதிராக போர்
__________________________________________

கலித்தொகை என்ற ஒரு பண்டைய தமிழ் இலக்கியம் நாகர்களுக்கும் வில்லவர் -மீனவர்களின் ஒருங்கிணைந்த படைகளுக்கும் இடையே நடந்த ஒரு பெரிய போரை விவரிக்கிறது. அந்தப் போரில் வில்லவர்-மீனவர் தோற்கடிக்கப்பட்டு நாகர்கள் மத்திய இந்தியாவை ஆக்கிரமித்தனர்.

நாகர்களின் தெற்கு நோக்கி இடம்பெயர்வு

நாகர்களின் பல்வேறு குலங்கள் தென்னிந்தியா மற்றும் ஸ்ரீலங்காவுக்கு குறிப்பாக கடலோர பகுதிகளுக்கு குடிபெயர்ந்தனர்.

1. வருணகுலத்தோர்
2. குகன்குலத்தோர்
3. கவுரவகுலத்தோர்
4. பரதவர்
5. களப்பிரர்கள்
6. அஹிச்சத்ரம் நாகர்கள்

இந்த நாகர்கள் வில்லவர்களின் முக்கிய எதிரிகள் ஆவர். நாகர்கள் டெல்லி சுல்தானேட், விஜயநகர நாயக்கர்கள் மற்றும் ஐரோப்பியர்கள் காலனித்துவ ஆட்சியாளர்களுடன் கூடி பக்கபலமாக இருந்து வில்லவர்களை எதிர்த்தனர், இது வில்லவர் வீழ்ச்சிக்கு வழிவகுத்தது.

கர்நாடகாவின் பாணர்களின் பகை
_________________________________________

பொதுவான தோற்றம் இருந்தபோதிலும் கர்நாடகாவின் பாணர்கள் வில்லவர்களுக்கு எதிரிகளாயிருந்தனர்.

கி.பி 1120 இல் கேரளாவை துளுநாடு ஆளுப அரசு பாண்டியன் இராச்சியத்தைச் சேர்ந்த பாணப்பெருமாள் அராபியர்களின் உதவியுடன் ஆக்கிரமித்தார்.

கி.பி 1377 இல் பலிஜா நாயக்கர்கள் தமிழ்நாட்டை ஆக்கிரமித்தனர்.வில்லவரின் சேர சோழ பாண்டியன் இராச்சியங்கள் விஜயநகர சாம்ராஜ்யத்தின் பலிஜா நாயக்கர்களால் (பாணாஜிகா, ஐந்நூற்றுவர் வளஞ்சியர் என்னும் மகாபலி பாணரின் சந்ததியினர்) அழிக்கப்பட்டன.

வில்லவர்களின் முடிவு

1310 இல் மாலிக் கபூரின் படையெடுப்பு பாண்டிய வம்சத்தின் தோல்விக்கு வழிவகுத்தது. வில்லவர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டனர், மேலும் மூன்று தமிழ் ராஜ்யங்களும் முடிவுக்கு வந்தன.

கர்நாடகாவின் பாண்டியன் ராஜ்யங்கள்
__________________________________________

கர்நாடகாவில் பல பாணப்பாண்டியன் ராஜ்யங்கள் இருந்தன

1. ஆலுபா பாண்டியன் இராச்சியம்
2. உச்சாங்கி பாண்டியன் இராச்சியம்
3. சான்றாரா பாண்டியன் இராச்சியம்
4. நூறும்பாடா பாண்டியன் இராச்சியம்.

கர்நாடக பாண்டியர்கள் குலசேகர பட்டத்தையும் பயன்படுத்தினர். நாடாவா, நாடாவரு, நாடோர், பில்லவா, சான்றாரா பட்டங்களையும் கொண்டவர்கள்.

ஆந்திரபிரதேச பாணர்கள்

ஆந்திராவின் பாண ராஜ்யங்கள்

1. பாண இராச்சியம்
2. விஜயநகர இராச்சியம்.

பலிஜா, வாணாதிராஜா, வாணாதிராயர், வன்னியர், கவரா, சமரகோலாகலன் என்பவை வடுக பாணர்களின் பட்டங்களாகும்.

பாண வம்சத்தின் கொடிகள்
_________________________________________

முற்காலம்
1. இரட்டை மீன்
2. வில்-அம்பு

பிற்காலம்
1. காளைக்கொடி
2. வானரக்கொடி
3. சங்கு
4. சக்கரம்
5. கழுகு

VILMEENKODI said...

வில்லவர் மற்றும் பாணர்

பாணா வம்சம் மற்றும் மீனா வம்சம்

வட இந்தியாவில் வில்லவர் பாணா மற்றும் பில் என்று அழைக்கப்பட்டனர். மீனவர் மீனா அல்லது மத்ஸ்யா என்று அழைக்கப்பட்டனர்.

மீனா வம்சம்
___________________________________

ராஜஸ்தானின் மீனா குலங்கள் பில் குலங்களுடன் கலந்து பில்-மீன வம்சங்களை உருவாக்கின. மீனா வம்சம் ராஜஸ்தானை கிமு 1030 வரை ஆட்சி செய்தது. ஆலன் சிங் சான்ட மீனா கடைசி சிறந்த ஆட்சியாளராக இருந்தார்.

சத்தீஸ்கர் பாண இராச்சியம்

பல்லவர்கள் ஒரு பாண இராச்சியத்தை கி.பி 731 இல் சத்தீஸ்கர் மற்றும் ஒடிசாவில் உள்ள தெற்கு கோசல இராச்சியத்தில் நிறுவினர். பாலி தலைநகரமாக ஆண்ட விக்ரமாதித்யா ஜெயமேரு கடைசி மன்னர்.

திக்கம்கரின் பாண்டிய வம்சம்

பாண்டியா பட்டமுள்ள பாணர் குண்டேஷ்வர் தலைநகராக வைத்து மத்தியப்பிரதேசத்தை ஆட்சி புரிந்தனர்.

பாண வர்த்தகர்கள்

இடைக்காலத்தில் பாணர்கள் தங்களை ஒரு வெற்றிகரமான வணிக சமூகமாக மாற்றிக் கொண்டனர். பலிஜாக்கள் அஞ்சு வண்ணம் மற்றும் மணிகிராம் போன்ற பல்வேறு வர்த்தக குழுக்களை உருவாக்கி வர்த்தகத்தை கட்டுப்படுத்தினர். இந்த வர்த்தகர்-போர்வீரர்கள் பலிஜா நாயக்கர்கள்(வளஞ்சியர்கள்) ஆவர்.
பலிஜாக்கள் ஆந்திரப்பிரதேசத்தின் பாண இராச்சியத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் (வடுக நாடு).

பலிஜா வர்த்தக குழுக்கள் ஜெர்மன் ஹான்ஸியாடிக் லீக்கை நெருக்கமாக ஒத்திருந்தனர்.

முடிவுரை
____________________________________________

இதனால் பாண்டியர்கள் தமிழ்நாட்டில் மட்டும் உள்ளவர்கள் இல்லை. மகாபாரதத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள அனைத்து பாண்டியர்களும் தமிழகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் அல்ல. சில பாண்டியர்கள் பாண்டவர்களை ஆதரித்தனர், மற்றவர்கள் கவுரவரை ஆதரித்தனர். பாணப்பாண்டியர்கள் இந்தியா முழுவதையும் ஆட்சி செய்தனர். சில பாணர்கள் பாண்டிய பட்டத்தை பயன்படுத்தினர். மற்றவர்கள் பாண்டியன் பட்டத்தை பயன்படுத்தவில்லை.
பாணர் கலவையுடன் பல்வேறு ராஜ்யங்கள் தோன்றின.

சாகர் மற்றும் ஹூணர் போன்ற காட்டுமிராண்டித்தனமான வெளிநாட்டு படையெடுப்பாளர்களின் படையெடுப்புகளுக்குப் பிறகு பல வட இந்திய பாண ராஜ்யங்களும் வீழ்ச்சியடைந்தன.

________________________________________________

வில்லவர் மலையர் வனவர் சங்ககால நாணயம்.
வில்-அம்பு மலை மற்றும் மரம் சின்னம்

https://3.bp.blogspot.com/-Q5Ebqb5XTE4/W1LYuq2vnrI/AAAAAAAAEH4/1b-_GJRcWWoS9FdoOaLnvyUiGU3_BJJSQCLcBGAs/s1600/new.png

VILMEENKODI said...

VILLAVAR AND BANAS

Pandya is the title of Villavar rulers as well as Banas. Bana kingdoms were present throughout India. Most of the India were ruled by Bana rulers. Throughout India numerous places called Banpur which were capitals of Banas exist. Banas were called as Banasura also.

Banas were the the Northern cousins of Villavar who ruled Kerala and Tamilnadu. In Karnataka and Andhra also was ruled by Banas.

VILLAVAR SUBGROUPS

1. Villavar

2. Malayar

3. Vanavar

The seagoing cousins of Villavar were called Meenavar

4. Meenavar

Pandyas emerged from all these subgroups in the ancient times. They also used the flag of the sub clans. For eg.

1. Pandyan from Villavar clan was called Sarangadwaja Pandyan. He carried a Bow-arrow flag.

2. Pandyan from Malayar clan was called Malayadwaja Pandyan. He carried a flag with Hill insignia.

3. Pandyan from Vanavar subclan carried a Bow-arrow or Tiger or Tree flag.

4. Pandyan from Meenavar clan carried a fish flag and called himself Meenavan.

In the laterdays all the Villavar clans merged to form Nadalvar clans. Ancient Meenavar clan also merged with Villavar and Nadalvar clans.

Laterdays Nagas who migrated from North became fishermen in south. They are not ethnically related to Villavar-Meenavar clans.

VILLAVAR TITLES

Villavar, Nadalvar, Nadar, Santar, Chanar, Shanar, Charnnavar, Chantrahar, Chandar Perumbanar, Panickar, Thiruppappu, Kavara (Kavurayar), Illam, Kiriyam, Kana, Mara Nadar, Nattathi, Pandiyakula Kshatriya, Nelamakkarar etc.

Ancient Pandyan dynasty was split into three kingdoms.

1. Chera dynasty.

2. Chola dynasty

3. Pandyan dynasty

All were supported by Villavars.

ORDER OF IMPORTANCE

1. Chera Kingdom

Villavar
Malaiyar
Vanavar
Iyakkar

2. Pandian Empire

Villavar
Meenavar
Vanavar
Malaiyar

3. Chola Empire

Vanavar
Villavar
Malaiyar

BANA AND MEENA

In the Northern India Villavar were known as Banas and Bhils. Meenavar were known as Meena or Matsya.

Early residents of Indus Valley and Gangetic plains were Bana and Meena clans.

King Virata who gave refuge to Pandavas for one year was a Matsya - Meena ruler.

Despite their Asura status Banas were invited to all Swayamvaras.

ASSAM BANA KINGDOM

A Bana kingdom called Asura Kingdom with capital at Sonitpur ruled Assam during ancient times. Throughout India Bana-Meena and Villavar-Meenavar kingdoms existed until the end of middle ages.

MAHABALI

Banas and Villavar considered King Mahabali as their ancestor. Numerous kings with Mahabali title ruled India. Villavars called their ancestor Mahabali as Maveli.

ONAM
Onam festival celebrates the return of king Mahabali who had ruled Kerala every year. The places Mavelikkara, Mahabalipuram both named after Mahabali.

MAVELI
One of the titles of Pandyas were Maveli. Pandyas rivals the Banas were also called Maveli Vanathi Rayar.

DANAVA DAITYA

Ancient Danavas and Daityas could be Bana subgroup of Indus Valley. The king of Daityas was called Mahabali. The first Dams in India were built by Banas on the Indus river four thousand years ago.

HIRANYAGARBHA CEREMONY

Both Villavars and Banas performed Hiranyagarbha ceremony. In Hiranyagarbha ceremony the Pandya king simulated to emerge from the golden womb of King Hiranya. Hiranya was the ancestor of Mahabali.

VILMEENKODI said...

VILLAVAR AND BANAS


WAR AGAINST NAGAS

Kalithokai an ancient Tamil literature describes a great war fought between combined armies of Villavar Meenavar against Nagas. In that war Villavar Meenavar were defeated and Nagas occupied central India.

NAGA MIGRATION TO SOUTH

Various clans of Nagas migrated to south India and Srilanka especially to coastal areas.

1. Varunakulathor
2. Guhankulathor
3. Kurukalathor
4. Paradavar
5. Kalabhras
6. Ahichatram Nagas

These Nagas were the main enemies of Villavars. Nagas sided with Delhi Sultanate, Vijayanagara Naickars and Europeans colonial rulers and opposed Villavars, leading to Villavar downfall.

KARNATAKA'S BANA AND VILLAVAR ENMITY

Despite having common origins Karnataka's Banas and Villavar were enemies. Kerala was occupied by Banas from Alupas Pandyan Kingdom of Tulunadu (Banapperumal) in 1120 AD.

Balija Naickers occupied Tamilnadu in 1377 AD.
Chola Pandyan kingdoms of Villavar were occupied by Balija Naickars (Bana descendents of Mahabali, Banajigas) of Vijayanagara empire.

END OF VILLAVARS

The invasion of Malik Kafur in 1310 led to the defeat of Pandyan dynasty. Villavars were massacred and all the three Tamil kingdoms came to an end.

KARNATAKAS PANDYAN KINGDOMS

Karnataka had many Banappandyan kingdoms

1. Alupa Pandyan kingdom
2. Uchangi Pandyan Kingdom
3. Santara Pandyan kingdom
4. Nurumpada Pandyan kingdom.

Karnataka Pandyans used Kulasekhara title also.

ANDHRAPRADESH

Bana kingdoms of Andhra

1. Bana kingdom
2. Vijayanagara kingdom.

FLAGS OF BANAS

Early
1. Double Fish
2. Bow-Arrow

Late
1. Bull Crest
2. Monkey crest (Vanara dwaja)
3. Conch
4. Wheel
5. Eagle

VILMEENKODI said...

VILLAVAR AND IYAKKAR


VILLAVAR

Villavar and their cousins Meenavar were Dravidian Tamil clans who founded the Pandyan Kingdom in Prehistory. The three subgroups of Villavar were Villavar, Malayar and Vanavars.

1.Villavar were Hunters and archers. Villavar flag had Bow and arrow insignia.

2. Malayar were hill tribes. Malayar flag displayed a Hill insignia.

3.Vanavar were Jungle dwellers. Vanavar flag displayed a Tree or Tiger insignia.

4. Meenavar were fishermen. Meenavar flag displayed double fish insignia. All the Villavar Meenavar clans merged to produce Nadalvar clans. Nadalvar titles were Nadalvar, Villavar, Nadar, Mara Nadar, Panikkar, Chanar etc
Villavar and Meenavar were part of greater Dravidian Bana Meena clans who ruled whole of India. Banas and Villavar were the indigenous Asura-Dravidian rulers of Ancient India.

DIVISION OF PANDYAN KINGDOM

In the prehistory the ancient Pandyan Kingdom was divided into three kingdoms each defended by Villavars.

Pandyan kingdom defended by
1. Villavar
2. Malayar
3. Vanavar
4. Meenavar

Chola kingdom defended by
1. Vanavar
2. Villavar
3. Malayar

Chera kingdom defended by
1. Villavar
2. Malayar
3. Vanavar

Srilankan clan supported chera dynasty during the Later Chera dynasty period
4. Iyakkar

IYAKKAR

Iyakkar belonged to a race different from Dravidian Villavar people. Iyakkar were indigenous people of Srilanka. Alternate names of Iyakkar was Ezha in Tamil and Hela in Sinhalese. Hence Srilanka was called Eeezham in Tamil or Heladwipa in Sinhalese. Only Iyakkar were the truly indigenous people of Srilanka. But the Asura-Dravidian people were there at Srilanka from antiquity.

Mahaveli Ganga river was named after Mahabali the ancestors of Villavar-Bana clans. The Iyakkar had some intermixture with Asura-Dravidian Tamils. Ezhavar in the ancient times meant only Iyakkar.

HELU LANGUAGE

Iyakkar might have used Tamil language as a primary language prior to third century BC. But after their intermixture with Sinhalese people and adoption of Buddhism Iyakkar used Hela (Helu or Ilu) language. Hela language was an Indo-Aryan language closely related to Prakrit and Pali Languages.

THIMILAR

Thimilar were fishermen belonging Iyakkar ethnicity. Mattakalappu Mahanmiyam says that last of the Thimilar were exterminated by the Kalingas in the thirteenth century with the help of Pattanis from Afghanistan.

EARLY NAGAS

Some of the Nagas migrated to Srilanka prior to sixth century BC. They were friendly with Iyakkars and Villavars.

THIRAIYAR

Thiraiyar were Naga fishermen who had resided in ancient Srilanka mentioned in Tamil epic Manimekalai. Manimekalai the heroine of the epic, in the third century AD was transported to Manipallavam, a small island in the Northern Srilanka where there was a seat or foot stool used by Buddha (563 BC to 483 BC). Buddha preached and had reconciled two kings of Naganadu.

Manimekalai speaks about Naga king Valai Vanan and his queen Vasa mayilai who ruled over Manipallavam (Nainativu) in the Jaffna Peninsula. Their daughter, the princess Peeli Valai had a liaison at the islet with the early  Chola  king Killivalavan. Out of this union the prince Tondai Eelam Thiraiyan was born. Ilanthiraiyan ruled Tondai Nadu from Kanchipuram. Thiraiyar could be related to Thiyyar of Kerala.

VILMEENKODI said...

VILLAVAR AND IYAKKAR

LAST IYAKKAR DYNASTY

The last known dynasty of Iyakkar was founded by Sage Pulastya. Pulastya might have ruled in the early 6th century BC. The capital of Pulastya was Pulastinagara, modern Polonnaruwa. Pulastya's sons were Sage Agastya and Vishrava. Sage Agastya used to live at Pothigai hills who wrote grammer for Tamil called Agatthiyam. Visrava's sons were Kubera, Ravana and Vibishana. Ravanas rule might have been during the life time of Buddha. Ravana would have been defeated by Vanara army before 543 BC.

Following that Sinhalese Naga dynasty was founded by Prince Vijaya at 543 BC. Mahabharatham mentioned that Sinhala King and Vibishana as contemporaries living in the same period of Kurukshetra war. Mahabharatham mentioned Sinhala king from Srilanka participating in Kurkshetra war and also that Sinhala king took part in the Rajasuya Yajnam conducted by Yudhishtra after the war. Mahabharatham also mentioned Pandava Sahadeva meeting King Vibishana at Srilanka.

Since the Sinhalese kingdom was established in 543 BC Mahabharathams period could be after 543 BC only. Tambapani and Polonnaruwa could have been two capitals of Iyakkars in that time.


LATER NAGA

SImmediately after the defeat of Ravana the Nagas belonging to the clan of Guhan occupied Srilanka in the sixth century BC. Guhankulathor were Singar, Vangar and Kalingar belonging to Singa country, Bengal and Orissa. By the intermixture of these three country people Mukkulathor or Murguhar were formed.

Three clans of Murguhar were
1. Sinhalese
2. Murguhar (Mukkuvar)
3. Maravar

Later Nagas occupied Srilanka, Ramnad and coastal Tamilnadu. Early Sinhalese kingdom was founded by Sinhalese prince Vijaya but laterdays Vangar and Kalingan dynasties replaced them.

IYAKKAR SINHALA UNION

In 543 BC Sinhala prince Vijaya reached Srilanka with his 700 numbered army. He married Iyakkar princess Kuveni and ruled from another capiலிtal of Iyakkars Thambapani. But soon Kuveni was chased away to jungle with her children.

RISE OF BUDDHISM

Many of the Nagas who migrated to Srilanka could have been Buddhists already. When Ashokas sons Mahendra and Sangamitra arrived at Srilanka in during the reign of King Devanampiya Tissa (250 BC to 210 BC) who ruled from Anuradhapura at 250 BC most of the Srilankans were converted to Buddhism.

IYAKKAR MIGRATION TO KERALA

After the Kalingan dominance was established in Srilanka, Iyakkar alias Ezhavar started migrating to Kerala. This could be after the end of Sangam age in the fifth century AD. Buddhism flourished in ancient Kerala as well. The Iyakkar migrants also were Buddhists. They worshipped God Aruga . Aruga was an alternative name for Buddha. Ezhavar/Iyakkar remained separate from Villavar/Nadalvar of Cheran dynasty until the fall of Chera dynasty in 1335.

VILMEENKODI said...

VILLAVAR AND IYAKKAR

LATER CHERA DYNASTY(800 AD to 1102 AD)

The Later Chera dynasty of Tamil Villavars was supported by Villavar, Vanavar and Malayar clans.

IYAKKAR IN CHERA COUNTRY

In some areas during the Later Chera period Iyakkar or Yakkar lords ruled as feudal lords. At Kakkanad in Ernakulam, Kumaranellur and Punalur Iyakkar inscriptions are found. Iyakkar seem to have been employed as soldiers or Sevakar .Ezhavar were called as Sevakar.

END OF LATER CHERA DYNASTY

Following Tulu-Arab threat the later Chera dynasty was shifted from Kodungalur to Kollam in 1102 AD. Bulk of the Villavar migrated to Kollam. In 1120 AD Tulu invader Banapperumal from Alupa dynasty invaded Kerala with 350000 strong Nair army and occupied Malabar. Banapperumal founded the Tulu Kolathiri dynasty at Kannur with his son Udayavarman Kolathiri as the first king. Tulu-Nepalese Nagas called Nairs occupied Kasaragod, Kannur, Kozhikode and Malappuram districts of Malabar. An Arab settlement was founded at Malabar.

CHERAI DYNASTY(1102 AD to 1335 AD)

Following the migration of Kodungaloor Cheras to Kollam in 1102 AD the Chera dynasty merged with Ay dynasty of Kollam. Between 1156 AD to 1335 Kerala was ruled by Kollam Cheras. Villavar were powerful at southern Kerala.

VILLARVATTOM KINGDOM (1120 AD to 1450 AD)

A group of Villavar and Panickar who remained at central Kerala formed the Villarvettom (Villarvattom) dynasty. Villarvettam kingdom ruled the areas between Udayanapuram near Vaikkom to Chendamangalam. Udayamperur Ernakulam, Paravur, Elankunnapula, Vaipeen were under the rule of Villarvattom kingdom. Around 1339 AD the Villarvattom king became a Christian along with his subjects greately increasing the Christian population of Kerala. Villarvattam kingdom came to an end in 1450 AD when the overlordship of Villarvattam kingdom was given to Paliathu Achans, a Panickkar defectors to Kochi Kingdom. Areas under Villarvattom kingdom such as Paravur,Vypeen and Udayamperoor became major centres of Christianity. Villarvattom Panickars joined Portuguese to form a Mestizo community which was then integrated by Syriac Christianity.


MALIK KAFUR'S INVASION

Following 1310 AD all the Tamil Dynasties came to an end. Cherai king Ravivarma Kulasekhara though crowned himself at Kanchipuram as Tribhuvanachakravathi at Kanchipuram he was deposed by Turks around 1314 AD.

RISE OF KOLATHIRI

Tulu ruler Kolathiri of Kannur with the support of Arabs and Turks became the supreme leader of Kerala. In 1314 he sent two Tulu princesses called Attingal Rani and Kummumel Ranis to Venad to rule over Venad. Tulu-Nepalese Aryan-Naga migrants from Ahichatram, the Nambuthiris and Nairs established their dominance in Kerala when Madurai Sultanate was established around 1335 AD.

VILMEENKODI said...

VILLAVAR AND IYAKKAR

THE LAST TAMIL VILLAVAR RULER

The last Cherai ruler Veera Udayamarthanda Varma Veera Pandyan was the son of Ravivarma Kulasekhara born to a Pandyan mother. He was deposed by Attingal and Kunnumel Ranis. The last tamil Villavar ruler Udayamarthanda Varmas rule ended in 1335 AD when Madurai sultanate was established. Kunnumel Aditya Varma son of Kunnumel Rani established a Tulu Matriarchal dynasty at Venad in 1335 AD.

VILLAVAR WHO JOINED EZHAVAR

Some Villavar, Panicker and Sannar joined the Ezhavar after the fall of Tamil kingdoms in 1335 AD. Panickars and Sannar were considered as the aristocracy among Ezhavar. But the Villavar who joined Ezhavar were few making less than one percent of the population. In the Twentieth century Sannars and Panickars played an important role in the revival of Ezhavar.

MIGRATION OF VILLAVAR

After the fall of Cherai dynasty in 1335 AD Villavar-Nadalvar people migrated further south to Trivandrum and Kanniyakumari. Kottaiyadi near Kanniyakumari could be the last fort built by Kerala's Villavar. Villavar had some sovereignty until1610 AD.

In the same period the Villavar dynasties of Tamilnadu Cholas and Pandiyas also had migrated to extreme south. Cholas had built a fort at Kalakkadu and Pandiyas had built forts at Kallidaikurichi and Ambasamudram.

In 1610 AD a Tulu-Nepalese Brahmin dynasty from Vellarappally Kovilakam of Kochi was installed as Venad rulers during the Portuguese era. Villavar were pushed to a lower stratum after this period.

CONCLUSION

Villavar and Iyakkar belong to completely different races. Villavar were of Dravidian Tamil ethnicity. Iyakkar were Srilankan Buddhists. But during the reign of later Chera dynasty, Iyakkar were appointed as soldiers in the army and as feudal lords, who inturn supported Chera dynasty.

The intermixture of Villavar with Ezhavar occured only after the fall of Tamil dynasties in 1335 AD. In those areas in central Kerala where most of the Villavar either migrated to south or joined the Portuguese. The Panickars and Sannars who had been left behind have joined Ezhavas. Nadalvar and Ezhavar thus dont have common origins but have intermixture in recent times in some areas.

VILMEENKODI said...

NAGA

Nagas were basically a north Indian people but ethnically different from Aryans. Nagas were a subordinate people of Aryans. Nagas, Aryans and Dravidians are three different races of India.

HINDI

Hindi is also known as Devanagari was the language of Deva(Aryan) and Naga people.

INDRA

Indra was the king of Devas was elected mostly from Aryan people. But some Nagas were also elected as King of Devanagari people. Nahusha was a prihistorical Naga king who attained Indra status.

NAHUSHA

Nahusha was elected as a Indra as the reigning Indra was removed by a curse. Nahusha ruled from Pratishthana, modern Paithan in Aurangabad district, Maharashtra. This may correspond to the period of occupation of central india by Nagas as told in Kalithokai. Son of Nahusha was Yayati. Sons of Yayati were Puru, ancestor of the Pandavas and Kauravas and Yadu, ancestor of Yadavas. Yadus had a tribal union with the Turvasha tribe, and were frequently described together. Thus Pandavas Kauravas and Yadhava might descend from Naga king Nahusha.

DESCENDENTS OF INDRA

The Naga migrants from Gangetic river area to South India also claim descendency from Indra and Ahalya.

Nahusha → Yayati
Yayati → Puru dynasty
Puru dynasty → Kuru dynasty + Yadava dynasty
kuru dynasty → Kauravas+ Bharatha dynasty

DESCENDENTS OF KAURAVA

It is customary for the Naga migrants to south India and Srilanka to claim as descendants of Kaurava or Kurukula or Bharathakula. Karaiyar, Konda Karavas and other fishernen communities claim that they are descendents of Kauravas.. In India these Nagas pretend to be Tamils but in Sinhalese territories they always identify themselves as descendents of Kaurava or Bharatha.

WAR AGAINST NAGAS

Kalithokai an ancient Tamil literature describes a great war fought between combined armies of Dravidian Villavar Meenavar against Nagas. In that war Villavar Meenavar were defeated and Nagas occupied central India. This war could have happened at 700 BC. Nahusha ruled central India with Pratishthana at Mahararashtra as his Capital perhaps after this period.

NAGA MIGRANTS TO SOUTH INDIA

Various clans of Nagas migrated to south India and Srilanka especially to coastal areas.

1. Varunakulathor (Karave)
2. Guhankulathor (Maravar, Murguhar, Sinhalese)
3. Kauravas(Karave, Karaiyar)
4. Paradavar
5. Kalabhras(Kalappalar, Vellalar, Kallar)
6. Ahichatram Nagas (Nair)

VILMEENKODI said...

NAGA

GUHAN DESCENDENTS

The Guhan descendents belonged to the clan of Guhan, the mythical boatman Guhan at the banks of Sarayu river, a tributary of Ganges river. Guhan helped Lord Shree Rama to cross the Ganges river. Lord Shriram invited the Guhan clan to Ayodhya and gave them positions.

WAR WITH RAVANA

The Guhan clans formed part of Ayodhyas army who accompanied Lord Shrirama to southern India. Along with Vanara (Vanar - Banar) from Kishkinda the Guhan clans fought against Ravana. Ravana belonged to Iyakkar clan who were closely associated with Dravidian people and spoke Tamil. Ravana's uncle Sage Agasthya wrote grammar for Tamil called Agathiyam. Ravana could have ruled in the sixth century BC.

Mahabharatha mentions a Singhala King from Srilanka participating in Kurukshetra war and Rajasuya Yagnam. Vibishana snd Maya Danava, father in law of Ravana also lived in the Mahabharatham period. In 543 AD Vijaya established Singhalese kingdom. Thus Vibishana and a Singhala king coexisted at Srilanka according to Mahabharatham, possibly in the sixth century BC.

MARAVAR

Mattakalappu Manmiyam says that Maravars had been fishermen at the Ganges river who were invited to Ayodhya by Lord Shriram and were given positions in Ayodhya. Mattakalappu Manmiyam also says that Ayodhya ancestry meant Maravar. Later Maravar became the companions of Lord Shriram and came to south india. Along with Vanaras Maravar invaded and defeated Ravana. Mattakalappu Manmiyam praises Maravar as destroyers of Arakkar dynasty. Maravar and Vanarar might have fought with Ravana in the sixth century BC.

வீரனென்னும் பரதிகுல யிரகுமுன்னாள்வேட்டை சென்றெங்கள் குலமெல்லிதன்னைமாரனென்றணைத்தீன்ற சவலையர்க்குவருஇரகு நாடனென நாமமிட்டுபூருவத்தி லயோத்தி யுரிமையீந்துபோன பின்னர் சிறிராமர் துணைவராகிதீரரென்னுமரக்கர்குலம் வேரறுத்தசிவ மறவர்குலம் நானும் வரிசைகேட்டேன்(மட்டகளப்பு மான்மியம்)

Mattakalappu Manmiyam says that after this war at Lanka many Nagas started migrating to Srilanka.

VILMEENKODI said...

NAGA

INVASION OF SRILANKA BY MURGUHAR

Murguhar from Ayodhya invaded Srilanka.

இலங்கையின் வனப்பைக் கேள்வியுற்று வடஇந்தியாவிலே அயோத்தியினின்றும் முற்குகர் இலங்கைக்குப் படையெடுத்து வந்தனர்.
(மட்டக்களப்பு மான்மியம்)

THREE BRANCHES OF GUHAN

According to Mattakalappu Manmiyam the three branches of Guhan were Singar Vangar and Kalingar. The Nagas moved along the Ganges eastwards and founded or joined the kingdoms at Bengal and Kalinga.
The three ancient kingdoms of Guhan clans were

1. Singar- Sinhala country at Bengal
2. Vangar - Bengal
3. Kalingar - Orissa

From these countries the Nagas started settling at the east coast of Tamilnadu and Ramnad and Srilanka.

THREE SUBCLANS OF GUHAN CLAN

By the merger of the Nagas from three Guhan branches Singar, Vangar and Kalingar three clans of Nagas emerged.
These were

1. Sinhalese
2. Maravar
3. Murguhar(Mukkuvar)

These three clans were called the Murkulathor or Mukkulathor or Mukkulathavar or Murguhar in Srilanka according to Mattakalappu Manmiyam. Because of this close relationship with Sinhalese, at the Mattakalappu ruled by Kandy's Kalingan kings, Mukkuvar were appointed as the regional Governor of Mattakalappu area called Podi . Mukkuvar governors called Arumakutty Podi and Kandappodi were mentioned in the Mattakalappu Manmiyam written in 1600s.

Similarly Maravar were appointed as Vanniya, administrators of the Mattakalappu area. However in the northern Tamil area, Yazhpanam Maravar or Mukkuvar could not occupy high offices. Guhan clans the Sinhalese, Maravar and Mukkuvar could be the early Naga migrants who might have migrated after the invasion of Vijayabahu in 543 BC.

INDIAN MUKKULATHOR

At India Maravar have distanced themselves from Mukkuvar and have joined Kalabhras and Thuluva Vellala at the South arcot area.

VILMEENKODI said...

NAGA

NAGA DYNASTIES IN NORTH INDIA

Nagas were considered equal to Aryans in the early period. Nagas had high status and could become Indra. Many Naga dynasties ruled northindia. Shishunaga dynasty (413 to 345 BC) and Nanda dynasty (345 to 322 BC) were the last Naga dynasties to rule Northern India. But in the laterdays they became an oppressed class in the northern India. Nagas were sold as slave warriors to southern kingdoms. Nagas adoption of Buddhism from sixth century onwards might have caused their degradation.

BUDDHIST NAGAS

Nagas were closely associated with the Ikshvaku dynasty. The last king of Ikshvaku dynasty Prasanajit who ruled Kashi converted to Buddhism and became a disciple of Lord Buddha. After this period the Nagas revolted against the Aryan practices and converted themselves to Buddhism.

ARYAN REACTION

Pushyamitra Sunga(185 BC to 149 BC) a Brahmin - General of Maurya empire murdered the last king of Maurya dynasty Brihadratha Maurya. Pushyamitra Sunga established the Sunga dynasty. Pushyamitra Sunga persecuted the Buddhists, most of them were Nagas. Pushyamitra Sunga burned Buddhist scriptures and demolished Monasteries After this period Nagas were degraded.

Brahmins converted the New foreign invaders such as Scythian and Huna invaders to Hinduism. In the later period Jat clans and Rajputs perhaps originated from the foreign invaders. Mohyal Brahmins from Iraq seem to be originally Turkish people but now accepted as Brahmins. Nagas were pushed to a lower stratum in the North India. The persecution of Nagas could be one reason why there was mass migration of Nagar to Southern India. An other reason was the Scythian-Saka invasion in 150 BC.

NAGARS OF PADMAVATI(170 AD to 350 AD)

Nagas of central India, which was a hindu dynasty, rose again after the end of Kushana rule. Nagas from Vidisha extended their rule to Mathura. They were contemporaries of Saka rulers. In the end they were subjugated by the Gupta empire.

VILMEENKODI said...

NAGA

INDO-SCYTHIAN KINGDOM(150 BCE to 400 AD)

Indo-Scythian invasion and their occupation of Sind, Ganges and Narmatha river valleys might have caused a large exodus ofKalwar from the Chedi kingdom. Kalwar from Chedi Kingdom were known as Kalappirar in the south India. North Indian Kalwar surnames Kalar, Kallar, Kaliyapala and Kalal closely resemble that of Kalappirar titles Kalvar, Kaliyar, Kallar and Kalappalar.

CHEDI KINGDOM

Chedi kingdom was situated at Madyapradesh at the banks of Ken river. Kalwar might have been the inhabitants of Chedi Kingdom. Kalwar might have migrated to ancient orissa and then to Tamilnad where they were known as Kalappirar or Kalappalar.
Kalwar might be the same people who founded Kalachuri kingdoms at Mahishmati in the 6th century and at Tripuri in the 10th century AD. Kalachuri soldiers used a type of knife called Churi. Churi Knife was used in Tamilnadu after the invasion of Kalappirar.

KING KHARAVELA(105 BC)

King Kharavela who was from the Chedi dynasty ruled Kalinga country in the second century BC. Kharavela occupied the northern Tamilnadu around 105 BC. The Kharavelas commanders who occupied northern Tamilnadu were known as Velir or Vel Alar or Karalar. Since they came from Kalinga the Vellalar were known as Kalinga Kulam. Vellalar were early Kalappirar who were also Known as Kalappalar. Kalappalar were the aristocracy of Kalappirar. Vellala have Pillai and Mudaliar surnames.

KALWAR KOMAN PULLI

In the early Christian era a Kalabhra ruler called Mavan Pulli also known as Kalvar Koman ruled at Thirupathi.

KALABHRA INVASION

In the third century the Kalappirar or Kaliar or Kalvar established their rule after defeating all the three crowned kings of Thamilakam Next three hundred years Tamilakam went into a dark age. The Kalabhra capital was at the Nandi hills near Bangalore. The descendents of Kalappirar are Kalappalar-Vellalar and Kallar community of Tamilnadu.

KALLAR

Puvindra puranam and Kalla Kesari Purannam claim that Kallar descended from Indra and Ahalya. Historically Kallar were the descendents of Kalabhra invaders in the third century AD.

Kallar, Maravar, Agamudaiyar and Vellalars are closely related Naga tribes who migrated from Gangetic river area to Tamilnadu in the third Tamil Sangam Period(500 BC to 300 AD). They claim to descent from Indra and Ahalya, wife of Rishi Gautma.

INDRA KULAM

Indra had an illicit relationship with Rishi Gautama's wife Ahalya. Ahalia bore Indra three sons, who respectively took the names Kalla, Marava, and Ahambadya. claim to be descendants of Thevan or Indra.(Mr. F. S. Mullaly )

But according to Ramakien, the Thai Ramayana the children of Ahalya through Indra was Bali and through Surya was Sugriva.

'கள்ளர் மறவர் கனத்ததோர் அகமுடையர் மெல்ல மெல்ல வெள்ளாளர் ஆனார்'
is an old saying.

kallar, Maravar and Ahambadiyar slowly became Vellalars. Thus Vellalar, Kallar, Maravar and Agambadiyar all belong to Indra Kulam.

This is the reason why in Kallar marriages the bridegroom has to confirn that he belongs to Indra kulam, Thalavala nadu, and Ahalya gotra. Ala means Naga. Thalavala nadu may mean Head of Naga country. Kallars practised Polyandry, a Naga custom.

KARAIYAR

Mattakalappu Mahanmiyam says that Karaiyar were impressed by the prosperity of Srilanka and started migrating to Srilanka. Karaiyar claim descendency from Kauvarava and Bharatha. Karaiyar might have migrated to Srilanka in the early third Sangam period around 300 BC.

VILMEENKODI said...

NAGA

NAGAS IN SANGAM LITERATURE

Sangam Literature mentioned Maravar, Eyinar, Aruvalar, Oliar, Oviar, Paradavar were the ancient Naga migrants to Tamilnadu.

PARADAVAR

Paradavar call themselves Parvatha Rajakulam and also Bharathakula Kshatriyar. Parvatha clan was one of the Vedic clans at the Gangetic area. Parvatha clan was mentioned by Mahabharatha who were residing at the Northwest and also at the Gangetic areas in the sixth century BC. Paratarajas was an Iranian dynasty ruling over Baloochistan between first to third century AD. At Baloochistan a northern Dravidian language called Brahui is still spoken. Paradavar might have been displaced from their homeland at the first century AD. In the same period they appeared at the Sangam age Tamilnadu. Paradavar revolted against the Pandiyan rulers who were successful in defeating and suppressing them. Nedunjeliyan II  at 210 AD defeated the Paradavar who refused to pay tax.


THE ORIGINAL INHABITANTS OF SRILANKA

The people indigenous to Srilanka were Iyakkar. Iyakkar were a minor race of people who were ethnically different from Dravidian Villavar. But they intermixed with Asura-Dravidian people and they spoke Tamil. Other occupants of Srilanka were Dravidians-Asura people. The island was under the influence and control of Villavar dynasties ie Chera Chola Pandiyan dynasties. Agasthya Muni used to stay at the Agasthya malai in Tamilnadu. Sage Agasthya was the uncle of Iyakkar king Ravana.

A place called Komari exists at the south eastern Srilanka. A place called Madura exists at south central area from where a river called Madura oya(river) starts flowing. The places Komari and Madura could be related to the kumarikkandam the continent destroyed by deluge. The largest river in Srilanka was called Mahaweli Ganga. Mahabali was the ancestor of Villavar and Bana people of India. But when the Gangetic Nagas arrived they have added Ganga to it.

Srilankas old name itself was Thambapani, which was a variant of the name of Thamraparni river in Tamilnadu. The Iyakkar capital was at Thambapani when the Sinhalese prince Singabahu invaded the Srilanka in 543 BC. Srilanka was also called Serendib, a variation of Cherandeevu which was an indication of Chera king's sovergnity in Srilanka in the prehistorical era. Serendib is even now the official name of Srilanka. Prior to first Sinhala king Vijaya Bahu's arrival in 543 BC, many Nagas had been inhabiting Srilanka along with Iyakkar.

NAGA DWEEP

In the third Tamil Sangam period itself Srilanka was called Naga Nadu or Naga Theevu. The early Nagas often joined hands with the Iyakkar against the Sinhalese. Srilanka is a country of Buddhist Nagas, who have their origin at Gangetic river basin.

RISE OF BUDDHISM

Many of the Nagas who migrated to Srilanka could have been Buddhists already. When Ashokas sons Mahendra and Sangamitra arrived at Srilanka in during the reign of King Devanampiya Tissa (250 BC to 210 BC) who ruled from Anuradhapura at 250 BC most of the Srilankans were converted to Buddhism.

IYAKKAR NAGA WARS

The indigenous Iyakkar people were eventually defeated and suppressed. The Iyakkar clan fishermen called Thimilar were also defeated. But finally Thimilar were massacred with the help of Pattanis from Afghanistan in the 12fth century AD.

IYAKKAR MIGRATION TO KERALA

Many Iyakkar migrated to Kerala in the ancient times. Ezha Iyakkar became a supporting clan of Chera dynasty founded by Villavar clans. Iyakkar-Yakkar lords ruled over Kakkanad, Kumaranellur and Punalur areas. Ezha Iyakkar inscriptions are found at Kakkanad temple in the Ernakulam district.

VILMEENKODI said...

NAGA

THE AHICHATRAM NAGAS(345 AD)

In the Kadamba country in Karnataka a Brahmin called Mayurasharma Became a king and changed his name to Mayura Varma. Mayuravarma to strengthen himself brought Aryan Brahmins and Naga slave warriors from Ahichatram which was the ancient capital of Uttarapanchala country at 345 AD. These Naga slave warriors were known as Buntaru (bonded slaves).

These Nagas could be related to Newar people of Nepal. Laterday Nair architecture closely resembled Newar architecture. Newars practised Matriarchy earlier. Mayuravarma settled them at the coastal Karnataka. These Nagas mixed with the local Bana clans known as Banta(of Bana). Eventually both were called Bunts. Bunts, including Nairs had served Alupa kingdom at Mangalore.

GANGAR AND KONGAR

Gangetic area agriculturists called Gangar or Kongar(Gauda Gaundar) migrated to south india around second century AD. Gauda is an alternative name for Ganges. In Tamilnadu they were known as Kongu. Cilappatikaram mentioned that Cheran Cenkuttuvan defeated Kongu people in the second century AD. In 350 AD western Ganga kingdom was established at Karnataka after the southern invasion of Samudra Gupta.

During the rule of Western Ganga king Avinita(469 AD to 529 AD) Kongu was brought under Ganga dynaடsty and the Kongu Vellalar settled down at Kongu in the sixth century AD. Chera dynasty after losing Kongu territory shifted their capital from Karur to Kodungaloor. Kongu Vellalars are ethnically related to Gaudas of Karnataka, Gangadikara Vokkaliga. They are also related to Lingayaths of Karnataka by religeon hence they are also called as Lingaya Gaunders. They are not ethnically related to Vellalar and other Nagas. Kongu Vellalar had been the enemies of Villavar of Chera dynasty.

NAGPUR

Nagpur is considered a centre of Nagas. But in North India Nagars were forced to remain in a lower stratumUnlike their oppressed Naga counterparts in the Northern India, the Nagas in Kerala and Tamilnadu by allying with the Arabs and Delhi Sultanate had elevated themselves to a higher stratum but destroyed the local Dravidian Villavar culture.

VILMEENKODI said...

NAGA

THE RISE OF NAGAS

Until 12th century the Ahichatram Nagas of Tulunadu, the Nairs were serving their Tulu Kings subserviently. Similarly the Gangetic Nagas of Tamilnadu Vellalar, Kallar, Maravar and Agambadiyar were serving the Chola and Pandyan kingdoms subserviently.

But the Arrival of Arabs and Turks in the 12th century transformed Nagas considerably. In the North India many with Naga roots joined the armies of Turkish sultanate.

TULU INVASION

In 1102 AD Kerala's hindu Villavar kings faced threat from a Tulu Buddhist prince called Banapperumal. Banapperumal had been supported by Arabs who wanted to establish a sea base, port and a settlement in Kerala. Facing imminent Tulu invasion the Chera dynasty ruling at Kodungaloor shifted its capital to Kollam at 1102 AD. At 1120 AD Banapperumal brother of King Kavi Alupendra of alupa dynasty invaded Kerala with 350000 strong Nair army. In fact it was a mass migration of Nairs from Tulunadu to Kerala.

Banapperumal invaded Malabar, and occupied Northern Kerala without war.
Chera dynasty perhaps did not want to go to war with Arabs who had a powerful navy and their companions the Tulu-Nepalese Nagas.
Banapperumal established his capital at Valarpattinam near Kannur. After that He ruled from Kodungaloor which had been abandoned by the Chera dynasty in 1102 AD.

Banapperumal and some of his nephews embraced Islam religeon. Many Nairs converted to Islam religeon and a Matriarchal muslim community was established at Malabar. Banapperumal left for Arabia in 1156 AD after dividing Malabar and giving to his son Udayavarman Kolathiri and his three nephews born to his sister Sridevi. Thus a large Nair population had entered Kerala in the twelfth century with Arab support. Arabs continued to protect them until sixteenth century.

NAIRS

Nairs were Ahichatram Nagas, who practised many Naga customs like Matriarchy and Polyandry. Nairs had numerous snake temples called Sarpakavus, where they worshipped live snake.
Nairs were related to Bunt community of Tulunadu but not ethnically related to other Malayalis. At kerala they intermixed with Tamil clans such as Vellalar and Panickar.

Nair lords were called Madambi (Mada + Nambi), because of their place of origin Ahichatra Madasthana (high place) at Himalaya.

VILMEENKODI said...

NAGA

MALIK KAFUR'S INVASION IN 1310 AD

In 1310 AD, Delhi's armies with its two lakh soldiers led by Malik Kafur attacked Panddyan Kingdom. Around Thiruchengodu places called Chanara Palayam and Panickar Palayam exist where the Pandyan armies were once stationed. Pandyan kingdom which had only an army with Fifty thousand and was defeated. In the following period Delhis armies hunted down Villavars. Many Villavars found refuge in the western Ghats others went to Srilanka.

NAGAS COLLUSION WITH DELHI SULTANATE

Many Nagas with Kalappirar lineage converted to islam religeon in that period. By this Vellalar, Kallar and Maravars were enabled to occupy the Chola clan and Pandyan clan lands.

After the defeat of Pandyan dynasty in 1310 AD by Malik Kafur, Nagas were elevated to a higher position. Eventthough they were Sudras, Nagas were elevated high above the indigenous Villavar clans. Till then Kerala and Tamilnadu had been ruled by Villavar clans. The reason for this is, bulk of the Nagas had allied with the invaders from Delhi and many nagas had embraced Islam religeon. Many Kallars were reconverted to hinduismட again after the establishment of Vijayanagara Naicker rulein 1377 AD but kallars retained some islamic customs such as circumcision.

MADURAI SULTANATE (1335 AD to 1377 AD)

When Madurai sultanate was founded in 1335 Kerala was given to Tulu Samantha-Nambuthiri dynasties. This empowered Nairs throughout Kerala again without war. Thus Nairs established their authority all over Kerala by becoming allies of Arabs, Delhi Sultanate and Madurai sultanate, without fighting any war.

At Tamilnadu Kallars and Vellalars joined the Madurai sultanate as allies and many embraced Islam religeon. The Kallar, Maravar, Ahambadiyar and Vellalar occupied Villavar lands in that period.

PARASHURAMA

Nambuthiris claimed that Parashurama created Kerala out of the sea by throwing his axe and gave it to them. In the earlier Tamil Chera dynasty period Parashurama was never mentioned in books or inscriptions. This is a ploy of Nambuthiries to claim the Dravidian lands of Villavar people. Parasurama who lived in Treta Yuga 2,163,102 BC to 867,102 BC never ventured south of Haihaya kingdom or Narmata river. In reality Kerala was given to Nambuthiris by Malik Kafur only. Arabs brought Tulu-Nepalese Brahmins inside Kerala in 1120 AD. Malik Kafur in 1310 AD after defeating Pandyan dynasty gave Kerala to the rule of Tulu-Nepalese dynasties of Namputhiris and Samanthas. This in turn led to thகe dominance of Ahichatram Nagas in Kerala.

FOUR TULU-NEPALESE KINGDOMS (1335)

Four Tulu Samantha kingdoms were established in them Nambuthiris had the right for sambandam with princesses. Thus these dynasties was Tulu Samantha+Nambuthiri dynasties.

1. Kolathiri dynasty
2. Samuthiri dynasty
3. Kochi dynasty
4. Attingal rani dynasty

SMALL NAIR KINGDOMS

Valluvanadu, Palakkadu and Thekkumkur kings were Nairs.

VALLUVA KONATHIRI

Valluvakonathiri moopil Nair was the king of Valluvanad. On each 12 years during the Mamangam festival Valluvanad Nairs attempted to Kill Samuthiri at the Utsavaparambu near Pattambi.

THAROOR SWAROOPAM

Tharoor swaroopam was the Palakkad kingdom ruled over by Nair kings called Sekhari Varmas. Prior to 1335 AD they were at Athavanad in Ponnani Thaluk of Malappuram district.

VILMEENKODI said...

NAGA

OCCUPATION OF CHERA TEMPLES(1335 AD)

The Chera temples were occupied by Nagas in 1335 AD. Immediate response was the Villarvattom king and his Panickers converted to Christianity after 1339 AD which provoked an attack from Samudiri and Arabs on Chendanangalam in 1340 AD. Half of Villavars went to Srilanka and adopted Buddhism. Nearly 45 percent of remaining Hindus converted to other religions. The Dravidian Hinduism including Kannagi worship came to an end. A Nepalese style of Hinduism including alive Naga worship came into existence in Kerala.

EXODUS OF VILLAVARS(1350 AD)

The Delhis army continued to massacre the Villavars. Villavars took refuge in the western Ghats. Chanar Malai near Chenkotah was a jungle refuge used by Villavars for the next two hundred years. Many Villavar Panickars from Kerala went to Srilanka. Between 1350 to 1600 AD, Panicker armies of Kerala served the three kingdoms of Srilanka ie Kotte, Kandi and Yazhpanam kingdoms. Panikkars were converted to Buddhism and lost their individuality. Alagakonara who went from Vanchipura ie Kollam built the Colombo fort. He named it after the old name of Kollam, Kolambam. His son Vira Alakesvara of Gampola ruled Gambola near Colombo between 1387 to 1411 AD. Alagakonara family also had adopted Buddhism.

Sadasiva Panickan joined the Kotte kingdom as elephant trainer. Sadasivapanikkan married a lady from the royal family of Kotte. His son Senbahapperumal became the ruler of Kotte and Jaffna kingdoms, and adopted the royal title Bhuvanaikabahu VI of Kotte (1469 AD to 1477 AD)The migration of Villavar armies to Srilanka and their religious conversion to Buddhismfurther weakened the Villavar people of India. The Tamil soldiers from Kerala because of their peculiar hair knot on top of the head were known as Kondaikkara Thamilar.

The Tamil soldiers from Kerala because of their peculiar hairstyle were known as Kondaikkara Thamilar.

IYAKKAR STAND AFTER 1335 AD

Keralas Ezha iyakkar population did not fight the Naga invaders and they had accepted a subordinate position. Some people of Villavar origin, Villavar, Panickars and Shannar joined Ezha Iyakkar and they became their leaders. These considerably weakened Villavars and took away their ability to retaliate.


VIJAYANAGARA NAICKAR ATTACK (1377 AD)

The Vijayanagara attack under Kumara Kambanna defeated and evicted the Madurai sultanate. During the Vijayanagara period many of the Kallars were reconverted to Hinduism. But many Kallars retained many Islamic customs until the end of 20th century.

1. Circumcision Piramalaikkallar boys were practising circumcision until late 20th century with feast and celebration
2. In Kallar marriages the bridegroom does not tie the thali but his sister ties the Thali around the neck of Bride.
3. Kallar Thali bears the Crescent and star symbol.

VANATHIRAYAR

Vijayanagara Nayaks appointed Banas of Bana kingdom in the Andhrapradesh as the rulers of Madurai. Mahabali Vanathirayars pretended to be Pandyas. A bana chieftain called Thol Mahavili Vanathirayar was kept on the Pandya throne by Vijayanagar commander Vittala in the fifteenth century.A Vanathirayar had called himself Pandyakylanthaka or destroyer of the Pandiyan dynasty. Vanathirayar(Vanniar, Vanavarayar, Vanakovaraiyar) were appointed as the leaders of Nagas of Tamilnadu. Later these Vanathirayars who were the leaders of Various Naga clans became Palayakkarar under Madurai Nayak rule. Vanathirayars were ethnically related to Telugu Balija Naickars but not related to any Naga clans. These Vanathirayars used the Thevar title. The Naga, Kalabhra and Tuluva Vellalas also started using the Thevar title.

Vijayanagara Naickars by effectively making Vanathirayars as naga clan chiefs controlled the Naga clans of Tamilnadu and by using the Naga armies antagonised the Villavar dynasties.

VILMEENKODI said...


NAGA

THE EUROPEAN COLONIAL RULERS

The rightful owners of Tamilnadu and Kerala were Villavars and the rightful owners of Karnataka and Andhrapredesh were Banas. Villavar had ruled Tamilakam from time immemorial. Villavar had built all the temples in Kerala and Tailnadu. Banar were the northern cousins of Villavars and the arch enemies of Villavars.

Malik Kafur defeated Pandyan kingdom in 1310 AD which led to the rule of Tulu Bana-Nepalese rule in Kerala(1335) and also led to Balija (Bana) Naickar rule in Tamilnadu(1377). This also led to the rise of Nepalese Nagas in Kerala and the elevation of Gangetic Basin Nagas in Tamilnadu. The suppression of Villavars and elevation of Nagas was an Arab, Delhi Sultanate and Madurai Sultanate strategy.

The European colonial rulers readily accepted the Delhi sultanate's strategy of suppression of indigenous Dravidian Villavars and elevation of Nagas. The Portuguese supported North Indian Aryan Naga migrants to and also the foreign blooded Christians in Kerala. Dutch and British followed the same strategy of Delhi Sultanate.

Most of the colonial administrators were northen migrants. Thus Nagas had a golden age for 450 years in India and Srilanka . Nagas had come to south india as slaves or refugees. Nagas had been thiefs and robbers or slave warriors by profession in south India. Most of the criminal tribes in South India were Naga clans. But with the help of Muslim invaders and Europeans the Nagas were actually ruling south India after 1335.

Portuguese supported the Tulu-Nepalese rulers of Kerala. Europeans became protectors of Nagas of Kerala replacing the Delhi sultanate and Arabs .Europeans protected Nagas in Kerala for 450 years. Nagas had retained their high position until independence with European help.

Most of the foreign sailor traders and invaders such as Arabs, Turkish sultanate of Delhi and Europeans preferred non-native Tulu-Nepalese Naga-Samantha clans to indigenous villavar tamil rulers of Kerala.

In Tamilnadu Portuguese and Dutch converted many Nagas especially Marava and Vellalars to Christianity. British who came as allies of Arcot Nawab followed the same policies of Muslim invaders such as elevation of Nagas and Suppression of Villavars.

NAGA COLLUSION WITH SULTHANS AND BRITISH

MARUTHANAYAGAM PILLAI   ALIAS YUSUF KHAN

Maruthanayagam Pillai (1725 to 1764 AD) was a Vellala commandant of the British East India Company's Madras Army. He had embraced Islam and adopted the name Yusuf Khan thereby he could gain the confidence of Chanda Sahib the Arcot Nawab and Hyderabad Nizam. Yusuf Khan married a Portuguese Christian or Luso-Indian girl named Marcia or Marsha. By marrying a Christian he could convince the British that his family was christian. British appointed him Tax collector of Madurai and Thirunelveli. But when Maruthanayagam Pillai tried to betray his British masters they hanged him. British raised his son a Christian.

VELLUVAKKAMMARAN NAMBIAR ALIAS SHEIKH MUHAMMAD AYAZ KHAN

Velluvakkammaran Nambiar (1713 to 1799) was a commander of Hyder ali who converted to Islam. Ayaz Khan became an adopted son and trusted lieutenant of Hyder Ali. Ayaz Khan was made the Governor of Chitradurga.

In 1778 Ayaz Khan was appointed as the Commander of Bednur Fort. Ayaz Khan in 1782 conspired with the British and handed over the Bednur Fort to British. After the surrender he lived at Bombay as a pensioner of British

VILMEENKODI said...

LAST VILLAVAR CAPITALS

KERALA VILLAVAR MIGRATION

Kerala Villavar moved further south after 1314 AD and established their capital at Kottaiyadi near Kanyakumari and Cheranmadevi.

CHERANMADEVI

At Cherannadevi Kerala Villavars built another fort. This served as capital of Jayasimhavamsam between 1383 AD to 1444 AD.

KOTTAIYADI

Kottaiyadi is mentioned in the oral traditions where a fort existed. Kottaiyadi was a last Chera fort. When Rama Varma, a Venad ruler wanted to marry a princess from Kottaiyadi they refused. The old saying that 'Nadalum Ramavanmanukkum Nadarkal kulathil Penn kodom' is based on this incidence.

நாடாளும் ராமவன்மனுக்கும் நாடார்கள் குலத்தில் பெண் கொடோம்.

The Tulu-Ai matriarchal king Ramavarma ruled Venad with Kuzhithurai as capital at 1610 AD. This fort was destroyed by Venad kings after 1610 AD.

VILLAVAR MIGRATION TO VENAD FROM TAMILNADU

Following the Pandyan defeat a Pandyan clan accepted the Suzernity of Vijayanagara Naickers and started ruling from Tenkasi. Other Chola and Pandyan dynasties moved to south.

KALAKKADU

A Chola family built a fort at Kalakkadu. Kalakkadu was the capital of Jayasimhavamsam from 1516 AD to 1595 AD.

Tulu-Cherai ruler BOOTHALA VEERA SRI VEERA UDAYAMARTHANDA VARMA (பூதல வீர ஶ்ரீ வீர உதய மார்த்தாண்ட வர்மா)(1516 AD to 1535 AD) by marrying Chola princess called himself
VENTRU MANKONDA BOOTHALA VEERAN
(வென்று மண்கொண்ட பூதல வீரன்)
PULIMARTHANDAN(புலி மார்த்தாண்டன்).
Capital: Kalakkadu

Married Chola Princess Cholakulavalli (சோழகுலவல்லி) at Kalakkadu. Kalakkadus alternative name was Cholakulavalli puram. Kalakkadu kingdom was called Mullinadu. He was ruler of Jetunganadu (Kollam).

Writ to redress the grievances of NADARS between PARAII and THOVALA mountains.

Tax relief for Christian Paravar.
Grant to Jain temple Nagercoil
Defeated by Vijayanagar generalissimo, SALAKARAJA Chinna TIRUMALAYYADEVA defeated Bhuthalaveera Tamraparni 1535 AD. Forced to surrender all the Pandya territories that he had previously won, and reduced to the position of a VASSAL of the VIJAYANAGAR EMPIRE.


KALLIDAIKURICHI AND AMBASUMUDRAM

Pandiyas who migrated to south built fortifications at Kallidaikurichi and Ambasamudram. Kallidaikurichi was the capital of Jayasimha Vamsham between 1444 AD to 1484 AD).

TENKASI PANDYAS

Tenkasi Pandyas however vehemently opposed the occupation by Venads Tulu-Cherai rule. Tenkasi Pandyas preferred to be tributary of Vijayanagara Naickers.

END OF VILLAVAR KINGDOMS

In 1610 AD the Portuguese planted a Brahmin dynasty from Vellarappalli in the Kochi kingdom.

Pooram Tirunal of Attingal Nambirattiyar Ammai became Attingal Rani.

VEERA RAVI VARMA REVATI TIRUNAL KULASEKHARA PERUMAL (1610 AD to 1662 AD) was the first Brahmin king of Venad
A Brahmin prince from Vellaappalli called Kochuraman Unni Pandarathil was adopted in 1630 AD.

DESTRUCTION OF VILLAVAR KINGDOMS

All the Villavar forts were erased to ground after 1610 AD.
Cherai, Ay, Chera, Chola, Pandyan dynasties came to an end.
Tenkasi Pandyan dynasty also ended shortly.

VILMEENKODI said...

VILLAVAR MIGRATION

CHERA MIGRATION

520 AD KARUVUR to KODUNGALOOR

1102 AD KODUNGALOOR to KOLLAM

1133 AD KOLLAM to IRANIAL, KOTTAIYADI, CHERANMADEVI

PANDYA MIGRATION

1310 TENKASI

1377 KALLIDAIKURICHI AMBASUMUDRAM


CHOLA DYNASTY

1310 KALAKKADU

1610 END OF CHERA,CHOLA,PANDYAN DYNASTIES

VILMEENKODI said...

BRAHMIN PANDYAS OF KERALA

PANDYAS OF MADURAI

Pandyas descended from three Tamil Villavar tribes called Villavar, Malayar, Vanavar and their seagoing cousins called Meenavar. Their flags displayed Bow and Arrow or Hill earlier and Double fish insignia later. Pandyas were Tamils who practised Patrilineal descendency.

PANDYAS OF KERALA

In the Tamil era which lasted until the Delhis invasion in 1311 AD many Pandyan territories existed in Kerala. The Pandyan territories were Maranadu, Niranam, Purakkadu (Ambalapuzha), Alangadu, Pandalam, Poonjar, etc All these kingdoms had been supported by Tamil warriors and military trainers called Panickers. Pandyan princes as well soldiers were trained for warfare by Panickers. All these territories had been ruled by Tamil Villavar-Meenavar rulers.

SAMANTHA-NAMBUTHIRI DYNASTIES

After 1311 AD Matriarchal Tulu Samantha-Nambuthiri dynasties replaced the Tamil dynasties but continued to use the Pandya and Kulasekhara titles. Samantha's are Tulunadus Bunts who is of Bana descent.

Nambuthiris are migrants along with Nagas, from Ahichatra capital of Uttara Panchala country(modern Nepal) to Karnataka in 345 AD. The invasion of Banapperumal, a Tulu Alupas prince who invaded Chera country in 1120 AD, with 350000 strong Nair army, established Nambuthiris, a subgroup of Tuluva Brahmins as feudal lords in the Northern Kerala when Kolathiri kingdom was established. After Malik Kafurs invasion in 1311 AD, Kolathiris and his Tulu-Nepalese army sided with the Delhis invaders.

All Tamil Kingdoms came to an end and Tulu Samantha(Bunt) and Nambuthiris formed four Matriarchal principalities and also 500 Nambuthiri sankethams, large land holdings were established. Samantha-Nambuthiri dynasties are of Tulu-Nepalese ancestry

MARANADU

There was a Panicker dynasty at Maranadu. Maran is the title of Pandyans. Many Maranadu Panickers have joined Christianity. At the end of Pandya rule the Devar veedu of Maranadu Panickars was attacked by Pandiyas themselves.

NELKINDA

Kottayam area was ruled by Pandyas in the ancient times. Their capital was called Nelcynda by the Roman visitors. Nel means Nelvelimaran the title of Korkai Pandiyas.

PURAKKAD

Purakkadu was an ancient Pandian territory. Plini describes Purakkadu as a place under the control of Modurai Pandion. After the fall of Tamil Villavar kingdoms in 1311 AD a Nambuthiri dynasty ruled over Purakkad kingdom. Alternate name for Purakkad is Ambalapuzha. The Nambuthiri rulers of Ambalapuzha were called Deva Narayananmar or Netra Narayananmar. They never claimed Pandyan descendency. Purakkad Panickers were related to the Pandalam kingdom along with Alangad-Manjapra Panickers.

ALANGAD

Alangad had been ruled by Panickers and along with Ambalapuzha related to Pandalam dynasty. After 1311 AD, Kaimals, sons of Vellala wives of Banapperumal ruled over Alangad. Kaimals are now part of Nairs.

VILMEENKODI said...

BRAHMIN PANDYAS OF KERALA

PANDALAM

Pandalam Pandyan dynasty existed even before Malik Kafurs attack in 1311 AD. The total area was 2,600 km2 (642473 acres). Pandalam Pandyan dynasty was an offshoot of the Tenkasi Pandyan dynasty. Around 1600 AD during the Naicker era a Pandyan family migrated to Pandalam. Pandyas practised Patrilineal desendency and law of Primogeniture. Original Pandyan line came to an end before or after Travancore's annexation of Pandalam kingdom in 1820 AD.

Pandalam Pandya dynasty was replaced by a Matriarchal Namboothiri dynasty in the 1700s who pretend to be Pandyans.Samanthas could have initially replaced Tamil Pandyas in the late 1700s. Namboothiris only have the right to marry princesses eventually turning it into a Namboothiri dynasty.

Present day Pandyas's Father, Grandfather and all ancestors are Nambuthiris. They never talked Tamil. Their title is Raja. Pandyans never had the title. The present royal family of Pandalam belonged to the Bhargava gotra. Bhargava is the alternate name for Brahmin sage Parashurama. Bhargava is also first name mainly from brahmin communities of South India. Present Pandalam Nambuthiri Pandyas perform Upanayana ceremony.They are Vegetarians.

Original Pandyas were Tamil Villavar-Meenavar people and of Dravidian descent. Earlier Tamil Pandyas dynasties never allowed Brahmins to marry their princesses. Tamil Pandyas were Patrilineal. Pandyas spoke only Tamil.

CHEERAPPANCHIRA PANICKER

Cheerappanchira Panickers of Chertala were closely associated with Sabarimala Aiyappan of Pandalam dynasty. Lord Ayyappan was trained in Martial arts in the Cheerappanchira Kalari. Malikapurathamma was also from this family. This family of Panickers might have joined Ezhavas after the fall of Chera Pandyan kingdoms.

Panickers are subgroup of Villavar Tamils. In the laterdays when Nambuthiri dynasties ruled Kerala Cheerappanchira panickers were considered Avarna and were forced to distance themselves from Sabarimala. Even after the independence they never got the recognition they deserve. Alangad Yogam and Ambalapuzha Yogam of Panickars still visit Pandalam each year.

VILMEENKODI said...



BRAHMIN PANDYAS OF KERALA

POONJAR

Poonjar has a Matriarchal family of Pandyas who claim descent from a Pandyan princess who was married by Edappalli Nambiadri. The Pandyan prince and his sister found refuge at the Edappalli kingdom. The Nambiadri (Namboodiris who have become rulers were called Val Nambis, Nambidris ). The original Pandyan prince did not have any children hence his sisters son became the king.

The Pandyan family allegedly escaped to Kerala during Thirumala Naicker era. But the stories about Poonjar Pandyas are purely fictional.The original line of Nambiadri-Pandyan dynasty became extinct after three or four generations. They had the title Pandymandalam Udaya Kulasekara Perumal.

Next came a Brahmin ruler called Chief of the Vanjipuzha Madham to rule the principality.He also adopted the title Pandymandalam Udaiya Kulasekhara Perumal. He was a Despot so people rose in revolt forcing him to depart.

In the eighteenth century two Brahmin brothers called Neithalloor Pandarathil were adopted. The younger brother became the first person to assume the title Poonayattu Perumal. He also adopted the title Pandymandalam Udaiya Kulasekara Perumal. He was also a despot.

After that they were replaced by a Tulu Brahmin Potti family called Sarkara Kovilakom fromVenkitangu near the GuruvayoorIIn this matriarchal dynasty Nambuthiries only married the princesses converting it to a Nambuthiri dynasty which continues till date after seven generations.This dynasty also adopted the title Pandymandalam Udaiya Kulasekharapperumal.


According to Parameswaran Pillai the present generation of Poonjar Chieftains or indeed of several preceding generations, have NO CONSANGUINAL BOND with the PANDYAN KINGPoonjar Pandyas are the richest among the Brahmin Pandyas of Kerala. Poonjar Pandyas in 1877 AD leased 227 Sq miles (145280 acres) of land to a Britisher J.D Munroe, Kannan Devan hills. This estate is known Kannan Devan estates. They own Poonjar, Anjanad and Maraiyur close to Mullapperiar. After independence they had 40000 acres land (but actual estimate could be much higher).

One Poonjar prince married Chitra Thirunals sister when standard marriages became the Norm.


(After the Tulu invasion of Kerala by Banapperumal in 1120 AD with a 350000 strong Nair army Tuluva Brahmins appeared as a land owning class.After 1311 AD after Malik Kafurs attack when all the Tamil kingdoms came to an end Namputhiris occupied enormous tracks of land. Kerala was divided into 500 Nambuthiri Sankethams, in which each Nambuthiri owned 5000 to 20000 acres of land. Nairs acted as serfs under the Nambuthiris. Nambuthiris rise is after the fall of the Tamil Kingdoms not earlier. Tulu invaders were the allies of Arabs and Delhi Sultanate The Villavar lands were thus occupied by the Tulu-Nepalese peopleFinally when Travancore Diwan Col.Munroe abolished Namburhiri Sankethems and made Nair serfs actual owners of the land in 1815 Nairs suddenly became immensely powerful )


(It is true that Original Tamil Pandyas were finally exiled from Tamilnadu in 1630 AD. Each Pandyan prince was smeared with vermilion on his forehead and exiled. They stayed in the southern Kerala among Villavars with the title Chanthubalan. Now they have mostly disappeared by emigration.)

VILMEENKODI said...

BRAHMIN PANDYAS OF KERALA

MR.PARAMESWARAN PILLAIS REPORT TO GOVT REGARDING POONJAR PANDYAS IN 1953


APPENDIX IFURTHER NOTES ON POONJAR CHIEFTAINS AND KODIKULOM KARTHAS The following additional notes on the Poonjar Chieftains and Kodikulom Karthas are prepared from material furnished by Mr.C.S.Parameswaran Pillai of Poonjar, on Poonjar Chieftains, and Mr.P.Velu Pilla of Thodupuzha, on Kodikulom Karthas, I met both these gentlemen in June 1953

Mr.Parameswaran Pillai, a venerable old man then in his eighties, is a profound Sanskrit scholar and well versed in the history and lore of the POONAYATTU PERUMALS (Poonjar Chieftains), and his family are resident in Poonjar for many generations. He is related to the house of Poonjar through marriage. Mr.Velu Pillai was the then Field Officer for Backward Communities with his head—quarters at Thodupuzha town, the chief town of the taluk of that name. The ancestral seat of the KODIKULOM KARTHAS is in Thodupuzha taluk, and not far from the town itself. According to Mr.Parameswaran Pillai, the Pandyas, ancestors of the Poonjar Chieftains, left Madura at the time of the ascendency of the Thirumala Naickens in the South. They left secretly at night with an only sister, and entered Travancora through Palghat and Edappally. At

________Page 311

Edappally, they accepted the hospitality of Edappally Raja, the local Chief who eventually married the Pandyan princess the Pandyan Raja then moved southward, and arriving at Poonjar he saw that the land was good and decided to settle there. He bought the land from the then owner, the RAJA OF THEKKUMKUR, and built palaces and fortifications, and established himself as the Chief of POONJAR. ANJANAD and MARAYOOR, hill-tracts in the northeastern part of Travancore were acquired.later through purchase from the then owners of those tracts, the Chonga- manattu Devaswom. (Deyaswom is landed property attached to temples).

The original PANDYAN IMMIGRANT RAJA HAD NO MALE ISSUES, and he was succeeded by the SON OF HIS SISTER who was earlier married to the RAJA OF EDAPPALLY. Since then, the Poonjar house adopted, and still continues, the MATRILINEAL order of succession. This was also in keeping with local practice. In three or four generations, the original PANDYAN LINE BECAME EXTINCT.

The people of Poonjar then approached THEKKUMKUR to send someone to rule the principality, but be refused to do so on the advice of his mother who said that it would he a sin to acquire ruling rights, even if offered, over lands which the THEKKUMKUR KARANAVAS (matrilineal male ancestors) had sold to the Pandyas. The Chief of the VANJIPUZHA Madham - a BRAHMIN

________Page 312

ruler - then came to rule the principality, but before long he was discovered to play mischief trying to incorporate the Poonjar lands adjoining his boundaries to his own principality. The people rose in revolt compelled the VANJIPUZHA Chief to depart, Thereafter various neighbouring Chieftains tried, with only short-lived success, to rule the Poonjar; principality as elected Presidents Perumals. (Perumal - perum plus aal - means big person, literally.

In ancient times, parts of the West Coast region, or Chera country, or perhaps the whole of it for some time, were ruled by Perumals who were elected to the office for twelve- year periods by common consent of the people. It is believed that the Chera Kings introduced the institution of Perumal.

The first Poonayattu Perumal was the younger of two brothers of NEITHALLOOR PANDARATHIL. He was a despot, and very unpopular with the people; he died before completing his term of office. The elder brother, fearing revolt due to the despotism of his brother, did not seek to become Perumal. Presumably, other men of rank and aristocracy continued to be Perumals, but their terms of office were undistinguished, and there is no record of them, except that they all assumed the. title of PANDY MANDALAM UDAYA KULASEKKARA PERUMAL, following the Pandyan tradition. Then came a Perumal from VENKIDANGU SARKARA KOVILAKAM who assumed

VILMEENKODI said...



BRAHMIN PANDYAS OF KERALA

_________Page 313

the title of POONJAR UDAYA KULASEKHARA PERUMAL. He ruled so well, and was so popular with the people that they decided to keep him for life, and, moreover, to continue succession to Poonjar Chieftainship by his MATRILINEAL descendants. This Perumal was succeeded by his SISTERS SON who was born in Poonjar and was therefore the first Poonjar Perumal bom in Poonjar.

The Poonjar line has continued to the present time in the matrilineal descent of the SARKARA KOVILAKAM PERUMAL. The present Valia Raja (Senior Chieftain) of Poonjar is of the seventh descending matrilineal generation from the, first Perumal bom in Poonjar. It would seem from the above that the present generation of Poonjar Chieftains or indeed of several preceding generations, have NO CONSANGUINAL BOND WITH THE PANDYAN Kings, but due to the traditional association of the principality with the Pandyan dynasty, the popular assumption, at any rate, is that the Poonjar Chieftains are descendants of the Pandyas. (See also quotation from Nagam Aiya, p, 65 supra, according to which the then Valia Raja of Poonjar claimed to be a descendant of the Pandyan dynasty, in submitting a petition to the Governor of Madras in 1897 for the restitution of certain rights. Poonjar, the seat of the principality callled Poonjar Edavaka, is a quiet, small town in Kottayam district.There are a large number of rambling buildings which are

_________Page 314

the palaces and offices of the Rajahs, a high school and a Meenakshi temple in the town. I am told that the present extent of the POONJAR EDAVAKA is 40,000 acres, most of which are hills and forests. During my visit to Poonjar, I had the privilege of calling on the present Valia Raja (Senior Chieftain) to pay my respects and to convey to him the respects of the MUTHUVANS. The Raja, an oldish, kindly gentleman of slight build, was attired in an astonishingly simple manner with only a plain white dhothi and shirt. He seemed to be a man of simple tastes and few words. He received me most cordially, and was pleased that I called. However, I was rather disappointed when I conveyed to him the respects of "his j people, the Muthuvans: the good Raja had never heard of Muthuvans. I tried to get some confirmation of statement of the eastern Muthuvans that they used to visit the Poohayattu Perumal once a year to pay their respects to him, by asking the knowledgeable Mr.Parameswaran Piilai about it. He did confirm that in his early youth he had seen the then Perumals receiving respects and presents from hill tribes; but he could not say whether or not they were Muthuvans, for he too had not known Muthuvans. In those days, the Perumals, in their turn, used to give patty (silk), sword, ring etc., insignias of honour and authority, to the chief

______Page 315

men among the tribes. If this was the case, the Muthuvan statement of relations with the Poonayattu Perumals is substantially correct .As regards Kodikulom Karthas, very little information was available. It would appear that they were once an influential family of landed aristocracy with extensive control over the hills and forests in thodupuzha and nearby taluks. However, at the present time, they are impoverished, and a few extant. descendants of the family who live just outside Thodupuzha town are ordinary citizens in rather difficult economic circumstances. It is of course exceedingly probable that at the time of the settling of the western Muthuvans in the hill tracts of Thodupuzha taluk and elsewhere, the KODIKULOM KARTHAS were the virtual rulers, and hence their claim that they are people of the Karthas.


CONCLUSION

In Kerala Tulu Samantha as well as Nambuthiris adopted Chera and Pandyan titles to whom they were not ethnically related.

VILMEENKODI said...

ARTHUNKAL VELUTHACHAN AND LORD AYYAPPAN

ARTHUNKAL CHURCH

St. Andrew's Basilica, Arthunkal is situated at Arthunkal, Cherthala in Kerala at a seashore, facing Arabian sea. Arthunkal Church was built in the Portuguese period in the early sixteenth century. It was rebuilt in 1584 by an Italian Jesuit priest called Vicar Jacomo Fenicio. Devotees called him "Arthunkal Veluthachan".

Rev. Fr. Giacomo Fenicio (1558 AD - 1632 AD), was the first european missionary to study Hinduism to write articles and books about Hinduism in Latin. He was also interested in Hindu culture and Kalarippayattu which he learned from Cheerappanchira Panickers.

ARTHUNKAL VELUTHACHAN

When the Arthunkal Veluthachan was Vicar of the Arthunkal church the Latin Catholics of Cherthala also joined the war against Udayanan. Arthunkal Vezhuthachan is also famed to have been trained in the famed Cheerappanchira Kalari in Muhamma.

Arthunkal Veluthachan and his Latin Catholics were believed to be friends and supporters of Lord Ayyappan. But as the events happened in the Thirumala Naickers period between 1623 to 1659 AD, Arthunkal Veluthachan could have been quite elderly. Arthunkal Veluthachan expired in 1632 AD.

But legends say that Ayyappa Swamy accompanied by Arthungal Velutha in the presence of the chieftain of Alangad , Njalur Kartha, Kampilly Panikkar and Mullappilly Nair, addressed the Alangad warriors at the banks of Periar in Aluva.

Kampilly Panicker was the first person to chant 'Saranam Ayyappa" while ascending the hilly terrain at Erumely. He also was the first Velichappadu or Oracle. Kampilly is a place close to Alangadu, west of Paroorkavala in Aluva.

Lord Ayyappan was an adult during the life time of Arthungal Veluthachan who died in 1632 AD. So the war with Udayanan could have happened before 1632 AD.

ST.SEBASTIANS STATUE

When St.Sebastians statue was installed in 1747 AD many local devotees started calling the idol Veluthachan too.

PANDIAN EXILE

It is generally believed that during the rule Thirumala Naicker (1723 to 1759 AD) came to power he exiled all the Pandyan families from Madurai. Some settled at Kallidaikurichi and Ambasamudram in the Venad. There was a belief that the foreheads of the Pandyan princes were marked with Vermilion before their banishment.

But the Pandyan families settled down at Poonjar and Pandalam could have migrated earlier around 1600 AD. It is because Ayyappan born to Pandyan princess Mayadevi, was an adult during the life time of Arthungal Veluthachan (1632) Pandyan migration to Pandalam could have occurred around 1600 AD.

PANICKARS

The Panickars were martial art trainers who trained soldiers for war. Each Panickar maintained a small army with which they supported Chera and related Pandyan dynasties. Panickars were subgroups of Tamil Villavar people. But after the invasion of Malik Kafur in 1310 AD, and the defeat of Pandyan dynasty Tulu matriarchal kingdoms had been established in Kerala in 1335 AD.

After that Kerala was ruled by Samantha Kshatriyas, Tuluva Brahmin Nambudiris and Nairs. In this period many Panickers left Kerala. Some went to Srilanka. Some joined Ezhavas while others joined the Portuguese army and later to Syrian Christians. Laterdays Panickar title was also given to Nairs.

CHEERAPPANCHIRA PANICKAR

In Muhamma in Cherthala, the Cheerappanchira Kalari was situated. Cheerappanchira Panickars were Ezhavas. In this Cheerappanchira Kalari Jesuit priest Fr. Jacomo Fenicio, Arthunkal Veluthachan was trained in Kalaripayattu. Arthunkal Church was about ten kilometre away from Cherappanchira Kalari.

VILMEENKODI said...

ARTHUNKAL VELUTHACHAN AND LORD AYYAPPAN

PANDYAN TERRITORIES

Though the country was ruled by Matriarchal Tulu rulers many Panickars from Alangad, Ambalapuzha and along the banks of Periar were still loyal to Pandyans of Pandalam. Pandyans existed in central Kerala in Pandalam, Mavelikkara and Kanjirappally area and were known as Keralasingha Valanadu in the Pandian records.

NAICKER ATTACK

Thirumala Naickar sent a Marava chiftain called Udayanan who was a robber with a Maravappada to Kerala sometime between 1623 to 1630 AD. Udayanan built a fort in Karimala near munnar. Udayanan started pillaging the nearby places. Udayanan kidnapped the Pandyan princess Mayadevi. She was rescued. But only after many years Udayanan was defeated and killed. The fear Naickars resulted in the unification of people of diverse origins against Udayanan.

RESCUE OF PANDYAN PRINCESS

Pandyan king with the help of Cheerappanchira Panickar rescued his sister but sent her to stay at Cheerappanchira.

One view was that Pandyan princess was married to Cheerappanchira Panickars nephew. And the son born to them was Ayyappan.

The Alangad Yogam which was also a Panicker Kalary also considered as Pithrustanam, Fathers place of Lord Ayyappa.

SYNCRETIC FAITH

But in that era when Ayyappan was quite young people started to believe that Ayyappan and St.Sebastian were brothers.

Sebastian was a Roman officer, a captain of the Praetorian Guards who embraced Christianity insulted Roman Emperor Diocletian (284 to 305 AD) by ridiculing him leading to his execution by shooting arrows on him.

St.Sebastian became a popular deity to all Catholics. In Arthunkal Church a statue of St.Sebastian sculptured in Milan, was installed in 1647 AD. In the Portuguese era Jesuit priests did not reject the local Hindu and Dravidian customs. Christian Churches also had Bronze flag poles on which flags were hoisted. In the St.Sebastian churches many wait for the appearance of two white hawks flying over the church during the annual festival even today.

AYYAPAN DEVOTEES

Many Ayyappan devotees visit Arthunkal Basilica as part of the pilgrimage each year. The reason said to be Lord Ayyappa used to be very friendly with St.Sebastian. Since they were so close they were considered to be brothers.

The Sabarimala pilgrims offer prayers at the Arthungal church. They remove the sacred chain Mala called Mudra worn around the neck of pilgrims. The pilgrims also take a ritual bath in one of the two ponds near the church.

VILMEENKODI said...

ARTHUNKAL VELUTHACHAN AND LORD AYYAPPAN

RELIGEOUS HARMONY

The religeous and ethnic harmony established by Ayyappan enabled worship in Arthunkal Church as well as Vavar palli. Mala Arayar, Panickkars, Latin Catholics and Muslims all supported Ayyappan and were treated with respect.

The Pandyan dynasty probably ended by 1700 AD. Pandian land was taken over by Nambuthiris who pretend to be Pandyans and use the title Raja.

VAVAR PALLI

Erumeli Nainar Juma Masjid in Kerala’s Kottayam district is regularly visited by Lord Ayyappa pilgrims. This mosque is considered to be the mosque of Vavar. They dont enter the prayer hall of the Mosque but circumambulate the mosque and space provided for resting. The pilgrims are allowed to break coconut and pray here and put Kanika, offerings.

There is another place of worship in Sabarimala called Vavarnada where there is no statue of Vavar but a carved granite slab. A Muslim priest is there. Here also Ayappa devotees pray.

MALA ARAYAR

Mala Araiyar could be connected to Malaiyar tribe one of the three major Villavar tribes which supported Chera Dynasty. The Mala Arayar who had been the main supporters of Lord Ayyappan continued to be the priests and owners of the Lord Ayyappan temple until 1904 AD.

This is one of the reason for the survival of the syncretic faith and religeous tolerance to twentieth century.

Mala Arayars were evicted from their lands by the Pandalam kings in the 1800s. Mala Araiyars were evicted from Sabarimala and seventeen hills around Sabarimala.

Mala Arayars were forced to carry Cardamom from hills to plains without wages. In 1856 AD Mala Arayars attacked the government officials who forced them.

MALA ARAIYAR CONVERSION TO CHRISTIANITY

The harassment of Mala Arayars led to their religeous conversion to Christianity in the nineteenth century. About half of Mala Arayars converted to Christianity.

CMS Missionary Fr. Henry Baker worked among them between 1840 to 1862 AD. Fr.Henry Baker wrote a book called Hill Arrians of Travancore.

In 1879 there were about 2000 christian converts. British missionary Samuel Mateer who visited them in 1883 mentions that the Mala Araiyar resided in the western slopes of the highrange mountains. Their villages consist of houses scattered all over the steep hill slides in his book Native Life in Travancore.

DRAVIDIAN STYLE WORSHIP

Mala Arayar priests conducted Dravidiyan style worship until 1904 AD. Their main form of worship was abulation with honey and abulation with ghee. Until recently the "Thenabhishekam" worship of Mala Araiyars was allowed. Before decades the Thantris denied this form of worship.

In 1904 Travancore king appointed a family of priests from Andhrapradesh who settled down at Chengannoor. This family called Thazhamon family of Thantris have been having hereditary rights to be priests at Sabarimala since 1904 AD.

FIRE ACCIDENT

In 1950 a large fire accident damaged the Sabarimala temple. The idol itself was damaged

NEW AYYAPAN IDOL

P. T. Rajan alias Sir Ponnambala Thiaga Rajan who was the Chief minister of Madras presidency in 1936 and also the last Prsident of Justice party, gifted the present panchaloha idol of Lord Ayyappa to the Sabarimala temple that replaced the old damaged idol.

VILMEENKODI said...

VILLAVAR PANDYANS AND NAMBUTHIRI PANDYANS

VILLAVAR PANDYAN

1. Dravidians

2. Villavar-Meenavar people

3. Titles Maravarman, Chadayavarman, Maran, Villavan, Meenavan

4. Tamil roots

5. Non Vegetarian

6. Descends from Mahabali

7. Pandyans are friends of all Dravidian people.

8. Friends of Mala Arayar

9. Pandyans conducted Hiranyagarba


NAMPUTHIRI PANDYANS

1. Aryan

2. Tulu-Nepalese people from Ahichatram. Bhargavakulam

3. Titles Raja, Godavarma. Adds Birth star to names

4. Tuluva Brahmins with Nepalese roots.

5. Vegetarian

6. Descends from Parashurama, Bhargavaraman

7. Anti Dravidian

8. Harassed Mala Arayar

9. Performs Upanayana ceremony

______________________________________________________

THIRUMALA NAICKERS ATTACK

________________________________

AYYAPPAN PATTU

നീ പോകുന്നതു പരരാജ്യത്തിന്ഏവരുമേ ഒരുതുണ കൂടാതെപോവരുതേ മകനേ പരരാജ്യത്ത്നാരികൾ പിള്ളേർ നായന്മാരുംഈഴക്കുടികളുമൊക്കെ വിലക്കി” (അയ്യപ്പൻ പാട്ട്)

நீ போகுன்னது பரராஜ்யத்தினு ஏவருமே ஒருதுண கூடாதெ போவருதே மகனே பரராஜ்யத்து நாரிகள் பிள்ளேர் நாயன்மாரும் ஈழக்குட்டிகளுமொக்கெ விலக்கி (அய்யப்பன் பாட்டு)

ഇനിയാരേപോയ് സേവിക്കേണ്ടുഈഴപെരുമാളെ സേവിക്കാംഈഴലെനിക്കു വരുത്തുവതിനെചോഴപെരുമാളെ സേവിക്കാം (അയ്യപ്പൻ പാട്ട്)

இனியாரேபோய் ஸேவிக்கேண்டு
ஈழப்பெருமாளெ ஸேவிக்காம்
ஈழலெனிக்கு வருத்துவதினெ
சோழப்பெருமாளெ ஸேவிக்காம் (அய்யப்பன் பாட்டு)

THE HISTORY OF PANDYAN DYNASTY MALAIARAIYAR, CHEERAPPANCHIRA PANICKER IS STOLEN.

______________________________________________

മലഅരയനും ശ്രീ അയ്യപ്പനും, കണ്ണാട്, അരണ്യദീപം പബ്ലിക്കേഷൻസ്, 2006സമ്പൂർണ അയ്യപ്പചരിത്രം, കെ.എൻ. പ്രഭാകരൻ കണ്ണാട്, അരണ്യദീപം പബ്ലിക്കേഷൻസ്.ചരിത്രവും ആധുനികതയും, ടി ടി ശ്രീകുമാർ (2001), കറന്റ് ബുക്‌സ്, കോട്ടയം

_______________________________

MALAI ARAIYAR AND CHEERAPANCHIRA PANICKAR

https://boolokam.com/mb-manoj-write-about-history-of-sabarimala/251235

________________________________

MALAI ARAIYAR AND CHEERAPPANCHIRA PANICKAR

https://navamalayali.com/2018/12/08/sabarimala-mala-araya-mb-manoj/?fb_comment_id=2055510197839400_2056831874373899________________________________________________

MALA ARAIYAR

https://www.google.com/amp/s/www.thenewsminute.com/article/sabarimala-belonged-us-kerala-s-mala-araya-tribe-challenge-thantri-family-91167%3famp

________________________________________________

ARTHUNGAL VELUTHACHAN A LATIN CATHOLIC

https://alangadyogamtrust.com/alangad-yogam/

________________________________________________

SABARIMALA DEVOTEES VISIT ARTUNGAL PALLI. St. SEBASTIAN, BELIEVED TO BE THE BROTHER OF LORD AYYAPPA

.https://www.google.com/amp/s/theprint.in/pageturner/excerpt/why-sabarimala-devotees-go-to-this-16th-century-church-pray-to-saint-sebastian/262394/%3famp

VILMEENKODI said...

THE TITLES OF VILLAVAR-BANA DYNASTIES

Villavar and Bana clans were native Asura Dravidian ruler dynasties of India.


VILLAVAR AND BANAS

The Villavar and their northern cousins Banas were Dravidian ruler clans of India and Srilanka. Villavar and Banas descended from the clan of ancient Asura king Mahabali. Villavar subgroups were Villavar, Malayar and Vanavar. The seagoing cousins of Villavar were Meenavar. The merger of Villavar, Malayar, Vanavar and Meenavar clans created the Villava Nadazhwar or Nadar clans. Villavar and Banas ruled whole of India and Srilanka in the ancient times.

The various clans of Villavar-Bana dynasty are


1. Danava
2. Daitya
3 Bana
4. Bhil
5. Meena
6. Villavar
7. Meenavar


TITLES OF VILLAVAR OF CHERA CHOLA PANDIYAN KINGDOMS

Villavar, Nadalvar, Nadazhwar, Nadar, Nadan, Nadanmar, Nadakkamar, Nadakkal, Santar, Chantor, Chanar, Shanar, Puzhukkai Chanar, Charnnavar, Chantrahar, Chanthakar, Chanthar, Chandar Perumbanar, Panickar, Panickkanadar, Annavi, Thiruppappu, Kavara, Illam, Kiriyam, Kana, Mootha Nadar, Marava Nadar, Kshatriya Nadar, Maran, Mara Nadar, Maravarman, Mukkandar, Moopar, Gramony, Nattathi, Karukkupattayathar, Kodimarathar, Kalla Chantar, Chedi Rayar, Chervaikkarar, Ezhachantar, Enathy, Asan, Sivanthi, Athithan, Adichan, Pandiyan, Pandiyakula Kshatriyar, Pandiya Thevar, Ravikula Kshatriyar, Nelamakkarar, Thevar, Kulasekhara, Kulasekhara Thevar, Villavar, Villar, Villavarayar, Vanavar, Vanniar, Malayar, Malayaman, Malayan Chantar, Meenavan, Chera, Magathai Nadazhwar, Makothai Nadazhwar, Nadavar, Nattavar, Nattar, Menattar, Chozhan, Chozha Thevar,, Chembian, Athiyar, Chonattar, Pandiya, Panayan, Panaya Maran, Panantharakan, Manattar, Nelveli Maran, Seeveli, Maveli, Kooveli etc


EZHAVA

Sannar, Panickar, Illathu Pillai, Illava, Thandan, Yakkar, Iyakkar, Chevakar


VILLARVETTOM KINGDOM OF SYRIAN CHRISTIANS

Maveli, Panickar, PanickarveetilVilledathu, Villadath,Vichatel, Ambadan, Pariyadan, Painadathu, Pynadath, Padayattil, Padamadan, Padayadan Panayathara, Pullan, Kolattu, Kovattukudi, Korattukudy, Kooveli, Cheradayi, Muvattu, Menacherry, Ezharathu, Manavalan, Manadan, Mannattu, Mazhuvanchery, Thandappilly, Veliath, Peruvanchikudy


SRILANKAN VILLAVAR

Villavar, Nadar, Chandar, Chanar, Chantar, Kottai Chantar, Yanaikkara Chantar, Kayittu Chantar, Nambi, Nalavar, Kottaivasal Nalavar, Panchamar, Chevakar, Bantari


YAZHPANAM ARIYACHAKRAVARTHI DYNASTY

Villavarayar, Kalinga Villavar, Panickar, Vanniar


KANDY KINGDOM

Kalinga Villavan, Dananjaya, Panickanar, Panickkar.


KOTTE KINGDOM

Villavar, Panickar.


BANAPPANDIYAN KINGDOMS OF KARNATAKA

Villavar = Bana, Bhilla, Bhillava
Nadar = Nador, Uppu Nador, Torke Nador
Nadalvar = Nadavara, Nadavaru, Nadava
Santar = Santara, Santha, Canta, Chanta, Santhara and Santa
Vanavar = Bana, Bantari, Bant, Bunt, Buntaru, Bhannaya
Malayar = Maleya
Meeenavar= Machiarasa
Chanar = Channa
Sanar = Sanna, Masana Masannaya
Pandiyan=Pandiya
Pandiya Thevar = Pandiya Deva
Udaiyar=Vodeya, Odeya, Odeyarasa


ALUPA PANDIYAN DYNASTY

Nadava, Banta, Buntaru, Pandya, Alva, Aluva, Dananjaya , Kulasekhara, Kulasekharadeva, Alupendra, Pattiyodeya, Pandyarajah Ballal, Bhannaya, Maleya, Bhillava, Banan, Bangera, Kunda


UCHANGI PANDYAN KINGDOM

Pandiya, Nadava


IKKERI NAYAKA

Nayaka, Bananja, Balija


SANTARA PANDIYAN DYNASTY

Pandiya, Bana, Bhilla, Santara, Santha, Canta, Chanta, Santhara and Santa Machiarasa, ChannaSanna, Masana MasannayaVodeya, Odeya, Bhairarasa, Deva


NURUMBADA PANDIYA

Pandiya, Bhilla, Channa, Sanna, Odeyarasadeva, Deva, Devarasa


KONKAN PANDYAN KINGDOM

Pandiya, Nadavara


GOA KADAMBA KINGDOM

Pandiya, Uppu Nador, Torke Nador, Bantari, Saluva


VIJAYANAGARA NAICKERS OF ANEGUNDI-KISHKINDA

Nayaka, Naickar, Devarayar, Balija, Bananjika, Bananja, Valanchiyar, Ayyavolu, Ainnoottuvar, Ayyar, Ayyamgar, Bana, Vanar, Vanarar

VILMEENKODI said...

THE TITLES OF VILLAVAR-BANA DYNASTIES

BANA KINGDOM OF ANDHRA

Bana, Mahabali Vanathi Rayar, Mahavili Vanathirayar, Vanniar Vanathiraja, Vanava Rayar, Vana Adiyar, Sanna, Balija, Naicker, Manavalan, Kanda Gopalan, Choda


KOLAR BANA KINGDOM

Bana,Vanathirayar, Vanar, Mahabali Vanathirayar, Vanniar Mudiyeda Manavalan, Thirumaliruncholai Vana, Ponparappinan.

GOUD

Setti Balija


KALINGA BANA KINGDOM- RAMNAD- ARYACHAKRAVARTHI KINGDOM

Gangai Pillai Vanathirayar, Pillai Kulasekhara Vanathirayar, Vanniyar, Kalinga Villavan, Dananjaya, Makone, Kulasekhara, Singai Ariyan


MAHARASHTRA

Bhantari

NORTH INDIAN BANA-MEENA KINGDOMS


VILLAVAR -MEENAVAR TITLE AND BHIL-MEENA TITLES

1. VIllavar = Bhil
2. Malayar= Mer, Mehr, Mehar, Meron, Mewar, Mevasi, Gomaladu
3. Vanavar= Bana, Vana
4. Meenavar= Meena
5. Nadar, Nadalwar= Nadhala, Natharwal
6. Santar, Chandar= Chanda
7. Chera = Seroh


MEENA DYNASTY OF RAJASTHAN

Chanda, Chanda Meena, Meena, Bhil-Meena, Nadala, Nadhala, Nattala, Natharwal, Nattharwal, Gomaladu, Sihra, Seroh


BHIL CLANS

Bhil, Bhil Meena, Bhil Garasia, Dholi Bhil, Dungri Bhil, Dungri Garasia, Mewasi Bhil, Rawal Bhil, Tadvi Bhil, Bhagalia, Bhilala, Pawra, Vasava and Vasave.


BANA MERCHANTS OF NORTH INDIA

BANIA

Baaniya, Bania, Vania, Vaishnav Vania, Gupta


RAJPUT CLANS

Agnivanshi Rajputs, Chauhan


PANDYAS OF KUNDESHWAR BANPUR TIKAMGARH MADHYA PRADESH

Pandya, Panda, Pandyas of Kundeshwar, Baghwar Kshatriya, Bhagwar Rajput,


TIRGAR

Agni, Vanni, Tirbanda, Tirbonda, Tirgala, Banawadi, Bani Sad, Banwati, Kamanagar, Kamangar, Kamnagar, Ransaz, Tidgad, , Tirkar, Tirmali, Tirwar, Titkar, Tridar


PALLAVA BANA OF PANCHALA COUNTRY AND TAMILNADU

Vanniar, Vanniya Kula Kshatriyar, Agnikula Kshatriar, Kaduvetty, Thigalar, Vada Balija, Chavalakkarar, Chavalar, Vanne Kapu, Palle Kapu, Naicker, Vannia Gaunder


BANA KINGDOM OF SONITPUR ASSAM

Asura, Bana, Mahabali


TITLES OF BANA CLANS OF INDUS VALLEY CIVILIZATION

Mahabali, Danava, Daitya, Asura

VILMEENKODI said...

1. வில்லவர் மற்றும் பாணர்

பாண்டியன் என்பது வில்லவர் மற்றும் பாணர் ஆட்சியாளர்களின் பட்டப்பெயர் ஆகும் . இந்தியா முழுவதும் பாண ராஜ்ஜியங்கள் இருந்தன. இந்தியாவின் பெரும்பகுதி பாண ஆட்சியாளர்களால் ஆளப்பட்டது. இந்தியா முழுவதும் பாண்பூர் என்று அழைக்கப்படும் பல இடங்கள் பாணர்களின் தலைநகரங்களாக மற்றும் பாணஅரசர்கள் பாணாசுரன் என்றும் அழைக்கப்பட்டனர். பாண மற்றும் வில்லவர் மன்னர்கள் இடைக்காலம் வரை இந்தியா முழுவதையும் ஆண்டனர்.

கேரளா மற்றும் தமிழகத்தை ஆண்ட வில்லவரின் வட உறவினர்கள் பாணர்கள் ஆவர். கர்நாடகா மற்றும் ஆந்திராவும் பாணர்கள் மற்றும் பாணப்பாண்டியன் மன்னர்களால் ஆளப்பட்டது.

வில்லவர் துணைக்குழுக்கள்

1. வில்லவர்

2. மலையர்

3. வானவர்

வில்லவரின் கடலோர உறவினர்கள் மீனவர் என்று அழைக்கப்பட்டனர்.

4. மீனவர்

பழங்காலத்தில் இந்த அனைத்து துணைக்குழுக்களிலிருந்தும் பாண்டியர்கள் தோன்றினர். உப குலங்களின் கொடியையும் பயன்படுத்தினர். எ.கா.

1. வில்லவர் குலத்தைச் சேர்ந்த பாண்டியன் சாரங்கத்வஜ பாண்டியன் என்று அழைக்கப்பட்டார். அவர் வில் அம்புக் கொடியை ஏந்தியிருந்தார்.

2. மலையர் குலத்தைச் சேர்ந்த பாண்டியன் மலையத்வஜ பாண்டியன் என்று அழைக்கப்பட்டார். அவர் மலை முத்திரையுடன் கூடிய கொடியை ஏந்தினார்.

3. வானவர் உபகுலத்தைச் சேர்ந்த பாண்டியன் வில்-அம்பு அல்லது புலி அல்லது மரக் கொடியை ஏந்தினார்.

4. மீனவர் குலத்தைச் சேர்ந்த பாண்டியன் இரட்டை மீன் சின்னம் கொண்ட கொடியை ஏந்தி தன்னை மீனவன் என்று அழைத்தார்.

5. வேழநாடு-வேணாடு வில்லவர்களின் அடையாளமாக யானை சின்னம் இருந்தது.

பிற்காலத்தில் அனைத்து வில்லவர் குலங்களும் ஒன்றிணைந்து நாடாள்வார் என்ற நாடாழ்வார் குலங்களை உருவாக்கின. பண்டைய மீனவர் குலமும் வில்லவர் மற்றும் நாடாள்வார் குலங்களுடன் இணைந்தது.

பிற்காலத்தில் வடக்கிலிருந்து இடம்பெயர்ந்த நாகர்கள் தெற்கில் மீனவர்களாக மாறினர். அவர்கள் திராவிட வில்லவர்-மீனவர் குலங்களுடன் இன ரீதியாக தொடர்புடையவர்கள் அல்ல.

வில்லவர் பட்டங்கள்

வில்லவர், நாடாள்வார், நாடாழ்வார், நாடார், சான்றார், சாணார், சானார், சார்ன்னவர், சார்ந்தவர், சான்றகர், சாந்தகன், சாந்தார், பணிக்கர், திருப்பாப்பு, கவரா (காவுராயர்), இல்லம், கிரியம், கானா, மாற நாடார், நட்டாத்தி, பாண்டியகுல க்ஷத்திரியர், ரவிகுல க்ஷத்திரியர், நெலாமக்காரர் போன்றவை.

பண்டைய பாண்டிய வம்சம் மூன்று பேரரசுகளாகப் பிரிக்கப்பட்டது.

1. சேர வம்சம்

2. சோழ வம்சம்

3. பாண்டிய வம்சம்

சேர சோழ பாண்டிய வம்சங்கள்

சேர மன்னர்கள் வில்லவர்கள், பாண்டியர்கள் வில்லவர்-மீனவர், சோழர்கள் வானவர்கள், இவர்கள் அனைவரும் வில்லவர்-மீனவர் குலத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். அனைவருக்கும் வில்லவர் வீரர்கள் ஆதரவு அளித்தனர்.

முக்கியத்துவத்தின் வரிசை

1. சேர பேரரசு

வில்லவர் மலையர் வானவர் இயக்கர்

2. பாண்டியன் பேரரசு

வில்லவர்
மீனவர்
வானவர்
மலையர்

3. சோழப் பேரரசு

வானவர்
வில்லவர்
மலையர்

VILMEENKODI said...

2. வில்லவர் மற்றும் பாணர்


பாணா மற்றும் மீனா

வட இந்தியாவில் வில்லவர் பாணா மற்றும் பில் என்று அழைக்கப்பட்டனர். மீனவர்கள் மீனா அல்லது மத்ஸ்யா என்று அழைக்கப்பட்டனர்.

சிந்து சமவெளி மற்றும் கங்கை சமவெளிகளில் ஆரம்பத்தில் வசித்தவர்கள் பாணா மற்றும் மீனா குலங்கள்.

ஒரு வருடம் பாண்டவர்களுக்கு அடைக்கலம் கொடுத்த விராட மன்னன் ஒரு மத்ஸ்ய - மீனா அரசனாவான்.

அசுர அந்தஸ்து இருந்தபோதிலும், பாண இளவரசர்கள் ஆரிய-நாக இளவரசிகளின் அனைத்து சுயம்வரங்களுக்கும் அழைக்கப்பட்டனர்.

ஏனென்றால், இந்தியா முழுவதும் வில்லவர்-பாண மன்னர்கள் இருந்தனர், ஆரிய-நாக மன்னர்கள் உத்தரப்பிரதேசத்தை மட்டுமே ஆண்டனர்.

அஸ்ஸாம் பாண இராச்சியம்

சோனிட்பூரை தலைநகராக கொண்ட அசுர சாம்ராஜ்யம் என்று அழைக்கப்படும் பாண ராஜ்யம் பண்டைய காலத்தில் அஸ்ஸாமை ஆண்டது. இந்தியா முழுவதும் பாணா-மீனா மற்றும் வில்லவர்-மீனவர் ராஜ்ஜியங்கள் இடைக்காலத்தின் இறுதி வரை இருந்தன.

மகாபலி

பாணர் மற்றும் வில்லவர் மன்னன் மகாபலியை தங்கள் மூதாதையராக கருதினர். மகாபலி பட்டம் பெற்ற எண்ணற்ற மன்னர்கள் இந்தியாவை ஆண்டனர். வில்லவர்கள் தங்கள் முன்னோர் மகாபலியை மாவேலி என்று அழைத்தனர்.

ஓணம்

ஓணம் பண்டிகை கடந்த 3800 ஆண்டுகளாக ஒவ்வொரு ஆண்டும் மன்னன் மகாபலி கேரளாவுக்கு திரும்பியதைக் கொண்டாடுகிறது. கருணையுள்ள அசுர திராவிட மன்னன் மகாபலி சிந்து சமவெளி மற்றும் இந்தியா முழுவதும் ஆட்சி செய்தான் ஆனால் ஆரிய அரசன் இந்திரனின் சகோதரன் உபேந்திரனால் கொல்லப்பட்டான். மாவேலிக்கரை, மகாபலிபுரம் ஆகிய இரண்டு இடங்களும் மகாபலியின் பெயரால் அழைக்கப்படுகின்றன.

மாவேலி

பாண்டியர்களின் பட்டங்களில் ஒன்று மாவேலி. பாண்டியர்களின் எதிரிகளான பாணர்களும் மாவேலி வாணாதிராயர் என்றும் அழைக்கப்பட்டனர்.

தானவர் தைத்யர்

பண்டைய தானவர்கள் மற்றும் தைத்தியர்கள் சிந்து சமவெளியின் பாண துணைக்குழுவாக இருக்கலாம். தனு என்றால் சமஸ்கிருதத்தில் வில் என்றும் தானவர் என்றால் வில்லவர் என்றும் பொருள். தைத்யா என்பது சிந்து நதியின் பழைய பெயர் எனவே தைத்யர் என்றால் சிந்து மக்கள் என்று பொருள். தைத்திய மன்னன் மகாபலி என்று அழைக்கப்பட்டான். இந்தியாவில் முதல் அணைகள் நான்காயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சிந்து நதியில் பாண மன்னர்களால் கட்டப்பட்டதன. சிந்து நதிகள் அணைகளால் அடைக்கப்பட்டதால், ஆரிய மேய்ப்பாளர்கள் தங்கள் கால்நடைகளுக்கு தண்ணீர் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. எனவே சிந்து நதியின் அணைகள் ஆரிய அரசன் இந்திரனால் அழிக்கப்பட்டன. இந்திரனின் சகோதரன் உபேந்திரனால் மன்னன் மகாபலி கொல்லப்பட்டான்.

ஹிரண்யகர்ப விழா

வில்லவர் மன்னர்கள் மற்றும் பாண மன்னர்கள் இருவரும் ஹிரண்யகர்ப்ப விழாவை நடத்தினர். ஹிரண்யகர்ப்ப விழாவில், பாண்டிய மன்னன் ஒரு தங்கக் கருவறையில் கிடந்தான், இது ஹிரண்ய மன்னனின் பொன் வயிற்றில் இருந்து அவன் வெளிப்பட்டதை உருவகப்படுத்தியது. ஹிரண்யன் மகாபலியின் மூதாதையர்.

நாகர்களுக்கு எதிரான போர்

பழங்கால தமிழ் இலக்கியமான கலித்தொகை வில்லவர் மீனவரின் கூட்டுப் படைகள் நாகர்களுக்கு எதிராக நடத்திய பெரும் போரை விவரிக்கிறது. அந்தப் போரில் வில்லவர் மீனவர் தோற்கடிக்கப்பட்டு மத்திய இந்தியாவை நாகர்கள் ஆக்கிரமித்தனர்.

நாகர் தெற்கு நோக்கி இடம்பெயர்தல்

நாகர்களின் பல்வேறு குலங்கள் தென்னிந்தியாவிற்கும் இலங்கைக்கும் குறிப்பாக கடலோரப் பகுதிகளுக்கு இடம்பெயர்ந்தன.

1. வருணகுலத்தோர் (கரவே)
2. குஹன்குலத்தோர் (மறவர், முக்குவர், சிங்களவர்)
3. குருகுலத்தோர் (கரையர்)
4. பர்வத ராஜகுலம் (அகமுடையார், செம்படவர், பரதவர்) 5. களப்பிரர்கள் (கள்ளர், களப்பாளர், வெள்ளாளர்)
6. அஹிச்சத்திரம் நாகர்கள் (நாயர்)

இந்த நாகர்கள் வில்லவர்களின் முக்கிய எதிரிகளாவர். நாகர்கள் டெல்லி சுல்தானகம், விஜயநகர நாயக்கர்கள் மற்றும் ஐரோப்பியர்கள் காலனித்துவ ஆட்சியாளர்களுடன் இணைந்து வில்லவர்களை எதிர்த்தனர், இது வில்லவர் வீழ்ச்சிக்கு வழிவகுத்தது.

VILMEENKODI said...

3. வில்லவர் மற்றும் பாணர்

கர்நாடக பாண குலங்களுக்கும் வில்லவர்களுக்கும் இடையே பகை

பொதுவான பூர்வீகம் இருந்தபோதிலும், கர்நாடகாவின் பாணர்கள் மற்றும் வில்லவர் எதிரிகளாவர். கிபி 1120 இல் துளு இளவரசர் பாணப்பெருமாள் தலைமையில் துளுநாட்டின் ஆலுபா பாண்டிய இராச்சியத்திலிருந்து பாண படையெடுப்பாளர்களால் கேரளா ஆக்கிரமிக்கப்பட்டது. பாணப்பெருமாள் அரேபியர்களுடன் கூட்டணி வைத்து நேபாள நாயர் படையுடன் கேரளா மீது படையெடுத்தார்.

பலிஜா நாயக்கர்கள் கி.பி.1377ல் தமிழகத்தை ஆக்கிரமித்தனர். வில்லவர் குலங்களின் சோழ பாண்டிய அரசுகள் விஜயநகரப் பேரரசின் பலிஜா நாயக்கர்களால் (பனாஜிகாஸ் என்ற மகாபலியின் பானா வம்சாவளியினர்) ஆக்கிரமிக்கப்பட்டன.

வில்லவர்களின் முடிவு

கி.பி 1310 இல் மாலிக் காஃபூரின் படையெடுப்பு பாண்டிய வம்சத்தின் தோல்விக்கு வழிவகுத்தது. வில்லவர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டு மூன்று தமிழ் அரசுகளும் முடிவுக்கு வந்தன. கி.பி.1377ல் விஜயநகர தாக்குதலுக்குப் பிறகு தெலுங்கு வாணாதிராயர்கள் கள்ளர், மறவர், அகமுடையார் போன்ற நாக குலங்களின் தலைவர்களாக ஆனார்கள். வாணாதிராயர்களின் ஆதிக்கம் வில்லவர் குலங்களை அழித்தொழிக்க வழிவகுத்தது.

கர்நாடகா பாண்டிய ராஜ்ஜியங்கள்

கர்நாடகாவில் பல பாணப்பாண்டியன் அரசுகள் இருந்தன

1. ஆலுபா பாண்டிய அரசு
2. உச்சாங்கி பாண்டிய இராச்சியம்
3. சான்றாரா பாண்டிய ராஜ்யம்
4. நூறும்பாடா பாண்டிய அரசு.

கர்நாடக பாண்டியர்கள் குலசேகர பட்டத்தையும் பயன்படுத்தினர்.

ஆந்திரப்பிரதேசம்

ஆந்திராவின் பாண ராஜ்ஜியங்கள்

1. பாண இராச்சியம்
2. விஜயநகர சாம்ராஜ்யம்.

பாணர்களின் கொடிகள்

ஆரம்பகால
1. இரட்டை மீன்
2. வில்-அம்பு

பிற்கால
1. காளை சின்னம்
2. குரங்கு கொடி (வானர த்வஜா)
3. சங்கு
4. சக்கரம்
5. கழுகு சின்னம்
6. சிங்க சின்னம்

திருவிதாங்கூர் மன்னர்கள் கர்நாடகாவின் ஆலுபா வம்சத்தைச் சேர்ந்த பாணர்கள் என்பதால் அவர்களின் கொடியில் சங்கு சின்னம் இருந்தது. சேதுபதிகள் கலிங்கத்தைச் சேர்ந்த வாணாதிராயர்களாக இருந்ததால் அனுமக்கொடி அல்லது அனுமன் கொடி (வானர த்வஜா) வைத்திருந்தனர்.

பாணா மற்றும் மீனா குலங்கள்

வட இந்தியாவில் வில்லவர் பாணா மற்றும் பில் என்று அழைக்கப்பட்டார்கள். மீனவர்கள் மீனா அல்லது மத்ஸ்யா என்று அழைக்கப்பட்டனர்.

வட இந்திய பாண குலங்கள்.

வட இந்திய பாணர்கள் பாணா, பாணியா, வட பலிஜா, அக்னி, வன்னி, திர்கலா போன்ற பட்டங்களை கொண்டிருந்தனர். வட இந்திய பாணர்கள் ஜாட்கள், ராஜபுத்திரர்கள் போன்ற பல்வேறு சமூகங்களுடன் இணைந்திருந்தனர். சில பாணர்கள் ராஜபுத்திரர் மற்றும் ஆரிய ஆட்சியாளர்களுக்கு அடிபணிந்தனர். சில பாணர்கள் வில் மற்றும் அம்பு தயாரிப்பதை தங்கள் தொழிலாக ஏற்றுக்கொண்டனர்.

திர்கார், திர்கலா, திர்பண்டா, அக்னி, வன்னி ஆகியவை ஆரியர்களுக்கு வில் மற்றும் அம்புகளை உருவாக்குபவர்களாக இருந்த உத்தரப்பிரதேசத்தின் வட இந்திய பாணர்களின் சில பட்டங்கள்.

VILMEENKODI said...

4. வில்லவர் மற்றும் பாணர்

பல்லவ பாணர்.

பல்லவ மன்னர்கள் பண்டைய உத்தர பாஞ்சால நாட்டிலிருந்து (உத்தரப்பிரதேசம் மற்றும் நேபாளம்) ஆந்திராவிற்கு கிமு 200 இல் குடிபெயர்ந்தனர். உத்தர பாஞ்சால நாட்டின் தலைநகரம் அஹிச்சத்திரம். பல்லவ மன்னர்கள் பரத்வாஜ கோத்ரத்தைச் சேர்ந்த பிராமணர்கள் மற்றும் அஸ்வத்தாமாவின் வம்சாவளியினர் ஆனால் பாரசீக பார்த்தியன் வம்சத்துடன் கலந்திருந்தனர். பல்லவ மன்னர்களுடன், காடு வெட்டுவதைத் தொழிலாகக் கொண்டிருந்த பாணர்களின் படை, பாஞ்சால நாட்டிலிருந்து தென்னிந்தியாவிற்கு குடிபெயர்ந்தது.

பாஞ்சால நாட்டைச் சேர்ந்த இந்த பிராகிருத மொழி பேசும் பாண குலத்தினர் அக்னி, வன்னி, திகலா (திர்கலா) மற்றும் வட பலிஜா என்ற பட்டங்களை பெற்றிருந்தனர். கிபி 275 இல் பல்லவர் தமிழகத்தை ஆக்கிரமித்தார். பல்லவக் கொடிகளில் பாண குலத்தின் காளை முத்திரை இருந்தது. பல்லவர்களின் தலைநகரான மகாபலிபுரம், பாண வம்சத்தின் மூதாதையரான மன்னன் மகாபலியின் நினைவாகப் பெயரிடப்பட்டது.

மீனா

ராஜஸ்தானின் மீனா குலங்கள் பில் குலங்களுடன் கலந்து பில்-மீனா வம்சங்களை உருவாக்கினர். மீனா குலங்கள் ராஜஸ்தானை கி.பி 1030 வரை நவீன ஜெய்ப்பூரின் ஆமரில் இருந்து ஆட்சி செய்தனர். ஆலன் சிங் மீனா சாந்தா கடைசி பெரிய மீனா அரசர். சாந்தா, நாடார்வால், நாடாலா, பில்-மீனா போன்ற மீனா பட்டங்கள் சான்றார், நாடாழ்வார், வில்லவர்-மீனவர் போன்ற வில்லவர் பட்டங்களை ஒத்திருந்தன.

சத்தீஸ்கரின் பாண வம்சம்

நந்திவர்ம பல்லவரின் படையெடுப்பிற்குப் பிறகு பாலியைத் தலைநகராகக் கொண்டு கி.பி 731 இல் சத்தீஸ்கர் மற்றும் ஒடிசாவிலிருந்த தெற்கு கோசல இராச்சியத்தில் பல்லவர்களால் ஒரு பாண வம்சம் நிறுவப்பட்டது. விக்ரமாதித்யன் முதலாம் ஜெயமேரு கடைசி அரசன்.

திக்கம்கர் பாண்டிய வம்சம்

பாண்டிய பட்டம் பெற்ற பாண குலத்தினர் மத்தியப்பிரதேசத்தில் உள்ள குண்டேஷ்வரைத் தலைநகராகக் கொண்டு ஆட்சி செய்தனர்.

பலிஜா வர்த்தகர்-வீரர்கள்இடைக்காலத்தில் பாணர்கள் வெற்றிகரமான வணிக சமூகமாக தங்களை மாற்றிக் கொண்டார். பாண பலிஜாக்கள் அஞ்சு வண்ணம் மற்றும் மணிகிராமம் போன்ற பல்வேறு வர்த்தக சங்கங்களை உருவாக்கி வர்த்தகத்தை கட்டுப்படுத்தினர். இந்த வர்த்தகர்-வீரர்கள் கிஷ்கிந்தா மற்றும் ஐஹோளேயில் தலைநகரங்களைக் கொண்டிருந்த பலிஜா நாயக்கர்கள் ஆவார்கள்.

பலிஜா வர்த்தகக் குழுக்கள் ஐரோப்பாவின் ஜெர்மன் ஹான்சியாடிக் லீக் வர்த்தகக் குழுவை ஒத்திருந்தன. பலிஜாக்கள் ஆந்திரப் பிரதேசத்தின் பாண இராச்சியத்தை (வடுக நாடு) சேர்ந்தவர்கள், அவர்களின் பண்டைய தலைநகர் ஆனேகுண்டி அல்லது கிஷ்கிந்தா ஆகும். வானரர் என்பது வானரக் கொடியை ஏந்திய கிஷ்கிந்தாவின் பலிஜா மன்னர்களின் பட்டப்பெயர். விஜயநகரத்தின் பலிஜா நாயக்கர்களின் தலைநகரம் கிஷ்கிந்தாவிலிருந்து இருபது கிமீ தொலைவில் உள்ள ஹம்பியில் இருந்தது.

பலிஜா நாயக்கர்கள் தெலுங்கு வாணாதிராயர் உதவியுடன் வில்லவர்கள் ஆண்ட சோழ மற்றும் பாண்டிய ராஜ்யங்களை அழித்தார்கள்.

முடிவுரை

எனவே பாண்டியர்கள் தமிழ்நாட்டில் மட்டும் இருக்கவில்லை. மகாபாரதத்தில் கூறப்படும் பாண்டியர்கள் அனைவரும் தமிழகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் அல்ல. சில பாண்டியர்கள் பாண்டவர்களை ஆதரித்தனர், மற்றவர்கள் கவுரவர்களை ஆதரித்தனர். பாணப்பாண்டியர்கள் இந்தியா முழுவதையும் ஆண்டனர். சில பாணர்கள் பாண்டியா பட்டத்தைப் பயன்படுத்தினர். மற்றவர்கள் பாண்டியன் பட்டத்தைப் பயன்படுத்தவில்லை. பாணர்களின் கலவையுடன் பல்வேறு ராஜ்ஜியங்கள் தோன்றின. சாகர் மற்றும் ஹூணர் போன்ற காட்டுமிராண்டித்தனமான வெளிநாட்டு படையெடுப்பாளர்களின் படையெடுப்பிற்குப் பிறகு வட இந்திய பாண ராஜ்ஜியங்கள் வீழ்ச்சியடைந்தன.

________________________________________________


வில்லவர், மலையர் மற்றும் வானவர் குலங்களின் வில்-அம்பு, மலை மற்றும் மரம் அடையாளங்களுடன் கூடிய சங்க கால நாணயம்.

https://3.bp.blogspot.com/-Q5Ebqb5XTE4/W1LYuq2vnrI/AAAAAAAAEH4/1b-_GJRcWWoS9FdoOaLnvyUiGU3_BJJSQCLcBGAs/s1600/new.png

VILMEENKODI said...

SANTARA PANDIAN DYNASTY

HOMBUJA

Hombucha was known as Golden Bit and it was also called in various inscriptions asPomburchchha, Patti Pomburchchha and Pombuchcha.

Humcha which was also called Pattipomburchhapura wbich had been thestronghold of the Kadamba of Banavasi between 3rd to 6th centuries AD and Chalukyas of Badami between 5th to 8th centuries AD. 

Humcha became the capital of the Santara dynasty and the principality came to known as Santalige -1000 under the Chalukyas later.

Jinadattaraya migrated to the town of Humcha with an idol of the Jain deity Padmavati, laying the foundation of the Santara kingdom in Humcha. He also built many Jain temples at Humcha.

Prince Jinadattaraya reached a place where he rested under the lakki (Indrani) tree. As he slept, Goddess Padmavati appeared in his dream and instructed him to establish his Kingdom at this place. In the dream, the Goddess asked him to touch her image with his horse's 'bit' part of the bridle in the horse mouth. Jinadatta touched the Idol with the bridle horse bit, which was instantly changed into gold and brought him good fortune. The site of this miracle was henceforth referred to as Hombucha or Golden Bit.

Santaras were Jains and had matrimonial relations with the Saivite Alupa royal family. Both Santara dynasty and Alupa dynasty were Banappandiyan dynasties. Santara dynasty promoted Digambara Jain sect.


VIKRAMA SANTHA

In 897 AD King Vikrama Santha built a Jain temple called Gudda Basadi and installed the idol of Lord Bahubali.

Vikrama Santha had built a separate residence to his Guru Mouni Siddantha Bhattaraka who belonged to kunda Kundanvaya tradition in 897 AD.

On top of the nearby hill, high above the mutt, there is another ancient basadi dedicated to Bahubali, which was constructed in 898 AD by Vikramaditya Santara. Muttinakere, where River Kumudavathi originates from, is nearby.


BHUJABALI SANTHA

Bhujabali Santha had built a Jain temple at Hombuja and had named it after himself. Further, he had donated the village Harivara for the well being of his guru Kanakanandi deva.


SANTARA KING OF KADAMBA COUNTRY

In 934 Santara became the king of Kadamba kingdom. Thus Banavasi Rule of Kadamba king Kalivittarasa Interrupted for one year when Santara was ruling over Banavasi.


MACHIYARASA

In 954 Machiyarasa was ruling in Narakki area Banavasi 12000. Meenavar were called as Machiarasa in the Banappandiyan kingdoms.


SANTARAS, VASSALS OF CHALUKYAS

Around 990 AD Santara Pandiyans of Hombuja and Nurumbada Pandiyans who remained at Kadamba kingdom became vassals of Chalukyas of Kalyani.


SANTALIGE 1000 DIVISION

In 990 Shantara country of Hombuja-Humcha was made a separate province called Santalige 1000 division. It happened towards the end of the 10th century or early 11th century when Hombuja was under the Chalukyas of Kalyani.

After this period Santara country, became Vassal country of many powerful kingdoms such as, The Chalukyas of Kalyani, Rashtakutas,Hoysalas, Vijayanagara dynasty and the Keladi Nayakas etc


SANTALIGE COUNTRY UNDER KADAMBA DYNASTY

In 1012 Hombuja kingdom ie Santalige1000 was brought under the control of Kadamba Kingdom. Santara Prince of Hombuja became a vassal of Kadamba king Chatta Kadamba.

In 1016 AD Santara clans of Hombuja overthrew Kadamba Suzernity. After that Kadamba dynasty of Banavasi ruled only Banavasi 12000 under the suzernity of Jayasimha Vallabha Chalukya.


SANTALIGE UNDER KADAMBA DYNASTY AGAIN

In 1031 Kadamba King Chatta Deva was ruling over Banavasi 12000 and Santalige 1000 ie Hombuja. Son of Kadamba Chatta Deva, SATYASRAYA DEVA, was the GOVERNOR of Santalige province.


HOMBUJA SANTARAS UNDER HOYSALA DYNASTY

Hoysala king Vinayaditya (1047 to 1098) brought Hombuja Santara kingdom under his control.

VILMEENKODI said...

SANTARA PANDIAN DYNASTY

JAGA DEVA SANTARA

In 1099 A.D Jaga Deva Santara was ruling from Patti Pomburchcha Pura ie Humcha.


SANTARA DYNASTY OF KALASA

In 1100 Jakaladevi and Balaraja belonging to Santara dynasty ruled from their capital Kalasa in the Westernghats.


SANTARA DYNASTY OF HOMBUJA

In 1103 AD Santara king Malla Santha in memory of his wife Veera Abbarasi and in honour to his Guru Vadigaratta Ajithasena Pandita Deva had laid the foundation stone of a temple at Hombuja.


BHUJABALI SANTHA

In 1115 A.D Bhujabali Santha of Santara dynasty had built a Jain temple at Hombuja. Nanni Santha, brother of Bhujabali Santha was a staunch follower of Jainism.


SANTALIGE BROUGHT UNDER CHALUKYA DYNASTY

In 1116 AD all Kadamba territories ieBanavasi, Hangal and Santalige 1000 territory ruled by Hombuja Santara dynasty, were united again under the overlordship of Western Chalukya king Taila II.


WAR BETWEEN CHALUKYA AND SANTARA DYNASTY

In 1127 AD there was war between Western Chalukya King Tailapa and Santara king Permadi.

Banavasi Dandanayaka Masanayya sent his brother in law Kaliga Nayaka who defeated Santara king and Santara king was dispossessed of his kingdom.

Santalige continued to be under Kadamba Dynasty until 1130 AD.


CHALUKYA PRINCE CROWNED AS KADAMBA KING

In 1131 AD Mayuravarma III son of Chalukya king Tailapa was made king of Kadamba kingdom All the former Kadamba territories, Hangal,Banavasi 12000 and Santalige 1000 came under his suzernity.


MASANAYYA

Viragal at Hangal says that Dandanayaka, Masanayya alias Masana protected the boy who had been made king as Mayuravarma III.


SANTALIGE UNDER SANTARA KING

In 1172 Veerasantha who succeeded Nanniyaganga as the ruler of Hombuja was called as "Jinadevana Charana Kamalgala Bhrama" 


SANTARA KINGS OF HOSAGUNDA

After 1180 Beeradevarasa, Bommarasa and Kammarasa became the kings of the Hosagunda branch of Santara dynasty.

At 1200 AD Teerthahalli region near Humcha was then known as  Santalige Savira indicating that Teerthahalli region was under Santalige 1000. Savira meant 1000 in Kannada.


SPLITTING OF SANTARA DYNASTY

Santara dynasty split into two branches by the 12 century AD. One branch was stationed in Hosagunda of Shimoga district and another branch to Kalasa in the Western ghats, chikkamagalur district.


MIGRATION FROM HOMBUJA

Gradually these Santara dynasty branches ie Hosagunda and Kalasa branches or only the Kalasa branch shifted their capitals to Keravashe which was 14 km north-east of Karkala and then to Karkala, both were in the old South Canara district. Hence the territory they ruled was also known as the Kalasa-Karkala kingdom.


HOSAGUNDA SANTARA DYNASTY'S CONVERSION TO HINDUISM

In 1200 Santara branch that was stationed in Hosagunda who were originally Digambara Jains embraced Shavite Hinduism.


KALASA-KARKALA  KINGDOM

In 1200 AD a branch of Santara Pandiyan dynasty moved to south from Hombuja-Humcha and founded two capitals. 

One capital was Karkala in the coastal plains and another capital Kalasa was in the Western ghats. Hence the territory ruled by Santara Pandiyan dynasty was also known as the Kalasa-Karkala kingdom.


After 1200 AD Santara Kings were also called as Bhairarasa, who ruled over Malenadu region in the Westernghats, as well as the Coastal Districts  of Karnataka.

Kalasa-Karakala kingdom extended over a wider area comprising Sringeri, Koppa, Balehonnur, Mudigere in Chikamagalur and most of the Karkala taluk. Kalasa-Karkala kingdom was situated east of Mangalore. Karkala was also known as Pandiya Nagari.


SANTALIGE UNDER VIJAYANAGARA

After 1336 AD Santara dynasty of Hombuja-Hosagunda became the subordinate Vassal country under the suzernity of the Vijayanagara Empire. But the Kalasa-Karkala Santara Pandiyan kingdom remained independent.

VILMEENKODI said...

சான்றாரா பாண்டியன் வம்சம்

கர்நாடகத்தை ஆண்ட சான்றாரா பாண்டியர்கள் வில்லவர் பரம்பரையைச் சேர்ந்த சான்றார்கள் என்ற நாடார்களின் வடக்கு உறவினர்கள் ஆவர். பாணவாசியில் இருந்து ஆண்ட கடம்ப பாணப்பாண்டியன் வம்சத்தின் ஒரு கிளை சான்றாரா பாண்டியன் குலமாகும்.


கடம்ப வம்சம்

கடம்ப வம்ச மன்னர்கள் பாணப்பாண்டியன் வம்சம் என்றும் அழைக்கப்படும் பாண வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். கடம்ப வம்சத்தினர் வடக்கு கர்நாடகத்தில் இருந்து பாணவாசியைத் தலைநகராகக் கொண்டு ஆட்சி செய்தனர். பாணர்கள் சேர, சோழ பாண்டிய வம்சங்களை ஆண்ட வில்லவரின் வட உறவினர்கள்ஆவர். இவ்வாறு சான்றாரா பாண்டிய வம்சத்தினர் வில்லவர் நாடாள்வார்-நாடார் குலங்களின் வடநாட்டு உறவினர்கள் ஆவர்.

கடம்பர்கள் வில்லவர்களின் வானவர் துணைக்குழுவைப் போலவே காட்டில் வசிப்பவர்கள். வானவர் தங்கள் கொடிகளில் மரச் சின்னங்களையும், பிற்காலத்தில் புலிச் சின்னங்களையும் பயன்படுத்தினார்கள். மரம் மற்றும் புலி இரண்டும் காட்டுடன் தொடர்புடையவை. அதேபோல் கடம்பர்கள் தங்கள் கொடிகளில் கடம்ப மரத்தைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர். கடம்ப தலைநகரம் வனவாசி அல்லது பாணவாசி என்று அழைக்கப்பட்டது. வில்லவர்களுடன் தொடர்புடைய கடம்பர்கள் மற்றும் பிற பாண வம்சத்தினர் வில்லவர்களின் பரம எதிரிகளாகவும் இருந்தனர்.


சேர வம்சத்தின்மேல் கடம்பர்களின் தாக்குதல்

பண்டைய சேர வம்சம் பாணவாசியின் கடம்பர்களால் மீண்டும் மீண்டும் தாக்கப்பட்டது. இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதன் (கிபி 130 முதல் கிபி 188 வரை) தான் பாணவாசி கடம்பரை தோற்கடித்ததாகவும், கடம்பர்களின் அரச அடையாளமாக இருந்த கடம்ப மரத்தை வெட்டி வீழ்த்தியதாகவும் கூறுகிறார்.


கடம்ப குலங்கள்

கடம்பர்களின் பாணப்பாண்டியன் வம்சத்தில் இரண்டு அரச குலங்கள் இருந்தன

1. நூறும்பாடா பாண்டியர்
2. சான்றாரா பாண்டியர்

நூறும்பாடா பாண்டிய குலத்தினர் நூறும்பாடா பிரதேசத்தில் இருந்து ஆண்டனர். நூறும்பாடா என்பது நூறு நெல் வயல்களைக் குறிக்கும் அதாவது கிராமங்களை.

சான்றாரா பாண்டியர்

சான்றாரா பாண்டியன் குலத்தினர் சான்றாலிகே பிரதேசத்தில் இருந்து ஆட்சி செய்தனர். சான்றாலிகே என்றால் சான்றார் குலங்களின் வீடு என்று பொருள்.

பாணர்கள் வில்லவர்களின் வடக்கு உறவினர்கள் ஆவர். வில்லவர் குலங்களைப் போலவே பாணர்களுக்கும் அரச பட்டங்கள் இருந்தன. பாணா என்பது வில்லவரின் சமஸ்கிருத வடிவம்.


வில்லவர் = பாணா, பில்லா, பில்லவா
நாடார் = நாடோர், உப்பு நாடோர், தொற்கே நாடோர்
நாடாள்வார் = நாடாவரா, நாடாவா
சான்றார் = சான்றாரா, சாந்தா, ஸாந்தா, சான்றா, சாந்தாரா ஸாந்தா மற்றும் ஸான்றா
வானவர் = பாணா, பாண்டாரி, பான்ட்
மலையர் = மலெயா
மீனவர்=மச்சிஅரசா
சாணார் = சாண்ணா, மாசாணா, மாசாணைய்யா
சானார் = சான்னா
பாண்டிய=பாண்டிய
உடையார்=வொடெயா, ஒடெய


சான்றாரா வம்சம்

கிபி 682 இல் சாளுக்கிய மன்னன் வினயாதித்தியனால் நிறுவப்பட்ட கல்வெட்டுகளில் சான்றாரா குலத்தைப் பற்றிய முதல் குறிப்புகள் உள்ளன. சான்றாரா வம்சம் சான்டா, சாந்தா, சாந்தாரா, சாந்தா மற்றும் ஸாந்தா என்றும் அழைக்கப்பட்டது.


ஜினதத்தா ராயா

ஜினதத்தா ராயா அல்லது ஜின்தத் ராய், வட இந்தியாவில் மதுரா வைச் சேர்ந்த ஜைன இளவரசராக இருந்தவர், கி.பி 800 இல் சான்றாரா வம்சத்தை நிறுவியவர் எனக் கூறப்படுகிறது. வடக்கு மதுரா ஒரு பாணப்பாண்டியன் அரசாக இருந்திருக்கலாம்.

இளவரசர் ஜினதத்தராயரை தனது தந்தை நடத்திய விதம் காரணம் மனம் நொந்து, பத்மாவதி தேவியின் சிலையை மட்டும் எடுத்துக்கொண்டு மதுராவை விட்டு வெளியேற முடிவு செய்தார்.

கிபி 800 இல், கடம்ப வம்சத்தைச் சேர்ந்த சான்றாரா பாண்டியர்கள் இரண்டு குழுக்களாகப் பிரிக்கப்பட்டனர். சான்றாராகளின் ஒரு குழு பாணவாசியில் உள்ள அரச வீட்டில் தங்க விரும்பியது. சான்றாரா பாண்டியரின் மற்றொரு குழு ஹோம்புஜாவிற்கு குடிபெயர்ந்தது, இது அவர்களின் புதிய தலைநகராக மாறியது.

VILMEENKODI said...

சான்றாரா பாண்டியன் வம்சம்

ஹோம்புஜா

ஹோம்புச்சா தங்கத் துண்டு என்று அழைக்கப்பட்டது, இது பல்வேறு கல்வெட்டுகளில் போம்பூர்ச்சா, பட்டிபோம்பூர்ச்சா மற்றும் போம்பூச்சா என்றும் அழைக்கப்பட்டிருந்தது.

ஹம்சா பட்டிபொம்பூர்ச்சாபுரா என்றும் அழைக்கப்பட்டிருந்தது. கி.பி 3 முதல் 6 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடைப்பட்ட காலத்தில் பாணவாசியின் கடம்பர்களின் கோட்டையாகவும், கி.பி 5 முதல் 8 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடையில் பாதாமியின் சாளுக்கியர்களின் கோட்டையாகவும் இருந்தது.

ஹம்சா சான்றாரா வம்சத்தின் தலைநகராக மாறியது, மேலும் சாளுக்கியர்களின் கீழ் சான்றாலிகே -1000 என அறியப்பட்டது.

ஜினதத்த ராயா ஹம்சா நகருக்கு சமண தெய்வமான பத்மாவதியின் சிலையுடன் குடியேறினார், மற்றும் ஹம்சாவில் சான்றாரா ராஜ்யத்தின் அடித்தளத்தை அமைத்தார். ஹம்சாவில் பல சமண கோவில்களையும் கட்டினார்.

இளவரசர் ஜினதத்தராயா ஒரு இடத்தை அடைந்தார், அங்கு அவர் லக்கி என்ற இந்திராணி மரத்தின் கீழ் ஓய்வெடுத்தார். அவர் தூங்கும் போது, ​​பத்மாவதி தேவி அவரது கனவில் தோன்றி, இந்த இடத்தில் தனது ராஜ்யத்தை நிறுவுமாறு அறிவுறுத்தினார். கனவில், தேவி அவருடைய குதிரையின் கடிவாளத்தின் ஒரு பகுதியை அதாவது குதிரை வாயில் உள்ள பகுதியால் தன் உருவத்தைத் தொடச் சொன்னாள். ஜினதத்தா குதிரையின் கடிவாளத்தால் விக்கிரகத்தைத் தொட்டார், அது உடனடியாக தங்கமாக மாறியது மற்றும் அவருக்கு நல்ல அதிர்ஷ்டத்தைத் தந்தது. இந்த அதிசயம் நடந்த இடம் அதற்குப்பிறகு ஹோம்புச்சா அல்லது தங்க துண்டு அதாவது கடிவாளம் என்று அழைக்கப்பட்டது.

சான்றாராக்கள் ஜைனர்கள் மற்றும் சைவ ஆலுபா அரச குடும்பத்துடன் திருமண உறவுகளைக் கொண்டிருந்தனர். சான்றாரா வம்சம் மற்றும் ஆலுபா வம்சம் இரண்டும் பாணப்பாண்டியன் வம்சத்தினர். சான்றாரா வம்சத்தினர் திகம்பர ஜைன பிரிவை ஊக்குவித்தனர்.


விக்ரம சாந்தா

கி.பி 897 இல் மன்னர் விக்ரம சாந்தா குடா பசதி என்றழைக்கப்படும் ஜைன கோயிலைக் கட்டி, பாகுபலியின் சிலையை நிறுவினார்.

விக்ரம சாந்தா, கி.பி 897 ல் குந்த குந்தன்வாய மரபைச் சேர்ந்த தனது குரு மௌனி சித்தாந்த பட்டாரகாவிற்கு தனி இல்லத்தை கட்டினார்.

அருகிலுள்ள மலையின் உச்சியில், மடத்தின் மேலே, பாகுபலிக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட மற்றொரு பழமையான பாசதி உள்ளது, இது கி.பி 898 இல் விக்ரமாதித்ய சான்றாராவால் கட்டப்பட்டது. குமுதாவதி ஆறு பிறக்கும் இடமான முட்டினகெரே அருகில் உள்ளது.


புஜபலி சாந்தா

புஜபலி சாந்தா ஹோம்புஜாவில் ஒரு ஜெயின் கோவிலைக் கட்டி, அதற்குத் தன் பெயரைச் சூட்டினார். மேலும், அவர் தனது குருவான கனகநந்தி தேவரின் நலனுக்காக ஹரிவரா என்ற கிராமத்தை தானம் செய்தார்.


கடம்ப நாட்டின் சான்றாரா மன்னன்

934 இல் சான்றாரா கடம்ப அரசின் மன்னரானார். இவ்வாறு பாணவாசியை சான்றாரா ஆண்டபோது கடம்ப மன்னன் கலிவிட்டரசனின் பாணவாசி ஆட்சி ஒரு வருடம் தடைபட்டது.


மச்சிஅரசா

954 இல் பாணவாசி 12000 இல் நாரக்கி பகுதியில் மச்சிஅரசா ஆட்சி செய்தார். பாணப்பாண்டிய அரசுகளில் மீனவர்கள் மச்சிஅரசா என்று அழைக்கப்பட்டனர்.


சான்றாரா, சாளுக்கியர்களின் அடிமைகள்

கி.பி 990 இல் ஹோம்புஜாவின் சான்றாரா பாண்டியர்கள் மற்றும் கடம்ப சாம்ராஜ்யத்தில் தங்கியிருந்த நூறும்பாடா பாண்டியர்கள் கல்யாணி சாளுக்கியர்களின் அடிமைகளாக ஆனார்கள்.


சான்றாலிகே 1000 பிரிவு

990 ஆம் ஆண்டில் சான்றாரா நாடான ஹோம்புஜா-ஹம்சா சான்றாலிகே 1000 பிரிவு என்ற தனி மாகாணமாக மாற்றப்பட்டது. இது 10 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் அல்லது 11 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் ஹோம்புஜா கல்யாணியின் சாளுக்கியர்களின் கீழ் இருந்தபோது நடந்தது.


இந்தக் காலகட்டத்திற்குப் பிறகு, சான்றாரா நாடு, பல சக்திவாய்ந்த சாம்ராஜ்ஜியங்களின் வசமுள்ள அடிமை நாடாக மாறியது, அதாவது, கல்யாணியின் சாளுக்கியர்கள்,ராஷ்டிரகூடர்கள், ஹொய்சளர்கள், விஜயநகர வம்சம் மற்றும் கேலடி நாயக்கர்கள் போன்றவை.


கடம்ப வம்சத்தின் கீழ் சான்றாலிகே நாடு

1012 இல் ஹோம்புஜா இராச்சியம் அதாவது சான்றாலிகே1000 கடம்ப இராச்சியத்தின் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் கொண்டுவரப்பட்டது. ஹோம்புஜாவின் சான்றாரா இளவரசர், கடம்ப மன்னன் சட்ட கடம்பாவின் அடிமை ஆனார்.

கி.பி 1016 இல் ஹோம்புஜாவின் சான்றாரா குலங்கள் கடம்ப ஆட்சியை வீழ்த்தினர். அதன் பிறகு பாணவாசியின் கடம்ப வம்சத்தினர் ஜெயசிம்ம வல்லப சாளுக்கியரின் ஆட்சியின் கீழ் பாணவாசி 12000 ஐ மட்டுமே ஆண்டனர்.


மீண்டும் கடம்ப வம்சத்தின் கீழ் சான்றாலீகே

1031 இல் கடம்ப மன்னன் சட்ட தேவா பாணவாசி 12000 மற்றும் சான்றாலிகே 1000 அதாவது ஹோம்புஜாவை ஆட்சி செய்தான். கடம்ப சட்ட தேவாவின் மகன் சத்யாஸ்ரயா தேவா, சான்றாலிகே மாகாணத்தின் ஆளுநராக இருந்தார்.


ஹோய்சள வம்சத்தின் கீழ் ஹோம்புஜா சான்றாராக்கள்

ஹோய்சள மன்னன் வினயாதித்யா (1047 முதல் 1098 வரை) ஹோம்புஜா சான்றாரா ராஜ்யத்தை தனது கட்டுப்பாட்டிற்குள் கொண்டு வந்தான்.

VILMEENKODI said...

சான்றாரா பாண்டியன் வம்சம்

ஜக தேவ சான்றாரா

கிபி 1099 ஆம் ஆண்டு ஜக தேவ சான்றாரா பட்டி பொம்பூர்ச்சா புரா அதாவது ஹம்சாவில் இருந்து ஆட்சி செய்து வந்தார்.


கலசாவின் சான்றாரா வம்சம்

1100 இல் சான்றாரா  வம்சத்தைச் சேர்ந்த ஜகலாதேவி மற்றும் பாலராஜா மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையில் உள்ள தங்கள் தலைநகரான கலசாவில் இருந்து ஆட்சி செய்தனர்.


ஹோம்புஜாவின் சான்றாரா வம்சம்

கி.பி 1103 இல் சான்றாரா மன்னன் மல்ல சாந்தா தனது மனைவி வீர அப்பரசியின் நினைவாகவும், தனது குருவான வடிகரத்தா அஜிதசேன பண்டித தேவாவின் நினைவாகவும் ஹோம்புஜாவில் ஒரு கோயிலுக்கு அடிக்கல் நாட்டினார்.


புஜபலி சாந்தா

கிபி 1115 இல் சான்றாரா வம்சத்தைச் சேர்ந்த புஜபலி சாந்தா ஹோம்புஜாவில் ஒரு ஜைன கோயிலைக் கட்டினார். புஜபலி சாந்தாவின் சகோதரரான நன்னி சாந்தா, சமண மதத்தை உறுதியாக பின்பற்றுபவர் ஆவார்.


சான்றாலிகே சாளுக்கிய வம்சத்தின் கீழ் கொண்டு வரப்பட்டது

கிபி 1116 இல் அனைத்து கடம்ப பிரதேசங்களும் அதாவது பாணவாசி, ஹங்கல் மற்றும் ஹோம்புஜா சான்றாரா வம்சத்தால் ஆளப்பட்ட சான்றாலிகே 1000 பிரதேசம், மேற்கு சாளுக்கிய மன்னர் இரண்டாம் தைலாவின் ஆதிக்கத்தின் கீழ் மீண்டும் ஒன்றிணைக்கப்பட்டன.


சாளுக்கியருக்கும் சான்றாரா வம்சத்திற்கும் இடையிலான போர்

கி.பி.1127ல் மேற்கு சாளுக்கிய மன்னர் தைலபாவுக்கும் சான்றாரா மன்னர் பெர்மாதிக்கும் இடையே போர் நடந்தது.

பாணவாசி தண்டநாயகர் மாசாணைய்யா தனது மைத்துனர் காளிக நாயக்கரை அனுப்பினார், அவர் சான்றாரா மன்னரை தோற்கடித்தார், மேலும் சான்றாரா மன்னர் தனது ராஜ்ஜியத்திலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டார்.

1130 கிபி வரை சான்றாலிகே கடம்ப வம்சத்தின் கீழ் தொடர்ந்து இருந்தது.


சாளுக்கிய இளவரசர் கடம்ப மன்னராக முடிசூட்டப்பட்டார்

கி.பி 1131 இல் சாளுக்கிய மன்னன் தைலபாவின் மகன் மூன்றாம் மயூரவர்மா கடம்ப இராச்சியத்தின் அரசனாக்கப்பட்டார், அனைத்து முன்னாள் கடம்பப் பகுதிகளான ஹங்கல், பாணவாசி 12000 மற்றும் சான்றாலிகே 1000 ஆகியவை அவரது ஆட்சியின் கீழ் வந்தன.

மாசாணைய்யா

அரசனாக்கப்பட்ட சிறுவனான மூன்றாம் மயூரவர்மாவை தண்டநாயகர், மாசாணைய்யா என்ற மாசாணா பாதுகாத்ததாக ஹங்கலில் உள்ள வீரகல் கூறுகிறது.


சான்றாரா மன்னரின் கீழ் சான்றாலிகே

1172 இல் நன்னியகங்காவைத் தொடர்ந்து ஹோம்புஜாவின் மன்னனாக வந்த வீரசாந்தா "ஜினதேவன சரண கமல்காலா பிரமா" என்று அழைக்கப்பட்டார்.


ஹொசகுண்டாவின் சான்றாரா மன்னர்கள்

1180க்குப் பிறகு பீரதேவராசா, பொம்மராசா  மற்றும் கம்மராசா  ஹொசகுண்டா கிளை சான்றாரா  வம்சத்தின் அரசர்களாக ஆனார்கள்.

கி.பி. 1200 இல் ஹம்சாவுக்கு அருகிலுள்ள தீர்த்தஹள்ளி மண்டலம்  சான்றாலிகே சாவிரா என்று அழைக்கப்பட்டது, இது தீர்த்தஹள்ளி பகுதி சான்றாலிகே 1000 இன் கீழ் இருந்தது என்பதைக் குறிக்கிறது. சாவிரா என்றால் கன்னடத்தில் 1000 என்று பொருள்.


சான்றாரா வம்சத்தின் பிளவு

கி.பி 12 ஆம் நூற்றாண்டில் சான்றாரா வம்சம் இரண்டு கிளைகளாகப் பிரிந்தது. ஒரு கிளை ஷிமோகா மாவட்டத்தின் ஹொசகுண்டாவிலும், மற்றொரு கிளை மேற்கு தொடர்ச்சி மலையில், சிக்கமகளூர் மாவட்டத்தில் உள்ள கலசாவிலும் நிறுத்தப்பட்டன.


ஹோம்புஜாவிலிருந்து இடம்பெயர்தல்

படிப்படியாக இந்த சான்றாரா வம்சத்தின் கிளைகள் அதாவது ஹொசகுண்டா மற்றும் கலசா கிளைகள் அல்லது கலசா கிளை மட்டுமே, தங்கள் தலைநகரங்களை கர்காலாவில் இருந்து வடகிழக்கே 14 கிமீ தொலைவில் இருந்த கெரவாஷேவிற்கும் பின்னர் கர்காலாவுக்கும் மாற்றியது, இவை இரண்டும் பழைய தென் கனரா மாவட்டத்தில் இருந்தன. எனவே அவர்கள் ஆட்சி செய்த பிரதேசம் கலசா-கர்கலா இராச்சியம் என்றும் அழைக்கப்பட்டது.


ஹொசகுண்டா சான்றாரா வம்சம் இந்து மதத்திற்கு மாறியது

கி.பி 1200 இல் ஹொசகுண்டா சான்றாரா வம்சத்தின் அரசர்கள், முன்பு திகம்பர ஜைனர்களாக இருந்தவர்கள் ஆனால் பின்னர் அவர்கள் சைவ இந்து மதத்தைத் தழுவினர்.

VILMEENKODI said...

சான்றாரா பாண்டியன் வம்சம்

கலசா-கர்கலா  ராஜ்யம்

கிபி 1200 இல் சான்றாரா பாண்டியன் வம்சத்தின் ஒரு கிளை ஹோம்புஜா-ஹம்சாவிலிருந்து தெற்கே நகர்ந்து இரண்டு தலைநகரங்களை நிறுவியது.

ஒரு தலைநகரம் கரையோர சமவெளியில் உள்ள கர்கலா மற்றும் மற்றொரு தலைநகரம் கலசா மேற்கு தொடர்ச்சி மலையில் இருந்தது. எனவே சான்றாரா பாண்டியன் வம்சத்தால் ஆளப்பட்ட பிரதேசம் கலசா-கர்கலா ராஜ்யம் என்றும் அறியப்பட்டது.

பைரராசா பட்டம்

கி.பி. 1200க்குப் பிறகு சான்றாரா மன்னர்கள் பைரராசா என்றும் அழைக்கப்பட்டனர், அவர்கள் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையில் உள்ள மலேநாடு பகுதியையும் கர்நாடகாவின்  கடலோர மாவட்டங்களையும் ஆட்சி செய்தனர்.

சிருங்கேரி, கொப்பா, பலேஹொன்னூர், சிக்கமகளூரில் உள்ள முடிகெரே மற்றும் கர்காலா தாலுகாவின் பெரும்பகுதியை உள்ளடக்கிய பரந்த பகுதியில் கலசா-கர்கலா ராஜ்யம் விரிவடைந்தது. மங்களூருக்குக் கிழக்கே கலசா-கர்கலா இராச்சியம் அமைந்திருந்தது. கர்கலா பாண்டிய நகரி என்றும் அழைக்கப்பட்டது.


விஜயநகரத்தின் கீழ் சான்றாலிகே

கி.பி 1336க்குப் பிறகு ஹோம்புஜா-ஹோசகுண்டாவின் சான்றாரா வம்சம் விஜயநகரப் பேரரசின் ஆதிக்கத்தின் கீழ் அடிமை நாடாக மாறியது. ஆனால் கலசா-கர்கலா சான்றாரா பாண்டிய அரசு சுதந்திரமாக இருந்தது.


கர்கலா சான்றாரா பாண்டியர்கள்

சான்றாரா மன்னன் வீர பைரராசா கி.பி.1390 ​​முதல் கி.பி.1420 வரை கர்கலாவில் இருந்து ஆட்சி செய்தார்.


சான்றாரா வீர பாண்டிய தேவா மன்னரால் பாகுபலி சிலை நிறுவப்பட்டது

கி.பி 1432 இல், தாராள மனப்பான்மைக்கு பெயர் பெற்ற ஒரு அறிஞரான சான்றாரா வீர பாண்டிய தேவர் பாண்டிய நகரி என்று அழைக்கப்படும் கர்கலாவில் இருந்து ஆட்சி செய்தார்.
கர்கலா சான்றாரா வம்சத்தின் தலைநகராக இருந்தது.
சான்றாரா வீர பாண்டியர் சிருங்கேரி மடத்துடன் நல்லுறவைப் பேணி வந்தார். சான்றாரா வீர பாண்டிய தேவரின் ஆட்சியின் மிகப்பெரிய சாதனை கி.பி 1432 இல் கர்கலாவில் 42 அடி உயர பாகுபலியின் ஒற்றைக்கல் சிலை நிறுவப்பட்டதுதான். சான்றாரா மன்னன் வீர பாண்டியனுக்கு பைரராசா என்ற பட்டமும் இருந்தது.


வீர பாண்டியா IV

கி.பி 1455 இல் சான்றாரா வீர பாண்டியனுக்குப் பிறகு அவனது சகோதரனின் மகன் நான்காம் வீர பாண்டியா அரியணை ஏறினார், அவர் கி.பி 1455 முதல் 1475 வரை ஆட்சி செய்தார். கி.பி 1457 இல் ஹிரியங்கடியில் உள்ள நேமிநாத பாசதிக்கு முன்னால் 57 அடி அழகாக செதுக்கப்பட்ட மானஸ்தம்பத்தை சான்றாரா மன்னர் நான்காம் வீர பாண்டியர் கட்டினார். மானஸ்தம்பம் முடிந்ததும், அவருக்கு "அபிநவ பாண்டியர்" என்ற பட்டம் கிடைத்தது.


இம்மடி பைரராசா வொடேயா சான்றாரா

கர்கலாவில் உள்ள சதுர்முக ஜெயின் பாசதி கி.பி.1586 ஆம் ஆண்டில் சான்றாரா வம்சத்தின் இம்மடி வொடேயா (பைரவா II)வின் ஆதரவின் கீழ் கட்டப்பட்டது.16 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் கட்டப்பட்ட சதுர்முக சமண பாசதியில் ஜைன துறவிகளான அரநாத், மல்லிநாத் மற்றும் முனிசுவரத்நாத் ஆகியோரின் உருவங்கள் உள்ளன.

கி.பி 1586 இல் ஒரு சிறிய பாறை மலையின் மேல் சதுர்முக பாசதி கட்டப்பட்டது. இந்த பாசதி கர்பகிருஹத்திற்கு செல்லும் நான்கு பகுதிகளிலிருந்தும் ஒரே மாதிரியான நான்கு நுழைவாயில்களைக் கொண்டிருந்தது, எனவே இது சதுர்முக பாசதி என்று பிரபலமாக அழைக்கப்படுகிறது.

இம்மடி பைரவ வொடேயா, கொப்பா என்ற இடத்தில் "சாதன சைத்தியாலயம்" கட்டுவதற்கும் முக்கியப் பங்காற்றியவர்.

வோடெயா பட்டம் என்பது வில்லவர்களின் வானவர் துணைக்குழுவின் உடையார் பட்டத்தை ஒத்ததாகும்.

VILMEENKODI said...

சான்றாரா பாண்டியன் வம்சம்

சான்றாரா பாண்டியன் வம்சத்தின் முடிவு

கி.பி 1763 .யில் கேலடி நாயக்கர்கள் மற்றும் ஹைதர் அலியின் படையெடுப்புகளுக்குப் பிறகு சான்றாரா பாண்டியன் வம்சம் மறைந்தது.


கேலடி நாயக்கர்கள்

கி.பி 1499 இல் ஹோம்புஜாவின் சான்றாரா வம்சத்தால் ஆளப்பட்ட பகுதியில் அதாவது ஹொசகுண்டாவுக்கு அருகிலுள்ள கேலடியை தங்கள் தலைநகரைக் கொண்டு தங்கள் ராஜ்யத்தை நிறுவினர். கேலடி நாயக்கர்களும் சான்றாரா பாண்டியன் வம்சத்தைப் போலவே பாண வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் மற்றும் பலிஜா நாயக்கர்களின் பாணாஜிகா துணைக்குழுவைச் சேர்ந்தவர்கள்.

கலசா-கர்காலா சான்றாரா பாண்டிய இராச்சியத்தின் பெரும்பாலான பகுதிகள் கி.பி 1700 களில் கேலடி நாயக்கர்களால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டிருந்தன.


ஹைதர் அலியின் படையெடுப்பு

கி.பி 1763 இல் ஹைதர் அலி கேடி நாயக்கர்களை தோற்கடித்து கேலடி நாயக்க ராஜ்யத்தை மைசூர் இராச்சியத்துடன் இணைத்தார். ஹைதர் அலி 1763 கி.பி இல் கர்கலா சான்றாரா பாண்டிய இராச்சியத்தின் மீது படையெடுத்து அதை மைசூர் இராச்சியத்துடன் இணைத்தார். ஹைதர் அலியின் படையெடுப்பிற்குப் பிறகு சான்றாரா பாண்டிய வம்சம் முற்றிலும் மறைந்து விட்டது.


முடிவுரை:

சேர, சோழ மற்றும் பாண்டிய ராஜ்ஜியங்கள் நாடாள்வார், நாடார் அல்லது சாணார் என்றும் அழைக்கப்படும் சான்றார்களால் ஆளப்பட்டன. சான்றார் ஆட்சியாளர்கள் பண்டைய வில்லவர்-மீனவர் வம்சத்திலிருந்து வந்தவர்கள்.

கிபி 1311 இல் துருக்கிய சுல்தானகத்தின் படையெடுப்புகளையும் கிபி 1377 இல் கிஷ்கிந்தா-ஆனேகுண்டியின் பலிஜா நாயக்கர்களின் படையெடுப்பையும் தொடர்ந்து சேர, சோழ மற்றும் பாண்டிய ராஜ்ஜியங்கள் முடிவுக்கு வந்தன.

இதேபோல் 1700களில் பலிஜா நாயக்கர்களான கேலடி நாயக்கர்களின் படையெடுப்பு மற்றும் கி.பி 1763 இல் ஹைதர் அலியின் படையெடுப்பிற்குப் பிறகு கர்நாடகாவின் சான்றாரா பாண்டிய ராஜ்யம் முடிவுக்கு வந்தது..

VILMEENKODI said...

BANA-MEENA AND VILLAVAR-MEENAVAR DYNASTIES

Bana, Bhil and Meena clans were the northern cousins of Dravidian Villavar-Nadazhwar clans of Tamilnadu and Kerala. Nadazhwar clans descended from the Villavar-Meenavar clans.

Villavar subclans included Villavar, Malayar, Vanavar clans and their seagoing cousins Meenavars. Merger of all the Villavar subclans led to the formation of Nadazhwar alias Santar aristocracy.

The Cholas belonged to Vanavar subclan, Pandiya belonged to Villavar-Meenavar subclans and Cheras belonged to Villavar subclan.

Ancient Dravidian Meenavar clans were ethnically different from Naga fishing clans such as Paradavar, Mukkuvar and Karaiyar who migrated from the north in the latterdays.

Both Villavar and Bana clans had considered the Asura Dravidian king of Indus valley Mahabali as their ancestor and performed Hiranyagarba ceremony.

NORTH INDIAN BANA-MEENA CLANS

1. Kundeshwar Pandyas of Tikamgarh, Madhya pradesh
2. Asura kingdom of Sonitpur, Assam
3. Meena dynasty of Amer, Rajastan
4. Bana kingdom of Pali, chattishgarh
5. Baniya-Vania traders of Gujarat and Rajasthan
6. Vanniar-Vada Balija-Tigala Bana clans of Panchala country and Tamilnadu
7. Matsya (Meena) Kingdom of Oddadi (A.D. 1200 AD tp 1470 AD) Odisha
8. Koli-Bhil dynasties of Gujarat and Konkan coast
1. Baria State (1524 to 1948 AD) of Gujarat
2. Khant Koli dynasty of Gujarat
3. Thakor Koli clans of Gujarat

4. Makwana Kolis States of western Gujarat
a. Katosan State
b. Gabat State
c. Punadra State

5. Jawhar State (1343 to 1947 AD) of Gujarat
6. Colaba State of Maharashtra (1713 AD to 1840 AD)
9. Bhil-Meena clans of Rajasthan

BANA KINGDOMS OF KARNATAKA

1. Kadamba kingdom
Branches
a. Santara Pandyan dynasty(682 AD to 1763 AD)
b. Nurumbada Pandiyan dynasty (900 AD to 1238 AD)
2. Pandyan kingdom of Gokarna
3. Aihole ruled by Balija Ainootruvar
4. Uchangi Pandiyan kingdom
5. Alupa Pandiyan kingdom of Tulunadu

Tulu-Nepali Alupa dynasty Branches of Kerala in which the kings had Tulu Alupa-Kolathiri princesses as mothers and Nambuthiri Brahmins (Tuluva Brahmins with Ahichatram-Nepal roots) as fathers.

a. Kolathiri dynasty (1156 AD to 1785 AD) of Kannur
b. Samuthiri dynasty of Kozhikode (1156 AD to 1806 AD)
c. Kochi dynasty(1335 AD to 1947 AD)
d. Venad Attingal Rani dynasty (1333 AD to 1704 AD)
e. Travancore dynasty (1704 AD to 1947 AD)

6. Balija Naicker kingdom of Anegundi-Kishkinda-Vijayanagara

Branches
a. Madurai Nayaks(1529 AD to 1736 AD)
b. Thanjavur Nayaks(1532 AD to 1673 AD)
7. Keladi Nayaka kingdom of Balija Nayaks

VILMEENKODI said...

BANA-MEENA AND VILLAVAR-MEENAVAR DYNASTIES

BANAKINGDOM OF ANDHRAPRADESH

1. Bana kingdom of Kolar and Gudimallam
2. Brihatphala or Brihad-Bana dynasty of Masulipatnam

BANAS OF TAMILNADU
1. Perumbanappadi Banas of Thiruvallam
2. Banas of Magathai nadu, Aragalur


VILLAVAR-NADAZHWAR KINGDOMS OF TAMILNADU

1. Chola dynasty of Vanavar-Nadazhwar
2. Pandiyan dynasty of Villavar-Meenavar- Nadazhwar
3. Chera dynasty of Villavars ruled by at Karuvur which ruled until 520 AD
4. Tenkasi Pandiya dynasty(1422 to 1618 AD)

VILLAVAR - NADAZHWAR DYNASTIES OF KERALA

1. Chera dynasty of Villavars ruled by Makothai Nadazhwar at Kodungaloor (520 A D to 1102 AD)
2. Chera-Ai dynasty of Kollam ruled by Villavars (1102 AD to 1333 AD)
3. Villarvettom kingdom of Chendamangalam ruled by Villavars(1102 AD to 1450 AD)
4. Chera principalities at Kottaiyadi, Thiruvithankodu and Cheranmadevi, Pandiyan principalities at Kallidaikurichi and Ambasamudram, Chola principality at Kalakkadu(1333 AD to 1610 AD)
5. Pandalam Pandiyan kingdom (1623 to 1729 AD) (Pandalam Pandiyan dynasty was Replaced by imposter Pandiyan dynasty of Nambuthiri Brahmins belonging to Bhargava Gotra who pretended to be Pandyans).
6. Poonjar Pandiyan kingdom(1623 to 1729 (Poonjar Pandiyan dynasty was Replaced by an imposter Pandiyan dynasty of Tuluva Brahmins from Sarkara Kovilakam, Venkitangu, Thrissur who pretended to be Pandyans)

Conclusion:

Dravidian Bana-Bhil-Meena kingdoms and Villavar-Meenavar kingdoms ruled throughout Indian sub continent. Villavar-Nadazhwar kingdoms which ruled the Chera, Chola and Pandiyan kingdoms were closely related to Asura Dravidian Bana kingdoms.

Banas were also the enemies of Villava Nadar clans. Tulu Bana Alupa dynasty allied with Arabs and occupied Northern Kerala in 1120 AD. Bana Balija Vijayanagara Naickers of Anegundi-Kishkinda occupied Tamil Nadu in 1377 AD when Villavars of Pandiyan dynasty had been in a weakened state after the Turkish invasion in 1311 AD.

Tulu Bana Alupa dynasty and Telugu Bana Balija Naicker dynasty brought an end to Tamil Villavar dynasties of Kerala and Tamilnadu.

VILMEENKODI said...

பாணா-மீனா மற்றும் வில்லவர்-மீனவர் வம்சங்கள்

பாணா, பில் மற்றும் மீனா குலங்கள் தமிழ்நாடு மற்றும் கேரளாவின் திராவிட வில்லவர்-நாடாழ்வார் குலங்களின் வடக்கு உறவினர்கள் ஆவர். நாடாழ்வார் குலங்கள் வில்லவர்-மீனவர் குலத்திலிருந்து வந்தவர்கள். வில்லவர் உபகுலங்களில் வில்லவர், மலையர், வானவர் குலங்கள் மற்றும் அவர்களது கடல்வழி உறவினர்களான மீனவர்கள் அடங்குவர். அனைத்து வில்லவர் உபகுலங்களின் இணைப்பு நாடாழ்வார் அல்லது சான்றார் பிரபுத்துவம் உருவாக வழிவகுத்தது.

சோழர்கள் வில்லவர்களின் வானவர் உபகுலத்தையும், பாண்டியர் வில்லவர்-மீனவர் உபகுலத்தையும், சேரர்கள் வில்லவர் உபகுலத்தையும் சேர்ந்தவர்கள்.

பண்டைய திராவிட மீனவர் குலங்கள், பிற்காலத்தில் வடக்கிலிருந்து புலம் பெயர்ந்த பரதவர், முக்குவர் மற்றும் கரையர் போன்ற நாக மீனவ குலங்களிலிருந்து இனரீதியாக வேறுபட்டவர்கள்.

வில்லவர் மற்றும் பாண குலங்கள் இருவரும் சிந்து சமவெளியின் அசுர திராவிட மன்னன் மகாபலியை தங்கள் மூதாதையராகக் கருதி ஹிரண்யகர்ப விழாவை நடத்தினர்.

வட இந்திய பாணா, பில் மற்றும் மீனா ராஜ்ஜியங்கள்

1. மத்தியப் பிரதேசத்தின் திக்கம்கரின் குண்டேஷ்வர் பாண்டியர்கள்
2. அஸ்ஸாமின் சோனித்பூரின் அசுர ராஜ்யம்
3. மீனா வம்சம் ஆமெர், ஜெய்ப்பூர், ராஜஸ்தான்
4. பாணா ராஜ்யம் பாலி, சத்தீஸ்கர்
5. குஜராத் மற்றும் ராஜஸ்தானின் பாணியா-வாணியா வணிகர்கள்
6. வன்னியர்-வட பலிஜா-திகளர், பாஞ்சால நாடு மற்றும் தமிழகத்தின் பாண குலங்கள்
7. மத்ஸ்ய (மீனா) இராச்சியம் ஒட்டாடி (கி.பி. 1200 முதல் கி.பி 1470 வரை) ஒடிசா
8. குஜராத் மற்றும் கொங்கண் கடற்கரையின் கோலி-பில் வம்சங்கள்
1. குஜராத்தின் பாரியா இராச்சியம் (கி.பி. 1524 முதல் 1948 வரை).
2. குஜராத்தின் காந்த் கோலி வம்சம்
3. குஜராத்தின் தாகூர் கோலி குலங்கள்

4. மேற்கு குஜராத்தின் மக்வானா கோலி சமஸ்தானங்கள்
1. கடோசன் சமஸ்தானம்
2. காபட் சமஸ்தானம்
3. புனாத்ரா சமஸ்தானம்

5. குஜராத்தின் ஜவ்ஹர் இராச்சியம் (கி.பி. 1343 முதல் 1947 வரை).
6. மகாராஷ்டிராவின் கொலாபா இராச்சியம் (கி.பி. 1713 முதல் கி.பி. 1840 வரை)

9. ராஜஸ்தானின் பில்-மீனா குலங்கள்

கர்நாடகாவின் பாண ராஜ்ஜியங்கள்

1. கடம்ப ராஜ்யம் கிளைகள்
1. சான்றாரா பாண்டிய வம்சம் (கி.பி. 682 முதல் கி.பி. 1763)
2. நூறும்பாடா பாண்டியன் வம்சம் (கி.பி. 900 முதல் கி.பி. 1238 வரை)

2. கோகர்ணா பாண்டிய ராஜ்யம்
3. பலிஜா ஐந்நூற்றுவர் ஆட்சி செய்த ஐஹோளே
4. உச்சாங்கி பாண்டியன் ராஜ்யம்
5. துளுநாடு ஆலுபா பாண்டிய ராஜ்யம்

கேரளாவின் துளு-நேபாளி ஆலுபா வம்சத்தின் கிளைகள், இதில் மன்னர்கள் துளு ஆலுபா-கோலத்திரி வம்ச இளவரசிகளை தாய்களாகவும், நம்பூதிரி பிராமணர்களை (அஹிச்சத்திரம்-நேபாள வேர்களைக் கொண்ட துளுவ பிராமணர்கள்) தந்தைகளாகவும் கொண்டிருந்தனர்.

1. கண்ணூர் கோலத்திரி வம்சம் (கி.பி. 1156 முதல் கி.பி. 1785)
2. கோழிக்கோடு சாமுத்திரி வம்சம் (கி.பி. 1156 முதல் கி.பி. 1806)
3. கொச்சி வம்சம் (கி.பி. 1335 முதல் கி.பி. 1947 வரை)
4. வேணாடு ஆற்றிங்கல் ராணி வம்சம் (கி.பி 1333 முதல் கிபி 1704 வரை)
5. திருவிதாங்கூர் வம்சம் (கி.பி. 1704 முதல் கி.பி. 1947 வரை)
6. பலிஜா நாயக்கர் பேரரசு ஆனேகுண்டி-கிஷ்கிந்தா-விஜயநகரம்
கிளைகள்
1. மதுரை நாயக்கர்கள் (கிபி 1529 முதல் கிபி 1736 வரை)
2. தஞ்சாவூர் நாயக்கர்கள்(கி.பி. 1532 முதல் கி.பி. 1673 வரை)
7. பலிஜா நாயக்கர்களின் கேலடி நாயக்க ராஜ்யம்

VILMEENKODI said...

பாணா-மீனா மற்றும் வில்லவர்-மீனவர் வம்சங்கள்

ஆந்திரப் பிரதேசத்தின் பாண இராச்சியங்கள்

1. கோலார் மற்றும் குடிமல்லம் பாணா இராச்சியம்
2 . மசூலிப்பட்டினத்தின் ப்ருஹத் பாலா அல்லது பிருஹத்-பாணா வம்சம்

தமிழ்நாட்டின் பாணர்கள்

1. திருவல்லம் பெரும்பாணப்பாடி பாணர்கள்
2. மகதை நாடு, அறகளூர் பாணர்கள்
3. மகாபலி வாணாதிராயர் குலங்கள்

தமிழ்நாட்டின் வில்லவர்-நாடாழ்வார் ராஜ்ஜியங்கள்

1. வானவர்-நாடாழ்வார் ஆண்ட சோழ வம்சம்
2. வில்லவர்-மீனவர்- நாடாழ்வார் என்ற பாண்டியன் வம்சம்
3. கி.பி 520 வரை ஆண்ட கருவூரில் வில்லவர்களின் சேர வம்சம்
4. தென்காசி பாண்டிய வம்சம் (கி.பி. 1422 முதல் 1618 வரை)

கேரளாவின் வில்லவர்-நாடாழ்வார் வம்சங்கள்

1. கொடுங்களூரில் மாகோதை நாடாழ்வார் ஆட்சி செய்த வில்லவர்களின் சேர வம்சம் (கி.பி. 520 முதல் கி.பி. 1102 வரை)

2. வில்லவர்களால் ஆளப்பட்ட கொல்லத்தின் சேர-ஆய் வம்சம் (கி.பி. 1102 முதல் கி.பி. 1333 வரை)

3. வில்லவர்களால் ஆளப்பட்ட சேந்தமங்கலத்தின் வில்லார்வெட்டம் ராஜ்யம் (கி.பி. 1102 முதல் கி.பி. 1450 வரை)

4. கோட்டையடி, திருவிதாங்கோடு மற்றும் சேரன்மாதேவியில் சேர குறுநாடுகள், கல்லிடைக்குறிச்சி மற்றும் அம்பாசமுத்திரத்தில் பாண்டியன் குறுநாடுகள், களக்காடு சோழ குறுநாடு (கி.பி. 1333 முதல் கி.பி. 1610 வரை)

5. பந்தளம் பாண்டிய இராச்சியம் (கி.பி. 1623 முதல் 1729 வரை) (பந்தளம் பாண்டியன் வம்சம் பாண்டியர்களாக வேடமிட்ட பார்கவ கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த நம்பூதிரி பிராமணர்களின் போலி பாண்டிய வம்சத்தால் மாற்றப்பட்டது.).

6. பூஞ்ஞார் பாண்டியன் ராஜ்யம் (பூஞ்சார் பாண்டியன் வம்சம், சார்க்கரா கோவிலகத்தைச் சேர்ந்த துளுவப் பிராமணர்களின் போலி பாண்டியன் வம்சத்தால் மாற்றப்பட்டது, அவர்கள் பாண்டியர்கள் போல் நடித்தனர்)

முடிவுரை:

இந்திய துணைக் கண்டம் முழுவதும் திராவிட பாண-பில்-மீனா அரசுகள் மற்றும் வில்லவர்-மீனவர் அரசுகள் ஆட்சி செய்தன. சேர, சோழ, பாண்டிய அரசுகளை ஆண்ட வில்லவர்-நாடாழ்வார் அரசுகள் அசுர திராவிட பாண அரசுகளுடன் நெருங்கிய தொடர்புடையவை.

வில்லவ நாடார் குலங்களின் எதிரிகளாகவும் பாணர்கள் இருந்தனர். துளு பாண ஆலுபா வம்சத்தினர் அரேபியர்களுடன் கூட்டு சேர்ந்து கி.பி 1120 இல் வடக்கு கேரளாவை ஆக்கிரமித்தனர். கி.பி 1311 இல் துருக்கிய படையெடுப்பிற்குப் பிறகு பாண்டிய வம்சத்தின் வில்லவர்கள் பலவீனமான நிலையில் இருந்தபோது கி.பி 1377 இல் ஆனேகுண்டி-கிஷ்கிந்தாவைச் சேர்ந்த பாண பலிஜா விஜயநகர நாயக்கர்கள் தமிழ்நாட்டை ஆக்கிரமித்தனர்.

துளு பாண ஆலுபா வம்சம் மற்றும் தெலுங்கு பாண பலிஜா நாயக்கர் வம்சம் கேரளா மற்றும் தமிழ்நாட்டின் தமிழ் வில்லவர் வம்சங்களுக்கு முடிவு கட்டியது.

VILMEENKODI said...

திக்கம்கர் பாண்டியர்கள்

பாண்பூர்-குண்டேஷ்வர் பாண்டியர்கள்

பாணர்கள் வில்லவர் குலத்தின் வடக்கு உறவினர்களாவர். பாண்டியப் பட்டத்தைப் பயன்படுத்திய வில்லவர்-நாடாழ்வார் குலங்களைப் போலவே பாண குலத்தாரும் பாண்டியப் பட்டத்தைப் பயன்படுத்தினர்.

குண்டேஷ்வர் பாண்டியர்கள் மத்தியப் பிரதேசத்தில் உள்ள திக்கம்கர் மாவட்டத்தில் உள்ள பாண்பூரை ஆண்ட பண்டைய பாண வம்ச மன்னர்களிடமிருந்து வந்தவர்கள்.

பாண்பூர் தலைநகரங்களின் பாண மன்னர்கள்ஏராளமான பாண மன்னர்கள் வட இந்தியாவை பாண்பூர் என்று பெயரிடப்பட்ட அவர்களின் தலைநகரங்களில் இருந்து ஆட்சி செய்தனர். ஒவ்வொரு வட இந்திய மாநிலத்திலும் பாண்பூர் என்று பேருள்ள இரண்டு அல்லது மூன்று இடங்கள் உள்ளன. இந்த பாண ஆட்சியாளர்களில் பலர் பாண்டிய பட்டங்களைப் பயன்படுத்தினர். பாணர்கள் மற்றும் வில்லவர்கள் திராவிட க்ஷத்திரியர்கள் ஆவர் மற்றும் அவர்கள் இந்தியாவின் அசல் ஆட்சியாளர்களாக இருந்தனர்.

பாணா, பில் மற்றும் மீனா குலங்கள்

பாணா, பில் மற்றும் மீனா குலங்கள் வில்லவர்-மீனவர் அதாவது சேர, சோழ மற்றும் பாண்டிய ராஜ்ஜியங்களை ஆண்ட நாடாழ்வார் குலங்களின் வட உறவினர்கள் ஆவர். இந்த குலங்கள் அனைத்தும் அசுர திராவிட குலங்களாகும்.

பாண்பூரின் அரசன் பாணாசுரன்

கிமு ஆறாம் நூற்றாண்டில் இதிகாசங்களின் சகாப்தத்தில் புந்தேல்கண்ட் பகுதியை ஆண்ட அசுரர்களின் அதாவது திராவிடர்களின் அரசரான பாணாசுரனின் தலைநகராக பாண்பூர் இருந்தது.

மகாபாரதத்தில் பாணாசுரன்

பாணாசுரன் சிவபெருமானின் சிறந்த பக்தன் ஆயிருந்தார். பாணாசுரனின் மகளான உஷா தேவியும் மகாதேவனின் சிவலிங்கத்தின் மீது பக்தி கொண்டவள். உஷா தேவி கிருஷ்ணரின் பேரனும் பிரத்யும்னனின் மகனுமான அனிருத்தாவை மணந்தார்.

பாண வம்சாவளியினர் தங்கள் தலைநகரான பாண்பூரிலிருந்து புந்தேல்கண்ட் பகுதியை ஆட்சி செய்தனர் மற்றும் அருகிலுள்ள குண்டேஷ்வரில் வசித்து வந்தனர்.

அசுர-திராவிட பாண வம்சம்

ஆரிய வரலாற்றாசிரியர்கள் பாணர்கள் போன்ற திராவிட ஆட்சியாளர்களை பாணாசுரன் என்று அழைத்தனர். பாண குலங்கள் வட இந்தியாவில் சூரிய வம்சம் மற்றும் தீ வம்சம் ஆகியவற்றை நிறுவினர். பாண வம்சத்தினர் இந்தியாவின் பெரும்பகுதியை ஆண்டனர், அதே சமயம் ஆரிய மற்றும் நாக-யாதவ அரசுகள் வடமேற்கு இந்தியாவில் மட்டுமே ஆட்சி செய்தன.

வடமேற்கு இந்தியாவில் மட்டுமே ஆரிய மற்றும் நாக-யாதவ ராஜ்ஜியங்கள் இருந்தபோது, ​​பாண வம்சங்கள் இந்தியாவின் பெரும்பகுதியை ஆண்டன.

வில்லவர்-மீனவர் வம்சங்கள்

தமிழகம் பாண குலத்தவருடன் இன ரீதியாக தொடர்புடைய வில்லவர்-மீனவர் வம்சங்களால் ஆளப்பட்டது. ஆனால் வரலாற்றுக்கு முற்பட்ட காலத்தில் மத்திய இந்தியா மற்றும் தென்னிந்தியாவை வில்லவர் மீனவர் குலங்கள் ஆண்டதாக கலித்தொகை கூறுகிறது. நாகர்களுக்கு எதிராக வில்லவர் மற்றும் மீனவர்கள் நடத்திய பண்டைய போரில் போரில் தோற்று நாகர்கள் மத்திய இந்தியாவின் ஆட்சியாளர்களானார்கள் என்று கலித்தொகை கூறுகிறது.

திராவிட பாணா மற்றும் மீனா குலங்கள் வடமேற்கு இந்தியாவில் உள்ள இந்தோ-ஆரிய பிரதேசங்களை கூட ஆட்சி செய்தன.

மின்ஹாஸ்

மின்ஹாஸ் ஒரு சூர்யவன்ஷி ராஜ்புத்திர குலமாகும், இது ராஜஸ்தானின் மீனா சமூகத்திலிருந்து வேர்களைக் கொண்டுள்ளது. மீனா குலங்கள் மற்றும் பில்-மீனா குலங்கள் தமிழ்நாட்டின் வில்லவர்-மீனவர் குலங்களின் வடக்கு சகாக்கள் ஆவர். எனவே மீனா குலங்கள் வில்லவர்-நாடார்களின் வடக்கு உறவினர்கள் ஆவர்.

கர்நாடகாவில் பாணப்பாண்டியர்கள்

கர்நாடகாவில் ஆலுபா பாண்டியன் வம்சம், கோகர்ண பாண்டியன் வம்சம், சான்றாரா பாண்டியன் வம்சம், நூறும்பாடா பாண்டியன் வம்சம், உச்சாங்கி பாண்டியன் வம்சம் போன்ற பல்வேறு பாணப்பாண்டியன் அரசுகள் சந்திர வம்சங்களாக கருதப்பட்டன. மதுரையின் வில்லவர்-மீனவர் வம்சம் அதாவது நாடாழ்வார்களால் ஆளப்பட்ட பாண்டிய வம்சமும் சந்திர வம்சமாக கருதப்பட்டது.

குந்தபுராவின் குந்தேஷ்வரா

குண்டேஸ்வரரின் பாணப்பாண்டியர்களைப் போலவே துளுநாட்டின் ஆலுபா வம்சத்தைச் சேர்ந்த பாணப்பாண்டியர்களும் சிவபெருமானை குந்தேஷ்வரராக வழிபட்டனர். உடுப்பி அருகே கர்நாடகாவில் உள்ள குந்தபுரா ஆலுபா பாண்டிய வம்சத்தின் பண்டைய தலைநகராக இருந்தது. ஆலுபா வம்ச மன்னன் குந்தவர்மாவால் கட்டப்பட்ட ஸ்ரீ குந்தேஸ்வர சுவாமி சிவன் கோயில் கர்நாடக மாநிலம் உடுப்பி அருகே உள்ள குந்தபுராவில் அமைந்துள்ளது.

VILMEENKODI said...

திக்கம்கர் பாண்டியர்கள்

குண்டேஷ்வர்

குண்டேஷ்வர் என்பது மத்தியப் பிரதேசத்தின் திக்கம்கர் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள ஒரு கிராமம். குண்டதேவ் மகாதேவ் கோயில் குண்டேஷ்வரில் இருந்தது. பாணப்பாண்டியர்கள் சிவபெருமானை குண்டேஸ்வரர் அல்லது குந்தேஸ்வரர் என்று அழைத்தனர்.

குண்டேஷ்வர் பாண்டியர்கள்

குண்டேஷ்வரின் பாண்டியர்கள் பாண்பூரின் பாண வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். குண்டேஷ்வர பாண்டியர்கள் பாக்வார் சூர்யவன்ஷி க்ஷத்திரியர் என்றும் அழைக்கப்பட்டனர்.

பாக்வார் சூர்யவன்ஷி, ஒரு வீர க்ஷத்ரிய குலத்தைச் சேர்ந்த அவர்கள் பாக்வா அதாவது புலிச் சவாரி செய்பவர்கள் என்று அழைக்கப்பட்டனர், மேலும் அவர்கள் கி.பி. 1144 வரை பாண்பூரிலிருந்து ஜாம்தார் ஆற்றின் அடர்ந்த காடு வரையிலான எல்லைகளைக் கொண்ட பாக்ரோஹா எனப்படும் மத்திய தேசத்தை ஆட்சி செய்தனர். குண்டேஷ்வரில் உள்ள நந்தி மகாதேவ் சிலைக்கு கீழே காணப்படும் ஒரு பொறிக்கப்பட்ட அடிக்குறிப்பு குண்டேஷ்வர் பாண்டியர்களின் தோற்றத்தை விவரிக்கிறது.

பாண்பூர்-குண்டேஷ்வர் பாணப்பாண்டியர்கள்

பாண்பூர்-குண்டேஷ்வர் பாண்டியர்கள் மத்தியப்பிரதேசம் மற்றும் உத்தரப்பிரதேசத்தில் உள்ள புந்தேல்கண்ட் பகுதியை பழங்காலத்திலிருந்தே ஆண்டனர்.

பாண்பூரின் பாண்டியர்கள் புந்தேல்கண்ட் பகுதியை ஆண்ட அசுர-திராவிட மன்னன் பாணாசுரனின் வம்சாவளியினர் ஆவர். ஆனால் கி.பி.1144 க்குப் பிறகான காலங்களில் கஹர்வார் ராஜபுத்திரர்கள் புந்தேல்கண்ட் பகுதியை ஆட்சி செய்தனர். குண்டேஸ்வரின் பாண்டியர்கள் ராஜபுத்திரர்களின் கீழ் ஒரு சிறு குலத்தின் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டனர் மற்றும் பாணப்பாண்டியர்கள் என்ற அடையாளத்தை இழந்தனர்.

குண்டேஷ்வரின் ராஜ்புத்திர ஆட்சி

கஹர்வார் ராஜ்புத்திர அரசர் ராஜா கோவிந்த சந்திரா (கி.பி. 1114 முதல் கி.பி. 1154 வரை) தனது தலைநகரை கன்னோஜிலிருந்து வாரணாசிக்கு மாற்றினார், மேலும் அவர் கி.பி 1114 இல் திக்கம்கரின் குண்டேஷ்வர் இராச்சியத்தை தனது சாம்ராஜ்யத்துடன் இணைத்தார்.

பாக்வார் க்ஷத்ரியர்கள் என்றழைக்கப்படும் குந்தேஷ்வரின் பாண்டியர்கள் ஒரு ராஜபுத்திர குலமாக ஒருங்கிணைக்கப்பட்டனர், இதனால் குண்டேஷ்வர் இராச்சியத்தின் பாண்டியர்கள் தங்கள் நாட்டையும் பண்டைய பாண க்ஷத்திரிய குலத்தின் அந்தஸ்தையும் இழந்தனர்.

ஓர்ச்சா இராச்சியம்

1531 இல் திக்கம்கர் பகுதி உட்பட ஓர்ச்சா ராஜ்ஜியம் புந்தேலா ராஜபுத்திரர்களால் புந்தேல்கண்ட் பகுதியில் நிறுவப்பட்டது. பேத்வா ஆற்றின் கரையில் உள்ள ஓர்ச்சா புதிய தலைநகராக மாறியது. புந்தேலா ராஜபுத்திரர்கள் ஆப்கான் படையெடுப்பாளர் இஸ்லாம் ஷா சூரி (கி.பி. 1545 முதல் கி.பி. 1553) மற்றும் முகலாய பேரரசர் அக்பர் (கி.பி. 1556 முதல் 1605 வரை) ஆகியோருக்கு எதிராகப் போரிட்டனர். கிபி 1570 இல் ஓர்ச்சா நாடு முகலாயப் பேரரசின் கீழ் ஒரு அடிமை மாநிலமாக மாறியது.

முகலாயப் பேரரசர் ஜஹாங்கிரின் ஆட்சியின் போது வீர் சிங் தேவின் கீழ் புந்தேலா ராஜ்புத்திரர்கள் கிபி 1605 க்கும் கிபி 1627 க்கும் இடையில் ஓர்ச்சா ராஜ்ஜியத்தை ஆண்டனர்.

குண்டேஷ்வர் பாண்டியர்கள் புந்தேலா ராஜ்புத்திரர்களின் கீழ்

முகலாயப் பேரரசர் ஜஹாங்கீரின் அடிமையாக, புந்தேலா ராஜ்புத்திர மன்னர் வீர் சிங் தேவ் ஓர்ச்சா ராஜ்ஜியத்தை ஆட்சி செய்தார்.

புந்தேலா மன்னன் வீர் சிங் தேவின் கீழ், குண்டேஷ்வர் மகாதேவின் பாண்டா அல்லது பாண்டியா என்ற பட்டம் பாண்பூரின் பண்டைய பாண வம்சத்திலிருந்து வந்த ராஜபுத்திரர்களின் பாக்வார் குலத்திற்கு வழங்கப்பட்டது. பாக்வார் ராஜபுத்திரர்களின் பாண்டிய பட்டத்தை குறிப்பிடும் "ராஜக்யா" என்ற செப்பு தகடு மன்னர் வீர் சிங் தேவால் வெளியிடப்பட்டது.

ஓர்ச்சா இராச்சியத்தின் மற்ற பாண குலங்கள்

புந்தேலா ராஜபுத்திரர்களால் ஆளப்பட்ட ஓர்ச்சா ராஜ்யத்தின் பாண குலங்கள் ராஜபுத்திரர்களின் குலங்களாக மாறின. பாணாட் மற்றும் பாண்டாவத் ராஜ்புத்திர குலங்கள் பாண குலங்களிலிருந்து வேர்களைக் கொண்டிருந்தன. பாணாட் மற்றும் பாண்டாவத் குலங்கள் பீகார் மற்றும் ஜார்கண்டில் காணப்படுகின்றன. பாணாட் மற்றும் பாண்டாவத் குலங்கள் புந்தேல்கண்டில் உள்ள ஓர்ச்சாவிலிருந்தும் மற்றும் ஜான்சியிலிருந்தும் தோன்றியதாகக் கூறுகின்றனர்.

புந்தேலா ராஜபுத்திரர்கள்

1551 கிபி முதல் 1950 கிபி வரை புந்தேல்கண்ட் பகுதியை ஆட்சி செய்த புந்தேலா ராஜபுத்திர இராச்சியத்தின் கீழ் பாக்வார் க்ஷத்திரியர் அல்லது குந்தேஷ்வர பாண்டியர்கள் ஒரு ராஜபுத்திர குலமாக இருந்தனர்.

VILMEENKODI said...

திக்கம்கர் பாண்டியர்கள்

சிந்து சமவெளி நாகரிகத்தின் பாண-தானவ குலங்கள்

ஆரிய அரசன் இந்திரன் தன் தந்தை விருத்ராசுரனைக் கொன்ற பிறகு, திராவிட சிந்து சமவெளி அரசன் வேத்ராசுரன் வேத்ராவதி ஆற்றங்கரைக்கு ஓடிவிட்டான் என்று ரிக்வேதம் குறிப்பிடுகிறது. வேத்ராவதி யமுனை நதியின் துணை நதியாகும். கிமு 1800 இல் வாழ்ந்த அசுர திராவிட மன்னன் வேத்ராசுரனின் நினைவாக வேத்ராவதி என்று பெயரிடப்பட்டது. வேத்ராவதி பிற்காலத்தில் பேத்வா நதி என்று அழைக்கப்பட்டது. விருத்திராசுரன் பாண-வில்லவர் குலத்தின் ஒரு பிரிவான தானவ குலத்தால் ஆதரிக்கப்பட்டான்.

பேத்வா நதிக்கரையில், பாண குலத்தவர்களால் ஆதரிக்கப்பட்ட பாணப்பாண்டியன் அரசு வரலாறு முழுவதும் நீடித்தது. இந்த திராவிட பாண மன்னர்கள் உத்தரப்பிரதேசம் மற்றும் மத்தியப்பிரதேசத்தில் உள்ள புந்தேல்கண்ட் பகுதியை ஆண்டனர்.

பாணப்பாண்டியன் வம்சத்தின் போட்டியாளர்களான சேதி இராச்சியத்தின் இந்தோ-ஆரிய யாதவ ஆட்சியாளர்கள், கிமு 600 முதல் கிமு 300 வரை அதே புவியியல் பகுதியை ஆட்சி செய்தனர். ஆனால் குண்டேஸ்வரின் பாணப்பாண்டியன்கள் அங்கு தொடர்ந்து ஆட்சி செய்தனர். பிற்காலத்தில் பாணர்கள் பேத்வா ஆற்றின் கரையில் ஓர்ச்சா அரசை நிறுவினர். பாணாட் என்றழைக்கப்படும் ஓர்ச்சா ராஜ்யத்தின் பாணர்கள் மற்றும் குண்டேஷ்வரின் பாண்டியர்கள் புந்தேலா ராஜபுத்திரர்களின் துணை ஜாதிகளாக மாறினர். பாண குலங்களின் கோட்டையாக இருந்த ஓர்ச்சாவில்தான் புந்தேலா ராஜபுத்திரர்களும் தோன்றினர்.

முடிவுரை

இந்த பாண குலங்கள் சேர, சோழ மற்றும் பாண்டிய ராஜ்ஜியங்களை ஆண்ட வில்லவ நாடார் குலங்களின் வடக்கு உறவினர்கள் ஆவர்.

பாண குலங்களும் வில்லவர்களும் இந்தோ-ஆரியர்களால் அசுரர்கள் என்று அழைக்கப்பட்ட திராவிட குலங்கள் ஆவர்.

____________________________________________

PANDYAS OF KUNDESHWAR

https://www.indianetzone.com/73/kundeshwar.htm

______________________________________________

PANDYAS OF KUNDESHWAR

https://www.academia.edu/38467589/The_Pandyas_in_other_parts_of_India_converted_pdf

_______________________________________________

VILMEENKODI said...

பஞ்ச திருவழுதி நாடாக்கள்

வெட்டும் பெருமாள் பஞ்ச பாண்டியர்களில் ஒருவர். பஞ்ச பாண்டியர்கள் பஞ்ச பாண்டியாள் அல்லது பஞ்ச திருவடிகள் அல்லது பஞ்ச திருவழுதி ராசாக்கள் அல்லது பஞ்ச திருவழுதி நாடாக்கள் என்றும் அழைக்கப்பட்டனர். வெட்டும் பெருமாள் திருநெல்வேலி, கோவில்பட்டி, ஸ்ரீவைகுண்டம் ஆகிய பகுதிகளின் சில பகுதிகளை கயத்தாறில் இருந்து தனது தலைநகராக இருந்து ஆட்சி செய்தார்.

அனைத்து வில்லவர் மன்னர்களும் அதாவது பஞ்ச பாண்டியர்கள் உட்பட சேர, சோழ மற்றும் பாண்டியன் குலங்கள் நாயக்கர்களுக்கு எதிராக வேணாட்டின் துளு-சேராய் மன்னனுடன் கூட்டணி வைத்திருந்தனர். ஆனால் தென்காசி பாண்டியன் மாத்திரம் விஜயநகர நாயக்கர்களின் அடிமையாக இருந்தான். தென்காசி பாண்டியன் சடையவர்மன் ஸ்ரீவல்லபன் வெட்டும்பெருமாளை தாக்கினான். அதைத் தொடர்ந்து விட்டல ராயரை அனுப்பிய விஸ்வநாத நாயக்கர் கிபி 1544 இல் வெட்டுப் பெருமாளைத் தோற்கடித்தார். வெட்டும் பெருமாள் வேணாடு மன்னன் வீர கேரள வர்மாவிடம் அடைக்கலம் புகுந்தார். ஆனால் விட்டல ராயர் அதே ஆண்டில் வேணாட்டைக் கைப்பற்றினார்.

கி.பி.1561ல் பஞ்ச பாண்டியர்கள் ஆண்ட திருநெல்வேலி பகுதிக்கு விஜயநகர நாயக்கர்கள் படையெடுத்தனர். பஞ்ச திருவழுதி நாடாக்கள் படைக்கும் விஜயநகரப் படைக்கும் இடையே கயத்தாறில் வைத்து கடும் போர் நடந்தது, அதில் பஞ்ச திருவழுதி நாடாக்கள் அடிபணிந்தனர். பஞ்ச திருவழுதி நாடாக்கள் நாயக்கர்களின் ஆதிக்கத்தை ஏற்க வேண்டியதாயிற்று. பிற்காலத்தில் தாமிரபரணிக் கரையில் உள்ள திருவழுதி வளநாட்டை பஞ்ச திருவழுதி நாடாக்கள் ஆண்டனர். ஆழ்வார் திருநகரி பஞ்ச திருவழுதி நாடாக்களின் தலைநகரங்களில் ஒன்றாகும். கடைசி பஞ்ச திருவழுதி நாடாக்கள் மன்னன் திருவழுதி வைகுண்ட நாடான் கட்ட பொம்மு நாயக்கரின் கீழ் ஆண்டிருந்தார் .

VILMEENKODI said...

அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மற்றும் சுவாமி ஐயப்பன்

17 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் பந்தளத்தின் பாண்டிய இளவரசன் அய்யப்பன் தலைமையில் பல்வேறு இனங்கள் மற்றும் மதங்களைச் சேர்ந்த மக்கள் ஒன்றிணைந்து நாயக்கர் படையைத் தோற்கடித்தனர். மதுரை திருமலை நாயக்கர் கி.பி.1623ல் மறவர் தலைவனும் கொள்ளைக்காரனுமான உதயணன் தலைமையில் ஒரு கொள்ளைப் படையை அனுப்பினார். உதயணனும் அவனது படையும் 17 வருடப் போராட்டத்திற்குப் பிறகு தோற்கடிக்கப்பட்டு கொல்லப்பட்டனர்.

அர்த்துங்கல் தேவாலயம்

செயின்ட் ஆண்ட்ரூ பேராலயம், அர்த்துங்கல் அரபிக்கடலை நோக்கிய கடற்கரையோரத்தில் கேரளாவின் சேர்த்தலையில் உள்ள அர்த்துங்கலில் அமைந்துள்ளது. அர்த்துங்கல் தேவாலயம் பதினாறாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் போர்த்துகீசியர் காலத்தில் கட்டப்பட்டது. இது 1584 இல் விகார் ஜாகோமோ ஃபெனிசியோ என்ற இத்தாலிய ஜேசுயிட் பாதிரியாரால் மீண்டும் கட்டப்பட்டது. பக்தர்கள் இவரை "அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன்" என்று அழைத்தனர். திருத்தந்தை. ஜியாகோமோ ஃபெனிசியோ (கி.பி. 1558 - கி.பி. 1632), லத்தீன் மொழியில் இந்து மதத்தைப் பற்றிய கட்டுரைகள் மற்றும் புத்தகங்களை எழுதுவதற்காக இந்து மதத்தைப் படித்த முதல் ஐரோப்பிய மிஷனரி ஆவார். இந்து கலாச்சாரத்திலும், சீரப்பஞ்சிற பணிக்கர்களிடம் கற்றுக்கொண்ட களரிப்பயற்றிலும் ஆர்வம் கொண்டிருந்தார்.

அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன்

அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் அர்த்துங்கல் தேவாலயத்தின் விகாரியாக இருந்தபோது, ​​சேர்த்தலையின் லத்தீன் கத்தோலிக்கர்களும் உதயணனுக்கு எதிரான போரில் இணைந்தனர். அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் முகம்மாவிலேயே புகழ்பெற்ற சீரப்பஞ்சிற களரியில் பயிற்சி பெற்றவர் என்றும் புகழ் பெற்றவர். அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மற்றும் அவரது லத்தீன் கத்தோலிக்கர்கள் ஐயப்பனின் ஆதரவாளர்கள் என்று நம்பப்பட்டது. ஆனால் திருமலை நாயக்கர் காலத்தில் நடந்த நிகழ்வுகள் அதாவது கி.பி.1623 முதல் 1659 வரையிலான காலகட்டத்தில், அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மிகவும் வயதானவராக இருந்திருக்கலாம். அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் கிபி 1632 இல் காலமானார்.

கி.பி.1632ல் இறந்த அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் வாழ்ந்த காலத்தில் ஐயப்பன் சுவாமி ஒரு இளைஞராக இருந்தார். எனவே உதயணனுடன் ஐயப்பன் செய்த போர் கி.பி.1632 முதல் 1640 வரையிலான காலகட்டத்தில் நடந்திருக்கலாம். நாயக்கர் படையெடுப்பிற்கு பதினேழு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு உதயணன் கொல்லப்பட்டதாக வாய்மொழி மரபுகள் கூறுகின்றன.

புனித செபாஸ்டியன் சிலை

கி.பி 1747 இல் புனித செபஸ்தியார் சிலை நிறுவப்பட்ட போது, ​​பல உள்ளூர் பக்தர்கள் சிலையை வெளுத்தச்சன் என்றும் அழைக்கத் தொடங்கினர்.

ஆலங்காடு யோகம்

ஐயப்ப ஸ்வாமி ஆலங்காடு தலைவர் ஞாலூர் கர்த்தா, காம்பிள்ளி பணிக்கர் மற்றும் முல்லப்பிள்ளி நாயர் ஆகியோர் முன்னிலையில் அர்த்துங்கல் வெளுத்தாவுடன் ஆலுவாவில் உள்ள பெரியாறு கரையில் ஆலங்காட்டு வீரர்களுக்கு உரையாற்றியதாக புராணங்கள் கூறுகின்றன. எருமேலியில் மலைப்பாங்கான நிலப்பரப்பில் ஏறிச் செல்லும் போது 'சரணம் ஐயப்பா' என்று முதன்முதலில் முழக்கமிட்டவர் காம்பிள்ளி பணிக்கர் ஆவார். முதல் வெளிச்சப்பாடு அல்லது தேவ வாக்கு கூறுபவர் இவரே ஆவார். ஆலுவாவில் உள்ள பாரூர்கவலயிலிருந்து இடதுபுறம் போகும்போது ஆலங்காட்டுக்கு அருகில் உள்ள இடம் காம்பிள்ளி.

அம்பலப்புழா யோகம்

அம்பலப்புழா பழமையான பாண்டிய துறைமுக நகரமான புறக்காடு அருகே உள்ளது. பழங்காலத்தில் வேம்பநாட்டுக் காயலுக்கு தெற்கே உள்ள அனைத்து பகுதிகளும் பாண்டிய வம்சத்தின் கீழ் இருந்தன. கி.பி 77 இல் முசிறிக்குச் சென்ற பிளினி, மோதுராவின் மன்னன் பாண்டியோன் ஆட்சி செய்த நகரமான பரேகே-புறக்காட்டில் மிளகு வாங்க உள்ளூர் மக்களால் வற்புறுத்தப்பட்டார்.

எருமேலியில் வாவர் தலைமை தாங்கிய ஐயப்பன் படையில் சேர்வதற்காக இங்கிருந்து ஒரு பணிக்கர் படை புறப்பட்டது. அந்த நிகழ்வை நினைவுகூரும் வகையில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் எருமேலியில் அம்பலப்புழா யோகம் பக்தர்களால் பேட்ட துள்ளல் என்ற புனித சடங்கு நடனம் ஆடப்படுகிறது.

VILMEENKODI said...

அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மற்றும் சுவாமி ஐயப்பன்

பாண்டியன் வனவாசம்

திருமலை நாயக்கர் (கி.பி. 1723 முதல் 1759 வரை) ஆட்சிக்கு வந்தபோது, ​​மதுரையிலிருந்து அனைத்து பாண்டிய குடும்பங்களையும் நாடு கடத்தினார் என்று பொதுவாக நம்பப்படுகிறது. சிலர் வேணாட்டில் உள்ள கல்லிடைக்குறிச்சி மற்றும் அம்பாசமுத்திரத்தில் குடியேறினர். ஆனால் பூஞ்சாறு மற்றும் பந்தளம் ஆகிய இடங்களில் குடியேறிய பாண்டியக் குடும்பங்கள் கி.பி 1610 ஆம் ஆண்டிலேயே குடியேறியிருக்கலாம்.

பாண்டிய இளவரசி மாயாதேவிக்கு பிறந்த அய்யப்பன், 1632 இல் இறந்த அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் வாழ்ந்த காலத்தில் இளைஞராக இருந்ததால், பாண்டிய குடியேற்றம் கி.பி 1610 இல் நிகழ்ந்திருக்கலாம்.

பணிக்கர்கள்

பணிக்கர்கள் தற்காப்புக் கலைப் பயிற்சியாளர்கள், அவர்கள் போர் வீரர்களுக்குப் பயிற்சி அளித்தனர். ஒவ்வொரு பணிக்கரும் ஒரு சிறிய படையை பராமரித்து, அவர்கள் சேர மற்றும் தொடர்புடைய பாண்டிய வம்சங்களை ஆதரித்தனர். பணிக்கர் என்பவர்கள் தமிழ் வில்லவர் மக்களின் துணைக்குழுக்கள் ஆவர்.

ஆனால் கி.பி 1310 இல் மாலிக் காஃபூரின் படையெடுப்பிற்குப் பிறகு, மற்றும் பாண்டிய வம்சத்தின் தோல்விக்குப் பிறகு கி.பி 1335 இல் கேரளாவில் துளு தாய்வழி அரசுகள் நிறுவப்பட்டன. அதன் பிறகு சாமந்த க்ஷத்திரியர்கள், துளு பிராமண நம்பூதிரிகள் மற்றும் நாயர்களால் கேரளா ஆட்சி செய்யப்பட்டது. இக்காலத்தில் பல பணிக்கர்களும் கேரளாவை விட்டு வெளியேறினர். சிலர் இலங்கை சென்றனர். சிலர் ஈழவர்களுடனும், மற்றவர்கள் போர்த்துகீசிய இராணுவத்துடனும் பின்னர் சிரியன் கிறிஸ்தவர்களுடனும் இணைந்தனர்.

சீரப்பஞ்சிற பணிக்கர்கள்

சேர்த்தலையில் உள்ள முகம்மாவில், சீரப்பஞ்சிற களரி அமைந்திருந்தது. சீரப்பஞ்சிற பணிக்கர்கள் ஈழவர்களுடன் இணைந்திருந்தார்கள். இந்த சீரப்பஞ்சிற களரியில் ஜேசுயிட் பாதிரியார் அருட்தந்தை ஜாகோமோ ஃபெனிசியோ, என்ற அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் களரிப்பயற்றில் பயிற்சி பெற்றார். சீரப்பஞ்சிற களரியில் இருந்து பத்து கிலோமீட்டர் தொலைவில் அர்த்துங்கல் தேவாலயம் இருந்தது. அய்யப்பன் சீரப்பஞ்சிற களரியில் தற்காப்பு கலை பயிற்சி பெற்றவர்.
அடுத்த சீரப்பஞ்சிற பணிக்கரின் மகள் லளிதா பிற்காலத்தில் மாளிகப்புறத்தம்மா என்று அழைக்கப்பட்டார்.

பாண்டிய பிரதேசங்கள்

17 ஆம் நூற்றாண்டில், மத்திய கேரளா தாய்வழி துளு ஆட்சியாளர்களால் ஆளப்பட்டாலும், ஆலங்காடு, அம்பலப்புழா மற்றும் பெரியாற்றின் கரையோரம் இருந்த பல பணிக்கர்களும் பந்தளத்தின் பாண்டியர்களுக்கு விசுவாசமாக இருந்தனர். மத்திய கேரளாவில் பாண்டியர்களின் பிரதேசங்கள் பந்தளம், மாவேலிக்கரை மற்றும் காஞ்சிரப்பள்ளி பகுதி ஆகும். மேலும் இந்த பாண்டிய பிரதேசம் பாண்டியன் பதிவுகளில் கேரளசிங்க வளநாடு என்று அழைக்கப்பட்டது.

கேரளாவில் பாண்டியரின் குறுநாடுகள்
1. மாறநாடு கொல்லம்
2. பந்தளம்
3. அம்பலபுழா-புறக்காடு
4. நிரணம்-கோட்டயம்
5. ஆலங்காடு

நாயக்கர் தாக்குதல்

திருமலை நாயக்கர் கி.பி.1623 முதல் கி.பி.1630 க்கு இடைப்பட்ட காலத்தில் கேரள பாண்டியர்களுக்கு எதிராக மறவப்படையுடன் கொள்ளையனாக இருந்த உதயணன் என்ற மறவ தலைவனை கேரளாவிற்கு அனுப்பினார். மூணாறு அருகே கரிமலையில் உதயணன் கோட்டை கட்டினான். உதயணன் அருகில் இருந்த இடங்களில் கொள்ளையடிக்க ஆரம்பித்தான். உதயணன் பாண்டிய இளவரசி மாயாதேவியைக் கடத்தினான் ஆனால் அவள் மீட்கப்பட்டாள். ஆனால் பல வருடங்களுக்குப் பிறகுதான் உதயணன் தோற்கடிக்கப்பட்டு கொல்லப்பட்டான்.

நாயக்கர் படையெடுப்பு பற்றிய அச்சம் உதயணனுக்கு எதிராக பலதரப்பட்ட மக்கள் ஒன்றிணைவதற்கு வழிவகுத்தது.

பாண்டியன் இளவரசியின் மீட்பு

பாண்டிய மன்னர் சீரப்பஞ்சிற பணிக்கர் உதவியுடன் தன் சகோதரியை மீட்டு சீரப்பஞ்சிற தறவாடு வீட்டில் தங்க அனுப்பினார். பாண்டிய இளவரசி சீரப்பஞ்சிற பணிக்கரின் மருமகனை மணந்திருந்தார் என்பது ஒரு பார்வை. அவர்களுக்குப் பிறந்த மகன்தான் ஐயப்பன்.
பணிக்கர் களரியாக இருந்த ஆலங்காடு யோகம், ஐயப்பனின் தந்தையின் இடமான பித்ருஸ்தானமாகவும் கருதப்படுகிறது. சீரப்பஞ்சிற பணிக்கரின் சகோதரியின் கணவர் ஆலங்காடு பணிக்கர் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவராக இருக்கலாம்.

பொதுவாக பணிக்கர் வில்லவர் வம்சங்களுக்கு சேவை செய்த தற்காப்பு பிரபுக்கள் மற்றும் ஒப்பீட்டளவில் குறைந்த அந்தஸ்தால் இளவரசிகளை அவர்கள் திருமணம் செய்ய அனுமதிக்கப்படவில்லை. ஆனால் பதினேழாம் நூற்றாண்டில் பாண்டிய வம்சமே கேரளாவில் தப்பியோடியவர்கள் மற்றும் அவர்கள் பாதுகாப்பிற்காக பணிக்கர் படைகளை நம்பியிருந்தனர்.

VILMEENKODI said...

அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மற்றும் சுவாமி ஐயப்பன்

ஒத்திசைவான நம்பிக்கை

ஆனால் அய்யப்பன் மிகவும் இளமையாக இருந்த அந்த சகாப்தத்தில், ஐயப்பனும் புனித செபஸ்தியாரும் சகோதரர்கள் என்று மக்கள் நம்பத் தொடங்கினர்.

செபஸ்தியார் ஒரு ரோமானிய அதிகாரி, அவர் கிறித்துவ மதத்தைத் தழுவினார், அவர் பிரிட்டோரியன் காவலர்களின்  கேப்டனாக இருந்தார், அவர் ரோமானிய பேரரசர் டியோக்லெஷியனை (கி.பி. 284 முதல் 305 வரை) கேலி செய்து அவமானப்படுத்தினார். இது புனித செபஸ்தியார் மீது அம்புகளை எய்து மரணதண்டனை நிறைவேற்ற வழிவகுத்தது. புனித செபஸ்தியார் அனைத்து கத்தோலிக்கர்களுக்கும் பிரபலமான புனிதர் ஆனார்.

அர்த்துங்கல் தேவாலயத்தில் மிலனில் செதுக்கப்பட்ட புனித செபஸ்தியாரின் சிலை கி.பி 1647 இல் நிறுவப்பட்டது.

போர்த்துகீசிய சகாப்தத்தில் ஜேசுயிட் பாதிரியார்கள் உள்ளூர் இந்து மற்றும் திராவிட பழக்க வழக்கங்களை நிராகரிக்கவில்லை. கிறிஸ்தவ தேவாலயங்களிலும் வெண்கலக் கொடிக் கம்பங்கள் இருந்தன, அதில் கொடிகள் ஏற்றப்பட்டன. புனித செபாஸ்டியன் தேவாலயங்களில் இன்றும் வருடாந்திர திருவிழாவின் போது தேவாலயத்தின் மீது இரண்டு வெள்ளை பருந்துகள் பறக்கும் தோற்றத்திற்காக பலர் காத்திருக்கிறார்கள். இது கேரள கிறிஸ்தவர்களால் பின்பற்றப்படும் ஒரு இந்து வழக்கம் ஆகும்.

ஐயப்பன் பக்தர்கள்

பல ஐயப்பன் பக்தர்கள் ஒவ்வொரு ஆண்டும் புனித யாத்திரையின் ஒரு பகுதியாக அர்த்துங்கல் பசிலிக்காவிற்கு வருகை தருகின்றனர். அய்யப்பன் புனித செபஸ்தியாருடன் மிகவும் நட்பாக பழகியதே இதற்குக் காரணம். அவர்கள் மிகவும் நெருக்கமாக இருந்ததால் அவர்கள் சகோதரர்களாக கருதப்பட்டனர்.1647 ஆம் ஆண்டு அர்த்துங்கல் தேவாலயத்தில் பளிங்கு கல் செபஸ்தியார் சிலை நிறுவப்பட்டது. எனவே புனித செபஸ்தியாரோடுள்ள சுவாமி ஐயப்பனின் நட்பு அந்த காலத்திலேயே தொடங்கியிருக்கலாம்.

சுவாமி அய்யப்பன் கி.பி 1647 இல் அர்த்துங்கல் தேவாலயத்தில் உள்ள புனித செபஸ்தியார் சிலையை பார்வையிட்டிருக்கலாம். இந்த நிகழ்வு சுவாமி ஐயப்பனும் புனித செபஸ்தியாரும் சகோதரர்கள் என்ற புராணத்தை உருவாக்கியிருக்கலாம். அர்த்துங்கல் லத்தீன் கத்தோலிக்கர்கள் அய்யப்பனின் வலுவான ஆதரவாளர்களாக இருந்தனர்.

அர்த்துங்கல் தேவாலயத்தில் சபரிமலை பக்தர்கள் வழிபாடு செய்கின்றனர். அவர்கள் யாத்ரீகர்களின் கழுத்தில் அணிந்திருக்கும் முத்ரா என்ற புனித சங்கிலி மாலையை அகற்றுகிறார்கள். தேவாலயத்திற்கு அருகில் உள்ள இரண்டு குளங்களில் ஒன்றில் பக்தர்கள் புனித நீராடுகின்றனர்.

மத நல்லிணக்கம்

அய்யப்பனால் நிறுவப்பட்ட மத மற்றும் இன நல்லிணக்கத்தால் அர்த்துங்கல் தேவாலயத்திலும் வாவர் பள்ளியிலும் பக்தர்கள் வழிபட முடிந்தது. மலை அரையர், பணிக்கர், லத்தீன் கத்தோலிக்கர்கள் மற்றும் முஸ்லிம்கள் அனைவரும் ஐயப்பனை ஆதரித்து மரியாதையுடன் நடத்தப்பட்டனர்.

அசல் பந்தளம் தமிழ் வில்லவர் பாண்டிய வம்சம் 1700 களின் பிற்பகுதியில் முடிவுக்கு வந்திருக்கலாம். அதன் பிறகு பந்தளம் பாண்டியன் பிரதேசம் ராஜா என்ற பட்டத்துடன் பாண்டியர்களாக வேடமணிந்த பார்கவ குலத்தைச் சேர்ந்த நம்பூதிரிகளின் குடும்பத்தால் கைப்பற்றப்பட்டது.

பூஞ்சார் பாண்டிய வம்சம்

1700களில் குருவாயூர் அருகே உள்ள வெங்கிடங்குவில் இருந்து தமிழ் பூஞ்சார் பாண்டியன் வம்சத்திற்குப் பதிலாக சார்க்கரா கோவிலகம் என்ற துளு பிராமண போற்றி குடும்பம் வந்தது. பாண்டிமண்டலம் உடைய குலசேகரப் பெருமாள் என்ற திருநாமத்துடன் துளு பிராமண வம்சத்தினர் பூஞ்சாரை ஆண்டனர்.

பிராமண பந்தளம் மற்றும் பூஞ்சார் வம்சங்கள் இரண்டும் தாய்வழி வம்சாவளியைக் கடைப்பிடித்தன.

அசல் பாண்டியர்கள் திராவிட தமிழ் வில்லவர் வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர்கள், அவர்கள் வில்லவர், வானவர், மலையர் மற்றும் மீனவர் குலங்களால் ஆதரிக்கப்பட்டனர்.

பாண்டிய வம்சத்திற்குப் பின் வந்த ஆரிய நம்பூதிரி பாண்டியர்கள் அஹிச்சத்திரத்திலிருந்து குடிபெயர்ந்த நேபாள வேர்களைக் கொண்ட துளு பிராமணர்கள் ஆவர்.

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டிலிருந்து நம்பூதிரி பாண்டியர்கள் காலத்தில் சீரப்பஞ்சிற பணிக்கர்களும் மலை அரையர்களும் சபரிமலை கோயிலில் தங்களின் முதன்மையான இடத்தை இழந்தனர். பக்தர்கள் இனம், மதம், பாலினம் மற்றும் வயது அடிப்படையில் பாகுபாடு காட்டப்பட்டனர்.

VILMEENKODI said...

அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மற்றும் சுவாமி ஐயப்பன்

வாவர் பள்ளி

அய்யப்பனின் நெருங்கிய நண்பரான வாவர் பாத்தும்மா - செய்தாலி தம்பதியரின் மகன். கேரளாவின் கோட்டயம் மாவட்டத்தில் உள்ள எருமேலி நைனார் ஜும்மா மசூதிக்கு ஐயப்ப பக்தர்கள் வருகை தருவது வழக்கம். இந்த பள்ளிவாசல் வாவரின் மசூதியாக கருதப்படுகிறது. அவர்கள் மசூதியின் தொழுகை மண்டபத்திற்குள் நுழையாமல் மசூதியையும், ஓய்வெடுப்பதற்குரிய இடத்தையும் சுற்றி வருகின்றனர். இங்கு பக்தர்கள் தேங்காய் உடைத்து வழிபாடு செய்யவும், காணிக்கை, பிரசாதம் வழங்கவும் அனுமதிக்கப்படுகின்றனர்.

சபரிமலையில் வாவர்நடை என்று அழைக்கப்படும் மற்றொரு வழிபாட்டுத்தலம் உள்ளது, அங்கு வாவர் சிலை இல்லை, ஆனால் செதுக்கப்பட்ட கருங்கல் பலகை மற்றும் ஒரு பழைய வாள் மட்டுமே உள்ளன. வாவர் ஒரு முஸ்லிமாக இருந்ததால் ஒரு முஸ்லிம் மதகுரு தினசரி தொழுகை நடத்துகிறார். இங்கும் ஐயப்ப பக்தர்கள் பிரார்த்தனை செய்கின்றனர். ஒவ்வொரு ஆண்டும் சந்தனக்கூடம் திருவிழா பேட்டத்துள்ளல் எனப்படும் சடங்கு நடனத்தின் முன்னோடியாக நடத்தப்படுகிறது. எருமேலி நைனார் ஜும்மா மஸ்ஜித் 1970 களில் கோபாலகிருஷ்ணன் என்ற இந்து கட்டிடக் கலைஞரால் மீண்டும் கட்டப்பட்டது.

மணிகண்டன்

மணிகண்டன் மலை அரையர் குலத்தைச் சேர்ந்தவர். கரிமலை அரையன் கந்தன் மற்றும் அவரது மனைவி கருத்தம்மா ஆகியோரின் மகன் மணிகண்டன் என்று மலை அரையர்கள் கூறுகின்றனர். மணிகண்டன் பாண்டிய மன்னன் 1610 களில் கொள்ளையர்களிடமிருந்து வந்தபோது அவரைப் பாதுகாத்தார். மணிகண்டன் பாண்டிய இளவரசி மாயாவதியை உதயணனிடம் இருந்து மீட்டார். மலை அரையர்கள் மணிகண்டனுக்கு சன்னதி அமைத்து வழிபட்டனர். பிற்காலத்தில் அய்யப்பன் மணிகண்டனின் அவதாரமாகக் கருதப்பட்டு, மலை அரையர்களால் வழிபடப்பட்டார்.

கி.பி 1623 வாக்கில் பல்வேறு இனத்தவர்களின் உதவியோடு உதயணனை மணிகண்டன் தோற்கடித்தார். மணிகண்டன் தலைமையிலான படைகள் பாண்டிப்படை, ஆலங்காட்டுப்படை, அம்பலபுழப்படை, சீரப்பஞ்சிறப்படை, மல்லன், வில்லன், வலியக்கடுத்தா, கொச்சுகடிதா, வாவர், நஸ்ரானிகள், அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் என்ற ஜாகோமோ ஃபெனிசியோ என்ற ஒரு இத்தாலிய ஜெசுயிட் பாதிரியார் போன்றவர்கள்.

வலிய கடுத்த ஸ்வாமி

அய்யப்பனின் உதவியாளரான வலிய கடுத்த ஸ்வாமிக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு சிறிய சன்னதி புனித படிகளின் இடது பக்கத்திற்கு அருகில் அமைந்துள்ளது. வலிய கடுத்தா ஒரு மலை அரையர் பழங்குடித் தலைவர் ஆவார், அவர் நாயக்கர் இராணுவத்திற்கு எதிராக மலை அரையர் படைகளை வழிநடத்தினார்.

மலை அரையர்

மலை அரையர், சேர வம்சத்தை ஆதரித்த மூன்று பெரிய வில்லவர் பழங்குடியினரில் ஒன்றான மலையர் குலத்துடன் தொடர்புடையவராக இருக்கலாம். ஐயப்பனின் முக்கிய ஆதரவாளர்களாக இருந்த மலை அரையர் 1904 ஆம் ஆண்டு வரை ஐயப்பன் கோவிலின் பூசாரிகளாகவும் உரிமையாளராகவும் இருந்தனர். இருபதாம் நூற்றாண்டு வரை ஒத்திசைவான நம்பிக்கை மற்றும் மத சகிப்புத்தன்மை நிலைத்திருப்பதற்கு இதுவும் ஒரு காரணம்.

1800களில் பந்தளம் நம்பூதிரி பாண்டிய மன்னர்களால் மலை அரையர்கள் தங்கள் நிலங்களில் இருந்து வெளியேற்றப்பட்டனர். சபரிமலை மற்றும் சபரிமலையைச் சுற்றியுள்ள பதினேழு மலைகளிலிருந்து மலை அரையர்கள் வெளியேற்றப்பட்டனர்.

மலை அரையர்கள் கூலியின்றி ஏலக்காயை மலைகளில் இருந்து சமவெளிக்கு கொண்டு செல்லும் நிலைக்கு தள்ளப்பட்டனர். கி.பி 1856 இல் மலை அரையர்கள் நாயர் அரசாங்க அதிகாரிகளுக்கு எதிராக கிளர்ச்சி செய்து தாக்கினர்.

மலை அரையர்களின் கிறிஸ்துவ மதமாற்றம்

மலை அரையர்களை துன்புறுத்தியது பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் அவர்கள் கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற வழிவகுத்தது. மலை அரையர்களில் பாதி பேர் கிறிஸ்துவ மதத்திற்கு மாறினார்கள். ஸிஎம்எஸ் மிஷனரி தந்தை ஹென்றி பேக்கர் 1840 முதல் 1862 வரை அவர்களிடையே பணியாற்றினார். தந்தை.ஹென்றி பேக்கர், ஹில் அரியன்ஸ் ஆஃப் திருவாங்கூர் என்ற புத்தகத்தை எழுதினார்.1879 இல் மலை அரையர்களில் சுமார் 2000 கிறிஸ்தவர்கள் இருந்தனர்.

திராவிடப் பாணி வழிபாடு

சபரிமலை ஐயப்பன் கோவிலில் கி.பி.1904 வரை திராவிட வழிபாட்டு முறைகளை மலை அரையர் பூசாரிகள் நடத்தி வந்தனர். அவர்களின் முக்கிய வழிபாடு தேன் மற்றும் நெய் கொண்டு அபிஷேகம். சமீப காலம் வரை மலை அரையர்களின் "தேனாபிஷேகம்" வழிபாடு அனுமதிக்கப்பட்டது. சில தசாப்தங்களுக்கு முன், தந்திரிகள் இந்த வழிபாட்டை நிறுத்தினர்.

VILMEENKODI said...

அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மற்றும் சுவாமி ஐயப்பன்

1904ல் கட்டப்பட்ட புதிய சபரிமலை கோவில்

சபரிமலை கோயில் போளச்சிறக்கல் கொச்சும்மன் முதலாளி என்ற கிறிஸ்தவ கட்டிட ஒப்பந்ததாரரால் கட்டப்பட்டது. மலை அரையர்களின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த சபரிமலை கோவில் கி.பி.1900ல் மர்மமான முறையில் தீயில் எரிந்து நாசமானது.
சபரிமலை கோவிலை புனரமைப்பதற்கான ஒப்பந்தத்தை திருவிதாங்கூர் அரசரிடம் இருந்து கொச்சும்மன் முதலாளி கி.பி.1900ல் பெற்றார்.
கி.பி.1904ல் கொல்லத்தில் கட்டுமானப் பணி தொடங்கியது. அஷ்டமுடிக் காயல் கரையில் மரம் மற்றும் கல் பாகங்களைக் கொண்டு கோயில் அமைக்கப்பட்டு, பின்னர் சபரிமலைக்கு மாற்றப்பட்டது. கொச்சும்மன் முதலாலி 1907 இல் இறந்தாலும், சிரியன் ஆர்த்தடாக்ஸ் பாதிரியாராக இருந்த அவரது மருமகன் ஸ்கரியா கத்தனார் சபரிமலை கோயிலின் கட்டுமானப் பணிகளை முடித்தார்.

தாழமண் மடம் தந்திரி குடும்பம்

1904 ஆம் ஆண்டு திருவிதாங்கூர் மன்னர் ஆந்திராவிலிருந்து வந்த தெலுங்கு பிராமணர்களின் ஒரு குடும்பத்தை அர்ச்சகர்களாக நியமித்தார், அவர்கள் செங்கன்னூரில் குடியேறினர். தாழமண் மடம் தந்திரி குடும்பம் என்று அழைக்கப்படும் இந்த குடும்பம் கி.பி 1904 முதல் சபரிமலையில் அர்ச்சகராக இருக்க பரம்பரை உரிமை பெற்றுள்ளது.
சுதந்திரத்திற்குப் பிறகும் சபரிமலையில் தந்திரிகளாக வேறு எந்த அர்ச்சகர் குடும்பமும் அனுமதிக்கப்படவில்லை.

பிராமண மேலாதிக்கம்

இந்தக் காலகட்டத்திற்குப் பிறகு மலை அரையர்கள் ஓரங்கட்டப்பட்டனர். சீரப்பஞ்சிற பணிக்கர்கள் புறக்கணிக்கப்பட்டனர். சபரிமலை கோயில் முற்றிலும் நம்பூதிரி பாண்டியர்கள் மற்றும் தெலுங்கு பிராமணர்களாகிய தாழமண் மடம் தந்திரி குடும்பத்தின் கீழ் வந்தது. சபரிமலை கோவிலின் தந்திரி பதவி கி.மு 100ல் பரசுராம மகரிஷியில் இருந்து தங்களுக்கு கிடைத்ததாக தாழமண் மடம் தந்திரிகள் இப்போது கூறுகிறார்கள்.

அதாவது ஐயப்பன் பிறப்பதற்கு 1700 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே தாழமண் தந்திரிகள் சபரிமலை கோவிலின் பூசாரிகளாக இருந்தனர் என்பதாகும்.

பாண்டிய வம்சத்தின் திராவிட வேர்கள்

அசல் பாண்டியர்கள் திராவிட தமிழ் வில்லவர் ஆட்சியாளர்கள். வில்லவர் மன்னர்களை வில்லவர், மலையர், வானவர் மற்றும் மீனவர் குலங்கள் ஆதரித்தன. பணிக்கர்களும் ஏனாதி தளபதிகளும் பாண்டியப் படைகளை வழிநடத்தினர்.

பாண்டியர்கள் வேடம் போடும் பார்கவகுலத்தைச் சேர்ந்த நம்பூதிரி பாண்டிய வம்சத்தினர் திராவிட வில்லவர்களோ தமிழர்களோ அல்ல. நம்பூதிரி பாண்டியர்கள் இன ரீதியாக பந்தளம் பாண்டிய வம்சத்துடன் தொடர்புடையவர்கள் அல்ல.

துளு-நேபாளிய படையெடுப்பாளர்கள்

தமிழ் வில்லவர்கள் வரலாற்றுக்கு முந்தைய காலத்திலிருந்து கேரளா மற்றும் தமிழகத்தை ஆண்ட சேர, சோழ, பாண்டிய வம்சங்களை நிறுவினர். தமிழ் அரசுகளின் எதிரிகளாக இருந்த துளு மன்னர்கள் அரேபியர்கள் மற்றும் துருக்கியர்களுடன் கூட்டு வைத்தனர்.12 ஆம் நூற்றாண்டில் பெரும் கடல் சக்தியாக இருந்த அரேபியர்கள் மலபாரில் ஒரு பெரிய குடியேற்றத்தை நிறுவ விரும்பினர்.

துளு மன்னர்கள் அஹிச்சத்திரத்தில் இருந்து வேர்களைக் கொண்ட நேபாள நாயர்களின் இராணுவத்தால் பாதுகாக்கப்பட்டனர். நம்பூதிரிகளும் அஹிச்சத்திரத்தில் வேர்களைக் கொண்ட துளு பிராமணர் ஆவர், அவர்கள் கிபி 345 இல் கடம்ப மன்னர் மயூர வர்மாவின் ஆட்சியின் போது கர்நாடகாவிற்கு குடிபெயர்ந்தனர்.

கி.பி 1120 இல் பாணப்பெருமாள் (பானுவிக்ரம குலசேகரப்பெருமாள்) என்ற துளு படையெடுப்பாளர் அரேபிய ஆதரவுடன் கேரளாவைத் தாக்கினார். பாணப்பெருமாள் 350000 எண்ணிக்கையிலான நாயர் படையுடன் கேரளா மீது படையெடுத்து மலபாரை (காசர்கோடு, கண்ணூர், கோழிக்கோடு மற்றும் மலப்புறம் மாவட்டங்கள்) ஆக்கிரமித்தார், அங்கு அரேபியர்கள் குடியேறினர்.

கி.பி 1120 துளு படையெடுப்பிற்குப் பிறகு, நேபாள வம்சாவளியைக் கொண்ட நாயர்களும் நம்பூதிரிகளும் வடக்கு கேரளாவில் தோன்றினர். பல நாயர்கள் வெள்ளை நிறத்தைக் கொண்டிருந்தனர், ஆனால் அவர்கள் நேபாள வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர்கள் என்பதால் மஞ்சள் நிறத்தின் சாயையும் மற்றும் சற்று மங்கோலிய முக அம்சங்களுடனும் இருந்தனர். நாயர்களும் நம்பூதிரிகளும் தங்களைச் சவர்ணர் என்று அழைத்தனர். நாயர்களும் நம்பூதிரிகளும் சேர மற்றும் பாண்டிய அரசுகளின் எதிரிகளாக இருந்த துளு-நேபாள மக்கள்.

VILMEENKODI said...

அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மற்றும் சுவாமி ஐயப்பன்

மாலிக் காஃபூரின் படையெடுப்பு

கி.பி 1310 இல் டெல்லி சுல்தானகத்திலிருந்து படையெடுப்பாளராக இருந்த மாலிக் காபூருடனான போரில் பாண்டிய வம்சத்தின் தோல்விக்குப் பிறகு அனைத்து தமிழ் அரசுகளும் முடிவுக்கு வந்தன. வில்லவர்கள் டெல்லி ராணுவத்தால் மொத்தமாக படுகொலை செய்யப்பட்டனர். மலபாரின் துளு படையெடுப்பாளர்கள் அதாவது சாமந்தர், நாயர் மற்றும் நம்பூதிரிகளுக்கு டெல்லி சுல்தானியம் மற்றும் மாலிக் காஃபூர் ஆகியோர் கேரளாவின் ஆதிக்கத்தை அளித்தனர்.

1335 ஆம் ஆண்டு கேரளா முழுவதும் துளு சாமந்தர்கள் மற்றும் நம்பூதிரிகளால் துளு-நேபாள தாய்வழி அரசுகள் நிறுவப்பட்டன. துளு-நேபாளத் தாய்வழி சவர்ண வம்சங்கள் அரேபியர்கள் மற்றும் துருக்கியர்களால் ஆதரிக்கப்பட்டன.

முந்தைய பிராமணர்கள்

பிற்கால சேர வம்ச காலத்தில் (கி.பி. 800 முதல் கி.பி. 1120 வரை) பிராமணர்கள் பட்டர், பட்டாரர், பட்டாரகர், பட்டாரியர், பழாரர், சாத்திரர், நம்பி, உவச்சர் போன்ற பெயர்களால் அறியப்பட்டனர். கி.பி.1335க்கு முந்தைய தமிழ்ப் பதிவுகள் எதிலும் நம்பூதிரிகள் குறிப்பிடப்படவில்லை.

1310 இல் மாலிக் காஃபூரின் தாக்குதலுக்குப் பிறகு முந்தைய தமிழ் பிராமணர்கள் அனைவரும் மர்மமான முறையில் காணாமல் போனார்கள்.

பரசுராமர் கேரளாவின் மீது தங்களுக்கு அதிகாரம் அளித்ததாக நம்பூதிரிகள் கூறுகின்றனர். உண்மையில் 1310 ஆம் ஆண்டு துளுவ பிராமண நம்பூதிரிகளுக்கும் துளு சாமந்தர்களுக்கும் மாலிக் காஃபூரால்தான் கேரளாவின் மேலாதிக்கம் வழங்கப்பட்டது.

வில்லவர்களின் வீழ்ச்சி

இது கேரளாவில் திராவிட தமிழ் வில்லவர் வம்சங்களான சேர மற்றும் பாண்டிய வம்சங்களை அடக்கப்படுவதற்கு வழிவகுத்தது. பெரும்பாலான திராவிட மலையாளிகள் ஆரிய-நாக படையெடுப்பாளர்களால் அவர்ணர் என்று முத்திரை குத்தப்பட்டனர். நம்பூதிரிகள் துளு-நேபாள பிராமணர்கள், அவர்கள் பாண்டிய வம்சத்தின் பரம எதிரிகளாக இருந்தனர்.

நம்பூதிரி பாண்டிய வம்சம்

தற்போதைய பந்தளம் நம்பூதிரி பாண்டியன் வம்சம் ஆரிய பிராமண பார்கவ குலத்தைச் சேர்ந்தது, அவர்கள் உபநயனத்தை நடத்துபவர்கள், சைவ உணவு உண்பவர்கள், தமிழ் ஒருபோதும் பேசாதவர்கள்.

சபரிமலை கோயிலும் பந்தளம் பாண்டிய ராஜ்ஜியமும் திராவிட வில்லவர் மக்களுக்கு சொந்தமானது ஆனால் அவர்களின் பாரம்பரியம் இப்போது புறக்கணிக்கப்பட்டுள்ளது.

தீ விபத்து

1950ல் சபரிமலை கோவிலில் மீண்டும் ஒரு பெரிய தீ விபத்து ஏற்பட்டது. அய்யப்பன் சிலை தீயில் எரிந்து சேதமானது.

புதிய அய்யப்பன் சிலை

1936-ல் சென்னை மாகாண முதல்வராக இருந்த சர் பொன்னம்பல தியாக ராஜன் என்கிற பி.டி.ராஜன், பழமையான ஐயப்பன் சிலைக்குப் பதிலாக, தற்போதைய பஞ்சலோக ஐயப்பன் சிலையை சபரிமலை கோயிலுக்கு பரிசாக அளித்தார். ஆனால், சபரிமலை கோவிலுக்கு திராவிடத் தொடர்பை யாரும் விரும்பாததால், இது மிகவும் ரகசியமாக வைக்கப்பட்டுள்ளது

ஐயப்பன் புராணத்தின் காலம்

சுவாமி ஐயப்பன் புராணத்தின் காலம் 1623 இல் திருமலை நாயக்கரின் படையெடுப்பில் தொடங்கி கி.பி 1647 இல் புனித செபஸ்தியாரின் பளிங்கு சிலை நிறுவப்பட்டதில் முடிவடைகிறது.

______________________________

VILMEENKODI said...

ARTHUNKAL VELUTHACHAN AND LORD AYYAPPAN

SYNCRETIC FAITH

But in that era when Ayyappan was quite young people started to believe that Ayyappan and St.Sebastian were brothers.
Sebastian was a Roman officer, who embraced Christianity was a captain of the Praetorian Guards  who insulted Roman Emperor Diocletian (284 to 305 AD) by ridiculing him. This led to execution of St.Sebastian execution by shooting arrows on him. St.Sebastian became a popular saint to all Catholics. In Arthunkal Church a statue of St.Sebastian sculptured in Milan, was installed in 1647 AD.

In the Portuguese era Jesuit priests did not reject the local Hindu and Dravidian customs. Christian Churches also had Bronze flag poles on which flags were hoisted. In the St.Sebastian churches many wait for the appearance of two white hawks flying over the church during the annual festival even today. This is a Hindu custom adopted by Christians.

AYYAPAN DEVOTEES

Many Ayyappan devotees visit Arthunkal Basilica as part of the pilgrimage each year. The reason said to be that Lord Ayyappan used to be very friendly with St.Sebastian. Since they were so close they were considered to be brothers. In 1647 the marble St.Sebastian idol was installed at the Arthunkal Church. So the friendship of Lord Ayyappan with St.Sebastian might have started in that era. Lord Ayyappan might have visited St.Sebastians statue at Arthunkal Church in 1647 AD. This event might have created the legend that Swami Ayyappan and St.Sebastian were brothers. The Latin Catholics of Arthunkal were the strong supporters of Lord Ayyapan.

The Sabarimala pilgrims offer prayers at the Arthungal church. They remove the sacred chain Mala called Mudra worn around the neck of pilgrims. The pilgrims also take a ritual bath in one of the two ponds near the church.

RELIGEOUS HARMONY

The religeous and ethnic harmony established by Ayyappan enabled worship of devotees at Arthunkal Church as well as Vavar palli. Mala Arayar, Panickkars, Latin Catholics and Muslims all supported Ayyappan and were treated with respect. The Pandalam Tamil Villavar Pandyan dynasty probably ended by late 1700 s . After that Pandalam Pandian territory was taken over by a family of Nambuthiris belonging to Bharghava kulam who pretended to be Pandyars, with a title Raja.

POONJAR PANDIYAN DYNASTY

Tamil Poonjar Pandiyan dynasty was also replaced by a Tulu Brahmin Potti family called Sarkara Kovilakom from Venkitangu  near  Guruvayoor in the 1700s. Tulu Brahmin dynasty ruled Poonjar with the title Pandymandalam Udaiya Kulasekhara Perumal. Both Brahmin Pandalam and Poonjar dynasties practiced Matriarchal descendency.

Original Pandyas belonged to Dravidian Tamil Villavar dynasty who were supported by Villavar, Vanavar, Malayar and Meenavar clans.

Aryan Nambuthiri Pandyas who succeeded Pandyan dynasty were Tulu Brahmins with Nepalese roots who migrated from Ahichatram.

From the nineteenth century during Nambuthiri Pandiyans period, Cheerappanchira Panickers and Mala Arayars lost their preeminent position in the Sabarimalai temple. Devotees were discriminated on the basis of ethnicity, Religion, Gender and age.

VILMEENKODI said...

ARTHUNKAL VELUTHACHAN AND LORD AYYAPPAN

CONSTRUCTION OF NEW TEMPLE IN 1904

Sabarimala Temple Constructed by a Christian building contractor called Polachirakkal Kochumman Muthalali . Sabarimala Temple which had been under the care of Mala Arayars had been destroyed in a mysterious fire in 1900 AD.
Kochumman Muthalali got the contract to reconstruct Sabarimala Temple from Travancore king in 1900 AD.
The construction work started at Kollam in 1904 AD. The temple was assembled with wood and stone parts at the banks of Ashtamudi kayal and then shifted to Sabarimala.Though Kochumman Muthalali died in 1907, his son-in-law Skaria Kathanar who was an Syrian Orthodox priest completed the construction work of Sabarimalai temple.


THAZHAMON THANTRI FAMILY

In 1904 Travancore king appointed a family of telugu brahmins who came from Andhrapradesh as priests, who were settled down at Chengannoor. This family called Thazhamon family of Thantris have been having hereditary rights to be priests at Sabarimala since 1904 AD.

Even after independence no other priestly families were allowed to work as Thantris in Sabarimala. After this period Mala Arayars were sidelined. Cheerappanchira Panickers were ignored.

BRAHMIN SUPREMACY

Sabarimala Temple came under the Nambuthiri Pandyans and Telugu Brahmin Thazhamon Thantri family completely. The Tantris of Thazha Mon Madom now claim that they got the title Tantri of the Sabarimala temple from Parasurama Maharshi in 100 BC. That means that 1700 years before Lord Ayyapan's birth Thazhamon Thantris became priests of Sabarimala temple.

DRAVIDIAN ROOTS OF PANDIYAN DYNASTY

Original Pandyans were Dravidian Tamil Villavar rulers. Villavar kings were supported by Villavar, Malayar, Vanavar and Meenavar clans. Panickars and Enathy commanders led the Pandyan armies.

Nambuthiri Pandyan dynasty belonging to Bhargavakulam which pretends to be Pandyans are neither Dravidian Villavar nor Tamils. Nambuthiri Pandyans are not ethnically related to Pandalam Pandyan dynasty.

TULU-NEPALESE INVADERS

Tamil Villavars founded Chera,Chola,Pandyan dynasties which ruled Kerala and Tamilnadu from prehistory. Tulu kings who were enemies of Tamil kingdoms allied with Arabs and Turks. Arabs who were a major sea power in the 12th century wanted to establish a major settlement in Malabar.

Tulu kings were defended by a Nepalese army of Nairs with roots from Ahichatram. Nambuthiris were also Tulu brahmins with Ahichatram roots who migrated to Karnataka in 345 AD during the reign of Kadamba king Mayura Varma.

In 1120 AD a Tulu invader called Banapperumal (Banuvikrama Kulasekharapperumal) attacked Kerala with Arab support. Banapperumal invaded Kerala with 350000 numbered Nair army and occupied Malabar(Kasaragod,Kannur,Kozhikode and Malappuram districts) where Arabs established a settlement.

After the Tulu invasion 1120 AD Tulu Samanthas, Nairs and Nambuthiris with Nepalese origins appeared in Northern Kerala. Many Nairs had white complexion but with an yellowish tinge and slightly Mongoloid facial features because of their Nepalese origins. Nairs and Nambuthiris called themselves Savarna.

VILMEENKODI said...

ARTHUNKAL VELUTHACHAN AND LORD AYYAPPAN

INVASION OF MALIK KAFUR

Nairs and Nambuthiris were Tulu-Nepalese people who were the enemies of Chera and Pandyan kingdoms. After the defeat of Pandyan dynasty in 1310 AD in the war with Malik Kafur who was an invader from Delhi Sultanate all the Tamil Kingdoms came to an end. Villavar were en Masse massacred by Delhi's armies.

Tulu invaders of Malabar ie Samanthar, Nair and Nambuthiris were given overlordship of Kerala by Delhi Sultanate and Malik Kafur. Tulu-Nepalese matriarchal kingdoms were established by Tulu Samanthas and Nambuthiris throughout Kerala in 1335 AD. Tulu-Nepalese matriarchal Savarna dynasties was supported by Arabs and Turks.

EARLIER BRAHMINS

Brahmins during Later Chera dynasty period (800 AD to 1120 AD) were known by the following names Pattar, Pattarar, Pattarakar, Pattariyar, Pazharar, Chathirar, Nambi, Uvachar etc. Nambuthiris were never mentioned in any of the Tamil records prior to 1335 AD.
All the earlier Tamil Brahmins disappeared mysteriously after the Malik Kafur's attack in 1310.

Namboothiris claim that Parashurama gave them authority over Kerala.In fact the overlordship of Kerala was given by Malik Kafur to Tuluva Brahmin Nambuthiris and Tulu Samanthas in 1310 AD.This led to the suppression of Dravidian Tamil Villavar dynasties such as Chera and Pandyan dynazties in Kerala. Most of the Dravidian Malayalis had been branded as Avarna by the Aryan-Naga invaders. Nambuthiris were Tulu-Nepalese Brahmins who had been arch enemies of Pandyan dynasty.

THE FALL OF VILLAVAR DYNASTIES

This led to the suppression of the Chera and Pandya dynasties of Dravidian Tamil Villavars in Kerala. Most Dravidian Malayalees were branded as Avarnars by the Aryan-Naga invaders. The Namboodiris were Tulu-Nepalese Brahmins, who were arch-enemies of the Pandya dynasty.

NAMBUTHIRI PANDYAN DYNASTY

Present Pandalam Nambuthiri Pandiyan dynasty belong to Aryan Brahmin Bhargava Kulam, who perform Upanayana ceremony, who are Vegetarians, who never spoke Tamil.

Sabarimala temple and Pandalam Pandiyan kingdom belonged Dravidian Villavar people but their heritage is ignored now.

FIRE ACCIDENT

In 1950 a large fire accident damaged the Sabarimala temple. Ayyappan Idol was damaged by fire again.

NEW AYYAPAN IDOL

P. T. Rajan alias Sir Ponnambala Thiaga Rajan who was the Chief minister of Madras presidency in 1936 and also the last Prsident of Justice party gifted the present Panchaloha idol of Lord Ayyappa to the Sabarimala temple, that replaced the old damaged idol. But it is a best kept secret as nobody wants a Dravidian connection to the Sabarimala temple.

PERIOD OF AYYAPPAN LEGEND

The Period of Lord Ayyappan legend starts with Thirumalai Naicker's invasion in 1623 and ends at the installation of marble idol of St.Sebastian in 1647 AD.

______________________________

VILMEENKODI said...

மீனா வம்சம்

நாடார்களின் வடநாட்டு உறவினர்களான மீனா மன்னர்களின் கதை.

மீனா குலம் அவர்களின் பெயரை மீன் என்ற திராவிட தமிழ் வார்த்தையிலிருந்து பெற்றிருக்கலாம். மீனா குலங்கள் பண்டைய வட இந்திய திராவிட ஆட்சியாளர் குலங்களின் ஒரு பகுதியாகும்.

ராஜஸ்தானின் மீனா குலத்தினர் நாடார்களின் வடக்கு உறவினர்கள் ஆவர். மீனாக்கள் பயன்படுத்தும் மீனா பட்டம் என்பது வில்லவர்-நாடார் குலங்கள் பயன்படுத்தும் மீனவர் பட்டத்தின் மாறுபாடு ஆகும். மீனாக்கள் பயன்படுத்தும் பில்-மீனா பட்டம் நாடார்களின் வில்லவர்-மீனவர் பட்டத்திற்கு சமம்.

நாடார் அதாவது வில்லவர் பண்டைய காலத்தில் வில்லவர், மலையர் மற்றும் வானவர் என்று மூன்று துணைக்குழுக்களைக் கொண்டிருந்தனர். வில்லவரின் கடலில் மீன்பிடிக்கும் உறவினர்கள் மீனவர் ஆவர்.

மீனா என்பது இந்தியாவின் ராஜஸ்தான் மாநிலத்தில் முக்கியமாக வசிக்கும் ஒரு சாதி. மீனா சாதி இந்தியாவின் பழமையான சாதிகளில் ஒன்றாக கருதப்படுகிறது. வேதங்கள் மற்றும் புராணங்களின்படி மீனா சாதியினர் மத்ஸ்ய சின்னம் அல்லது மீனா சின்னத்தை அடையாளமாக கொண்டிருந்தனர். மீனா சமாஜம் மத்ஸ்ய ஜெயந்தியாகக் கொண்டாடும் அதே வேளையில், ராஜஸ்தான் முழுவதும் கங்கௌர் திருவிழா வெகு விமரிசையாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. மீனா சாதியின் அடையாளம்  மீன். சமஸ்கிருதத்தில் மீன் மத்ஸ்யா என்று அழைக்கப்படுகிறது. பழங்காலத்தில்  மீனா சாதியின் அரசர்களின் கேடயத்திலும் கொடிகளிலும் மீனின் அடையாளம் பொறிக்கப்பட்டிருந்தது.

மீனா குலம் என்பது ராஜஸ்தானில் எண்ணிக்கையில் மிகப் பெரிய பழங்குடியாகும். அவர்கள் ஒரு காலத்தில் முன்னாள் ராஜ்ஜியங்களான ஜெய்ப்பூர் மற்றும் ஆள்வார் ஆகியவற்றை ஆட்சி செய்தனர் மற்றும் அடிப்படையில் ஒரு விவசாய சமூகமாக இருந்தனர்

சாந்தா மீனா

பண்டைய காலங்களில் அதாவது 10 ஆம் நூற்றாண்டு வரை இந்தியாவின் வடபகுதி முக்கியமாக சௌஹான்களின் குலங்களால் ஆளப்பட்டது. ஜமீன்தார் மீனாவின் குலமான சாந்தா, சௌஹான்களின் கிளைகளில் ஒன்று. சாந்தாக்கள் இப்போது ஜெய்ப்பூரின் ஒரு பகுதியான கோகன்வ்வை ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்தனர் மற்றும் மீனா இராச்சியத்தின் கூட்டமைப்பின் தலைவராக இருந்தனர். சாந்தா என்பது சான்றாரின் மாறுபாடு. சாந்தா மீனா என்றால் சான்றார் மீனவர் என்று பொருள்.


கிபி 1036 வரை மீனா குலங்கள் ராஜஸ்தானின் பாரம்பரிய ஆட்சியாளர்களாக இருந்தனர். பழங்காலத்திலிருந்தே மீனா குலத்தார் ராஜஸ்தானையும் கங்கை நதிப்பகுதியையும் ஆண்டனர்.


சிந்து சமவெளி நாகரிகம்

சிந்து சமவெளியின் பிற திராவிட பாணா, வில்லவர், தானவ மற்றும் தைத்திய குலங்களுடன் சிந்து சமவெளியின் பழமையான குடியிருப்பாளர்களில் மீனா குலமும் இருக்கலாம்.

குஜராத்தின் மேற்கு கத்தியவாரின் ஜெத்வா வம்சத்தின் சின்னம் இன்னும் மீன் வடிவில் உள்ளது. ஜெத்வா மக்கள் மெர் (மஹர், ராவத்) சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்களாகக் கருதப்படுகிறார்கள். ஜெத்வா மெரோன் குலத்தின் ஒரு வம்சக் கிளை. மெரோன் குலத்தினர் மீனா சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். மெர்-மேரு அல்லது மலையில் வசிப்பவர்கள் என்பது வில்லவர்களின் மலையர் துணைக்குழுவுடன் ஒத்திருக்கிறது.

மகாபாரதம்

மகாபாரதத்தில் பாண்டவரும் திரௌபதியும் விராட மன்னனின் அரண்மனையில் ஒரு வருடம் மறைந்திருந்து வாழ்ந்தனர். மத்ஸ்ய ராஜ்ஜியத்தை ஆண்ட மீனா மன்னன் விராட மன்னன். மத்ஸ்யா என்பது மீனா குலத்தின் சமஸ்கிருத வடிவம்.


பில்மீனாக்கள்

மீனா ஆட்சியாளர்கள் நவீன ஜெய்ப்பூருக்கு அருகில் ஆமர் கோட்டையை கட்டினார்கள்.
வில்லவர் மீனவர்கள் வட இந்தியாவில் பாணா-பில் மீனா என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள். பில்மீனாக்கள் இடைக்காலத்தில் ராஜஸ்தானை ஆண்டனர். மீனா அரசர்களின் அரச பட்டம் சாண்ட மீனா அல்லது சாந்தா மீனா அதாவது சான்றார் மீனவர்.

ஆமர்

மீனா வம்சத்தில் பல உபகுலங்கள் இருந்தன. ஜோதா மீனா ஆட்சியாளர்களின் நினைவாக ஜோத்வாரா என்று பெயரிடப்பட்டது. ஜெய்ப்பூர் ஆட்சியாளர்களின் குடையாக இருந்தவர்கள் கெட்டா மீனா. அமீர் மீனா ராஜா ஆலன்சி என்பவரால் நிறுவப்பட்டது. கிபி 967 இல் ஆமர் குடியேற்றப்பட்டதற்கான சான்றுகளும் உள்ளன.


ஜகா இனத்தவரின் பதிவுகள்

சாந்தா குலத்துக்காக ராஜஸ்தானின் ஜகா இனத்தவர் பராமரித்த பதிவுகளின்படி, சாந்தா வம்சம் மற்றும் ராஜ்ஜியங்கள் பற்றிய கடந்தகால வரலாற்றை வெளிப்படுத்துகிறது. ஜகாஸின் கூற்றுப்படி, சாந்தா மீனாக்கள் அக்னிவன்ஷிகள் மற்றும் சௌஹான்களின் துணை குலத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்று கூறப்படுகிறது.

VILMEENKODI said...

மீனா வம்சம்

ஆலன் சிங் சாந்தா மீனா

ஆலன் சிங் சாந்தா மீனா என்றும் அழைக்கப்படும் மீனா ராஜா ராலுன் சிங் கோகோங்கின் அரசராக இருந்தார். அவர் சாந்தா கோத்திரத்தைச் சேர்ந்தவர். அவரது ராஜ்ஜியத்தில் தஞ்சம் புகுந்த ராஜபுத்திர தாயையும் அவரது குழந்தையையும் அன்புடன் தத்தெடுத்தார். பின்னர், மீனா ராஜ்ஜியத்தை பிரதிநிதித்துவப்படுத்த மீனா ராஜா மகன் தோலா ராயை டெல்லிக்கு அனுப்பினார்.

டெல்லி அரசர் பிருத்வி ராஜின் மகன் ஆலன் சிங் சாந்தாவின் மகளை மணந்தார். இந்த ஆலன் சிங் சாந்தா மீனா, கி.பி 1090 இல் பிற்காலத்தைச் சேர்ந்த வேறு அரசராக இருக்கலாம், ஆனால் அதே பெயரைக் கொண்டிருந்தார். இது சாந்தா மற்றும் சௌஹான்களுக்கு இடையே உள்ள தொடர்பை வெளிப்படுத்துகிறது. மற்ற சுவாரசியமான உண்மை, சௌஹான்கள் துந்தரிலிருந்து வந்தவர்கள் என்றும், வரலாற்று ரீதியாக கச்வாஹாவம்சத்திற்கு முன்பு 10 ஆம் நூற்றாண்டு வரை துந்தர் சாந்தா மீனா வம்சத்தால் ஆளப்பட்டதாகவும் கூறுகிறார்கள். துந்தர் என்பது ராஜஸ்தானின் தலைநகரான ஜெய்ப்பூரின் பழைய பெயர்.

டோலா ராயின் துரோகம்

இந்த உதவிகளுக்கு நன்றி செலுத்தும் வகையில் ராஜபுத்திர வளர்ப்பு மகன் தோலா ராய் ராஜபுத்திர சதிகாரர்களுடன் திரும்பி வந்து தீபாவளியன்று சடங்குகள் செய்யும் போது ஆயுதம் இல்லாத மீனாக்களை கொன்று குவித்தனர். மீனாக்கள் ராஜஸ்தானின் அசல் ஆட்சியாளர்களாக இருந்தனர், ஆனால் கிபி 1036 இல் கச்வாஹா ராஜபுத்திர குலத்தால் துரோகமாக தோற்கடிக்கப்பட்டனர். கச்வாஹா ராஜபுத்திரர்கள் மீனா குலத்திற்கு இழைத்த இந்த துரோகம் இந்திய வரலாற்றில் மிகவும் வெட்கக்கேடான மற்றும் கோழைத்தனமான செயலாகும்.

ராஜபுத்திர படையெடுப்பாளர் தோலா ராய், மஞ்ச் என்ற இடத்தில் வாழ்ந்த மீனா குலத் தலைவரான ராவ் நாட்டோவின் செரோ பழங்குடியினரை அடிபணியச் செய்யத் தீர்மானித்தார்.
ராஜபுத்திர படையெடுப்பாளர்கள் மீனாக்களை அடிபணியச் செய்தல்

கச்வாஹா ராஜபுத்திர குலத்தினர்

கச்வாஹா ராஜபுத்திர குலத்தினர் இன்றைய பீகாரில் உள்ள ரோஹ்தாஸில் ஆரம்ப காலத்தில் குடியேறியதாக நம்பப்படுகிறது, பின்னர் அந்தக் குலம் ராஜஸ்தானுக்கு குடிபெயர்ந்தது. தோலா ராய் பின்னர் ஜெய்ப்பூர் அருகே ஜாம்வா ராம்கர் என்று அழைக்கப்பட்ட மீனா குலத்தின் சிஹ்ரா கோத்திரத்தை அடிபணியச் செய்தார், மேலும் அவரது தலைநகரை அங்கிருந்து மாற்றினார்.

டோலா ராயின் மரணம்

டோலாராய் பின்னர் அஜ்மீரின் இளவரசரின் மருமகனானார். அதன் பிறகு டோலா ராய் 11,000 மீனாக்களுடன் போரிட்டபோது இறந்தார், ஆனால் அதற்கு முன்பு அவர்களில் பெரும்பாலோரை அவர் கொன்றார்.

மைதுல் ராய் படையெடுப்பு

டோலா ராயின் மகன் மைதுல் ராய், சூசாவுத் மீனாக்களிடம் இருந்து அம்பர் நகரை சதி மூலம் கைப்பற்றினார், அதன் மன்னர் ராஜா பானு சிங் மீனா, மீனா கூட்டமைப்பின் தலைவராக இருந்தார். அவர் நந்தலா மீனாக்களை அடக்கி, காட்டூர்-காட்டி மாவட்டத்தை இணைத்தார்.

மைதுல் ராய்க்குப் பிறகு மன்னன் ஹூண்தேவ் ராஜபுத்திர அரியணைக்கு வந்தார், அவர் மீனாக்களுக்கு எதிரான போரைத் தொடர்ந்தார்.

அவரது வாரிசான கூன்தள் மன்னன் மீனாக்களுடன் போரிட்டான், அதில் மீனாக்கள் பெரும் படுகொலை செய்யப்பட்டு தோற்கடிக்கப்பட்டனர், இது 1129 ல் துந்தர் முழுவதும் அவரது ஆட்சியை விரிவுபடுத்தியது. துந்தர் முன்பு மீனா ராஜ்ஜியமாக இருந்தது.

கி.பி. 1342 இல் ஹரா ராஜபுத்திரரான ராவ் தேவாவால் பூந்தி நகரம் கைப்பற்றப்பட்டது மற்றும் சோபோலி முஸ்லிம் படையெடுப்பாளர்களிடம் வீழ்ந்தது.

மீனாக்கள் அம்பர் நகரத்தை கட்டியவர்கள், அதை அவர்கள் தாய் தெய்வமான அம்பாவுக்கு பிரதிஷ்டை செய்தனர்.
அம்பா தேவி அவர்களால் காட்டா ராணி அல்லது கணவாய் ராணி என்று அழைக்கப்பட்டார்.

ஆமர் நகரம் இடைக்காலத்தில் துந்தர் என்று அழைக்கப்பட்டது. துந்தர் என்பது மேற்கு எல்லையில் உள்ள ஒரு பலி கொடுக்கும் மலையின் பெயர். நவீன காலத்தில் மீனா வம்சத்தின் தலைநகராக இருந்த ஆமர் நகரம் ஜெய்ப்பூர் என்று அழைக்கப்படுகிறது.

கிபி 1037 இல் கச்வாஹா ஆட்சியாளர்கள் அதைக் கைப்பற்றினர். இங்குள்ள பெரும்பாலான கட்டமைப்புகள் முதலாம் ராஜா மான்சிங் (கி.பி. 1590-1614) காலத்தில் கட்டப்பட்டவை.

VILMEENKODI said...

மீனா வம்சம்

துருக்கிய தாக்குதல்

மீனாக்கள் தற்போதைய ஹனுமான்கரின் சுனம் நகரில் குடியேறினர்.

சுல்தான் முகமது பின் துக்ளக், சுனம் மற்றும் சமனாவின் கலகக்கார ஜாட் மற்றும் மீனாக்களின் 'மண்டல்' அமைப்பை அழித்தார், மேலும் அவர் கிளர்ச்சித் தலைவர்களை டெல்லிக்கு அழைத்துச் சென்று இஸ்லாமியர்களாக மதம் மாற்றினார்.

முகலாய தாக்குதல்

அம்பரின் கச்வாஹா ராஜ்புத் ஆட்சியாளர் பர்மால் எப்போதும் நஹான் மீனா ராஜ்யத்தைத் தாக்கிக்கொண்டிருந்தார், ஆனால் படா மீனாவுக்கு எதிராக பார்மால் வெற்றிபெற முடியவில்லை. அக்பர் ராவ் படா மீனாவை அவருடைய மகளை தனக்கு திருமணம் செய்து வைக்குமாறு கேட்டுக் கொண்டார் ஆனால் படா(பெரிய) மீனா மறுத்துவிட்டார். பின்னர் பார்மால் தனது மகள் ஜோதாவை அக்பருக்கு திருமணம் செய்து வைத்தார். பின்னர் அக்பர் மற்றும் பார்மாலின் கூட்டு இராணுவம் ஒரு பெரிய தாக்குதலை நடத்தி மீனா ராஜ்யத்தை அழித்தது. மீனாக்களின் கருவூலம் அக்பருக்கும் பார்மாலுக்கும் பகிர்ந்து கொடுக்கப்பட்டது. பார்மல் அம்பர் அருகே உள்ள ஜெய்கர் கோட்டையில் அந்த பொக்கிஷத்தை வைத்திருந்தார்.


ஜெய்ப்பூர்

கிபி 1727 வரை முன்னாள் மீனா தலைநகர் ஆமர் கச்வாஹா ராஜபுத்திரர்களின் தலைநகராக இருந்தது. ஜெய் சிங் II கிபி 1727 இல் ஜெய்ப்பூர் நகரில் குடியேறினார் மற்றும் புதிய நகரத்தில் தனது தலைநகரை உருவாக்கினார்.
அதன் பிறகு ராஜஸ்தானின் தலைநகரம் ஆமரில் இருந்து 14 கிமீ தொலைவில் புதிதாக கட்டப்பட்ட ஜெய்ப்பூர் நகரத்திற்கு மாற்றப்பட்டது.


மீனா வம்சத்தின் வீழ்ச்சி

பண்டைய நூல்களில் மத்ஸ்ய ஜனபதத்தைப் பற்றிய தெளிவான குறிப்பு உள்ளது, அதன் தலைநகரம் விராட் நகர், அது இப்போது ஜெய்ப்பூரில் உள்ள வைரத் ஆகும். இந்த மஸ்த்யா பிரதேசத்தில் ஆள்வார், பரத்பூர் மற்றும் ஜெய்ப்பூர் ஆகிய பகுதிகள் அடங்கும். இன்றும் இந்தப் பகுதியில் மீனா இன மக்கள் அதிகளவில் வாழ்கின்றனர்.

மீனா சாதியின் பதா அல்லது ஜகா எனப்படும் பழங்குடி வரலாற்றின் படி, மீனா சாதியில் 12 பால்கள், 32 தாட்கள் மற்றும் 5248 கோத்திரங்கள் இருந்தன.

மீனா சமாஜ் மத்தியப் பிரதேசத்தின் சுமார் 23 மாவட்டங்களிலும் வசிக்கிறது.

முதலில் மீனாக்கள் ஒரு ஆளும் சாதியாக இருந்தனர், மேலும் மத்ஸ்யாக்களின் ஆட்சியாளர்களாக இருந்தனர், அதாவது ராஜஸ்தான் அல்லது மத்ஸ்ய கூட்டமைப்பு. ஆனால் அவர்களின் சரிவு சித்தியர்களுடன் ஒருங்கிணைப்பதில் தொடங்கியது.

ஜெய்ப்பூரில் உள்ள ஆம்பர் உட்பட ராஜஸ்தானின் முக்கிய பகுதிகளின் ஆரம்பகால ஆட்சியாளர்களாக மீனா மன்னர்கள் இருந்தனர்.

"ஆர்.எஸ். மான்" எழுதிய 'கலாச்சாரம் மற்றும் இந்திய சாதிகளின் ஒற்றுமை' என்ற புத்தகத்தில், மீனாக்கள் ராஜபுத்திரர்களைப் போலவே க்ஷத்திரிய சாதியாகக் கருதப்படுகிறார்கள், ஆனால் வரலாற்றில் மிகக் குறைவாகவே குறிப்பிடப்பட்டுள்ளனர்.

பழங்காலத்தில் ராஜஸ்தான் மீனா வம்ச மன்னர்களால் ஆளப்பட்டது. மீனா ராஜ்ஜியம் மீன் மாநிலம் என்று அழைக்கப்பட்டது. சமஸ்கிருதத்தில் மத்ஸ்ய ராஜ்ஜியம் ரிக்வேதத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. பின்னர் பில் மற்றும் மீனாக்கள் சிந்து, ஹெப்தாலைட்டுகள் அல்லது பிற மத்திய ஆசிய படையெடுப்பாளர்களிலிருந்து வந்த வெளிநாட்டினருடன் கலந்தனர்.

மீனா முக்கியமாக மீனம் மற்றும் சிவனை வழிபட்டார்கள். பல இந்து சாதிகளை விட மீனாக்கள் பெண்களுக்கு சிறந்த உரிமைகளைப் பெற்றுள்ளனர். விதவைகள் மற்றும் விவாகரத்து பெற்றவர்களின் மறுமணம் ஒரு பொதுவான நடைமுறை மற்றும் மீனா சமூகத்தில் நன்கு ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. இத்தகைய நடைமுறைகள் வேத நாகரிகத்தின் ஒரு பகுதியாகும்.

துருக்கியர்களின் படையெடுப்பின் ஆண்டுகளில், மற்றும் 1868 இல் கடுமையான பஞ்சத்தின் விளைவாக, அழிவின் அழுத்தத்தின் கீழ் பல கொள்ளைக் குழுக்கள் உருவாக்கப்பட்டன. இதன் விளைவாக, பசியால் வாடும் குடும்பங்கள் தங்கள் பாரம்பரியத்திலிருந்து விலகி கால்நடைகளைத் திருடி உண்ணும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டனர்.

ஆங்கிலேய அரசு மீனா குலங்களை "குற்றப்பரம்பரை " என்று முத்திரை குத்தியது. இந்த நடவடிக்கை ராஜஸ்தானில் உள்ள ராஜபுத்திர ராஜ்யத்துடன் உண்டாய ஆங்கிலேய கூட்டணியை ஆதரிப்பதற்காக எடுக்கப்பட்ட முடிவு. மீனா பழங்குடியினர் இன்னும் ராஜபுத்திரர்களுடன் போரிட்டுக் கொண்டிருந்தனர், அவர்கள் இழந்த ராஜ்யங்களைக் கைப்பற்றுவதற்காக கொரில்லா தாக்குதல்களில் ஈடுபட்டனர்.

இடைக்காலத்தின் முகலாய பதிவுகள் முதல் பிரிட்டிஷ் ராஜ்ஜின் பதிவுகள் வரை, மீனாக்கள் வன்முறையாளர்கள், கொள்ளையடிக்கும் குற்றவாளிகள் மற்றும் சமூக விரோத இன பழங்குடியின குழுவாக விவரிக்கப்படுகிறார்கள்.

VILMEENKODI said...

மீனா வம்சம்

மீனா சாதி முக்கியமாக பின்வரும் வகுப்புகளாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது.

ஜமீன்தார் அல்லது புராணாவாசி மீனா(பண்டைய மீனவர்)

ஜமீன்தார் அல்லது புராணாவாசி மீனா என்பவர்கள் பல ஆண்டுகளாக விவசாயம் மற்றும் கால்நடை வளர்ப்பு செய்து வருபவர்கள். ராஜஸ்தானின் சவாய் மாதோபூர், கரௌலி, தௌசா மற்றும் ஜெய்ப்பூர் மாவட்டங்களில் இந்த மக்கள் அதிகம் வாழ்கிறார்கள்.

சௌக்கிதார் அல்லது நயாபசி மீனா

சௌக்கிதார் அல்லது நயாபசி மீனா அவர்கள் தமது சுதந்திரமான இயல்பு காரணமாக காவலாளிகளாக பணிபுரிந்த மீனாக்கள் ஆவர். அவர்களுக்கு நிலம் இல்லாததால் அவர்கள் விரும்பிய இடத்தில் குடியேறினர். இந்த காரணங்களால், அவர்கள் நயாபசி என்றும் அழைக்கப்படுகிறார்கள். இந்த மக்கள் சிகார், ஜுன்ஜுனு மற்றும் ஜெய்ப்பூர் மாவட்டங்களில் அதிக எண்ணிக்கையில் உள்ளனர்.

பிரதிஹாரா அல்லது பதிஹார் மீனா

பிரதிஹார் அல்லது பதிஹார் ஒரு கோத்ரா மற்றும் அது ஒரு தனி மீனா குலமல்ல. இந்த கோத்திரத்தின் மீனாக்கள் டோங்க், பில்வாரா மற்றும் பூண்டி மாவட்டங்களில் மிகுதியாகக் காணப்படுகின்றன. இந்த கோத்ரா அதன் ஆதிக்கத்தால் வேறுபட்ட அடையாளத்தைக் கொண்டுள்ளது. பிரதிஹாரா என்பதன் நேரடிப் பொருள் திருப்பித் தாக்குவது. இந்த மக்கள் கொரில்லா போர் திறன்களில் தேர்ந்தவர்கள், எனவே அவர்கள் பிரதிஹாராக்கள் என்று அழைக்கப்பட்டனர்.

பில் மீனா: இந்த மக்கள் முக்கியமாக சிரோஹி, உதய்பூர், பான்ஸ்வாரா, துங்கர்பூர் மற்றும் சித்தோர்கர் மாவட்டங்களில் வசிக்கின்றனர்.(வில்லவர் மீனவர் வம்சம்)

தற்செயலாக எஸ்டி பட்டியலில் சேர்த்தல்

1954 ஆம் ஆண்டு தேசிய எஸ்சி/எஸ்டி ஆணையம் அமைக்கப்பட்டபோது, ​​தென்கிழக்கு ராஜஸ்தான்,
மத்தியப்பிரதேசம் மற்றும் குஜராத்தை ஒட்டிய பகுதிகளில் வசிக்கும் "பில் மீனாக்கள்" பிரிவினரைப் பரிந்துரைக்க விரும்பியது. மீனாக்கள் ஜமீன்தார்களைக் கொண்ட ஒரு பணக்கார நிலத்தை உடைய வர்க்கம். இருப்பினும், தேசிய எஸ்சி/எஸ்டி கமிஷன் அறிக்கை வெளியிடப்பட்டபோது, ​​தேவையில்லாமல் ஒரு கமாவைச் சேர்த்ததன் விளைவாக ஒரு எளிய அச்சுப் பிழை ஏற்பட்டது. "பில் மீனா" என்பதற்குப் பதிலாக தவறுதலாக "பில், மீனா" என்று அச்சிடப்பட்டு, மீனாக்களின் பணக்கார நில உடைமை வகுப்பினரும் எஸ்டி அந்தஸ்துக்கு தகுதி பெற்றனர்.

இதனால் அரசு வேலைகளில் பழங்குடியினருக்கான இடஒதுக்கீட்டில் மீனா குலத்தவர் பெரும் பங்கு பெற்றனர்.

இதனால்தான் ராஜஸ்தானின் மீனா சாதியினர் ராஜபுத்திரர்களாகவும் அதே மாநிலத்தில் பட்டியல் பழங்குடியினராகவும் கருதப்படுகிறார்கள்.

பின்வருபவை மீனா சாதியின் முக்கிய மாநிலங்கள் மற்றும் குலங்கள்

கோகாங்கின் சாந்தா வம்சம்(சான்றார் வம்சம்)

மன்ச் சிஹ்ரா அல்லது செரோ வம்சம்(சேர வம்சம்)

கேட்டர் மற்றும் ஜோத்வாராவின் நாடாலா வம்சங்கள் (நாடார், நாடாள்வார் வம்சங்கள்)

அமரின் சுசாவத் வம்சம்(ராஜபுத்திர வம்சம்)

நயாலா தியோத்வால் அல்லது தர்வால் வம்சத்தின் ராவ் பாகோ(ராஜபுத்திர வம்சம்)

நஹானின் கோமலாடு வம்சம்(மலைய வம்சம்)

ரன்தம்போரின் டாட்டூ வம்சம்

நாட்டாலா வம்சம் (நாடார் அல்லது நாடாள்வார் வம்சம்)

பூந்தியின் உஷாரா மற்றும் மோதிஷ் வம்சம்

மேவாரின் மீனா வம்சம் (மீனவர் வம்சம்)

மதசுல மற்றும் நரேத்கா பைட்வால்

நாட்டார்வால்(நாடார் அல்லது நாடாள்வார்)

வில்லவர் -மீனவர் பட்டங்கள் மற்றும் பில்-மீனா பட்டங்கள்

1. வில்லவர் = பில்
2. மலையர் = மெர், மெஹர், மெரோன், மேவார், மேவாசி, கோமலாடு
3. வானவர்= பாண, வாண
3. வானவர்=பாணா, வாணா
4. மீனவர்=மீனா
5. நாடார், நாடாள்வார்=நாடாலா, நாட்டார்வால்
6. சான்றார், சாண்டார், சாந்தார்=சாந்தா, சாண்தா
7. சேர = செரோ


____________________________________________


நாடார் மற்றும் மீனா குலங்கள் வரலாற்றுக்கு முற்பட்ட காலத்தில் பிரிந்த சகோதரர்கள்

https://indianmeena.blogspot.com/2020/09/

______________________________________


ஆமர் கோட்டை

https://m.facebook.com/IndiaLostFound/photos/amer-was-originally-a-meena-kingdom-town-by-the-name-of-khagong-ruled-by-the-cha/1483561208493832/


ஆமர் கோட்டை

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Amber_Fort

________________________________________

மீனா குலங்கள்

http://meenawiki.com/index.php?title=Meenas&setlang=hi

___________________________________________


மீனா குலங்கள் ராஜபுத்திரர்களுக்கு சமம் ஆனால் அதே மாநிலத்தில் உள்ள பழங்குடியினரும் ஆவர்.


https://parliamentofindia.nic.in/ls/lsdeb/ls10/ses5/3027119201.htm

VILMEENKODI said...

MEENA DYNASTY

The story of Meena kings who are the northern relatives of Nadars.

Meena clan might have derived their name from the Dravidian Tamil word for Fish Meen. Meena clans are part of ancient North Indian Dravidian ruler clans.

Meena clan of Rajastan are the Northern cousins of Nadars. Meena title used by the Meenas is a variation of Meenavar title used by Villavar-Nadar clans. Bhil-meena title used by Meenas is equal to Villavar-Meenavar title of Nadars.

Nadar ie Villavar in the ancient times had three subgroups called Villavar, Malayar and Vanavar. The seagoing fishing cousins of Villavar were Meenavar.

Meena is a caste mainly residing in the state of Rajasthan, India. Meena caste is considered to be one of the oldest castes of India. According to the Vedas and Puranas, Meena caste is the symbol of Matsya and Meena is the symbol of Meena tribe. While Matsya Jayanti celebrated by Meena Samaj, on the other hand, the festival of Gangaur is celebrated with great pomp all over Rajasthan on this day. The symbol of Meena caste was fish. Fish is called Matsya in Sanskrit. In ancient times kings of Meena caste had the sign of fish inscribed in the coat of arms and in the flags.

Meena clan is the numerically largest tribe in Rajasthan. They once ruled the former kingdoms Jaipur and Alwar and were essentially an agricultural community. Alwar meant rulers in Tamil.


CHANDA MEENA

In ancient times ie till 10th Century North of India was mainly ruled by clans of Chauhans. Chanda, a clan of Zamindar Meena is one of the branch from Chauhans. Chandas were ruling Khoganw, now part of Jaipur and were head of confederation of Meena kingdom. Chanda is variant of Santar. Chanda Meena meant Santar Meenavar.

Meena clans were the traditional rulers of Rajasthan until 1036 AD. Meena clan ruled Rajasthan and Gangetic area from time immemorial.

INDUS VALLEY

Meena clan could be among the oldest residents of the Indus Valley along with tne other Dravidian Bana, Villavar, Danava and Daitya clans of Indus Valley.

The emblem of the Jethwa dynasty of western Kathiawar of Gujarat is still in the form of fish. Jethwa people are considered to be of the Mer (Mahar, Rawat) community. Jethwa was a dynastic branch of the Meron clan. The Meron clan were a member of the Meena community.
Mer or dwellers of Hill is identical with Malayar subgroup of Villavars.


MAHABHARATHA

In Mahabharatham Pandava and Draupathy lived in annonimity for one year in the palace of King Virata. King Virata was the Meena king who ruled over Matsya kingdom. Matsya was the Sanskrtised form of Meena clan.


JAGA'S RECORDS

According to the records maintained by Jagas of Rajasthan for Chanda clan, reveals past history about Chanda clan and Kingdoms. As per Jagas, Chanda Meenas are Agnivanshis and a sub clan of Chauhans.

Banas were the Northern cousins of Villavar who belonged to Fire dynasty. Intermixture of Banas with Scythians and Hunas created Rajput clans. Thus Chauhan title of Bana-Meenas were used by Rajputra also. Chauhan is a variant of Chanar.

BHIL-MEENA

Meena rulers built Amer fort which is near modern Jaipur. Villavar Meenavar are known as Bana-Bhil meena in northern India. Bhilmeenas ruled Rajasthan in the middle ages. The Royal title of Meena kings was Chaanda Meena ie Chantrar Meena.

AMER

Meena dynasty had many subclans. Jhotwara are named after Jhota Meena rulers . Geta Meena were the umbrella of Jaipur rulers. Amer was founded by Meena Raja Alansi. There is evidence of the settlement of Amer in 967 AD as well.

VILMEENKODI said...

MEENA DYNASTY

ALAN SINGH CHANDA MEENA

The Meena Raja Ralun Singh who was also known as Alan Singh Chaanda Meena was the king of Khogong. He belonged to chanda Gotra. Alan Singh Chanda Meena kind-heartedly adopted a stranded Rajputra mother and her child who sought refuge in his realm. Later, the Meena king sent the child, Dhola Rae, to Delhi to represent the Meena kingdom.

The son of the king Prithvi Raj of Delhi was married to the daughter of the king Alan Singh Chanda . This Alan SIngh Chanda Meena might be a different king belonged to a later period at 1090 AD but had the same name. This also reveals the link between Chandas and Chauhans. Other interesting fact, Chauhans claim to have descended from Dhundhar and historically before Kachwahas it was ruled by dynasty of Chanda Meenas approximately till 10th century AD. Dhundhar was the old name of Jaipur, the capital of Rajasthan.


THE TREACHERY OF DOLA RAI

The Rajput in gratitude for these favours, the adopted son of King Alan singh Chanda Meena, Dhola Rai returned with Rajputra conspirers and massacred the weaponless Meenas on Diwali while performing rituals i.e. Pitra Tarpan, it is customary in the Meenas to be weaponless at the time of PitraTarpan. Meenas were the original rulers of Rajasthan but were defeated treacherously by Kachwaha Rajaputira clan in 1036 AD. his betrayal of Kachwaha Rajputs to Meena clan was termed as one of the most shameful and coward act in Indian history.
Rajaputra invader Dhola Rai determined to subjugate the Seroh tribe of Meena clan chief, Rao Natto, dwelt at Manch.


SUBJUGATION OF MEENAS BY RAJPUT INVADERS

KACHWAHA RAJPUTRA CLAN

Kachwaha Rajputra clan is believed to have settled in an early era at Rohtas in present-day Bihar, later the clan migrated to Rajasthan. Dhola Rae then subjugated the Sihra Gotra of Meena clan at much later on known as Jamwa Ramgarh near Jaipur, and transferred his capital thence.

DEATH OF DOLA RAI

DolaRai then became the son-in-law of the prince of Ajmer. After that Dola Rai died when battling 11,000 Meenas but most of whom he slew.


INVASION OF MAIDUL RAI

Dola Rai's son Maidul Rai made a conquest of Amber from the Soosawut Meenas by conspiracy whose King Raja Bhanu Singh Meena, was the head of the Meena confederation. He subdued the Nandla Meenas, annexed the Gatoor-Gatti district.

King Hoondeo succeeded Maidul Rai to the Rajaputra throne and he continued the warfare against the Meenas.

king Koontal, his successor, fought the Meenas, in which the Meenas were defeated with great slaughter, which expanded his rule throughout Dhundhar in 1129 AD. Dhundhar had been a Meena kingdom earlier.

Bundi town was captured by Rao Dewa who was a Hara Rajput in A.D 1342 and Chopoli fell to the Muslim invaders.


AMBER

The Meenas were the original builders of Amber town, which they consecrated to Amba, the Mother Goddess.
The goddess Amba was called by them as Gatta Rani or Queen of the Pass.

Amer town was known in the medieval period as Dhundar. Dhundar was the name of a sacrifice giving mount in the western frontiers.

Kachwaha rulers conquered it in 1037 AD. Most of the structures here were built during the time of Raja Mansingh I (1590-1614 AD).

VILMEENKODI said...

MEENA DYNASTY

TURKISH ATTACK

Meenas were settled in the Sunam town of present Hanumangarh.
Sultan Mohammad Tughlaq destroyed the rebellious Jat and Meenas' organization 'Mandal' of Sunam and Samana and he took the rebel chiefs to Delhi and converted them to Islam.

MUGHAL ATTACK

The Kachwaha Rajput ruler Bharmal of Amber always attacked Nahan Meena kingdom, but Bharmal could not succeed against Bada Meena. Akbar had asked Rao Bada Meena to marry his daughter to him but refused. Later Bharmal married his daughter Jodha to Akbar. Then the combined army of Akbar and Bharmal launched a big attack and destroyed the Meena kingdom. The treasury of the Meenas was shared between Akbar and Bharmal. Bharmal kept the treasure in Jaigarh Fort near Amber.

Until 1727AD the former meena capital Amer remained as capital of Kachwaha Rajputs. Jai Singh II settled in the city of Jaipur in 1727 AD and made his capital in the new city.
In 1727 AD that the capital of Rajastan was shifted to newly built city Jaipur city which was 14 km away from Amer.


FALL OF MEENA CLAN

There is a clear mention of Matsya Janapada in ancient texts, whose capital was Virat Nagar, which is now Jaipur Vairath. This Mastya territory included the area around Alwar, Bharatpur and Jaipur. Even today the Meena people live in large numbers in this area.

According to the trubal history called bhatas or jaga of Meena caste, there are 12 pals, 32 tads and 5248 gotras in the Meena caste.

Meena Samaj also resides in about 23 districts of Madhya Pradesh.

Originally the Meenas were a ruling caste, and were the rulers of the Matsyas, i.e., Rajasthan or the Matsya confederacy. But their decline began with assimilation with the Scythians.

The Meena kings were the early rulers of major parts of Rajasthan including Amber in Jaipur.

In the book 'Culture and Unity of Indian Castes' by "R.S. Mann" it is said that Meenas are considered as a Kshatriya caste similar to Rajputs but have been mentioned in history very little.

In ancient times Rajasthan was ruled by the kings of Meena dynasty. Meena kingdom was called the fish state. The kingdom of Matsya in Sanskrit was mentioned in the Rigveda. Later the Bhils and Meenas mixed with foreigners who had come from Sindh, Hepthalites or other Central Asian factions.

Meena mainly worshiped Lord Pisces and Shiva. The Meenas have had better rights for women than many other Hindu castes. Remarriage of widows and divorcees is a common practice and is well accepted in Meena society. Such practices are part of the Vedic civilization.

During the years of invasion by Turks, and the result of severe famine in 1868, many brigand groups were formed under the stress of destruction. As a result, hungry families were forced to steal and eat cattle to to deviate from their traditions.

British government branded Meena clans into a "criminal caste". This action was a decision taken to support of British alliance with the Rajput kingdom in Rajasthan. Meena tribes were still at war with the Rajputs, indulging in guerilla attacks to capture their lost kingdoms.
From the Mughal records of medieval period to the records of British Raj, the Meenas have been described as violent, plundering criminals and an anti-social ethnic tribal group.

VILMEENKODI said...

MEENA DYNASTY

CLANS OF MEENA.

Zamindar or Puranavasi Meena

Zamindar or Puranavasi Meena are those who have been doing agriculture and animal husbandry for many years. These people are maximum in Sawai Madhopur, Karauli, Dausa and Jaipur districts of Rajasthan.

Chowkidar or Nayabasi Meena

Chowkidar or Nayabasi Meena are those Meenas who used to work as watchmen due to their independent nature. They did not have land, so they settled wherever they wanted. For these reasons, they are also called Nayabasi. These people are in maximum number in Sikar, Jhunjhunu, and Jaipur districts.

Pratihara or Padihar Meena

Pratihar or Padihar is a gotra and is not a separate Meena clan. Meenas of this gotra are found in abundance in Tonk, Bhilwara, and Bundi districts. This gotra has a different identity due to its dominance. The literal meaning of Pratihara is to strike back. These people were clever in guerilla warfare skills, hence they were called Pratiharas.

Bhil Meena

These people mainly reside in Sirohi, Udaipur, Banswara, Dungarpur and Chittorgarh districts.


ACCIDENTAL INCLUSION OF MEENAS AS SCHEDULED TRIBE

In 1954 when the National SC/ ST commission was set up it wanted to recommend a section of "Bhil Meenas" who were living at South eastern Rajput, and adjoining areas of Madhyapradesh and Gujarat. Meenas were a rich land owning class having Zamindars. However when the report of the National SC /ST commission was published there was a simple printing error which was the result of unnecessary inclusion of a Comma. instead of "Bhil Meenas" by mistake "Bhil, Meena" had been printed making rich landowning class of Meenas also were eligible to ST status.

Thus Meenas got a major share in the reservation for tribal people in the Government jobs.
Thus Meena caste of Rajasthan is treated as Rajput and also considered as Scheduled Tribe in the same State.


MAJOR STATES AND CLANS OF MEENA CASTE

CHANDA DYNASTY of Khohgang (Similar to Santar)

SIHRA or SEROH Dynasty of Manch (Similar to Chera)

NADHALA dynasties of Gator and Jhotwara (Similar to Nadar, Nadalwar)

Susawat Dynasty of Amer

Rao Bakho of Nayala Deodwal or Darwal dynasty

Gomaladu dynasty of Nahan (Maladu or Miladu meant hill country. Maladu was a title used by Malayar subgroup of Villavars)

Tattoo Dynasty of Ranthambore

NADHALA dynasty (Similar to Nadar, Nadalvar)

Ushara and Motish dynasty of Bundi

Mewar's Meena Dynasty (Similar to Meenavar)

Mathasula and Narethka Byadwal

NATTHARWAL (Similar to Nadar, Nadalvar)


VILLAVAR -MEENAVAR TITLE AND BHIL-MEENA TITLES

1. VILLAVAR = BHIL
2. MALAYAR= MER, MEHAR, MERON, MEWAR, MEVASI
3. VANAVAR=BANA, VANA
4. MEENAVAR=MEENA
5. NADAR, NADALWAR=NADHALA, NATHARWAL
6. SANTAR, CHANDAR=CHANDA
7. CHERA=SEROH

________________________________________


Nadar and Meena clans are brothers separated in prehistory

https://indianmeena.blogspot.com/2020/09/

_______________________________________


AMER FORT

https://m.facebook.com/IndiaLostFound/photos/amer-was-originally-a-meena-kingdom-town-by-the-name-of-khagong-ruled-by-the-cha/1483561208493832/


AMER FORT

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Amber_Fort


_______________________________________

MEENA

http://meenawiki.com/index.php?title=Meenas&setlang=hi


_______________________________________


Meena clans are equal to Rajaputra and also Scheduled tribe in the same state

https://parliamentofindia.nic.in/ls/lsdeb/ls10/ses5/3027119201.htm

VILMEENKODI said...

LAST CHERA CHOLA PANDIYAN KINGS


INVASION OF DELHI SULTANATE

After the attack of Delhi sultanate under Malik Kafur in 1311 AD Kulasekhara Pandya still ruled from Madurai until 1335 AD. But a Turkish Sultanate called Madurai Sultanate alias Mabar sultanate was established at 1335 AD.The Villavars migrated south to Sivakasi and their capital became Thiruvadanai. From Thiruvadanai the Pandyan dynasty controlled Kodiyakarai in the north and Kanyakumari in the south. Thirunelveli and Tuticorin were the strongholds of Pandiyans. Another Pandyan clan ruled from Tenkasi, the ancient Royal house of Pandiya Villavars.

VIJAYANAGARA NAICKAR ATTACK

In 1376 VIkrama Pandya with the help of Venad's Tulu-Nepalese king Adityavarma Sarvangamathan tried to evict the Turkish invaders. But the Vijayanagara Naickers invaded and subjugated Pandiyan kingdom in 1377 AD and they planted Telugu Banas alias Vanathirayars pretending to be Pandyas.


MIGRATION OF CHERA VILLAVAR CLANS

Chera, Pandiya and Chola Villavars built a series of forts at Kallidaikurichi, Ambasamudram, Cheranmadevi, Kalakkad and Kottaiyadi at the borders of Venad.

Cherai clans migrated to south and established forts at Thiruvithankode, Kottaiyadi and Cheranmadevi. The descendents of Cheras are Village Nadar, Thirupappu Nadars and Menattar.

Pandiyas migrated to their ancient Royal house and continued to rule until 17th century. Tenkasi Pandiyas accepted the Suzernity of Vijayanagara empire. Some Pandiya clans migrated to Kallidaikurichi and Ambasamudram and established forts there. Pandiyas stayed at Kalakkadu and Valliyur also.

Pandiyan descendents are Pandiya kula Kshatriya Nadar, Mara Nadar or Manattar etc.
Chola Pandiyan mixed clan is Nattathi Nadars.

Cholas migrated to Kalakkadu built a fort at Kalakkadu was Chola kula Vallipuram.

Chandrasekhara Pandiyan was the last Pandiyan ruler to rule Pandiyan country.


RIVALRY BETWEEN CHANDRASEKHARA PANDYA AND ULAGUDAIYA PERUMAL

In 1520s Chandrasekhara had regained Madurai and he was ruling from Madurai. The rival of Chandrasekhara Pandya was Ulagudayapperumal who had been residing at Kanyakumari. Ulagudaiyapperumal allied with Portuguese and he briefly became king of Madurai while Chandrasekhara Pandya took refuge in the Western ghats. Ulagudaiyapperumal and his brother Sariyakulapperumal allied with Portuguese in the war against Pattani Rahuthan.But Chandrasekhara Pandiya regained Pandiyan kingdom. Nadars built temples for righteous king Ulagudaiyapperumal and his brother Sariya Kulapperumal and they consider them as their ancestors. Ballads have beem sung praising Ulagudaiyapperumal and Sariya Kulapperumal in the form of Villupattu for the past five hundred years.


END OF URAIYUR CHOLAS AND MADURAI PANDYAS

Veerasekhara Chola who was ruling from Uraiyur was displaced by Vijayanagara Naickers in 1529. Veerasekhara Chola occupied Pandiyan kingdom ruled by Chandrasekhara Pandya. Nagama Naickar sent by Krishnadevarayar killed Veerasekhara Chola but he did not restore the Pandiya country to Chandrasekhara Pandya.Viswanatha Naicker son of Nagama Naickar defeated his father and arrested him and took him to Hampi. Viswanatha Naicker killed Chandrasekhara Pandya and established Madurai Naickar dynasty in 1529.



VENKALA DEVA

Veerasekhara Cholas son Venkala Deva and daughter had escaped to Srilanka which was then under Portuguese control.
Many years later facing opposition from Portuguese he came back from Srilanka and built a fort near Kanyakumari called Venkalarayan Fort
That fort was called Vengalarayan Kottai. But a local king who might have been a Tulu-Ai king of Venad wanted to marry Venkala Rayan's daughter. Venkala Deva did not like his proposal for marriage then went to Kurumbur. At Kurumbur a petty local ruler called Nalan wanted to marry the daughter. Venkala Rayan suicided after he killed his daughter. The descendents of Venkala Rayan are called Venkala Rayan Kootam who are a subgroup of Nadars.

VILMEENKODI said...

NURUMBADA PANDYAN DYNASTY

Nurumbada Pandyas and Santara Pandiyas are two dynasties of Bana Pandiyas from Kadamba Kingdom, who were the original rulers of Kadamba kingdom.

Banas were the northern cousins of Villavars. Banas had similar Royal titles as the Villavar clans. Bana is the Sanskritised form of Villavar.


Villavar = Bana Bhilla, Bhillava
Nadar = Nador, Uppu Nador, Torke Nador
Nadalvar = Nadavara, Nadava
Santar = Santara, Santha, Canta, Chanta, Santhara and Santa
Vanavar = Bana, Bantari, Bant
Malayar = Maleya
Meeenavar=Machiarasa
Chanar = Channa, Sanar = Sanna, Masanna, Masannaya
Pandiya=Pandiya
Udaiyar=Vodeya, Odeya


BANAPPANDIYAN KADAMBA DYNASTY

Kadamba dynasty ruling over Banavasi it was the arch enemy of Chera kingdom. When Imayavaramban Neduncheralathan (130 AD to 188 AD) was ruling Chera kingdom Kadambas of Banavasi repeatedly attacked Chera country. Imayavaramban won atleast one war against them. Imayavaramban Neduncheralathan claimed to have destroyed Banavasi and also he claimed to have cut down the Kadamba tree which was the symbol of Royal authority of Kadamba kings.


BRAHMIN KADAMBA DYNASTY

in 345 AD Kadamba dynasty of Banappandiyan clans was replaced by a Brahmin dynasty. The Brahmin dynasty established by Mayurasharma a northern Brahmin was also called Kadamba dynasty .

Brahmin Kadamba dynasty which ruled Banavasi between 345 AD to 900 AD never used Banappandiyan titles of Kadamba dynasty such as Santara, Pandiya, Nadavara or Nador.

Nurumbada and Santara Pandya clans had been downgraded to subordinates of Brahmin Kadamba dynasty founded by Mayura Varma in 345 AD. Brahmin Kadamba dynasty ruled until 900 AD.


RATTAPALLI NURUMBADA KINGDOM

After the fall of Brahmin Kadamba dynasty at 900 AD Nurumbada Pandyas reestablished their Pandya dynasty again making their capital at Rattapallli also known as Rattihalli at the banks of Kumudvati river.

CHANNA CLANS

Many places named after Channa clans, are found near the capital Rathapalli. This is because the Nurumbada Pandiyas might have belonged to Channa clan of Kadamba dynasty.

Sannagubbi was two kilometres away from Rathapalli. Sannasangapur was 18 km away and Channahalli 27 km from Rattapalli. Nurumbada Pandyan kingdom was at the present day Haveri district.


RASHTRAPALLI

Earlier Rattihalli was called as Rashtrapalli by Rashtrakuta dynasty.


FORMATION OF NURUMBADA

Around 1000 AD, Ittage Thirty ie the present Itgi in the Ranebennur Taluk was combined with Rattapalli Seventy formed a division called Nurumbada (Hundred Villages) or Rattapalli Nurumbada.


PANDYA DEVA

Kanavi Siddageri epigraph, dated to 1015-44 AD period in the reign of Chalukya Jayasimhadeva II gives a genealogical details of Kadamba Pandyas of Nurumbada up to the rule of Pandyadeva, and also registers a grant of lands etc made to Jamadagni Ramesvaradeva temple of Bhagavatighatta.


NURUMBADA KINGDOM UNDER CHALUKYA DYNASTY

At the 12th Century AD Nurumbada Pandyas came under the Suzernity of Western Chalukya empire.


VIKRAMADITYA PANDYA

At 1138 AD Mahamandalesvara Vikramaditya Pandya was a Vassal king under the suzernity of Western Chalukyas.


NURUMBADA GIVEN TO KADAMBA CHIEFTAIN

During the reign of Western Chalukya king Somesvara I (1042 to 1068 AD) or Somesvara II (1068 to 1076 AD). Nurumbada territory was given to the Kadamba chief Biradeva when he defeated the enemies of the Chalukyas and presented a tusker.


VIRA PANDYA  

At 1162 AD Nurumbada king Vira Pandya  was mentioned in an inscription of Gutta clan chief Vikramaditya II.


GARUNDA PANDYADEVA

Garunda Pandyadeva, a subordinate ruler under Kalachuri king Rayamurari Sovideva (1167-76) had given land grant to the temple of God Virupakshadeva of Itagi.


BIRADEVA

At 1174 AD when Kalachuri Rayamurari Sovideva was the Kalachuri ruler, Biradeva was administering Rattapalli Nurumbada territory under him.


PANDYADEVARASA

Later Mahamandalesvara Pandyadevarasa, the grandson of Biradeva, made grants to the temple of god Kadambesvara.

VILMEENKODI said...

NURUMBADA PANDYAN DYNASTY

WAR BETWEEN UCHANGI PANDYA AND NURUMBADA PANDYA

There was power struggle between Bhujabala Pandya who ruled from Rattihalli as a subordinate Vassal of Hoysala King Ballala ll, and Vijaya Pandya of Uchangi as both had occupied the territories of Nolambavadi Kingdom.


VIJAYA PANDYA

Vijaya Pandya of Uchangi, ruled over Nolambavadi from Uchangi from about 1148 AD to about 1187 AD. Nolamba dynasty had ruled over 1/3 area of Karnataka and also had extended their rule to Andhrapradesh and into northern Tamilnadu.


GUTTA KINGDOM

Gutta kingdom was a minor kingdom which a was neighbouring kingdom of Nurumbada Pandyan kingdom.


DEFEAT OF BHUJAPALA PANDYA


Gutta king Vikramaditya’s wife, Sovaladevi, belonged to the family of King Vijaya Pandya of Uchangi. Gutta king Vikramaditya sided with Uchangi King Vijaya Pandya and in the ensueing war defeated Nurumbada King Bhujapala Pandya and his overlord Hoysala Ballala ll in 1187 AD.


JAGADEVA PANDYA

An inscription at Haralahalli at 1188 AD mentions Jagadeva Pandya, Odeyarasadeva and his son Vijaya Pandyadeva. Vijaya Pandyadeva donated a village to Kalamukha sect, a medieval Shaivite sect which flourished under Nurumbada Pandyas.


VEERA PANDYA DEVA

At 1188 AD During the reign of the Kalachurya king Ahavamalla an inscription at Haralahalli mentions Nurumbada dynasty Kings Vira Pandyadeva and Kumara Vira Pandyadeva.


BIRADEVA

1238 AD inscription related to Kadambesvara temple at Rattihalli mentioned King Biradeva of Nurumbada and also his grandsons Garuda Pandya and Vira Pandya.


INVASION OF SEUNA YADHAVA DYNASTY

Seuna Yadava dynasty ruled from Devagiri at Maharashtra. They were also called as Devagiri Yadhava dynasty. Seuna Yadhava dynasty ruled the areas between Narmadha river in the north to Tungabhadra river in the south between 1187 AD to 1317 AD.


END OF NURUMBADA PANDIYAN DYNASTY

In 1238 AD Ratihalli Fort of Nurumbada Pandiyan dynasty was captured by Yadhava King Simhana II alias Singhana(1210 AD to 1246 AD).With this the Nurumbada Banappandiyan dynasty ended.

VILMEENKODI said...

மாறன், சாந்தகன், பனந்தாரகன், பனையமாறன், வில்லவன், செம்பியன், நாடாழ்வான், மகதை நாடாள்வார், திருப்பாப்பு ஆகியவை நாடார்களுக்குச் மாத்திரம் சொந்தமான சில வில்லவர் பட்டங்கள்.


வில்லவ மன்னர்களின் சாந்தகன் பட்டம்

சாந்தகன் பட்டம் என்பது வில்லவ நாடார்களின் சான்றார் பட்டத்தின் மாறுபாடாகும். சேர சோழ பாண்டிய மன்னர்கள் சாந்தகன் பட்டத்தை பயன்படுத்தினர்.

நாடார்களின் வடக்கு உறவினர்களான மீனா வம்ச மன்னர்கள் சாந்தா மீனா பட்டத்தை
பயன்படுத்தினர்.


பரஞ்சோதி முனிவர் இயற்றிய திருவிளையாடற் புராணம் (2613)


ஆற்றல் மிகு பிரதப சூரியன் வங்கிசத்துவன் அளவு இல்
சீர்த்தி
சாற்ற அரிய இரிபும மருத்தனன் சோழ வங்கி சாந்தகன்
தான் வென்றி
மாற்ற அரிய புகழ்ச் சேர வங்கி சாந்தகன் பாண்டி வங்கி
கேசன்
தோற்றம் உறு பரித்தேர் வங்கிச் சிரோமணி பாண்டீச் சுரன்
தான் மன்னோ.

___________________________________________

VILMEENKODI said...

1. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்


இரண்டாம் ஜடாவர்மன் வீர பாண்டியனின் முடிசூட்டு விழா முன்மொழியப்பட்டது

கி.பி 1310 இல் பாண்டியப் பேரரசர் முதலாம் மாறவர்மன் குலசேகர பாண்டியன் தனது முறைகேடாகப் பிறந்த மூத்த மகனான இரண்டாம் ஜடாவர்மன் வீர பாண்டியனை பாண்டிய அரியணைக்கு வாரிசாக முடிசூட்ட முடிவு செய்தார். வீரபாண்டியன் வேணாடு மன்னன் ரவிவர்மா குலசேகரனின் மனைவியின் உறவினர் ஆவார். மூன்றாம் ஜடாவர்மன் சுந்தர பாண்டியன்  முதலாம் மாறவர்மன் குலசேகர பாண்டியனின் முறையான இளைய மகனாவார்.

முதலாம் மாறவர்மன் குலசேகர பாண்டியனின் கொலை

தனது தந்தையின் முடிவால் கோபமடைந்த சுந்தர பாண்டியன் கி.பி 1310 இல் தனது சொந்த தந்தையான மாறவர்மன் குலசேகர பாண்டியனை கொன்றார்.

வாரிசுரிமைப் போர்

வாரிசுப் போரில் வீரபாண்டியனால் சுந்தர பாண்டியன் தோற்கடிக்கப்பட்டார், ஆனால் சுந்தர பாண்டியன் டெல்லி சுல்தானகத்தை தன் சார்பாக தலையிட அழைத்தார்.

கி.பி 1311 இல் துருக்கிய சுல்தானியப் படையெடுப்பின் போது வீரபாண்டியன் விருத்தாசலம் என்ற வீரத்தாவளத்திலும், சுந்தரபாண்டியன் மதுரையிலும் ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்தார்.

பாண்டிய வம்சத்தின் வீழ்ச்சி

மாலிக் காஃபூரின் தலைமையிலான டெல்லி சுல்தானியப் படைகளின் தாக்குதலைத் தொடர்ந்து, கி.பி 1311 இல் பாண்டிய பேரரசு முடிவுக்கு வந்தது.

மாலிக் காஃபூர் 200,000 வீரர்களைக் கொண்ட துருக்கிய இராணுவத்துடன் கி.பி 1311 ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் பாண்டிய நாட்டைத் தாக்கினார்.

பாண்டிய இராணுவத்தில் 50,000 வீரர்கள் இருந்தனர், ஆனால் 20,000 முஸ்லீம் வீரர்கள் பாண்டிய இராணுவத்தை விட்டு வெளியேறி மாலிக் காஃபூருடன் சேர்ந்தனர்.

மூன்று பாண்டிய இளவரசர்கள்

பாண்டிய பிரதேசங்களை ஆண்ட மூன்று பாண்டிய இளவரசர்கள் விருத்தாச்சலத்தை ஆண்ட ஜடாவர்மன் வீர பாண்டியன் II, மதுரையை ஆண்ட ஜடாவர்மன் சுந்தர பாண்டியன்  III மற்றும் தஞ்சாவூரை ஆண்ட மாறவர்மன் குலசேகரன் II என்பவர்களாவர் .

மீதமுள்ள 30,000 எண்ணிக்கையிலான பாண்டிய இராணுவம் மூன்று பாண்டிய இளவரசர்களிடையே பிரிக்கப்பட்டது, அவர்கள் டெல்லி சுல்தானகத்தின் சக்திவாய்ந்த துருக்கிய இராணுவத்துடன் சண்டையிட முடியாத நிலையில் இருந்தனர்.

விருத்தாச்சலம் மீது தாக்குதல்

கிபி 1311 இல் விருத்தாச்சலம் மாலிக் காஃபூரால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டது, ஆனால் வீர பாண்டியன் கண்டியூருக்கு தப்பி ஓடி ஒரு காட்டில் ஒளிந்து கொண்டார். மாலிக் காஃபூர் வீர பாண்டியனை கைப்பற்றுவதில் தோல்வியடைந்தார்.

"பிரஹ்மபுரி" என்று அழைக்கப்பட்ட தங்கக் கூரையுடன் கூடிய சிதம்பரம் கோவிலை சூறையாடிய பிறகு, மாலிக் காஃபூர் மதுரைக்குச் சென்றார்.

மதுரை ஆக்கிரமிப்பு

மாலிக் காஃபூர் மதுரையை அடைவதற்கு முன்பே சுந்தர பாண்டியன் தனது ராணிகளுடன் மதுரையை விட்டு ஓடிவிட்டார். மதுரை மீனாட்சி கோவிலில் பொக்கிஷங்கள் மற்றும் தங்கம் காணாமல் போனதால் அவை மாலிக் காஃபூருக்கு கிடைக்கவில்லை. மாலிக் காஃபூர் வீர பாண்டியனையோ அல்லது சுந்தர பாண்டியனையோ கைப்பற்றுவதில் வெற்றிபெறவில்லை. பாண்டிய நாட்டை ஐம்பது நாட்கள் கொள்ளையடித்த மாலிக் காஃபூர் ஏப்ரல் 1311 இல் டெல்லி திரும்பினார்.

வீர பாண்டியன் அல்லது சுந்தர பாண்டியன் மாலிக் காஃபூரின் துருக்கிய இராணுவத்துடன் ஒருபோதும் சண்டையிட்டதில்லை. சுந்தர பாண்டியன் துருக்கியப் படைகளை மதுரையிலிருந்து வெளியேற்றினார் என்ற கூற்று முற்றிலும் கற்பனையே.

உண்மையில் சுந்தர பாண்டியன் டெல்லி சுல்தானகத்தின் கூட்டாளியாக இருந்தார்.

VILMEENKODI said...

2. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்

ரவிவர்மாவின் படையெடுப்பு

மாலிக் காஃபூர் திரும்பிய பிறகு, கி.பி 1311 இல், வேணாட்டின் சேராய் வம்ச மன்னர் ரவிவர்மா குலசேகரன் மதுரையை ஆக்கிரமித்து, மதுரையில் பாண்டியப் பேரரசின் மன்னனாக முடிசூட்டப்பட்டார். 1312 இல் ரவிவர்மா குலசேகரன் காஞ்சிபுரத்தின் தெலுங்கு சோட(சோழ) மன்னன் மூன்றாம் மன்ம சித்தா ராய கண்டகோபாலனை தோற்கடித்து, காஞ்சிபுரத்தில் வேகவதி ஆற்றங்கரையில் முடிசூட்டிக்கொண்டார்.

கி.பி 1312 ஆம் ஆண்டில் ரவிவர்மா குலசேகரன் தெற்கு ஆற்காடு மாவட்டத்தை ஆண்ட வீரபாண்டியனை தோற்கடித்தார்.


சேர, சோழ, பாண்டிய நாடுகளை ஆண்டவர்

வேணாட்டின் சேராய் வம்ச மன்னன் ரவிவர்மா குலசேகரன் கிபி 1311 மற்றும் கிபி 1316 க்கு இடையில் "திரிக்ஷத்ர சூடாமணி" என்ற பட்டத்துடன் சேர, சோழ மற்றும் பாண்டிய ராஜ்யங்களை ஆட்சி செய்தார்.

பாண்டிய இளவரசியின் மகனான வேணாடு மன்னன் ரவிவர்மா குலசேகரன் பாண்டியர்களின் "மாறவர்மன்" பட்டத்தை ஏற்றுக்கொண்டார். சேர, சோழ, பாண்டிய நாடுகளை ஆண்ட கடைசி தமிழ் வில்லவர் மன்னன் ரவிவர்மா குலசேகரன் ஆவார்.

குஸ்ரோ கானுடன் சுந்தர பாண்டியனின் கூட்டணி

கி.பி 1314 இல் துருக்கிய படையெடுப்பாளர் குஸ்ரோ கானின் உதவியுடன் சுந்தர பாண்டியன் வீரபாண்டியனின் வசம் இருந்த தென் ஆற்காட்டை கைப்பற்றினார்.

ரவிவர்மா குலசேகரன் குஸ்ரோ கானுடன் சண்டையிட்டதாக தெரியவில்லை. அந்தக் காலத்தில் வேணாட்டின் படையில் 20,000 வீரர்களுக்கு மேல் இருந்திருக்க மாட்டார்கள்.

ரவிவர்மாவுக்கும் வீரபாண்டியனுக்கும் இடையேயான இரண்டாம் போர்

கி.பி 1315 அல்லது கி.பி 1316 தேதியிட்ட காஞ்சிபுரம் கல்வெட்டு, ரவிவர்மன் மீண்டும் வீர பாண்டியனை தோற்கடித்து "கொங்கணா" பகுதிக்கும் அங்கிருந்து காடுகளுக்கும் விரட்டியதாகக் குறிப்பிடுகிறது.

சோழ நாட்டை ஆண்ட இரண்டாம் மாறவர்மன் குலசேகர பாண்டியன்

கி.பி.1304 முதல் கி.பி.1344 வரை சோழ நாட்டை ஆண்ட இரண்டாம் மாறவர்மன் குலசேகர பாண்டியன் என்ற மற்றொரு பாண்டிய மன்னர், கி.பி.1315ல் தஞ்சையையும், கி.பி.1316ல் திருச்சியையும் கைப்பற்றினார்.

காகதீய படையெடுப்பு

கி.பி 1316 ஆம் ஆண்டு காகதீய மன்னன் பிரதாபருத்திரனின் இராணுவத் தளபதியாக இருந்த முப்பிடி நாயக்கா, வேணாட்டு ஆட்சியாளர் ரவிவர்மா குலசேகரனை தோற்கடித்து வேணாட்டிற்கு திருப்பி அனுப்பினார்.

முப்பிடி நாயக்கா கி.பி.1316ல் வீர பாண்டியனையும் தோற்கடித்தார்.

சுந்தர பாண்டியன் மற்றும் வீர பாண்டியன் இருவரும் தென் ஆற்காடு மாவட்டத்தில் ஆதிக்கத்திற்காக போராடி வந்தனர்.

முப்பிடி நாயக்கருக்கும், திருச்சியிலிருந்து சோழ நாட்டை ஆண்ட மாறவர்மன் இரண்டாம் குலசேகர பாண்டியனுக்கும் இடையே மோதல் ஏற்பட்டதற்கான எந்தப் பதிவும் இல்லை.


பஞ்ச பாண்டியர்களின் தோல்வி

கி.பி 1317 இல் முப்பிடி நாயக்கா பஞ்ச பாண்டியர்களையும் தோற்கடித்தார். பாண்டிய இராச்சியத்தின் சுதந்திர ஆட்சியாளர்களாக பஞ்ச பாண்டியர்கள் கி.பி 1317 இல் தோன்றினர்.

கி.பி 1317 இல் பாண்டிய ராஜ்யம் பஞ்ச பாண்டியர்களின் ஆதிக்கத்தின் கீழ் இருந்ததாக தெரிகிறது. முப்பிடி நாயக்கர் மதுரையை ஆக்கிரமிக்கவில்லை.

கி.பி 1324 இல் உலுக் கான் என்ற முகமது பின் துக்ளக் பாண்டிய நாட்டின் மீது படையெடுத்த போது மதுரை பராக்கிரம பாண்டியரால் ஆளப்பட்டது. பராக்கிரம பாண்டியன் தோற்கடிக்கப்பட்டு டெல்லிக்குக் கைதியாகக் கொண்டு செல்லப்பட்டார்.

கிபி 1324 இல் டெல்லி சுல்தானகத்தின் கீழ் கொண்டுவரப்பட்ட மதுரையின் ஆளுநராக ஜலாலுதீன் அஹ்சன் கான் நியமிக்கப்பட்டார்.

_________________________________________

VILMEENKODI said...

3. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்


காலவரிசை

ரவிவர்மா குலசேகரன்

கி.பி 1299 இல் வேணாட்டின் அரியணை ஏறினார் மற்றும் கி.பி 1311 இல் மதுரையை ஆக்கிரமித்தார். கிபி 1311 தலைநகரங்கள்: மதுரை, காஞ்சிபுரம் மற்றும் கொல்லம் கிபி 1316 தலைநகரம்: கொல்லம் ரவிவர்மா காகதீய தளபதி முப்பிடி நாயக்காவால் தோற்கடிக்கப்பட்டார்.


ஜடாவர்மன் வீர-பாண்டியன் II

கிபி 1296 அல்லது கிபி 1297 இல் அரியணை ஏறினார் கிபி 1311 தலைநகரம்: வீரதாவளம்-விருத்தாச்சலம்
கிபி 1312 தலைநகரம்: விருத்தாச்சலம்
ரவிவர்ம குலசேகரனால் தோற்கடிக்கப்பட்டது
கிபி 1314 தலைநகரம்: விருத்தாச்சலம் குஸ்ரு கானால் தோற்கடிக்கப்பட்டது.
கிபி 1316 தலைநகரம்: விருத்தாச்சலம்
ரவிவர்மா குலசேகரனால் மீண்டும் தோற்கடிக்கப்பட்டு கொங்கணாவிற்கு தப்பி ஓடியது.
கிபி 1316 தலைநகரம்: விருத்தாச்சலம்
காகதீய முப்பிடி நாயக்கரால் தோற்கடிக்கப்பட்டது.
ஆட்சி 1345 இல் முடிவடைந்தது.


ஜடாவர்மன் சுந்தர பாண்டியன் III

கிபி 1303 இல் அரியணை ஏறினார்
கிபி 1311 தலைநகரம் : மதுரை
கிபி 1314 தலைநகர் : விருத்தாச்சலம்
குஸ்ரோ கானின் உதவியுடன் வீர பாண்டியனை தோற்கடித்தார்.
கி.பி.1327ல் ஆட்சி முடிவுக்கு வந்தது.


இரண்டாம் மாறவர்மன் குலசேகர பாண்டியன்

கிபி 1303 இல் அரியணை ஏறினார்
கிபி 1315 தலைநகரம்: தஞ்சாவூர்
கிபி 1316 தலைநகரம்: திருச்சி
கி.பி.1344ல் ஆட்சி முடிவுக்கு வந்தது


பஞ்ச பாண்டியர்கள்

கிபி 1316 தலைநகரம்: மதுரை
கி.பி 1317 இல் பஞ்ச பாண்டியர்கள் காகதீய முப்பிடி நாயக்கரால் தோற்கடிக்கப்பட்டனர்.
கிபி 1324: உலுக் கானின் துருக்கியப் படையெடுப்பு.
கிபி 1370 தலைநகரம்: தென்காசி
கிபி 1422 தலைநகரம் : திருநெல்வேலி, கயத்தாறு, வள்ளியூர், கன்னியாகுமரி
கிபி 1561 தலைநகரம் : ஆழ்வார்திருநகரி


பராக்கிரம பாண்டியன்

கி.பி.1317 தலைநகரம்: மதுரை
மதுரை பாண்டிய வம்ச ஆட்சி கி.பி.1324ல் முடிவுக்கு வந்தது.


கல்லிடைக்குறிச்சி பாண்டியர்கள்

கிபி 1324 தலைநகரம்: கல்லிடைக்குறிச்சி
கிபி 1454 முதல்: வேணாட்டின் தலைநகரம்
கிபி 1484 வரை : வேணாட்டின் தலைநகரம்.
துளு-சேராய் மன்னர்கள் கல்லிடைக்குறிச்சியைச் சேர்ந்த பாண்டிய இளவரசிகளை மணந்து, கி.பி.1458 முதல் கி.பி.1484 வரை வேணாட்டின் தலைநகரை கல்லிடைக்குறிச்சிக்கு மாற்றினர்.
கல்லிடைக்குறிச்சி பாண்டியன் ஆட்சி கி.பி.1595ல் முடிவுக்கு வந்தது.


தென்காசி பாண்டியர்கள்

கிபி 1422 தலைநகரம்: தென்காசி
கிபி 1462 தலைநகரம்: மதுரை
கிபி 1467 தலைநகரம்: தென்காசி
ஆட்சி 1618 இல் முடிவடைந்தது


பந்தளம் பாண்டியர்கள்

கிபி 1618 தலைநகரம்: பந்தளம்
கிபி 1750: தமிழ் பாண்டிய ஆட்சி முடிவுக்கு வந்தது.
பார்கவ கோத்ர நம்பூதிரிகள் கி.பி.1750க்குப் பிறகு பந்தளம் பாண்டியர்களாக வேடமிட்டனர்.


பூஞ்சார் பாண்டியர்கள்

கிபி1618 தலைநகரம்: பூஞ்சார்
கிபி 1750: தமிழ் பாண்டிய ஆட்சி முடிவுக்கு வந்தது.
சார்க்கரா கோவிலகத்தில் இருந்துள்ள துளுவ பிராமணர்கள் கி.பி 1750 க்குப் பிறகு பூஞ்சார் பாண்டியர்களாக நடித்தனர்.

_________________________________________

VILMEENKODI said...

4. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்


நாஞ்சில் பாண்டியர்கள்

கிபி 1324 இல் மதுரை தல புராணத்தின் படி உலுக் கான் என்ற முகமது பின் துக்ளக்கின் படையெடுப்பைத் தொடர்ந்து, மதுரையை ஆண்ட பராக்கிரம பாண்டியன் என்ற பாண்டிய மன்னன் "மாலிக் நேமியால்" தோற்கடிக்கப்பட்டு டெல்லிக்குக் கொண்டு செல்லப்பட்டார், மீதமுள்ள பாண்டியர்கள் நாஞ்சில்நாட்டிற்கு தப்பி ஓடிவிட்டனர்.


குட்டி பாண்டியன் ஆட்சியாளர்கள்

தென்காசி, திருவாடானை, மதுரை, திருநெல்வேலி, கயத்தாறு, ஆழ்வார்திருநகரி, வள்ளியூர், கல்லிடைக்குறிச்சி, கன்னியாகுமரி போன்றவற்றைத் தலைநகராகக் கொண்டு பதினான்காம் நூற்றாண்டு மற்றும் பதினைந்தாம் நூற்றாண்டுகளில் பல பாண்டிய வம்சத் தலைவர்கள் பாண்டியப் பகுதிகளை ஆண்டனர்.


இலங்கைக்கு பணிக்கர்களின் வெளியேற்றம்

பணிக்கர்கள் ஒரு வில்லவர் துணைக் குலத்தைச் சேர்ந்தவர்கள், அவர்கள் தற்காப்புக் கலைகளில் வல்லுனர்களாக இருந்தனர், அவர்கள் போர் வீரர்களுக்குப் பயிற்சி அளித்தனர். ஒவ்வொரு பணிக்கரும் ஒரு சிறிய படையை தயார் நிலையில் வைத்திருந்தனர். கி.பி 1311 இல் துருக்கிய படையெடுப்பிற்குப் பிறகு இலங்கைக்கு பணிக்கர்களின் பெருமளவிலான இடம்பெயர்வு ஏற்பட்டது. கி.பி பதினான்காம் நூற்றாண்டில் கொளம்போ கோட்டை வஞ்சிபுரா அல்லது தென்வஞ்சி அதாவது கொல்லத்திலிருந்து தப்பி ஓடிய அழகக்கோனாரால் நிறுவப்பட்டது. கோளம்பம் என்பது கொல்லத்தின் பழைய பெயர். பணிக்கர் படைகள் இலங்கையில் யாழ்ப்பாணம், கண்டி மற்றும் கோட்டே இராச்சியங்களுக்கு சேவை செய்தனர். 17 ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்ட மட்டக்களப்பு மான்மியத்தின்படி, பணிக்கர்களின் நிலை மன்னர்களுக்கு அடுத்ததாக இருந்தது, எனவே அவர்கள் "எதிர் நின்ற பணிக்கர்" என்று அழைக்கப்பட்டனர்.


முள்ளிநாட்டுக்கு வில்லவர்களின் இடம்பெயர்வு

வில்லவர்களும் பணிக்கர்களும் தெற்கே கல்லிடைக்குறிச்சி, அம்பாசமுத்திரம், களக்காடு மற்றும் சேரன்மாதேவிக்கு இடம்பெயர்ந்தனர். திருநெல்வேலிக்கும் வேணாட்டுக்கும் இடையே உள்ள முள்ளிநாடு அல்லது "முட்களின் நிலம்" என்று அழைக்கப்படும் நிலம் தமிழ்நாட்டின் வில்லவர்களின் கோட்டையாக மாறியது.

அம்பாசமுத்திரமும் கல்லிடைக்குறிச்சியும் இரட்டைப் பாண்டியக் கோட்டைகள். சேரன்மாதேவி ஒரு சேர கோட்டை. சோழகுல வல்லி புரம் என்று அழைக்கப்பட்ட களக்காடு சோழர்களின் கோட்டையாகும்.


பஞ்ச பாண்டியர்கள்

பழங்காலத்திலிருந்தே ஐந்து பாண்டிய குலங்கள் பாண்டிய வம்சத்தை ஆதரித்தன. பாண்டிய மன்னர்களுக்கு "ஐந்து குலங்களின் தலைவன்" என்று பொருள்படும் "பஞ்சவர்" என்ற பட்டம் இருந்தது.1317 ஆம் ஆண்டு ஸ்ரீரங்கம் கோவிலில் உள்ள ஒரு தெலுங்கு கல்வெட்டில் பஞ்ச பாண்டியர்கள் சுதந்திர ஆட்சியாளர்களாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளனர், அதில் பஞ்ச பாண்டியர்கள் காகத்தீய தளபதி முப்பிடி நாயக்காவால் தோற்கடிக்கப்பட்டனர் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

கி.பி 1370 முதல் கிபி 1422 வரையிலான காலகட்டத்தில் தென்காசியில் இருந்து பஞ்ச பாண்டவர்கள் என அழைக்கப்பட்ட ஐந்து பாண்டிய சிற்றரசர்கள் முன்னாள் பாண்டிய பிரதேசங்களை ஆண்டனர்.


பஞ்ச பாண்டியர்களின் வேறு பெயர்கள்

1. பஞ்ச பாண்டியாள்
2. பஞ்ச திருவடி ராசாக்கள்
3. பஞ்ச திருவழுதி ராசாக்கள்
4. பஞ்ச திருவழுதி நாடாக்கள்

கி.பி.1370க்கும் கி.பி.1422க்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில் பஞ்ச பாண்டியர்கள் தங்கள் முன்னாள் பாண்டியப் பகுதிகளை தென்காசியிலிருந்து ஆண்டனர்.

VILMEENKODI said...

5. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்

விக்ரம பாண்டியனின் போர் முயற்சிகள்

கி.பி 1376 வாக்கில், விக்ரம பாண்டியன் என்ற பாண்டிய மன்னன், வேணாடு அரசன் ஆதித்யவர்மா சர்வாங்கநாதனுடன் கூட்டணி வைத்து, மாபார் சுல்தானகத்தின் துருக்கியப் படையை எதிர்த்துப் போரிட்டதாக மணிப்பிரவாள மொழியில் எழுதப்பட்ட உண்ணுநீலி சந்தேசம் கூறுகிறது. ஆனால் கி.பி 1377 இல் விஜயநகர நாயக்கர்கள் மாபர் சுல்தானகத்தை தோற்கடித்து மதுரையை ஆக்கிரமித்தனர்.

ஆனால் கி.பி 1377 இல் விஜயநகர நாயக்கர்களின் படையெடுப்பிற்குப் பிறகு அவர்களுடன் கூட்டணி வைத்த வாணாதிராயர்கள் பாண்டிய வம்சத்தின் பெரும்பாலான குலங்களை அழித்து, தங்களை "பாண்டிய குலாந்தகர்" அதாவது பாண்டிய வம்சத்தை அழித்தவர்கள் என்று அழைத்துக் கொண்டனர்.


வில்லவர் கூட்டணி

கி.பி 1383 இல் வேணாட்டைச் சேர்ந்த வில்லவர்களும் திருநெல்வேலி மற்றும் தூத்துக்குடி வில்லவர் குலங்களும் வில்லவர் இரத்தம் கொண்ட வேணாட்டின் துளு-சேராய்க மன்னருடன் கூட்டணி அமைத்தனர். திருநெல்வேலியை ஆண்ட பஞ்சபாண்டவர்கள் நாயக்கர்களுக்கு எதிராக வேணாடு மன்னர்களுடன் கூட்டுச் சேர்ந்தார்கள். இதனால் திருநெல்வேலி, தூத்துக்குடி, திருச்செந்தூர் ஆகிய பகுதிகள் துளு-சேராய் வம்சத்தின் வேணாடு மன்னர்களின் ஆட்சியின் கீழ் கொண்டு வரப்பட்டன.


முள்ளிநாடு

கி.பி.1383 முதல் கி.பி.1595 வரை திருநெல்வேலி மற்றும் தூத்துக்குடியை ஆண்ட துளு-சேராய் வம்சத்தின் வேணாடு ஆட்சியாளர்கள் திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் உள்ள இப்பகுதியை முள்ளிநாடு அல்லது முட்கள் நிறைந்த நிலம் என்று அழைத்தனர்.

முள்ளிநாடு தோராயமாக கோட்டையடி-கன்னியாகுமரி, களக்காடு, சேரன்மாதேவி, கல்லிடைக்குறிச்சி, திருநெல்வேலி, தூத்துக்குடி மற்றும் திருச்செந்தூர் எல்லைகளாக இருந்த நாற்கரப் பகுதியாகும். சேர, சோழ, பாண்டிய நாடுகளிலிருந்து புலம் பெயர்ந்த பல்வேறு வில்லவர் குலங்களுக்கு முள்ளிநாடு அடைக்கலம் கொடுத்தது.


முள்ளிநாட்டின் வில்லவர் அரச வீடுகள்

சேர சோழர் மற்றும் பாண்டியன் குலங்கள் முள்ளிநாட்டில் கோட்டைகளை கட்டியிருந்தனர்.

1. கல்லிடைக்குறிச்சி(பாண்டியர்)
2. களக்காடு(சோழர்)
3. சேரன்மகாதேவி(சேரர்)


துளு-சேராய் வம்சம்

துளு-சேராய் மன்னர்கள் ஒரு தாய்வழி வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர்கள், அவர்கள் துளு ராணியான ஆற்றிங்கல் ராணி மற்றும் தமிழ்ச் சேராய் இளவரசர் ஆகியோரின் மகன்கள், அவர்கள் "சம்பந்தம்" என்ற திருமணமற்ற உறவுமுறையின் மூலம் பிறந்தனர்.


துளு-சேராய் மற்றும் வில்லவர் வம்சங்களின் ஒருங்கிணைந்த ஆட்சி

கிபி 1383 முதல் கிபி 1595 வரை வேணாட்டின் துளு-சேராய் மன்னர்கள் வில்லவர் தமிழ் இளவரசிகளை மணந்தனர், ஆனால் அவர்களுக்குப் பிறந்த மகன்கள் அரசராக முடியாது. தாய்வழி முறையில் அரச சகோதரிகளின் மகன் மட்டுமே அடுத்த அரசனாவான்.

வில்லவர் குலங்களின் ஆதரவைப் பெற, துளு-சேராய் மன்னர் சேரன்மாதேவி, களக்காடு அல்லது கல்லிடைக்குறிச்சி-அம்பாசமுத்திரத்தில் சேர, சோழ மற்றும் பாண்டியன் கோட்டைகளைச் சேர்ந்த வில்லவர் இளவரசி ஒருவரை மணக்க வேண்டியிருந்தது.

துளு-சேராய் மன்னன் திருவிதாங்கோடு, கோட்டையடி அல்லது சேரன்மகாதேவியைச் சேர்ந்த சேர இளவரசியை மணந்தபோது, ​​அவன் தன் தலைநகரை சேரன்மகாதேவி அல்லது திருவிதாங்கோட்டுக்கு மாற்றி தன்னைச் சேரன் என்று அழைத்துக் கொள்வான்.

துளு-சேராய் மன்னன் களக்காடு சோழ இளவரசியை மணந்தபோது, ​​தன் தலைநகரை களக்காடுக்கு மாற்றினான், அவன் தன்னை சோழன் அல்லது புலிமார்த்தாண்டன் என்று அழைத்துக் கொள்வான்.

துளு-சேராய் மன்னன் கல்லிடைக்குறிச்சி அல்லது அம்பாசமுத்திரத்தைச் சேர்ந்த பாண்டிய இளவரசியை மணந்தபோது, ​​தனது தலைநகரை கல்லிடைக்குறிச்சிக்கு மாற்றி, தன்னை பாண்டியன் அல்லது கோதை என்று அழைத்துக் கொள்வான்.

VILMEENKODI said...

6. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்

தென்காசி பாண்டியன் ராஜ்யம்

கிபி 1422 இல் நிறுவப்பட்ட தென்காசி பாண்டிய பேரரசு கிபி 1618 வரை நீடித்தது. தென்காசி பாண்டிய ராஜ்ஜியம் விஜயநகர நாயக்கர்களின் கீழ் அடிமை ஆட்சியாக மாறியது. இது பஞ்ச பாண்டியர்களை தென்காசி பாண்டியர்களிடமிருந்து அந்நியப்படுத்தியிருக்கலாம், பின்னர் அவர்கள் தென்காசி பாண்டியர்களுக்கு விரோதமாக மாறியிருக்கலாம்.

தென்காசி பாண்டியர்கள்  செங்கோட்டை,  சங்கரன்கோவில்,  ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர்  போன்ற பகுதிகளை ஆட்சி செய்தனர், அவர்களின் தலைநகர் தென்காசி ஆயிருந்தது.


பஞ்ச பாண்டியர்களின் இடம்பெயர்வு

விஜயநகரத்தின் அதிகாரத்தை ஏற்காத பஞ்ச பாண்டியர்கள் திருநெல்வேலி மற்றும் தாமிரபரணிக் கரையில் உள்ள திருவழுதி வளநாட்டிற்குச் சென்றனர். வள்ளியூர் பாண்டியர்கள் "ஐவர் ராசாக்கள் கதை" அல்லது ஐந்து மன்னர்களின் கதையில் பஞ்ச பாண்டியர்கள் என்றும் விவரிக்கப்பட்டனர். தென்காசி பாண்டியர்கள் நாயக்கர்களின் உதவியுடன் திருநெல்வேலி மீது தங்கள் அதிகாரத்தை நீட்டிக்க முயன்றனர்.


மதுரையை மீண்டும் பெறுதல்

கி.பி 1463 இல் அரிகேசரி பராக்கிரம பாண்டியர் என்ற தென்காசி பாண்டியர் மதுரையை மீட்டு நகரைச் சுற்றி 32 கோபுரங்களைக் கட்டினார். ஆனால் பாண்டிய ஆட்சி மதுரையில் நீண்ட காலம் நீடிக்கவில்லை.

கி.பி 1467 இல் மதுரை நாயக்கர்களால் மீட்கப்பட்டது, தென்காசியும் விஜயநகர நாயக்கர்களால் கைப்பற்றப்பட்டு ஒரு அடிமை மாநிலமாக்கப்பட்டது.


சந்திரசேகர பாண்டியன்

16 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் சந்திரசேகர பாண்டியன் மதுரையில் இருந்து விஜயநகரத்தின் அரசனாக ஆட்சி செய்தார். சந்திரசேகர பாண்டியன் ஆண்ட பகுதி சந்திரசேகர பாண்டிமண்டலம் என்று அழைக்கப்பட்டது.


நாஞ்சில் பாண்டியன் உலகுடையப்பெருமாள்

நாஞ்சில் நாட்டில் நிலைகொண்டிருந்த உலகுடையபெருமாள் போன்ற பாண்டிய நாட்டுத் தலைவர்கள் 16ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் சந்திரசேகர பாண்டியனிடமிருந்து மதுரையைக் கைப்பற்றவும், பாண்டிய நாட்டை நாயக்கர் நுகத்தடியிலிருந்து விடுவிக்கவும் முயன்றனர். உலகுடைய பெருமாள் போர்த்துகீசியர்களுடன் கூட்டணி வைத்து அரேபியர்களை எதிர்த்தார். உலகுடையபெருமாள் கி.பி.1520ல் குஞ்சாலி மரக்காருக்கும் போர்த்துகீசியர்களுக்கும் இடையே நடந்த கடற்படைப் போரில் உலகுடையபெருமாள் போர்த்துக்கீசியருடன் இணைந்தார். குஞ்சாலி மரக்கார் அரேபியர்களால் ஆதரிக்கப்பட்டார், ஆனால் போர்த்துகீசியரால் தோற்கடிக்கப்பட்டார்.

உலகுடையபெருமாள் மதுரையை சிறிது காலம் ஆக்கிரமித்து ஆட்சி செய்தார், சந்திரசேகர பாண்டியன் மேற்கு தொடர்ச்சி மலையில் தஞ்சம் அடைந்தார். ஆனால் சந்திரசேகர பாண்டியன் பெரும் படையுடன் திரும்பி வந்து உலகுடையப்பெருமாளை மதுரையிலிருந்து வெளியேற்றினார்.


வீரசேகர சோழன் மற்றும் சந்திரசேகர பாண்டியன்

பழையாறையை ஆண்ட வீரசேகர சோழன் கி.பி.1525ல் சந்திரசேகர பாண்டியன் ஆட்சி செய்த மதுரை மீது படையெடுத்தான். சந்திரசேகர பாண்டியன் கி.பி 1500 முதல் கிபி 1525 வரை விஜயநகரப் பேரரசின் ஆட்சியாளராக மதுரையை ஆண்டிருக்கலாம்.

சந்திரசேகர பாண்டியன் கிருஷ்ணதேவராயரிடம் புகார் செய்தார், அவர் உதவிக்கு நாகம நாயக்கரை அனுப்பினார். நாகம நாயக்கர் கிபி 1525 இல் வீரசேகர சோழனை தோற்கடித்து கொன்றார்.

வீரசேகர சோழனின் மகன் வெங்கல தேவன் இலங்கைக்குத் தப்பிச் சென்றான். இருப்பினும் நாகம நாயக்கர் சந்திரசேகர பாண்டியனை மீண்டும் பதவியில் அமர்த்தாமல் மதுரையை தானே ஆட்சி செய்யத் தொடங்கினார். கிருஷ்ணதேவராயர் விஸ்வநாத நாயக்கரை தனது சொந்த தந்தைக்கு எதிராக அனுப்பினார், அவர் தனது தந்தை நாகம நாயக்கரை சங்கிலியால் பிணைத்து ஹம்பிக்கு அழைத்துச் சென்றார்.

VILMEENKODI said...

7. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்

மதுரை நாயக்கர் வம்சம்

கிருஷ்ணதேவராயரின் மகளை மணந்த விஸ்வநாத நாயக்கர் மதுரை நாயக்கர் ராஜ்யத்தின் முதல் மன்னரானார். சந்திரசேகர பாண்டியன் விஸ்வநாத நாயக்கரால் கொல்லப்பட்டதாக நம்பப்படுகிறது.

திருநெல்வேலியில் இருந்த பஞ்ச பாண்டியர்கள் மதுரை நாயக்கர் ராஜ்யத்திற்கு எதிராக தொடர்ந்து போராடினார்கள்.


நாயக்கர்களின் கூட்டாளிகளாக தென்காசி பாண்டியர்கள்

கி.பி 1383 முதல் வேணாட்டின் துளு-சேராய் ஆட்சியாளர்களின் திருநெல்வேலி மற்றும் தூத்துக்குடி ஆக்கிரமிப்பை தென்காசி பாண்டியர்கள் கடுமையாக எதிர்த்தனர். தென்காசி பாண்டியர்கள் விஜயநகர நாயக்கர்களின் அடிமைகளாக இருக்க விரும்பினர். நாயக்கர்களால் ஆதரிக்கப்பட்ட தென்காசி பாண்டியர்கள் திருநெல்வேலி மற்றும் கன்னியாகுமரியை ஆக்கிரமிக்க முயன்றனர்.

கி.பி.1528ல் ஸ்ரீவல்லப பாண்டியன் ஆட்சி செய்த தென்காசியை வேணாடு மன்னன் பூதலவீர மார்த்தாண்டவர்மா கைப்பற்றினார்.

நாட்டை இழந்த தென்காசியைச் ஆண்டிருந்த ஸ்ரீவல்லப பாண்டியன் விஜயநகரப் பேரரசர் அச்சுத தேவராயரின் உதவியை நாடினார்.

அச்சுத தேவராயர் சின்ன திருமலையின் கீழ் ஒரு படையை அனுப்பினார். கி.பி 1532ல் நடந்த தாமிரபரணி போரில் சின்ன திருமலை பூதலவீர மார்த்தாண்டவர்மாவை தோற்கடித்தார். மேலும் போர்கள் ஆரல்வாய்மொழி கணவாய் மற்றும் கன்னியாகுமரி மாவட்டத்தில் தோவாளை அருகே நடந்தன. வேணாடு திருநெல்வேலி, தூத்துக்குடி மற்றும் கன்னியாகுமரியை மதுரை நாயக்கர்களிடம் இழந்தது.

தோற்கடிக்கப்பட்ட வேணாடு, விஜயநகரத்தின் ஒரு அடிமை மாநில நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டது.


நாயக்கர்களின் அடிமையாக ஸ்ரீவல்லப பாண்டியர்

ஸ்ரீவல்லப பாண்டியன் தன் மகளை அச்சுத தேவராயருக்கு மணமுடித்தார். ஸ்ரீவல்லப பாண்டியர் "பாண்டிமண்டல ஸ்தாபனாச்சார்யன்" என்ற பட்டத்தை ஏற்றுக்கொண்டார், இதன் பொருள் விஜயநகரப் பேரரசு பாண்டிய நாட்டை அடிபணியச் செய்வதற்கும், அதை "பாண்டிமண்டலம்" என்று அழைக்கப்படும் விஜயநகரத்தின் கீழ் ஒரு மாகாணமாக மாற்றுவதற்கும் அவர் உதவினார் என்பதாகும். "பாண்டிமண்டல ஸ்தாபனாச்சாரியன்" பட்டம் விஜயநகரப் பேரரசுக்கு விசுவாசமாக இருந்த சேதுபதி போன்ற வாணாதிராயர்களாலும் வில்லவர்களின் பரம எதிரிகளாலும் மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டது.


வெட்டும் பெருமாள் பாண்டியன்

வெட்டும் பெருமாள் திருநெல்வேலியைச் ஆண்ட தென்காசி பாண்டியர் ஆவார். வெட்டும் பெருமாள் திருநெல்வேலி, கோவில்பட்டி மற்றும் ஸ்ரீ வைகுண்டம் பகுதிகளை கயத்தாறை தனது தலைநகராக கொண்டு ஆட்சி செய்திருந்தார். கி.பி 1544 இல் தென்காசி பாண்டியரான, ஸ்ரீவல்லப பாண்டியர் வெட்டும் பெருமாளின் சில பகுதிகளை ஆக்கிரமித்தார். அந்த காலத்தில் வெட்டும் பெருமாள் விஜயநகர நாயக்கர்களுக்கு எதிராக வேணாடு மன்னனுடன் கூட்டணி வைத்திருந்தார்.

அதே ஆண்டில் விஜயநகரத் தளபதி விட்டலராயன் வெட்டும் பெருமாளைத் தோற்கடித்து அவரது பிரதேசங்களை ஆக்கிரமித்தார். வெட்டும்பெருமாள் தனது கூட்டாளியாக இருந்த வேணாடு மன்னர் வீர கேரள வர்மாவிடம் அடைக்கலம் புகுந்தார்.

வேணாட்டுக்கும் நாயக்கர்களுக்கும் இடையிலான போர்

வேணாடு மன்னன் வீர கேரள வர்மா விஜயநகரத்தின் அதிகாரத்திற்கு சவால் விடுத்தார் ஆனால் போரில் தோற்கடிக்கப்பட்டார்.

தனக்கே வெற்றி கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையில் இருந்த விட்டலராயர், பூ முதலிய பூஜைப் பொருட்களை ஏந்தி வேணாட்டுடன் போருக்குச் சென்றார். நாயக்கர் படைகள் வேணாட்டின் படைகளைத் தோற்கடித்து சிதறடித்த பிறகு, விட்டலராயர் சுசீந்திரம் கோயிலுக்குச் சென்று அங்கு வழிபாடு செய்தார். விட்டலராயர் இறுதியில் சுசீந்திரம் கோயிலை மீண்டும் கட்டினார். விட்டலராயர் கிருஷ்ணதேவராயரின் மூத்த மருமகனான அளிய ராம ராயரின் சகோதரர் ஆவார்.

VILMEENKODI said...

8. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்


வேணாட்டில் வில்லவர்களின் வீழ்ச்சி

கி.பி.1544ல் விஜயநகர நாயக்கர்களுக்கும், துளு-சேராய் மன்னர்களின் வில்லவர் வீரர்களுக்கும் இடையே நடந்த இந்தப் போர், வேணாட்டில் வில்லவர் அதிகாரத்தின் முடிவின் தொடக்கத்தைக் குறித்தது. ஆளும் துளு-சேராய் வம்சத்தின் போட்டியாளர்களாக இருந்த திருவனந்தபுரம் கீழ்பேரூர் துளு-ஆய் மன்னர்கள் தெற்கே குடிபெயர்ந்து கி.பி 1544 இல் கல்குளத்தில் தங்கள் தலைநகரை நிறுவினர்.


வேணாட்டின் வெற்றி

கி.பி 1558 இல் துளு-சேராய் மன்னர் உண்ணி கேரள வர்மா வேணாட்டை ஆண்டபோது, ​​விட்டலராயரின் கீழ் விஜயநகரப் படை மீண்டும் வேணாட்டைத் தாக்கியது. அந்தப் போரில் வில்லவர்கள் உள்ளிட்ட வேணாடு படையால் நாயக்கர்கள் தோற்கடிக்கப்பட்டனர்.


விஜயநகரத்துடன் பஞ்ச பாண்டியர் போர்

கி.பி 1561 இல் பஞ்ச திருவழுதி நாடாக்கள் என்ற பஞ்ச பாண்டியர்கள் விஜயநகரத்திற்கு எதிராக கயத்தாறு என்ற இடத்தில் கடுமையான போரில் ஈடுபட்டு தோற்கடிக்கப்பட்டனர். இந்த காலகட்டத்திற்குப் பிறகு பஞ்ச பாண்டியர்கள் திருநெல்வேலியில் உள்ள பெரும்பாலான பகுதிகளை இழந்தனர். பஞ்ச பாண்டியர்கள் திருவழுதி வளநாட்டை ஆட்சி செய்ய அனுமதிக்கப்பட்டனர் ஆனால் கயத்தாறு நாயக்கர்களின் அடிமைகளாக இருந்தனர்.

இந்த காலத்திற்குப் பிறகு பஞ்ச பாண்டியர்கள் மறைந்தனர். பஞ்ச பாண்டியர்களின் வழித்தோன்றல்களான திருவழுதி நாடான்கள் ஆழ்வார்திருநகரியைத் தலைநகராகக் கொண்டு திருவழுதி வளநாட்டை ஆண்டனர். "அஞ்சாலிக்காரர்" என்பது தென் திருநெல்வேலியில் உள்ள நாடார் நிலப்பிரபுத்துவ பிரபுக்களால் பயன்படுத்தப்பட்ட ஒரு பட்டமாகும், இது பாண்டியர்களின் ஐந்து குலங்களிலிருந்து அவர்களின் வம்சாவளியை உறுதிப்படுத்துகிறது. நாயக்கர்களின் கீழ் இருந்த நிலப்பிரபுக்கள் நாடான், பங்கு வழி நாடாக்கள் அல்லது நிலமைக்காரர் என்றும் அழைக்கப்பட்டனர். திருவழுதி நாடார்களில் சிலர் குரும்பூரில் இருந்து வடக்கே குடிபெயர்ந்து அங்கு நட்டாத்தி ஜமீனை நிறுவினர்.


துளு-சேராய் வம்சத்தின் முடிவு

ஜெயசிம்மவம்சம் என்று அழைக்கப்ட்ட துளு-சேராய் வம்சம் கி.பி 1595 இல் முடிவுக்கு வந்தது. இத்துடன் வேணாட்டில் வில்லவர் அதிகாரம் முடிவுக்கு வந்தது.

கி.பி 1595க்குப் பிறகு கி.பி. 1610 வரை நாயர்கள் மற்றும் வெள்ளாளர்களால் ஆதரிக்கப்பட்ட கீழ்பேரூர் துளு-ஆய் வம்சம் வேணாட்டில் ஆதிக்கம் செலுத்தியது.


சேர, சோழர் மற்றும் பாண்டியன் கோட்டைகளின் முடிவு

கோட்டையடி-கன்னியாகுமரி, திருவிதாங்கோடு மற்றும் சேரன்மாதேவி ஆகிய இடங்களில் வாழ்ந்த சேர குலங்கள் கி.பி.1595 இல் கொல்லத்தின் ஜெயசிம்மவம்சம் என்ற துளு-சேராய் வம்சத்தின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு காணாமல் போயின. களக்காடு மற்றும் கன்னியாகுமரி சோழர்களின் கோட்டைகள் அழிக்கப்பட்டன. கன்னியாகுமரி, வள்ளியூர் மற்றும் கல்லிடைக்குறிச்சி-அம்பாசமுத்திரம் கோட்டைகளின் பாண்டிய குலங்களும் மறைந்தன.


தென்காசி பாண்டிய இராச்சியத்தின் முடிவு

கி.பி 1618 இல் முத்து வீரப்ப நாயக்கரின் ஆட்சியின் போது தென்காசி பாண்டிய அரசு முடிவுக்கு வந்தது. தென்காசியில் இருந்து வெளியேற்றப்பட்ட தென்காசி பாண்டியர்கள் பந்தளம் பாண்டிய அரசு மற்றும் பூஞ்சர் பாண்டிய அரசுகளை நிறுவினர்.


திருமலை நாயக்கர் பாண்டிய குலங்களை வெளியேற்றியது

கி.பி 1623 இல் அரியணை ஏறிய திருமலை நாயக்கர், எஞ்சியிருந்த பாண்டிய குலங்களை முன்னாள் பாண்டிய பிரதேசங்களிலிருந்து நாடு கடத்தினார்.

கடைசி பாண்டிய இளவரசர்கள் இனி ஒருபோதும் பாண்டிய நாட்டிற்கு வரமாட்டோம் என்று சத்தியம் செய்ய நிர்பந்திக்கப்பட்டனர், பின்னர் அவர்களின் நெற்றியில் செந்தூரம்(சாந்து) பூசப்பட்டதாக வாய்வழி மரபுகள் கூறுகின்றன. "சாந்துபாலன்" அல்லது "சாந்தபாலன்" என்ற குடும்பப்பெயர் கொண்ட மலையாளி நாடார்களின் ஒரு துணைக்குழு அவர்கள் மதுரையிலிருந்து நாடு கடத்தப்பட்டதாகக் கூறினர்."குலசேகரன்" பட்டம் இப்போது சிங்கள கோவிகாமா சாதியினரால் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

VILMEENKODI said...

9. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்

நாயக்கர் பாண்டியர்கள்

பாண்டிய நாட்டிலிருந்து பாண்டியர்கள் வெளியேற்றப்பட்ட பிறகு, நாயக்கர் பாளையக்காரர்களில் சிலர் "பாண்டியன்" பட்டத்தைப் பயன்படுத்தத் தொடங்கினர்.

ஆனால் வில்லவர்களின் வடக்கு உறவினர்களான பாண வம்சத்தின் பலிஜா நாயக்கர்களுக்கு "பாண்டியன்" பட்டத்தைப் பயன்படுத்த உரிமை இருந்தது. பலிஜா நாயக்கர்கள் "சான்றவாளு" பட்டத்தைப் பயன்படுத்தியிருந்தனர், இது வில்லவர்களின் "சான்றார்" பட்டத்தின் மாறுபாடாகும்.

திருமலை நாயக்கர் காலத்திற்குப் பிறகுபாண்டிய வம்சாவளியினர் பழிவாங்கலுக்கு பயந்து பாண்டிய வம்ச பட்டங்களைப் பயன்படுத்துவதைத் தவிர்த்தனர். கேரளாவில் துளு-நேபாளி பிராமண வெள்ளாரப்பள்ளி வம்சத்தினர் வேணாட்டை ஆண்டனர். பாண்டியன் மற்றும் பிற வில்லவர் பட்டங்கள் கேரளாவிலும் இந்த காலத்திற்குப் பிறகு வில்லவர்களால் அரிதாகவே பயன்படுத்தப்பட்டன. கி.பி 1610 க்குப் பிறகு வேணாட்டின் தாய்வழி துளு-நேபாளி வம்ச மன்னர்கள் "குலசேகரப் பெருமாள்" மற்றும் "திருவடி" பட்டங்களை ஏற்றுக்கொண்டனர், பின்னர் அவர்கள் தமிழ் வில்லவர் மற்றும் ஆய் மன்னர்கள் என்று பாசாங்கு செய்தனர்.


திருமலை நாயக்கர்

திருமலை நாயக்கர் நாயக்கர் வம்சத்தின் மிகவும் பண்பட்ட மற்றும் அறிவொளி பெற்ற ஆட்சியாளர், ஆனால் அவர் பாண்டிய வம்சத்தின் மோசமான எதிரியாகவும் இருந்தார். இவருடைய ஆட்சிக் காலத்தில் வில்லவர்கள் புறஜாதிகளாகத் தாழ்த்தப்பட்டனர். மதுரை நாயக்கர் ராஜ்யத்தில் நாயக்கர் மற்றும் வாணாதிராயர் ஆதிக்கம் செலுத்திய பகுதிகளில், அவர்களின் பாண்டிய மூதாதையர்களால் கட்டப்பட்ட மதுரை மீனாட்சி கோயில் உள்ளிட்ட கோயில்களுக்குள் செல்ல வில்லவர்களுக்கு அனுமதி மறுக்கப்பட்டது.


பந்தளம் பாண்டியன் ராஜ்யம்

பந்தளம் பாண்டிய இராச்சியம் கிபி 1618 இல் நிறுவப்பட்டது. திருமலை நாயக்கர் கிபி 1623 வாக்கில் பந்தளம் பாண்டியர்களுக்கு எதிராக உதயணன் என்ற மறவர் கொள்ளைக்காரனை தனது படையுடன் அனுப்பினார். கொச்சி மற்றும் வேணாடு இரண்டும் அந்த சகாப்தத்தில் தாய்வழி துளு-நேபாளி தாய்வழி பிராமண வம்சங்களால் ஆளப்பட்டன.

நாயக்கர் படையெடுப்புக்கு மக்கள் அஞ்சியதால், பாண்டிய இளவரசர் ஐயப்பன் பின்னால் திரண்டனர். முன்னாள் சேர வம்சத்தைச் சேர்ந்த வில்லவர்கள் மற்றும் பணிக்கர்களான சீரப்பஞ்சிற பணிக்கர், ஆலங்காடு பணிக்கர் மற்றும் அம்பலப்புழா பணிக்கர் போன்றோர் ஐயப்பனுக்கு படையை ஏற்பாடு செய்தனர்.

இத்தாலிய பாதிரியார் ஜியாக்கோமா ஃபெனீஸியோ என்ற அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சனும் அர்த்துங்கல் தேவாலயத்தின் கீழுள்ள லத்தீன் கத்தோலிக்கர்களும் வாவரின் கீழ் முஸ்லிம்களும் ஐயப்பனின் போர் முயற்சிகளுக்கு ஆதரவளித்தனர். பதினேழு ஆண்டுகாலப் போருக்குப் பிறகு, மறவக் கொள்ளைக்காரன் உதயணனின் கீழ் திருமலை நாயக்கர் அனுப்பிய கூலிப்படையை அவர்கள் தோற்கடித்தனர்.


திருமலை நாயக்கரின் மரணம்

திருமலை நாயக்கர் கிறிஸ்தவ ஜேசூயிட் என்ற இயேசு சபை மிஷனரிகளால் கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற்றப்படுவார் என்று வதந்தி பரவியது. மதுரை மீனாட்சி கோவிலின் "பட்டன்" என்ற பிராமணரின் மனைவியுடன் திருமலை நாயக்கர் தகாத உறவு வைத்திருந்ததாக கூறப்படுகிறது. மதுரை மீனாட்சி கோவிலில் உள்ள கல் பாதாள அறையில் கிடைத்த புதையலை ரகசியமாக ஆய்வு செய்ய திருமலை நாயக்கரை "பட்டன்" அழைத்தார். அந்த தமிழ் பிராமணர் "பட்டன்" திருமலை நாயக்கரை அந்த கல் பாதாள அறையில் அடைத்து வைத்தார், அங்கு திருமலை நாயக்கர் இறந்தார். இந்த சம்பவம் கி.பி 1659 இல் நடந்தது.


பந்தளம் மற்றும் பூஞ்சார் பாண்டியன் வம்சங்களின் முடிவு

கி.பி 1750க்குப் பிறகு திருவிதாங்கூரை மார்த்தாண்ட வர்மா ஆண்டபோது தமிழ் வில்லவர்களின் பந்தளம் மற்றும் பூஞ்சார் பாண்டிய வம்சங்கள் முடிவுக்கு வந்தன. பார்கவ கோத்ரத்தைச் சேர்ந்த துளுவ பிராமண நம்பூதிரிகள் பந்தளம் பாண்டிய ராஜ்ஜியத்தின் ஆட்சியாளர்களாக நிறுவப்பட்டனர், அவர்கள் பின்னர் பாண்டியர்களாக நடித்தனர். நம்பூதிரி பாண்டியர்கள், பந்தளம் பாண்டியர்கள் பார்கவ கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த பிராமணர்கள் என்று கூறினர்.

வில்லவர்களின் பூஞ்சார் பாண்டியன் வம்சம் திருச்சூரைச் சேர்ந்த சார்க்கரா கோவிலகம் என்ற துளுவ பிராமண வம்சத்தால் மாற்றப்பட்டது. இந்த துளுவ பிராமணர்கள் "பாண்டிமண்டலம் உடைய குலசேகரப்பெருமாள்" என்ற பட்டத்தை ஏற்று பாண்டியர்களாக வேடமணிந்தனர்.

VILMEENKODI said...

10. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்

மானவீர வளநாடு

பண்டைய பாண்டிய மன்னர்கள் தாமிரபரணி நதிக்கரையில் உள்ள கொற்கையைத் தலைநகராகக் கொண்டு ஆட்சி செய்தனர். பண்டைய காலத்தில் இந்த நாடு மானவீர வளநாடு அல்லது மாநாடு என்று அழைக்கப்பட்டது. மாநாட்டு வில்லவர்கள் மாநாட்டார் அல்லது மானாடன் அல்லது மாற நாடார் என்று அழைக்கப்பட்டனர். கருக்கு பட்டயத்தார் மாறநாடார் குலத்தின் துணைக் கோத்திரம் ஆகும்.

சோழப் படையெடுப்பாளர்கள் மாநாட்டை மூன்று வளநாடுகளாகப் பிரித்தனர்

1. திருவழுதி வளநாடு
2. மானவீர வளநாடு
3. உத்தமசோழ வளநாடு

திருவழுதி வளநாடு பண்டைய பாண்டியர்களின் தலைநகரான கொற்கைக்கு அருகில் தாமிரபரணி ஆற்றங்கரையில் அமைந்திருந்தது. திருச்செந்தூரை உள்ளடக்கிய மானவீர வளநாடு திருவழுதி வளநாட்டிற்கு தெற்கே இருந்தது.
உத்தம சோழ வளநாடு மானவீர வளநாட்டின் தென்கிழக்கே இருந்தது.

உத்தம சோழ வளநாடு சோழர்களின் பிராந்திய தலைநகராக இருந்த கோட்டாரை உள்ளடக்கியது. உத்தமசோழ வளநாட்டில் சோழ ராஜ்ஜியத்திலிருந்து பல வில்லவர் குலங்களை சோழர்கள் குடியேற்றினர்.

வடக்கிலிருந்த திருவழுதி வளநாடு பெரும்பாலும் பாண்டியன் வில்லவர் குலங்களைக் கொண்டிருந்தது, மானவீர வளநாட்டில் சேர, பாண்டியன் மற்றும் சோழ இராச்சியங்களைச் சேர்ந்த வில்லவர் குலங்கள் இருந்தன.

கடைசிப் பாண்டியர்களும் திருவழுதி வளநாட்டிலிருந்து ஆட்சி செய்தனர். மானவீர வளநாடு வேணாடு மன்னர்களால் ஆளப்பட்ட முள்ளிநாட்டின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது.


மானவீர வளநாட்டின் வில்லவர் குலங்கள்

திருவழுதி நாடாக்கள், நட்டாத்தி, ஆதித்தன், நிலமைக்காரர்(நிலாண்மைக்காரர்), முக்கந்தர், திருப்பாப்பு நாடான், மார்த்தாண்ட நாடான், பணிக்க நாடான் எனப் பல்வேறு பட்டப்பெயர்களைக் கொண்ட வில்லவர் குலத்தினர் நாயக்கர்களின் கீழ் மானவீர வளநாட்டை ஆண்டனர்.


ஏழுதண்டிகைக்காரர்

குரும்பூர் தேரி காடுகளுக்கு அருகில் ஆட்சி செய்த ஏழுதண்டிகைக்காரர் அல்லது ஏழுகரையாளர் என்று அழைக்கப்படும் நாடார் உயர்குடியினர், வெண்கலத்தால் ஆன கதவுகளைக் கொண்ட கோட்டைகளைக் கட்டியிருந்தனர். தண்டிகைகாரர் என்றால் பல்லக்கு உடையவர்கள் என்று பொருள். அவர்கள் ஏழுகரைக்காரர் அல்லது ஏழுகரை முகரிய ராயர் என்றும் அழைக்கப்பட்டனர்.


தலைப்பாக்கட்டிகள்

திருநெல்வேலியை ஆண்ட "தலைப்பாக்கட்டிகள்" என்று அழைக்கப்படும் அறுபத்து நான்கு நிலப்பிரபுத்துவ பிரபுக்கள் திருநெல்வேலி பகுதியின் நாடார்களை சேர்ந்தவர்கள்.


மானவீர வளநாடு

பதினாறாம் நூற்றாண்டிலும் திருச்செந்தூரின் தெற்கில் மானவீர வளநாடு என்றொரு நாடு இருந்தது. மானவீர வள நாடு வடபத்து என்றும் தென்பத்து என்றும், அதாவது வடக்கு நெல் வயல் என்றும் தெற்கு நெல் வயல் என்றும் பிரிக்கப்பட்டது. தென்பத்து நாடார்களின் ஐந்து குலங்களால் ஆளப்பட்டது, அவர்கள் அஞ்சு பத்து நாடாக்கள் அல்லது ஐந்து கரை நாடாக்கள் என்று அழைக்கப்பட்டனர். அஞ்சு பத்து நாடாக்கள் நட்டாத்தி நாடார்களாவர் அவர்கள் சோழர்களும் பாண்டியர்களும் கலந்தவர்கள் என்று கூறப்படுகிறது.

ஐந்து கரை நாடார்களின் பட்டங்கள்

1. மானாட்ச்சிய நாடார்
2. வள்ளிக்குட்டி நாடார்
3. குலசேகர நாடார்
4. திருப்பாப்பு நாடான் அல்லது திருப்பாப்பு நாடாள்வான்


VILMEENKODI said...


11. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்

காயாமொழி ஆதித்த நாடார்

பதினாறாம் நூற்றாண்டில் உலகுடையப்பெருமாளின் தம்பியான சரியகுலப்பெருமாள் குரும்பூருக்கு குடிபெயர்ந்தார். குரும்பூரில் காயாமொழி ஆதித்தர்கள் இவருடன் இணைந்து போராட்டத்தில் ஈடுபட்டார்கள். பதினாறாம் மற்றும் பதினேழாம் நூற்றாண்டுகளில் மதுரை நாயக்கர் இராச்சியத்தின் கீழ் மானவீர வளநாட்டில் காயாமொழி ஆதித்த நாடார் குடும்பம் ஆதிக்கம் செலுத்தியது.

கி.பி 1649 இல் டச்சுக் கடற்கொள்ளையர்கள் திருச்செந்தூருக்கு அருகிலுள்ள வீரபாண்டியன் பட்டினத்தில் இறங்கி போர்த்துகீசிய தேவாலயம் மற்றும் திருச்செந்தூர் கோவிலைக் கைப்பற்றினர். அப்போது திருச்செந்தூர் கோவிலை கொள்ளையடித்த டச்சுக் கொள்ளையர்கள், அங்கிருந்த கற்சிலைகளை உடைத்து, ஆறுமுக நயினார் தெய்வத்தின் பஞ்சலோக சிலையை கப்பலில் ஏற்றிச் சென்றனர். ஆனால் திடீரென புயல் வீசியதால் சிலையை கடலில் வீசினர். காயாமொழி ஆதித்த நாடார் மற்றும் சில பரதவர் மீனவர்கள் படகில் விரைந்தனர், அவர்கள் கடலில் மூழ்கி சிலையை மேலே கொண்டு வந்தனர்.

திருச்செந்தூர் கோவில் சடங்குகள் மூன்று குடும்பங்களால் நடத்தப்பட்டன அதாவது,
காயாமொழி ஆதித்த நாடார்,
நட்டாத்தி திருவழுதி நாடார் மற்றும்
குட்டம் மார்த்தாண்ட நாடார் குடும்பங்கள்.

ஆனால், பாரம்பரியமாக கோயில் சடங்குகள் மற்றும் வழிபாடுகளுக்கு நிதியுதவி செய்து வந்த இந்த உயர்குடி நாடார் குடும்பங்கள் கூட திருச்செந்தூர் கோயிலுக்குள் செல்ல அனுமதிக்கப்படவில்லை.


சரியகுலப்பெருமாள்

குரும்பூரில் பட்டாணி ராகுத்தனுக்கு எதிராக சரியகுலப்பெருமாள் நடத்திய போராட்டம், அவரது காலம் கி.பி.1537க்கு முந்தையது என்பதைக் குறிக்கிறது. போர்த்துகீசியர்களுக்கும் அரேபியர்களுக்கும் இடையிலான 14 ஆண்டுகால போர் கி.பி 1523 இல் தொடங்கி கி.பி 1537 இல் முடிவடைந்தது, அதன் பிறகு அரேபியர்கள் தோற்கடிக்கப்பட்டனர் மற்றும் ராவுத்தர் பிரபுத்துவம் கரையோர மக்களிடமிருந்து வரி வசூலிக்க அனுமதிக்கப்படவில்லை.


குட்டம் நாடார்கள்

கி.பி 1785 இல் குலசேகரன் பட்டினத்தில் உள்ள கல்வெட்டில் ஆற்காடு நவாபின் வரி வசூலிப்பவர்களாக இருந்த பல குட்டம் நாடார்கள் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளனர். குட்டம் சந்திரமார்த்தாண்ட பணிக்க நாடான், குமாரவீர மார்த்தாண்ட நாடான் ஆகியோர் குறிப்பிடப்பட்டனர். குட்டம் நாடார்கள் முதலில் கொல்லத்தின் சேராய் இராச்சியத்தைச் சேர்ந்தவர்களாக இருக்கலாம்.


குரும்பூர் நாடாக்கள்

பண்டைய பாண்டியர்களின் தலைநகரான கொற்கையின் தெற்கிலும், தாமிரபரணிக்கு தெற்கிலும் குரும்பூர் நாடாக்கள் எனப்படும் ஏழு பெருமான்களால் ஆளப்பட்ட பகுதி இருந்தது. குரும்பூர் நாடாக்கள் ஏழு பத்து நாடாக்கள் என்றும் அழைக்கப்பட்டிருந்தனர்.
தற்போது பணிக்க நாடான் குடியிருப்பு இருக்கும் பகுதியே குரும்பூர் பகுதி. பஞ்ச திருவழுதி நாடாக்கள் அங்கிருந்தே ஆட்சி செய்தனர். வறண்ட மானவீர வளநாட்டை விட குரும்பூர் வளமானதாக இருந்தது.

பிரெஞ்சு டொமினிகன் பாதிரியார் ஜோர்டானஸ் கேடலானி கி.பி 1324 இல் குரும்பூர் அழகப்பபுரத்தில் ஒரு தேவாலயத்தை நிறுவினார். ஜோர்டானஸ் கேடலானி கி.பி 1329 இல் கோளம்பம் என்ற கொல்லத்தின் ரோமன் கத்தோலிக்க மறைமாவட்டத்தின் முதல் பிஷப் ஆனார்.

கிபி 1324 இல் பாண்டியத் தலைவர்களால் ஆளப்பட்ட குரும்பூரின்மேல் மதுரையின் துருக்கிய ஆளுநர்களுக்கு எந்தக் கட்டுப்பாடும் இல்லை என்பதை இது குறிக்கிறது. அன்றைய காலகட்டத்தில் வேணாடு தமிழ்ச் சேர வம்சத்தின் கடைசி மன்னன் வீர உதயமார்த்தாண்டவர்மா வீர பாண்டியனால் ஆளப்பட்டது.


அகஸ்தீஸ்வரம் நாடார்கள்

அகஸ்தீஸ்வரம் நாகமணி மார்த்தாண்ட நாடார்கள் வேணாட்டின் கீழ் நிலப்பிரபுக்களாக இருந்தனர். அகஸ்தீஸ்வரம் மார்த்தாண்ட நாடார்கள் பல்லக்குகளில் நூறு ஆயுதமேந்திய போர்வீரர்களின் துணையுடன் பயணித்ததாக கி.பி.1871 இல் ரெவ. சாமுவேல் மற்றீர் எழுதிய புத்தகம் கூறுகிறது. அகஸ்தீஸ்வரம் நாடார்கள் குட்டம், செம்மறிக்குளம் ஆகிய இடங்களில் உள்ள நிலமைக்காரர்களுடன் தொடர்புடையவர்கள் என்று கூறப்படுகிறது, மேலும் அவர்கள் நாலுமாவடி நாடாக்களுடன் தொடர்புடையவர்கள். சுசீந்திரம் மற்றும் மணவாளக்குறிச்சியை இணைக்கும் ஒரு கோட்டிற்கு தெற்கே உள்ள பகுதிகள் வில்லவர்களின் கட்டுப்பாட்டின் கீழும், கி.பி 1595 க்குப் பிறகு நாயக்கர்களின் கீழும் பின்னர் திருவிதாங்கூர் மன்னர்களின் கீழும் இருந்தன.

VILMEENKODI said...

12. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்

மேல்நாட்டார்

மேல்நாட்டார் கேரளாவில் உள்ள குட்டநாட்டிலிருந்து குடிபெயர்ந்தார்கள். வேம்பநாடு காயலுக்கு அருகிலுள்ள குட்டநாடு பகுதி வெண்பொலி நாடு என்றும் அழைக்கப்பட்டது. வைக்கம் அருகே உதயனாபுரத்தைத் தலைநகராகக் கொண்டு குட்டநாடு உதியன் சேரலாதன் வம்சத்தால் ஆளப்பட்டது. குட்டநாடு சேரர்களின் மற்றொரு பண்டைய தலைநகரம் குழுமூர். வில்லார்வெட்டம் இராச்சியத்தின் ஸிரியன் கிறிஸ்தவர்கள் குழுமூர் அருகே சேந்தமங்கலத்தை தலைநகராகக் கொண்டு ஆட்சி செய்தனர், மேலும் அவர்கள் குட்டநாட்டை ஆண்ட வில்லவர்களின் சேர வம்சத்தின் உதியஞ்சேரலாதன் கிளையிலிருந்து தோன்றினர்.

மாநாடு = பாண்டிய நாடு
மேனாடு = சேர நாடு
சோநாடு = சோழ நாடு


கொடிக்காரர்

காவேரிபுரத்தார் அல்லது கொடிக்காரர் அல்லது கொடிமரத்தார் சோழ நாட்டிலிருந்து பாண்டிய நாட்டிற்கு குடிபெயர்ந்து பாண்டியக் கொடியை ஏந்துபவர்களாக பணிபுரிந்தனர். கொடிக்கால் நாடார்கள் என்ற கொடிமரத்தார் பாண்டியக் கொடிக் மரத்தைப் பாதுகாத்தார்கள்.


களப்பிரர் வேர்கள் கொண்ட நாடார்கள்

திருநெல்வேலி நாடார்களில் கள்ளச்சாணார், சேர்வைக்காரர் மற்றும் சேதிராயர் ஆகியோர் பண்டைய காலத்தில் வில்லவர்களுடன் இணைந்திருக்கக்கூடிய களப்பிரர் வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர்கள். இன ரீதியாக அவர்கள் கள்ளர்களுடன் தொடர்புடையவர்கள். களப்பிரர்கள் பண்டைய சேதி இராச்சியத்திலிருந்து தென்னிந்தியாவிற்கு குடிபெயர்ந்தவர்கள். புழுக்கை சாணார் என்பது கள்ளச்சாணாரின் மாற்றுப் பெயராகும்.


வேணாட்டில் வில்லவர் அதிகாரம் சரிவு

முள்ளிநாடு மற்றும் அதில் இருந்த மூன்று வில்லவர் தலைநகரங்கள் அதாவது களக்காடு, சேரன்மாதேவி, கல்லிடைக்குறிச்சி ஆகியவை கி.பி.1595க்குப் பிறகு மதுரை நாயக்கர்களால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டன. இது சேர வில்லவர் இரத்தம் கொண்ட கேரளாவின் கடைசி ராஜ்யமான ஜெயசிம்ஹவம்சம் என்ற துளு-சேராய் ராஜ்யத்திற்கு முடிவு கட்டியது.


வேணாட்டில் தமிழரல்லாத ஆட்சி

கி.பி 1610க்குப் பிறகு கேரளாவை ஆண்ட தாய்வழி வம்சங்கள் துளு-நேபாளி பிராமண மற்றும் சாமந்த க்ஷத்திரிய வம்சங்கள். அவர்கள் நேபாளி கலந்த மலையாளத்தில் பேசினார்கள் மற்றும் துளு எழுத்துக்களில் எழுதினார்கள். துளு-நேபாள வம்சங்கள் வில்லவர்-நாடார்களுக்கு விரோதமாக இருந்தன.

கி.பி 1610 இல் போர்த்துகீசிய காலனித்துவ காலத்தில் கொச்சியின் துளு-நேபாளி வெள்ளாரப்பள்ளி பண்டாரத்தில் கோவிலகத்தில் இருந்து பிராமண இளவரசர்கள் செயலிழந்த ஆய் அரச வீடுகளுக்கு தத்தெடுக்கப்பட்டு பின்னர் வேணாட்டின் ஆட்சியாளர்களாக ஆக்கப்பட்டனர்.

கொச்சியைச் சேர்ந்த இந்த வெள்ளாரப்பள்ளி பண்டாரத்தில் இளவரசர்கள் கொச்சியின் துளு-நேபாளி பிராமண நம்பியாதிரி வம்சத்துடன் தொடர்புடையவர்கள். இதற்குப் பிறகு அதிகமான நாயர்கள் கொச்சி மற்றும் கண்ணூர் கோலத்திரி இராச்சியத்திலிருந்து வேணாட்டுக்கு இடம்பெயர்ந்து வில்லவர் நிலங்களை ஆக்கிரமித்தனர்.

துளு-நேபாளி குலங்களான நாயர்கள் மற்றும் நம்பூதிரிகள் வேணாட்டிலும் சக்திவாய்ந்தவர்களாக மாறினர். கி.பி 1610க்குப் பிறகு கொச்சி மற்றும் கண்ணூரைச் சேர்ந்த தாய்வழி துளு-நேபாளி குலங்கள் குலசேகரப்பெருமாள் மற்றும் திருவடி பட்டங்களை ஏற்று தமிழ்ச் சேரர்களாகவும் ஆய்களாகவும் நடித்து வேணாட்டை ஆண்டனர். சேர, சோழ, பாண்டிய வம்சங்களின் ஆதி தமிழ் வில்லவர் குலங்கள் இவர்களால் ஒடுக்கப்பட்டன.


நாடார் கூலிப்படையினர்

வில்லவர்களும் பணிக்கர்களும் வேணாட்டில் கீழ் அடுக்குக்கு தள்ளப்பட்டனர். சில நாடான்மார் மற்றும் பணிக்கன்மார் ஆகியோர் வேணாடு மன்னர்களுக்கு பரம்பரை கூலிபட்டாளமாகவும் மெய்க்காப்பாளர்களாகவும் தொடர்ந்து சேவை செய்தனர்.


ஆற்காடு நவாபின் ஆதிக்கத்தின் கீழ்

கி.பி 1736 இல் நாயக்கர் ஆட்சி முடிவுக்கு வந்தது மற்றும் முன்னாள் நாயக்கர் பிரதேசங்கள் ஆற்காடு நவாப் ஆட்சியின் கீழ் வந்தது. நாயக்கர் காலத்து பாளையக்காரர் ஆற்காடு நவாப்பின் கீழ் தமிழ்நாட்டை தொடர்ந்து ஆட்சி செய்தார்கள்.

VILMEENKODI said...

13. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்

தாலிக்கு வேலி

கி.பி 1750 வாக்கில் ஆற்காடு நவாப்பால் ஆறை அழகப்பா முதலியார் தளவாய் ஆக்கப்பட்டு பாளையக்காரர்களிடம் வரி வசூலிக்க அனுப்பப்பட்டார். ஒவ்வொரு பாளையக்காரரும் தண்ணீரை ஊற்றி சேறும் சகதியுமான நிலத்தில் நாற்காலியில் அமர்ந்திருக்கும் முதலியார் முன் சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து வணங்க வேண்டும். முதலியாரின் அதீத குணம் பிடிக்காத பாளையக்காரர்கள் அழகப்ப முதலியாரின் நண்பரான சிவகிரி பாளையக்காரர் தென்மலை வன்னியனைக் கொண்டு திட்டம் தீட்டினார்கள். அழகப்ப முதலியார் தூக்கத்தில் தென்மலை வன்னியனால் தலை துண்டிக்கப்பட்டார்.

அழகப்ப முதலியாரின் வளர்ப்பு மகன் குமாரசாமி முதலியார் ஆற்காடு நவாப்பிடமிருந்து அடுத்த தளவாய் பதவியைப் பெற்றார்.

குமாரசாமி முதலியார் நட்டாத்தி திருவழுதி நாடார் மற்றும் திருநெல்வேலியைச் சேர்ந்த நான்கு "சேர்வைக்காரர்" நாடார் படைத் தளபதிகளான மாடக்கண்ணு, பேயமஹாநாடான், புறங்காட்டாப்புலி, சூட்சமுடையான் ஆகிய நான்கு பேருடன் சிவகிரி வன்னியனின் படையைத் தோற்கடித்து அவரைக் கொன்றனர். சிவகிரி வன்னியன் ஒரு வாணாதிராயர் பாளையக்காரர் ஆவார்.

பேயமஹாநாடான் சேர்வைகாரர் மாவீரராக உயர்த்தப்பட்டு அவருக்கு "தாலிக்கு வேலி" என்ற பட்டம் வழங்கப்பட்டது. அழகப்ப முதலியாரின் மனைவியால் அவருக்கு வறண்ட நிலங்களும் வயல் நிலங்களும் வழங்கப்பட்டன.

விஸ்வநாத நாயக்கரின் கீழ் தளவாய் பணியாற்றிய அரியநாத முதலியார் போன்ற கொண்டைகட்டி வெள்ளாள முதலியார்கள் நாடார்களை அடக்கி பாண்டிய வம்சத்தை அழிப்பதில் பெரும் பங்கு வகித்தனர்.

ஆனால் கி.பி 1736 இல் நாயக்கர் வம்சம் முடிவுக்கு வந்த பிறகு பாளையக்காரர்களாக இருந்த வாணாதிராயர் தலைவர்கள் நாடார்களுக்கு பெரும் அச்சுறுத்தலாக இருந்தனர். நாடார்கள் தெலுங்கு பலிஜா நாயக்கர்கள் உள்ளூர் நாக குலங்களான வெள்ளாளர், கள்ளர் மற்றும் மறவர் ஆகியோரின் எதிர்ப்பை எதிர்கொண்டனர். அப்போது ஆற்காடு நவாபின் பிரதிநிதியாக இருந்த தளவாய் அழகப்ப முதலியாருடன் நாடார்கள் கூட்டணி வைத்தனர்.


பிரிட்டிஷ்-ஆற்காடு கூட்டணி

கிபி 1736 முதல் கிபி 1800 வரை மதுரை மற்றும் திருநெல்வேலி மீது தங்கள் அதிகாரத்தை நிலைநிறுத்த ஆற்காடு நவாப், நாயக்கர்கள் மற்றும் வாணாதிராயர் பாளையக்காரர்களுக்கு இடையே அதிகாரப் போட்டி ஏற்பட்டது. கி.பி 1750 வாக்கில் ஆற்காடு நவாப்பிடம் இருந்து வரி வசூலிக்கும் உரிமையை ஆங்கிலேயர்கள் பெற்றனர்.

VILMEENKODI said...

14. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்

யூசுப் கான் என்ற மருதநாயகம் பிள்ளை

ராமநாட்டின் சாதாரண வேளாளர் குடும்பத்தில் பிறந்த மருதநாயகம் இஸ்லாம் மதத்துக்கு மாறி ஆற்காடு நவாப்பின் படையில் சேர்ந்து சுபேதார் பதவியில் வரி வசூலிப்பவராக ஆனார்.

யூசுப் கான் என்று அழைக்கப்படும் மருதநாயகம் மதுரையை தனது மூதாதையரான மதுரநாயகம் பிள்ளை நிறுவியதாகக் கூறினார். தன்னை பாண்டிய வம்சாவளி என்று கூறிக்கொண்டு தனது தொழிலில் முன்னேற அவரால் முடிந்தது. ஆங்கிலேயர்களால் ஆதரிக்கப்பட்ட முகமது அலிக்கும், பிரெஞ்சுக்காரர்களால் ஆதரிக்கப்பட்ட சந்தா சாஹேப்புக்கும் இடையே நடந்த வாரிசுப் போரில், சந்தா சாஹிப் கி.பி 1760 இல் ராபர்ட் கிளைவ் என்பவரால் தோற்கடிக்கப்பட்டு கொல்லப்பட்டார். பின்னர் மருதநாயகம் முகமது அலி மற்றும் ஆங்கிலேயர்களின் பக்கம் சென்றார்.

பிரிட்டிஷ் கிழக்கிந்திய நிறுவனத்தின் பிரதிநிதியாக இருந்த செஸ்டர்ஃபீல்டின் 4வது ஏர்ல் பிலிப் ஸ்டான்ஹோப், மருதநாயகம் பிள்ளை பாண்டிய வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர் என்று உறுதியாக நம்பினார்.

வேளாளர்கள் களப்பாளர் என்ற களப்பிரர் துணைக்குழுவைச் சேர்ந்தவர்கள். கிமு இரண்டாம் நூற்றாண்டில் வட சோழ நாட்டை ஆக்கிரமித்த கலிங்க மன்னர் காரவேளரின் உதவியாளர்களான வேளாளர்கள், அதற்கு கார்நாடு என்று பெயரிட்டனர், மேலும் தங்களை வேளாளர், கலிங்கவேளாளர், காராளர் அல்லது கார் காத்த வேளாளர் என்று அழைத்து கொண்டனர். வேளாளர்களும் கள்ளர்களும் களப்பிரர் வழிவந்தவர்கள்.

மார்ஷா என்ற போர்த்துகீசிய மெஸ்டிசோ கிறிஸ்தவப் பெண்ணை மணந்த யூசுப் கான், தனது குடும்பத்தில் கிறிஸ்தவ நம்பிக்கை இருப்பதாக ஆங்கிலேயரிடம் கூறினார். இப்படியாக மருதநாயகம் தான் ஒரு பாண்டியன், முஸ்லீம் மற்றும் கிறிஸ்தவர் என்று ஒரே நேரத்தில் கூறிக்கொண்டார்.

கி.பி 1756 இல் யூசுப் கான் ஆங்கிலேயர் மற்றும் ஆற்காடு நவாப் ஆகியோரால் வரி வசூலிக்க மதுரைக்கு அனுப்பப்பட்டார். மதுரநாயகம் மதுரையில் கிளர்ச்சி செய்த தளபதி பர்கத்துல்லாவை தோற்கடித்து மதுரையில் தனது அதிகாரத்தை நிறுவினார்.

கிழக்கிந்திய நிறுவனம், மதுரை மற்றும் திருநெல்வேலியை ஆண்டுக்கு 500,000 ரூபாய்க்கு யூசுப் கானுக்கு கி.பி 1759 இல் குத்தகைக்கு கொடுத்தது. திருவழுதி நாடாக்கள் ஆட்சி செய்த ஆழ்வார்திருநகரி நகரைக் கைப்பற்ற டச்சுக்காரர்கள் மேற்கொண்ட முயற்சியை யூசுப் கான் வெற்றிகரமாக முறியடித்தார். டச்சுக்காரர்கள் தூத்துக்குடியில் நங்கூரமிட்டிருந்த தங்கள் கப்பல்களுக்குத் திரும்பினார்கள்.

மருதநாயகம் பிள்ளை, ஆங்கிலேயர்களால் அனுப்பப்பட்ட சீனிவாசராவை திவானாக நியமித்து, பிரெஞ்சு உதவியுடன் மதுரைக்கு மன்னராக மாற முயன்றார். ஆனால் யூசுப் கான் கிபி 1764 இல் ஆங்கிலேயர்களால் தூக்கிலிடப்பட்டார்.

யூசுப் கான் இறந்த பிறகு அவரது 2 வயது மகன் திவான் சீனிவாச ராவ் என்பவரால் ஆழ்வார்திருநகரிக்கு அழைத்து வரப்பட்டார். ஆழ்வார்திருநகரியை ஆண்ட திருவழுதி நாடாக்களில் சிலர் யூசுப் கானின் மகனைப் பாதுகாத்திருக்கலாம்.

ஸ்ரீநிவாசராவ், ஒரு பிரிட்டிஷ் கைக்கூலி அவர் யூசுப் கானின் மகனைத் தத்தெடுத்து, மார்ஷாவின் மரண விருப்பத்தின்படி, அவரை கிறிஸ்தவ நம்பிக்கையில் வளர்த்து மருதநாயகம் என்று பெயரிட்டார்.

கி.பி 1778 இல் யூசுப் கானின் மகன் டேனிஷ் மிஷனரி ஸ்வார்ட்ஸால் புராட்டஸ்டன்ட் கிறிஸ்தவராக ஞானஸ்நானம் பெற்றார்.w

VILMEENKODI said...

15. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்

பாண்டிய வேடமணிந்தவர்கள்

வெள்ளாளரான யூசுப் கான், பந்தளத்தின் நம்பூதிரி பாண்டியர்கள் மற்றும் துளுவ பிராமண பூஞ்சார் பாண்டியர்கள் ஆகியோர் 18 ஆம் நூற்றாண்டில் தாம் தமிழ் வில்லவர்களின் பாண்டிய வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்று பாசாங்கு செய்தனர்.


பாளையக்காரர்

தெலுங்கர் மற்றும் கலிங்க வாணாதிராயர்களை "பதி", "வன்னியன்", "கண்டர்", "வாணவராயர்" "காலிங்கராயர்" "மழவராயர்" போன்ற பட்டங்களுடன் பாளையக்காரர்களாக நிறுவினர்.

கள்ளர், மறவர், அகமுடையார் மற்றும் வெள்ளாளர் போன்ற உள்ளூர் நாக குலங்களின் தலைவர்களாக வாணாதிராயர் ஆனார்கள்.

மதுரை நாயக்கர் வம்சம் முடிவுக்கு வந்த கி.பி 1736 க்குப் பிறகும் இந்த வாணாதிராயர்களும் நாக குலங்களும் வில்லவர்களைத் தொடர்ந்து எதிர்த்தனர்.


வாணாதிராயர் பட்டம் பெற்ற பிராமணர்கள்

மகாராஷ்டிர பிராமணர்கள் அழைத்து வரப்பட்டு, ஐயர், ஐயங்கார் போன்ற பாண பலிஜா நாயக்கர் பட்டங்கள் வழங்கப்பட்டு, அவர்கள் விஜயநகர நாயக்கர்களால் நிர்வாகிகளாக நியமிக்கப்பட்டனர். 16 ஆம் நூற்றாண்டு வரை அய்யர் மற்றும் ஐயங்கார் பட்டங்கள் வாணாதிராயர் பட்டங்களாக இருந்தன.


பிராமணர்களின் சகாப்தம்

கி.பி 1736 இல் நாயக்கர் வம்சத்தின் முடிவுக்குப் பிறகு தமிழ் பிராமணர்கள் தளவாக்கள், திவான்கள், நிர்வாகிகள், நீதிபதிகள் போன்ற உயர் அதிகாரிகளாக பிரிட்டிஷ் கிழக்கிந்திய நிறுவனம் மற்றும் ஆற்காடு நவாப் ஆகியோரால் நியமிக்கப்பட்டனர்.
தமிழகத்தில் உள்ள அனைத்து கோவில்களும் தமிழ் பிராமணர்களின் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வரப்பட்டது. பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் தஞ்சாவூர்காரர் எனப்படும் மராட்டிய பிராமணர்களும், தெலுங்கு பிராமணர்களும் திருவிதாங்கூரில் திவான்களாக நியமிக்கப்பட்டனர். கிபி 1813 முதல் 1859 வரை திருவிதாங்கூரில் நாடார்கள் மீதான தாக்குதல்களின் பின்னணியில் இந்த தெலுங்கு மற்றும் மராட்டிய பிராமண திவான்கள் இருந்தனர்.

பனை மரங்களை நாடார்கள் "கல்பதரு" அல்லது "தாலவிருட்சம்" என்று போற்றினர், இது ஆரிய பிராமணர்கள் பசுக்களுக்கு மரியாதை செலுத்துவதைப் போன்றது. சேர வில்லவர் மன்னர்கள் தங்கள் நாணயங்களில் பனை மரங்களையும் தென்னை மரங்களையும் அரச சின்னங்களாகப் பயன்படுத்தினர். ஆனால் ஆரிய பிராமணர்கள் பனை மரங்களை அழுக்கு மரங்களாகக் கருதினர் மற்றும் பனை மரங்களுடன் தொடர்புடைய எவரையும் அவமதிப்புடன் நடத்தினர்.

பாண்டிய வம்சத்தினரால் கட்டப்பட்ட மதுரை மீனாட்சி கோவில் தமிழ் பிராமணர்களால் கட்டுப்படுத்தப்பட்டது, அவர்கள் பாண்டிய வம்சத்தின் வழித்தோன்றல்களான நாடார்களுக்கு மதுரை மீனாட்சி அம்மன் கோவிலுக்குள் செல்ல அனுமதி மறுத்தனர்.

கலிங்க வாணாதிராயர் சேதுபதி மற்றும் பலிஜா நாயக்கர்கள் போன்ற நாடார்களின் பிரதான எதிரிகள் 1900 களுக்குப் பிறகு நாடார்களுக்கு எதிரான தங்கள் நிலைப்பாட்டை மென்மையாக்கிய பிறகும், பிராமணர்கள் இன்னும் நாடார்களுக்கு எதிராகவே இருந்தனர்.

வடநாட்டு வேர்களைக் கொண்ட இந்த தமிழ் பிராமணர்கள், இன்னும் மகாராஷ்டிர பாணி ஆடைகளை அணிந்து, ஆங்கிலேயர்களுடன் கூட்டணி வைத்து, கி.பி. 1736க்குப் பிறகு, சுதந்திரம் அடையும் வரை வில்லவர்களுக்கு அரசாங்கத்தில் எந்தப் பதவியும் கிடைக்காமல் தடுத்தனர். திராவிடப் பண்பாடு பற்றிய புரிதல் இல்லாத ஆங்கிலேயர்கள் தமிழ் பிராமணர்களின் கருத்தை நம்பியிருந்தனர்.

சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு தமிழ் பிராமணர்கள் தமது பாண்டிய மூதாதையர்களால் கட்டப்பட்ட தங்களின் சொந்த குலதெய்வக் கோவில்களில் நாடார்களை நுழைவதைத் தடைசெய்த "ஆகம சாஸ்திரங்கள்" பற்றி ஒருபோதும் பேசவில்லை.

இருபதாம் நூற்றாண்டில் திராவிட இயக்கத்தின் எழுச்சியும், ஆரிய கொள்கைகளுக்கு எதிரான எதிர்ப்பும் மட்டுமே அதற்குப் பின்னால் இருந்த ஒரே காரணம்.


புரோகித நாடார்கள்

நாடார் சமூகத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்த ஐயர் மற்றும் குருக்கள் என்று அழைக்கப்பட்ட தங்கள் சொந்த புரோகித குலங்களை நாடார்கள் கொண்டிருந்தனர். நாகம் ஐயா கி.பி 1906 இல் தனது "திருவாங்கூர் மாநில தொல்லியல் கழகம்" என்ற தொகுப்பில் நாடார்களில் ஐயர் மற்றும் குருக்கள் துணைக்குழுக்களைப் பற்றி குறிப்பிட்டார். நாடார்களின் இந்த துணைக்குழுக்கள் இருபதாம் நூற்றாண்டில் மறைந்துவிட்டன. பண்டாரம் என்பவர்கள் நாடார்களுக்குச் சொந்தமான சிறிய கோயில்களின் பூசாரிகளாக இருந்தனர். நாடார்களில் "அண்ணாவி" என்பவர்கள் இலக்கியம் மற்றும் கவிதைகளில் கற்றவர் அல்லது சிலம்பம் போன்ற தற்காப்புக் கலைகளில் வல்லவராக இருந்தார்கள்.

VILMEENKODI said...

16. மதுரையின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கடைசி பாண்டியர்கள்

சிருங்கேரி சங்கராச்சாரியாரின் அழைப்பு

கி.பி 1789 இல் சிருங்கேரி பீடத்தைச் சேர்ந்த சங்கராச்சாரியார், நாடார்களை சிருங்கேரி மடத்தில் சீடர்களாகச் சேர அழைக்கும் செப்புத் தகடு ஒன்றை வெளியிட்டார், மேலும் குளைஞ்சிவாடியைச் சேர்ந்த சிவராமசுவாமி சாஸ்திரியருக்கு இதற்கான அதிகாரம் அளித்தார்.

சிருங்கேரி குளைஞ்சிவாடி செப்பேடு

".............பாண்டிய குல மாயும் சிவகொத்திர சம்பன்னா ளாயும் பாண்டிய தெசத்தில் பிறந்தவாளாயும் ஷத்திரியவமிஸாளாயு மிருக்கிற நாடாக்கள் குலம் சமஸ்தத்துக்கும் குலகுருவாய் நெமுகம் செய்து.............."


கட்டபொம்மு மற்றும் ஆங்கிலேயர்களின் கீழ் நட்டாத்தி

கி.பி 1799 இல் நட்டாத்தி பகுதியை ஆண்ட திருவழுதி நாடான் கட்டபொம்மு நாயக்கரின் கீழ் ஒரு குட்டி ஆட்சியாளராகவும் நிலப்பிரபுவாகவும் இருந்தார். 1801க்குப் பிறகு ஆங்கிலேயர் ஆட்சியில் நட்டாத்தி ஜமீன் உருவாக்கப்பட்டது. திருவழுதி நாடாக்களில் கடைசியாக விளங்கிய திருவழுதி வைகுண்ட நாடான் கி.பி.1892ல் மறைந்தார்.


முடிவுரை:

கி.பி.1120ல் மலபார் மீதான துளு-அரபுப் படையெடுப்பும், கி.பி.1311ல் துருக்கியப் படையெடுப்பும், கி.பி.1377ல் விஜயநகரப் படையெடுப்பும் வில்லவர்-நாடாழ்வார் குலங்கள் மற்றும் சேர, சோழ, பாண்டிய வம்சங்களின் வீழ்ச்சிக்கு வழிவகுத்தன.

கிபி 1333 இல் சாமந்த க்ஷத்திரியர், நாயர்கள் மற்றும் நம்பூதிரிகள் போன்ற துளு-நேபாளி தாய்வழி குலங்கள் கேரளா முழுவதையும் ஆக்கிரமித்தது மற்றும் கிபி 1377 இல் விஜயநகர நாயக்கர்கள் தமிழ்நாட்டை ஆக்கிரமித்தது வில்லவர் குலங்களின் வீழ்ச்சிக்கு வழிவகுத்தது.

___________________________________


ஸ்ரீரங்கம் ரங்கநாதசுவாமி கோயிலின் கல்வெட்டுகள்

https://www.whatisindia.com/inscriptions/south_indian_inscriptions/volume_24/pandyas.html

___________________________________


நாடார் குல வரலாறுபி.ஜே.எம் குலசேகரராஜ்

1918

https://www.tamildigitallibrary.in/book-detail?id=jZY9lup2kZl6TuXGlZQdjZQejZYy&tag=%E0%AE%A8%E0%AE%BE%E0%AE%9F%E0%AE%BE%E0%AE%B0%E0%AF%8D%E0%AE%95%E0%AF%81%E0%AE%B2+%E0%AE%B5%E0%AE%B0%E0%AE%B2%E0%AE%BE%E0%AE%B1%E0%AF%81#book1/

______________________________________

.

VILMEENKODI said...

1. ARAB KING OF PANDYAN EMPIRE

Around 1292 AD an Arab called Sheikh Jamaluddin ascended the Pandyan throne according to Persian traveller and Historian Rashiddudin who visited Pandyan kingdom in that period.


PANDYAN EMPIRE AND ARABS

Between 1268 AD to 1308 Maravarman Kulasekharan ruled the Pandiyan empire. Pandyas ruled vast areas ie boundaries were Kollam in the west, Jaffna in the east, Kanyakumari in the south and Nellore in the north. But Arabs had become very powerful in the Pandyan kingdom. Nearly one fourth of Pandyan country was ruled by Arabs. Arabs controlled Spice trade and Horse trade which enriched them.

Powerful Chera Navy had protected Kerala until the end of Later Chera dynasty in 1102 A.D.

Arabs dominated sea in the second millennium and they controlled Indian sea trade. Indian rulers were completely at the mercy of Arabs as they relied on the horses brought by Arabs.

Many Indian ports were controlled by Arabs.


ARAB-TULU ALLIANCE

Arabs played a major role in ending Later Chera dynasty rule at Kodungaloor by supporting a Tulu invader called Banapperumal. Banapperumal invaded Kerala in 1120 AD with a Nair army and with Arab help and occupied Malabar area.

Facing Tulu-Arab invasion Villavar clans migrated to southern Kerala and established Cherai dynasty rule, with capital at Kollam in 1102 AD.


PANDYAN RULE AT VENAD

From 1218 AD Venad had been under the Pandyan overlordship. Jatavarman Sundara Pandyan Ihad defeated the Cherai king Viraravi Udaya Marthandavarman under his rule and brought Venad under Pandyan empire in 1267 AD. Maravarman Kulasekara Pandyan I fought a war with Venad and captured Kollam. Between 1267 AD to 1299 AD Venad remained under Pandyan rule with no king at Venad. Venad prince Ravivarma Kulasekhara whose mother was a Pandyan princess. Ravivarma Kulasekhara reestablished Cherai dynasty rule in Venad in 1299 AD under Pandiyan empire.


RULE OF LAST PANDYAN EMPEROR

Maravarman Kulasekara Pandyan I was the last king of the Pandyan empire ruled between 1268 AD to 1308 AD.

Maravarman Kulasekara Pandyan I defeated and brought an end to Chola dynasty in 1279 AD. He also defeated Hoysalas and evicted them from Tamilnadu. Maravarman Kulasekara Pandyan I invaded Srilanka and subjugated Aryachakravarthi kingdom of Jaffna.


THREE SUNDARA PANDYAS

Historically Maravarman Kulasekhara Pandiya ruled between 1268 AD to 1208 AD.But the records of Marco Polo, Rashiddudin and Wassaf state a king named Sundara Pandya ruled until 1292 AD. This may indicate that Maravarman Kulasekara Pandyan I rule was only between 1292 AD and 1308 AD only or that his rule was interrupted at 1292 AD by another Pandiyan king called Sundara Pandiya.

Younger son of Maravarman Kulasekara Pandyan I was Jatavarman Sundara Pandyan III (1308 AD to 1323 AD)

Father of Maravarman Kulasekhara was Jatavarman Sundara Pandyan I who ruled between 1250 AD to 1268 AD.

Sundara Pandya who was ruling the Pandiyan empire when Marco Polo visited Pandian empire in 1292 AD was the elder brother of Maravarman Kulasekhara Pandyan. That Sundara Pandya died in 1292 AD, according to Marco Polo and Persian historians Abdullah Wassaf and Rashiduddin.

The SONDER BANDI DAVAR mentioned by Marco Polo might have ruled Chola territory as Marco polo visited only Chola territory.

VILMEENKODI said...

2. ARAB KING OF PANDYAN EMPIRE


RASHIDDUDIN'S RECORDINGS

Rashiddudin (1247 AD to 1318 AD) was a Persian historian and Statesman. Rashid al-Din Hamadani alias Rashīd al-Dīn Ṭabīb was a Persian Jew from Hamadan in Iran. The book Jāmiʿ al-Tawārīkh was compiled by Persian historian Rashiduddin in the period between 1307 AD to 1316 AD.

Rashiddudin says that Pandyan kings were called as Dewar and Sindar Ledi (Sundara Vazhuthi) was the Pandyan king who died at 1292 AD.

POWER SHARING WITH BROTHERS AND ARABS

Persian traveller Rashiduddin says that,

"Within the the last few years Sindar Ledi (Sundara Vazhuthi) shared power with his three brothers who ruled from different directions".


MARCO POLO'S RECORDS

Marco Polo who visited India between 1292 AD to 1294 AD says that the name of Pandyan king was SONDER BANDI DAVAR .

Marco Polo mentioned that five brothers ruled Pandyan kingdom.


JATAVARMAN SUNDARA PANDYAN II 

These chronicles of Marco Polo, Rashiddudin and Abdulla Wassaf suggest that the Pandiyan emperor Maravarman Kulasekhara Pandiyan's rule was interrupted by the reign of a another Pandiya called Sundara Pandya, who died in 1292 AD or 1293 AD. Jatavarman Sundara Pandyan II  was the elder brother of Maravarman Kulasekharan and both had ruled simultaneously until the death of Sundara Pandiyan in 1292 AD. Jamaluddin who was the Prime minister of Pandiyan kingdom became the Pandiyan king after his death for a brief period.


WASSAF'S RECORDINGS

Abdullah Wassaf (1265 AD to 1328 AD) was a Persian Historian who stated that,

"A few years since the DEVAR was SUNDAR PANDI, who had three brothers, each of whom established himself as independent rulers in some different country. The eminent prince, the Margrave (Marzban) of Hind, Taki-uddin Abdu-r Rahman, a son of Muhammad-ut-Tibi, whose virtues and accomplishments have for a long time been the theme of praise and admiration among the chief inhabitants of that beautiful country. He was the Devar's deputy, minister, and adviser, and was a man of sound judgment".

"Ports such as Fattan, Malifattan, and Kail were made over to his possession.... In the months of the year 692 H. (A.D. 1293) the above-mentioned Devar, the ruler of Ma'bar, died and left behind him much wealth and treasure. It waa acquired by Malik-ul-Islam Jamaluddin, that out of that treasure 7000 ox cart laden with precious stones and pure gold and silver fell to the share of the brother who succeeded him. Malik-i 'Azam Taki-uddin continued prime minister as before, and in fact ruler of that kingdom, and his glory and magnificence were raised a thousand times higher."

But Wassaf also said that Maravarman Kulasekara Pandyan I ruled for 40 years. This is Self contradictory statement to his earlier statement that King Sundar Pandi ruled until 1292 AD.

Eighteen years later in 1310 AD Wassaf introduces another king of Ma'bar who was called as Kalesa Devar, who had ruled for forty years in prosperity, and also that he had accumulated in the treasury of Shahr-Mardi.

Wassaf's accounts which refer to Kulasekaran as Kalesa Dewar say he ruled for "forty and odd" years, "during which time neither any foreign enemy entered his country, nor any severe malady confined him to bed" and that the treasury of the city of Mardi (Madurai) had "1,200 crores of gold not counting the accumulation of precious stones such as pearls, rubies, turquoises, and emeralds."

The term "crore" here means a "hundred thousand" as per the now-defunct Persian number system.

It must be mentioned that Wassaf himself never visited any part of India and his record is generally considered an unreliable source by scholars. But he was also a respectable Persian historian and Tax administrator of Mongolian Empire ilkhanate.

VILMEENKODI said...

3. ARAB KING OF PANDYAN EMPIRE

FINANCE MINISTER JAMALUDDIN

Jamaluddin Abdarrahman Et-Thaibi was the minister of Pandiyan king Sindar Ledi (Sundara Pandya). Jamaluddin was a native of Kish island of Iran in the Persian Gulf.

Persian historian Rashiddudin also speaks of Jamaluddin Abdarrahman Et-Thaibi as the Farmer-General and Keeper of the Marches of Maabar.

Earlier Jamaluddin had been the Malik-ul-islam and Farmer-General of the Customs of the Persian Gulf.


TAQI-UD-DIN, COASTAL KING

Malik Taki-ullah bin Abdarrahman bin Muhammed Et-Tibi who was the brother of Sheikh Jamaluddin, was Sundara Pandya's minister and adviser, to whom he assigned the governance of places such as Fatan, Malifatan (Molephatam of Bishop Jordanus) and Bawal.

Fatan=Kaveripoompattinam Malifatan=MallipattanamBawal=Punnakkayal, Kayalpattinam, Kayal or Kail

That is Malik Taki-ullah bin Abdarrahman bin Muhammed Et-Tibi alias Takiuddin was made the administrator of Mallipattanam, Pattanam and Kayal by Sundara Pandyan. Thus Mallipatinam near Adirampattinam which was a Chola port, Pattanam(Kaveri Poompatinam) and Kayalpattinam were administered by Taqiuddin. The coastal area of Chola and Pandiyan countries which had one fourth of Pandyan territory came under an Arab called Taqiuddin.,Many Arabs had settled down at the coastal areas.

Rashiddudin also says that Taqiuddin was the most powerful of the princes of Pandiyan country and Takiuddin Abdarrahman bin Muhammad Et-Thaibi had a contract for the supply of horses.


JAMALUDDIN BECOMING PANDYAN KING

Persian historian Rashiddudin who visited Pandiyan empire says that in the year 692 H (1292 AD) Dewar died and Sheikh Jamaluddin succeeded him as the Pandiyan emperor. Jamaluddin after his accession obtained 7000 bullock-cart loads of jewels and gold. Takiuddin, according to the previous agreement, became his assistant of Jamaluddin. Jamaluddin despite having his immense wealth he set the rule that all the imports to be purchased.

Jamaluddin could not have ruled as Sultan of Pandyan empire more than few months in 1292 or 1293 AD. Perhaps Maravarman Kulasekara Pandyan I replaced Jamaluddin immediately. But Pandyan treasury had fallen in the hands of Sheikh Jamaluddin who was originally an official of Ilkhanate of Persia.

Jamaluddin was known as Malikul Islam Jamaluddin or Sultan Sayyid Jamaluddin.

Maravarman Kulasekhara Pandiyan continued as Pandiyan emperor until 1308 AD.

Shaikh Jamaluddin continued as the prime minister Pandiyan kingdom in the reign of Maravarman Kulasekhara until 1308 AD.

Taqiuddin continued to rule coastal areas.

PLUNDER OF PANDIYAN COUNTRY BY ARABS AND PERSIANS

Thus Arabs and Persians had plundered treasury of Pandiyan country at at 1292 AD ie eighteen years before Malik Kafur's invasion of Pandiyan country in 1311 AD.

Jamaluddin and his sons Sirajjuddin and Nizamuddin continued to live at Pandiyan territory when Malik Kafur's army invaded Pandiyan country in 1311 AD.

The plunder of Pandiyan Treasury might have been a major reason for the decline of Pandiyan dynasty.


ASSASSINATION OF MARAVARMAN KULASEKARA PANDYAN I

Maravarman Kulasekara Pandyan I selected his elder illegitimate son Jatavarman Veera Pandyan II as his successor to Pandiyan throne.

Following this Maravarman Kulasekara Pandyan I was murdered by his younger legitimate son Jatavarman Sundara Pandyan III in 1308 AD. But Persian historians Wassaf and Amir Khusrow say that Maravarman Kulasekara Pandyan I was killed in 1310 AD.

This led to a protracted war of succession between 1308 AD to 1323 AD.

Jatavarman Veera Pandyan II, the illegitimate older son favoured by Maravarman Kulasekara Pandyan I was a nephew of Cherai king of Venad, Ravi Varma Kulasekhara who ruled from Kollam.

VILMEENKODI said...

4. ARAB KING OF PANDYAN EMPIRE

WASSAF'S RECORDS

"Two of the native chiefs of Maabar who contended for the throne were Sindarbandi (Sundara Pandya) and Pirebandi(Veera Pandya), the former the legitimate, the latter the illegitimate son of Gilishdiur (Kulasekhara Devar) Raja of Maabar".


AMIR KHUSRAU

According to Persian Historians assasination of Dewar by Sundar Pandi was at 709 Hijra ie 1310 AD.

Amir Khusru recounted that Bir Pandiya and Sundara Pandiya are the Rais of Ma'bar, and are at war with one another. when the army of Alauddin, after reducing Bilal Deo(Ballala Deva) of Dwara Samudra, descends upon Ma'bar in the beginning of 1311 AD.


DEFEAT OF SUNDARA PANDYA

In the war of succession between Sundara Pandya and Veera Pandya, Sundara Pandya was defeated.

ANOTHER VERSION OF WASSAF'S RECORD

Two of the native chiefs of Maabar who contended for the throne were Sindarbandi (Jatavarman Sundara Pandyan III) and Pirebandi(Jatavarman Veera Pandyan II) the former the legitimate, the latter the illegitimate son of Gilishdiur (Kulasekhara Devar) Raja of Maabar.

Pirebandi(Veera Pandiyan), aided by his cousin Bermal(Ravi Varma Kulasekharapperumal) was successful; whereon Sindarbandi(Sundara Pandiyan) fled to the court of Delhi, and sought help from Alauddin against his brother. This led to the invasion of Kafur.


MALIK KAFUR'S INVASION IN 1311 AD

In 1311 AD Turkish army of Khalji dynasty led by Malik Kafur invaded Pandiyan empire.

SONS OF JAMALUDDIN

Rashiddudin states that all the wealth of Sirajjuddin who was the son of Jamaluddin, was plundered of by the army of Malik Kafur. After that another son of Jamaluddin called Nizamuddin went to Delhi to make a complaint, and the properties were partially restored.


RAVI VARMA KULASEKHARA

Ravi Varma Kulsekhara who ruled Venam from 1299 AD to 1314 belonged to Cherai dynasty which was established in 1102 AD by the merger of Chera dynasty with Ay dynasty of Kollam. The capital of Cherai dynasty was Kollam. Cherai dynasty was a Tamil Villavar dynasty.

Ravi Varma Kulasekhara had supported his nephew Jatavarman Veera Pandyan leading to the defeat of Jatavarman Sundara Pandyan. Mother of Ravi Varma Kulasekhara was a princess from Pandyan dynasty. Immediately after the Turkish invasion at 1311 AD declared himself as the ruler of Chera, Chola and Pandiyan Kingdoms. Ravi Varma Kulasekhara crowned himself at Madurai in 1311 AD and then at Kanchipuram around 1312 AD with the title Thiribhuvana Chakravarthi.

Sundara Pandya sought the help of Kakatiya king Prataparutra sent an army under Devari Nayaka which defeated both Ravivarma Kulasekhara and his protege Kulasekhara Pandiyan in 1314 AD.

INVASION OF KHUSRAU KHAN

At 1314 AD another invasion of Madurai by Turkish armies led by Khusrau Khan helped Sundara Pandyan to capture south arcot district from Veera Pandya, but Khusrau Khan annexed northern Pandiyan territories with Delhi Sultanate.


FROM HORSE TRADERS TO RULERS

Jamaluddin and Taqiuddin had been Arab horse traders who came from Kish island in Persia, which was part of Mongolian Ilkhanate empire.

At first Jamaluddin and Taqiuddin had established a horse trading agency at Kayalpattinam. Taqiuddin was then appointed as administrator of coastal area and the ports by Sundara Pandya and Jamaluddin rose to power as Prime minister of Pandyan empire.

VILMEENKODI said...

5. ARAB KING OF PANDYAN EMPIRE

ARAB DOMINANCE

Even during the Vijayanagara Naicker rule Arabs were collecting tax from the coastal people using local Muslims. Coastal people living in Tuticorin though ruled by Madurai Naicker Kingdom and Venad kingdom had to pay tax to Arabs.

Fishermen before going to sea had to go to the house of local muslim chieftain and pay money.


LAST PANDYAS AND ARABS

Ulagudaiyapperumal, the Pandiyan prince stationed at Kanyakumari allied with the Portuguese against the Arabs in the early 16th century. Ulagudaiyapperumal had sailed in a Portuguese ship and participated in the Portuguese Naval war against Kunjali Marakkayar who was supported by Arabs.

Sariyakulapperumal brother of Ulagudaiyapperumal who resided at Kurumbur at the banks of Thamirabarani river faced opposition from Muslim Pattani Rahuttans in the early 16th century.


ARRIVAL OF PORTUGUESE

In 1523 AD Portuguese captain Joao Flores came to the Fishery Pearl coast of Tuticorin with his fleet of ships. With this arrival Portuguese Arab naval wars started which lasted for fourteen years.

In the final naval war fought in the inner sea off Kanyakumari in 1537 AD Arabs were vanquished. After this Arab dominance came to an end.

Conclusion:

The finances and import and export of the Pandiyan empire was in the hands of Arabs when Malik Kafur attacked Madurai in 1311 AD.

Pandiyan kingdom had been in a weakened state in 1311 AD hence easily defeated by Malik Kafur.

____________________________________________

VILMEENKODI said...

1. ஆழ்வார்திருநகரியின் பாண்டிய சிற்றரசர் சடகோபன் மாறன்

நம்மாழ்வார் தமிழ்நாட்டின் பன்னிரண்டு வைணவ ஆழ்வார் முனிவர்களில் ஒருவர்.

நம்மாழ்வார் மாறன் என்ற பாண்டியன் பட்டத்துடன் அறியப்பட்டார். நம்மாழ்வார் சடகோபன் மாறன் என்றும் அழைக்கப்பட்டார். நம்மாழ்வார் மாறன் காரி மற்றும் உடைய நங்கை ஆகியோரின் மகன்.

நம்மாழ்வார் ஆழ்வார்திருநகரியை ஆண்டது கி.பி ஒன்பதாம் நூற்றாண்டில் இருக்கலாம்.

ஆழ்வார் திருநகரி

நம்மாழ்வார் பொருநை/ தாமிரபரணி ஆற்றின் தென்கரையில் உள்ள குறுகூர் அல்லது தென்குருகூரின் அரசராக இருந்தார். ஆழ்வார் திருநகரி இருக்கும் அதே தலம் தான் குருகூர்.

ஆழ்வார்

ஆழ்வார் மற்றும் நாடாழ்வார் பட்டங்கள் சேர, சோழ, பாண்டிய நாடுகளை ஆண்ட வில்லவர்களின் பட்டங்களாகும். ஆல்வா மற்றும் நாடாவா பட்டங்கள் துளுநாட்டின் ஆலுபா இராச்சியத்தின் பாணப்பாண்டியன் பிரபுக்களால் பயன்படுத்தப்பட்டன.

நாடான் மற்றும் நாடன்

நாடானும் நாடனும் ஒரே பட்டத்தின் மாறுபாடுகள் ஆகும். வெள்ளை நாடார் கல்வெட்டுகளில் நாடார் மற்றும் நாடர் பட்டங்கள் இரண்டும் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன.

____________________________________


சடகோபர் அந்தாதி

சடகோபர் அந்தாதி பதின்மூன்றாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் சோழ மன்னன் மூன்றாம் குலோத்துங்கன் ஆட்சியின் போது நம்மாழ்வார் என்ற சடகோபன் மாறனைப் புகழ்ந்து கம்பரால் இயற்றப்பட்டது.

______________________________________


வில்லவர் மீனவர் குலங்கள் பாண்டிய ராஜ்யத்தை நிறுவுதல்

"இயலைத் தொடுத்தின் னிசையைப் புணர்த்தெம் மையிப்பிறவிமயலைத் துடைத்த பிரான் குரு கூர்மதி யைக்கொணர்ந்துமுயலைத் துடைத்துத் தனுவைப் பதித்து முத் தங்குயிற்றிக்கயலைக் கிடத்திக் கொள்சாள ரத்தூடு கதவிட்டதே". (சடகோபர் அந்தாதி:80)

இந்தப் பிறவியில் உள்ள கஷ்டத்தை குருகூர் பெருமான் தனது உரைநடையாலும் இசையாலும் துடைத்தெறிந்தார். சந்திரனைக் கொண்டுவந்து, அதில் முயல் உருவத்தை அழித்து, வில் முத்திரை பதித்து, பின்னர் முத்துக்களை உயர்த்தி, மீன் முத்திரையுடன் கூடிய சாளரத்தைச் சேர்த்தார்கள். அதனூடே ஒரு கதவு சேர்க்கப்பட்டது.

வில்லவர்களின் சின்னமான "தனு" அல்லது வில் சந்திரனில் பதிக்கப்பட்டது என்பது சந்திர வம்சமான பாண்டிய வம்சத்தை வில்லவர்கள் நிறுவினர் என்பதாகும்.

மீனவர் குலத்தாரின் உதவியுடன் முத்துக்களை சேகரித்த பிறகு, மீன் பாண்டிய வம்சத்தின் சின்னமாக மாறியது. மீன் சின்னத்தின் (பாண்டிய ராஜ்ஜியத்தின்) ஜன்னல் வழியாக (அரண்மனை) ஒரு கதவு (ஆழ்வார் திருநகரி) அதனுடன் சேர்க்கப்பட்டது.

வில்லவர் மற்றும் மீனவர் குலங்கள் பாண்டிய வம்சத்தை நிறுவியதையும், ஆழ்வார்திருநகரி என்ற குருகூர் அதன் கிளையாக இருந்ததையும் கம்பர் இந்த பாடலில் விவரித்தார்.

____________________________________


தீ வம்சத்தில் இருந்து சந்திர வம்சத்தின் தோற்றம்


"தீயைக் கிழித்தொரு திங்கள் கொழுந்தெனச் செய்ததல்லால்பேயைக் கிழித்தென அன்றில் பனைவிள வார் உளவாம்நோயைக் கிழிக்கும் வகுள்நல் கார்இந்த நுண்பிறவிமாயைக் கிழியைக் கிழித்தெம்மை வாங்கிட வல்லவரே". (சடகோபர் அந்தாதி: 97)

இந்தச் சரணத்தில் கம்பர் நெருப்பிலிருந்து சந்திரன் தோன்றியதைக் குறிப்பிடுகிறார். இதேபோல் பனைமரம் பயிரிடுபவர்களால் பேய் கிழிக்கப்படுகிறது. அவர்கள் நோயை இரண்டாகப் பிரித்து, இந்தப் பிறவியின் மாயையைப் பிளந்து மக்களைக் காப்பாற்றும் திறன் கொண்டவர்கள்.

பண்டைய வில்லவர் மற்றும் பாண குலங்கள் தங்களை தீ வம்சத்தின் ஒரு பகுதியாகக் கருதினர், அதில் இருந்து சந்திர வம்சம் தோன்றியது.

_____________________________________

VILMEENKODI said...

2. ஆழ்வார்திருநகரியின் பாண்டிய சிற்றரசர் சடகோபன் மாறன்

நம்மாழ்வார் குருகூர் அரசர் என்று குறிப்பிடப்படுகிறார்

"வனமாலை எம்பெரு மான்குரு கூர்மன்னன் வாய்மொழியே". (சடகோபர் அந்தாதி: 4)

"குளிர் நீர்ப்பொருநைசுழிபல வாய் ஒழுகுங்குரு கூர் எந்தை தோன்றலினே". (சடகோபர் அந்தாதி:5)

குருகூர் பொருநை - தாமிரபரணி ஆற்றின் கரையில் அமைந்திருந்தது.

"குருகைப் பிரான்சட கோபன் குமரிகொண்கன்புவிப்பா வலர்தம்: (சடகோபர் அந்தாதி: 7)

குருகூர் சடகோபன் குமரி கண்டத்தில் தோன்றிய பாண்டிய வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர், அல்லது கன்னியாகுமரியின் கடற்கரைப் பகுதியின் மன்னர்.

"மாலைக் குழலியும் வில்லியம் மாறனை வாழ்த்தலர்போம்பாலைக் கடம்பக லேகடந்து" . (சடகோபர் அந்தாதி: 20)

நம்மாழ்வார் வில்லியம் மாறன் என்று அழைக்கப்பட்டார்.

"விறல் மாறனென்றால்அழும்தோள் தளரும்" (சடகோபர் அந்தாதி: 27)

நம்மாழ்வார் வெற்றி மாறன் என்று அழைக்கப்பட்டார்.

"குருகுஉறங் கும்குரு கூர்தொழு தேன்வழுதி........மாறன்கழல் பற்றிப்போய்"(சடகோபர் அந்தாதி: 30)

தென்வழுதி நாட்டை ஆண்டவர் குருகூர் மாறன்.

"புன்கவிமெய்தெரிக்கின்ற கோச்சட கோபன்" (சடகோபர் அந்தாதி: 63)

நம்மாழ்வார் மன்னர் சடகோபன் என்று அழைக்கப்பட்டார்.

"அணிநீர்ப் பாண்டித் தமிழ்த்திரு நாட்டுருக் காட்டிய பாவகற்கே".(சடகோபர் அந்தாதி: 77)

பாண்டிய நாட்டின் பிறப்பிடம் கொற்கை.

துறை நீர்ப்பொருநைவழுதிநன் னாடன் திருவாய் மொழி (சடகோபர் அந்தாதி:99)

வழுதி நாடன் பொருநை ஆற்றின் கரையில் இருந்தார்.

______________________________________


ஸ்ரீ மாறன் அலங்காரம்

______________________________________


தென்கோ பிறதெய்வமென்றே திரிகின்ற செய்கைமருள தென்பாலணுகா தென்னையாண் மகிழ்மாறனையே (ஸ்ரீ மாறன் அலங்காரம்: 294)

நம்மாழ்வார் தென்னக அரசர் என்றும், தென்னை மர மண்டல ஆட்சியாளர் மகிழ்மாறன் என்றும் வர்ணிக்கப்படுகிறார்.

_______________________________________


திருவாய்மொழி

நம்மாழ்வார் எழுதிய திருவாய்மொழி.

________________________________________


நம்மாழ்வார் தங்கியிருக்கும் இடம் எங்கே என்று ராமானுஜர் ஒரு பெண்ணிடம் கேட்டார். அவள் பதில்,

"கூவுதல் வருதல்செய்திடாயென்றுகுரைகடல் வண்ணன் தன்னை மேவி நன்கமர்ந்தவியன்புணல் வழுதி நாடன் சடகோபன்”

நம்மாழ்வார் வழுதி நாடன் என்று அழைக்கப்பட்டார்.

"கொடிமதிள் தென்குருகூர்ச்  சடகோபன்சொல்"(திருவாய்மொழி)

சடகோபன் கொடிகளால் சூழப்பட்ட மதிலைக் கொண்ட தென் குருகூரை ஆண்டார்.

"வழுதி வள நாடன் மன்னு- குருகூர்ச் சடகோபன் குற்றேவல் செய்து"(திருவாய்மொழி)

திருவழுதி வள நாடன் குருகூர் சடகோபன் சேவையில்.

"பண்கொள் சோலை வழுதி நாடன்  குருகைக்கோன் சடகோபன் சொல்".(திருவாய்மொழி)

வழுதி நாடன் குருகூர் சடகோபனுக்கு சொந்தமான தோப்பு.

"திருவழுதி நாடென்றும் தென்குருகூ ரென்றும், மருவினிய வண் பொருநல்" (ஈச்வரமுனிகள்)

திருவழுதி வளநாடு அல்லது தென்குருகூர் பொருநையின் கரையில் அமைந்திருந்தது.(திருவாய்மொழி)0

காலம

"பாமரு மூவுலகும் படைத்த பற்ப நாபாவோ,பாமரு மூவுலகும் அளந்த  பற்ப பாதாவோ"(திருவாய்மொழி)

திருவனந்தபுரத்தில் உள்ள ஸ்ரீ பத்மநாப ஸ்வாமி கோவிலை நம்மாழ்வார் குறிப்பிட்டுள்ளதால், அவரது காலம் கி.பி 786க்கு பிறகு இருக்கலாம்

கி.பி 786ல் மாளவத்தைச் சேர்ந்த வைணவ இளவரசியை மணந்த நெடும்சடைய பாண்டியன் திருவனந்தபுரத்தில் உள்ள ஜெயின் கோயிலில் பத்மநாப சிலையை பிரதிஷ்டை செய்தார். முற்காலத்தில் அதாவது கி.பி மூன்றாம் நூற்றாண்டிலிருந்து அது ஒரு சமணக் கோவிலாக இருந்தது.


முடிவுரை:

நம்மாழ்வார் மாறன் என்ற சடகோபன் மாறன் திருவழுதி வளநாட்டை அதாவது தென்குருகூரை ஆண்ட பாண்டிய சிற்றரசர் ஆவார். திருவழுதி வளநாட்டு மன்னர்கள் திருவழுதி நாடன் என்று அழைக்கப்பட்டனர்.

________________________________________